- ทั้งหมด: 84
บทที่ 1 หรือว่าฝันไป
เมื่อรู้สึกถึงแรงกระแทกอย่างจังที่ระหว่างคิ้ว
แพรวา ก็รู้ว่าตัวเองได้ดำดิ่งลงสู่พื้นน้ำ นาฬิกาบนหน้าจ
บทที่ 2 หยิกตัวเองแรงๆ
หัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าของผู้ชาย สองคน นอนกอดก่าย อย่างไม่อายฟ้าดิน ผิวขาวเกลี้ยงเก
บทที่ 3 คนสำคัญ
“คงจะเสียสติ มารยาท ค่อนข้างทราม คงมาจากตระกูลชั้นต่ำเป็นแน่แท้” หาเอาแล้วไง เล่นใหญ่เลยหรืออย่างไร
“
บทที่ 4 เฟยลี่
เวรแล้วชื่ออะไรดีวะ รายชื่อนางเอกหนังจีนหลายชื่อ วนเวียนอยู่ในสมอง หยางมี่ ไม่เอาๆ สวยไป หลิวซือซือ
บทที่ 5 มี่เคอ(ผู้มาเยือนแสนลึกลับ)
“อย่าดิ้นไป ข้าแค่จะดูว่ามีไข้ไหม” แพรวาเม้มริมฝีปากหันหน้าตรงเพียงไม่กี่กระเบียดนิ้ว จมูกเป็นสัน อย
บทที่ 6 เลือกป้ายเลยไหม
“ซีหลิว.. คราวหลังมาต้องให้สุ้มให้เสียงทำเยี่ยงนี้หรืออยากจะเป็นหญิงงาม” คำว่าหญิงงามค้ำคอผู้หญิงทุก
บทที่ 7 ตกลงเราเป็นอะไรกัน
“หลานน้อมบัญชาเสด็จย่า”
“กุ้ยเหริน เจ้ากลับไปก่อนย่ามีเรื่อง หารือกับฮ่องเต้เพียงลำพัง”
“ลู่เอินกุ้ยเ
บทที่ 8 ตำแหน่งในวัง
“ไว้ข้านึกออก เมื่อไหร่ ตำแหน่งของนาง ในวังแห่งนี้ คงต้องอยู่ที่ความพึงใจ ของข้า”
จบป่าว จบ ใครจะกล้า
บทที่ 9 นอนร่วมห้องก็ได้ข้าไม่ถือ
"กุ้ยเหรินคนนี้นางเป็นคนเยี่ยงไรลี่มีเจ้ารู้จักนิสัยใจคอนางไหม"
"นางเป็น ดั่งดอกมู่หวานละมุนเป็นเพียง
บทที่ 10 วัดกันเลยไหม
“ข้าพระองค์เพียงแค่ ตื่นนอนมาแล้วเห็นฝ่าบาทบรรทมกับพื้นได้ด้วย”
ฮ่องเต้หนุ่มพลิกตัวนอนหงายเลิกคิ้วมอง
บทที่ 11 เพื่อนรู้ใจร้อยคนไม่เท่าสุราหนึ่งจอก
ใบหน้าบูดบึ้งของสนมฮุ่ยเป็นการตอบคำถามได้อย่างดี
“ถึงจะโปรดปรานแค่ไหนก็คงไม่ทำให้อยู่ในใจเท่าเหมยเจีย
บทที่ 12 สะสางยังไม่เสร็จ
“ไม่ได้ จะลงโทษใครไม่ได้เป็นข้าเองที่ทำผิดถ้าหากจะลงโทษก็ต้องลงโทษหม่อมฉัน” ฮ่องเต้ฉุนขึ้นจมูกตอนนี้
บทที่ 13 哥哥 เก๊อเกอ(พี่ชาย)
ฮ่องเต้ขยับตัวตื่นลืมตาเมื่อแสงสว่างลอดเข้ามา แพรวาขยับตัวนอนท่าที่สบายที่สุด ชินอ๋องนั่นเล่าตกตะลึง
บทที่ 14 ฉันเป็นตัวแทนของใคร..หรือเปล่า
“คือว่า จะไปทำไม ไม่ทราบ ท่านไปเกะกะเปล่าๆ” แพรวาสงสัยหนักมาก
“โบราณว่าหญิงงามเหมือนไม้เลื้อย แต่โหวห
บทที่ 15 เลือก สิเพค่ะ ฝ่าบาท
แพรวา เดิน เอื่อยเฉื่อยไม่สนใจ สภาพแวดล้อมข้างกาย ยกมือขึ้นปิดปากหาวลี่มี่ เดินตามอย่างสำรวมเอามือกุ
บทที่ 16 ตังซิน(ระวังตัว)ให้ดีเฟยลี่
“นั่นอย่างไรล่ะบุรุษชอบ ผู้หญิงที่หน้าตาดี แต่ต้องออดอ้อนเก่ง หากเจ้ายังถือตัวอยู่อย่างนี้ตำแหน่งฮอง
บทที่ 17 ของกำนัลปลอบใจ
เป็นเขาที่ละเลยปล่อยให้นางตกอยู่ในอันตราย หากวันนี้ไม่คิดว่าจะต้องแก้เผ็ดเรื่องเมื่อคืน คงไม่ออกตามห
บทที่ 18 ไม่ลืม ฉันเป็นตัวแทนของใครหรือเปล่า
“คืนนี้เจอกัน เจ้าอยากได้ของกำนัลมิใช่หรือ” พูดยิ้มๆ ก่อนจะสะบัดชายเสื้อเดินออกจากห้องไป
แพรวาขนลุกเ
บทที่ 19 ตุ้ยปู้ฉี่
แพรวา ด้วยชุด สีขาวที่บางเบาไม่มีเสื้อคลุมสวมทับความหนาวเหน็บข้างนอก นั้นต่างจากจิตใจที่ร้อนรุ่ม แพร
บทที่ 20 เหมย ฮวา
ภาพวาด ของเหมยเจียง ถูกคลี่ออกจากม้วน ใบหน้าสวยเศร้า ฮ่องเต้หนุ่มจ้องมองเนิ่นนานก่อนจะวางลงบนโต๊ะควา
บทที่ 21 สนมฮุ่ยเจ้าวางยาข้าทำไม
"อ๋อ"
นึก ถึงเมื่อครั้งที่เธอออกมากับชินอ๋องและโหวหยางจื้อ และพบกับจอมยุทธ์ผู้หนึ่ง
"เป็นท่านนี่เอง"ฮ
บทที่ 22 ข้าต้องการเจ้า แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้
"ฮุยเหนียง ได้ขอยา มาผสม บำรุง กำหนัด (ใคร่ในกามคุณ) ไว้ใน ตุ๋น รากบัว”
ช้อน กระเบื้องหล่นลง โต๊ะหิน
บทที่ 23 อย่าบอกว่าไม่ต้องการข้าแล้ว
“เสด็จย่าอย่าได้ตัดสินนางเพียงเพราะเรื่องนี้ ไว้หลานสืบสวน ให้แน่อีกที มวลดอกไม้ ส่งกลิ่นหอมขจรขจายฉ
บทที่ 24 ร้อยผ้าห่มกายไม่เท่าหนึ่งคนรักร่วมห้อง
แพรวา น้ำตาร่วงกราว เป็นอะไรของเขาวันนี้ ผุดลุกขึ้นหันหลังวิ่งออกไปจากห้องทั้งโกรธทั้งอาย
เมื่อแพรวา
บทที่ 25 เหมยหลิว กระแสน้ำและดอกเหมย
เช้าสดใส หิมะโปรยปรายบางเบา แพรวาขยับกายเบาๆ ภายใต้อ้อมกอด อบอุ่น คนกอดยังหลับตาพริ้มอยู่ เหมือนเปี
บทที่ 26 อากาศที่หมดห่วง
“เป็นไปไม่ได้ เหมยเจียงนางต้องเป็นเหมยเจียง” แพรวากลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ เจ็บที่หัวใจ เหมือนกันทุกคนผู้ช
บทที่ 27 ข้าจะยอมร่วงโรย โดยไม่ยอมเป็นสองรองใคร
“ข้าเอง เจ้าไปจัดแจงที่นอนให้นางหา น้ำอุ่นมาเช็ดตัวนางด้วย” ลี่มี่เดิน หายไปอย่างว่าง่าย
“ฝ่าบาท ไม่เ
บทที่ 28 ซ่อนไม่ได้
คนที่ไม่ยอมมานู้นแล้วสนมฮุ่ย กับขบวนเสด็จ ที่ถือวิสาสะเข้าไปโดยไม่ได้เชื้อเชิญ
“ฮุ่ยเหนียง ถวายพระพร
บทที่ 29 สัญญาได้ไหม
“ตามหมอหลวง ฝ่าบาท ทรง ต้องคมมีด “เป็นเสียงชินอ๋องอีกเหมือนเดิม เหมยหลิวจ้องมองที่แพรวา และฮ่องเต้ด้
บทที่ 30 ใครกันน้าที่ยอมจำนน
”ฮ่องเต้ ที่ ยังอยู่ในอดีตจมปลักอยู่ กับหญิงหนึ่งในดวงใจ ไม่คิดสร้างความมั่นคง ไม่นำพา บ้านเมืองสู่ค
บทที่ 31 ป้ายหยกของฮ่องเต้
"เจ้าจิตใจโหดเหี้ยมอิจฉาริษยา นอกจากจะวางยาเหมยหลิวแล้วยังไม่รู้สึกผิดลงมือกับนางจนพลั้งมือทำให้ฝ่าบ
บทที่ 32 เป็นเจ้าใช่ไหม แพรวา
"ถ้าจะให้คนที่หุนหันเช่นเจ้าจัดการยังไม่ทันไรเกรงว่าจะเสียเรื่องเสียก่อน"แพรวาลุกออกจากตักอุ่น
"ฝ่าบา
บทที่ 33 ความจริง ช่างโหดร้าย กว่าความฝันและต่างกันมากมายเหลือเกิน
แพรวาลืมตาตื่นขึ้นมาบน แท่นบรรทมในตำหนักของฮ่องเต้ ข้างกายมีลี่มี่ บีบนวดอยู่ข้างๆ ถัดไปเป็นหมอหลวงท
บทที่ 34 ช้ำช้ำ.ช้ำ
"ไปเอาเหล้ามา เดี๋ยวนี้เลยเสี่ยวโอเจ้ากล้า ขัด คำสั่งข้ารึ" เสียวโอ ถอยหลัง ไปสั่ง ขันที อีกสองคน ที
บทที่ 35 หย่าจิ้งมาแล้ว
"ข้าเชื่อเจ้า รอเจ้าเฟยลี่ รอเจ้าพร้อม และจะรอเจ้าคนเดียวตลอดไป (จากตอนสัญญาได้ไหม) " วนไปวนมาในความ
บทที่ 36 .....
หย่าจิ้งนั่ง ฝนหมึกร่างจดหมาย จนเป็นที่พอใจ ก่อนจะส่งให้แพรวา
“ขอเพียงให้นางสงสัย เมื่อนั้นนางจะต้องจ
บทที่ 37 แผนผังความสัมพันธ์
มาทำความรู้จักกับบรรดาผู้ที่เป็นตัวละครของเรื่องนี้กันค่ะ
ฮ่องเต้ (หยางหลง) -ลูกของฮ่องเต้ องค์ก่อนที
บทที่ 38 เพียงถ้วยเดียว
อย่างนี้แสดงว่าฮ่องเต้ ไม่อยู่ในเหตุการณ์ในคืนที่ มีการปลงพระชนม์ฮ่องเต้ พ่อของแพรวาและหย่าจิ้ง กระโ
บทที่ 39 บัลลังก์นี้เพื่อ......
“ข้าน่าจะปล่อยให้ ชินอ๋อง ... บอกเจ้ากี่ครั้งนิสัยดื้อรั้นของเจ้าตำหนักข้าน่าเบื่อมากหรืออย่างไร เจ้
บทที่ 40 จุดเริ่มต้น
จะบอกได้อย่างไรเล่าว่ายาที่ได้มา ได้มาจากโลกอนาคตที่ เดินทาง ท่องเที่ยวมา และ ยานั้นก็ได้ผลทำให้ แพร
บทที่ 41 จุดจบ
“พบตัวฮ่องเต้แล้ว ฮ่องเต้อยู่นั่น” เสียง คำรามดังลั่น สายตา หลายคู่เพ่งมองมายังเสี่ยวโอ ที่สวมชุดมัง
บทที่ 42 เสน่ห์หาที่ข้าไม่อาจต้านทาน
“บัลลังก์เป็นสิ่งที่ข้าต้องการ และสิ่งที่ข้าต้องทำ ต่อจากการนั่งบัลลังก์ก็คือ มอบสิ่งนี้ให้แก่ท่าน”
บทที่ 43 โบยบินอย่างดงาม..ท่ามกลางอ้อมกอดของท่าน
บางขณะ เหมือนกับล่องลอย อาการป่วย หายไป ร่างแนบชิดจน เกือบจะกายเป็นร่างเดียวกัน หยางหลง เพิ่งรู้เดี
บทที่ 44 ขอแค่มีท่านข้างกาย
เสียงฝีเท้าม้าควบตรงมายังที่ทั้งคู่สนทนากันอยู่
หยางหลง ผุดลุก ขึ้นใน ท่าทีเตรียมพร้อม ไฉนเลยเขาไม่ฉุ
บทที่ 45 สหายร่วมทาง
รอยยิ้ม จากใบหน้าหล่อเหลา ทว่าอิดโรยเป็นรอยยิ้มที่แพรวาคิดว่า คงไม่อาจลืมเลือน ได้ ในชาตินี้ ลางสังห
บทที่ 46 เจ้าหึงข้าใช่ไหม
“ข้ากับเขา ความสำพันเราแค่สหายร่วมทางหากแม่นาง..อยากมาดูแลเขาในฐานะเจ้าบ้าน ข้า เฟยลี่ ในฐานะ...สหาย
บทที่ 47 ทีของข้าหึงเจ้าบ้าง
รูปวาดของหยางหลงและแพรวา ถูกทหารหลายนายนำไปติดตามหมู่บ้านห่างไกลและตามแหล่งชุมนุม แม้จะไม่เหมือนนัก
บทที่ 48 หายไป
“แผ่นดินของหยางหลง เราอยู่อย่างสงบสุขเพียงแต่ไม่ล้ำเส้นจนเกินไป แต่เหอหลงกับคิดกำจัดพวกเรา ข้าเฉิงตง
บทที่ 49 ในวันที่ไม่มีเจ้า
“เฟยลี่ เฟยลี่ เฟยลี่” ปราศจากร่างของ แพรวาและเสียงตอบรับ หยางหลงแทบบ้าคลั่ง วิ่งไปทุกซอกทุกมุมตามหา
บทที่ 50 你好吗?(เจ้าสบายดีไหมเฟยลี่)
“ฝ่าบาท คิดจะทำอะไร”
“เจ้าคิดว่าคนอย่างข้าเหอหลง จะทำอะไรเล่าเฟยลี่” ยิ้มเยือกเย็น แพรวาทรุดตัวลงนั่
บทที่ 51 เมื่อรักโบยบินจากไปใจเจ้าใย สิ้นรักข้า
หยางหลงกำหมัดแน่น ใจเขาตอนนี้ อยาก พบกับเฟยลี่ ถามนางให้แน่ใจ แต่อีกใจก็รู้สึกโล่งอกที่เฟยลี่ปลอดภัย
บทที่ 52 อย่าฝืนใจตัวเองเลยเฟยลี่
“เจ้าหมดเยื้อใยที่มีต่อข้าจริงหรือเฟยลี่” น้ำตาผู้ชายไหลริน ด้วยความกดดันภายในใจเขาคิดถึงนางทุกลมหาย
บทที่ 53 ใจของข้ามีเพียงเจ้าเท่านั้น
“ฝ่าบาท ทรงทราบหรือไม่ว่าเสี่ยวโอ....” หยางหลง หันมอง โหวหยางจื้อ
ส่ายหน้าไปมา
“เขาสละชีวิตของเขาเพื่อ
บทที่ 54 เยว่ถิงองค์หญิงน้อยผู้จากไป
“ท่านพี่ ข้าเองคิดว่าท่านไม่จำเป็นต้อง ทำอย่างนี้หากหยางหลงสามารถ ทวงบัลลังก์คืนมาสำเร็จ คนก็จะครหาว
บทที่ 55 อย่าจากข้าไปได้ไหม
“พี่สาว ได้เวลาแล้ว” ลี่มี่ยกมือแพรวาให้เกาะ แขนตัวเองสาวใช้ คลี่ผ้าคลุมหน้าสีแดงลงมาปิดใบหน้าสวยลี่
บทที่ 56 การจากไป
แพรวาลุกขึ้นยืนจับตามองหยางหลงตาไม่กะพริบแม้คราวนี้จะไม่ถือว่าเพี้ยงพล้ำแต่มีอากสพ่ายแพ้ถึงเก้าในสิบ
บทที่ 57 等 着 你 (ข้ารอเจ้า)......
“เป็นข้าที่ไม่อาจปกป้องนางใช่ไหมโหวหยางจื้อข้า ยอมให้เหอหลงขึ้นนั่งบัลลังก์และพาเฟยลี่ไปลำบากข้างนอก
บทที่ 58 ตอนจบแบบที่4
สนมฮุ่ย เข้าประคองหยางหลงที่ทรุดตัวลงกับพื้นน้ำตาหยดริน พยายามไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา สนมฮุ่ยท
บทที่ 59 ตอนจบแบบที่4 เราจะมาพบกันใหม่
“ฉันอยู่ที่นี่ตลอดเลยหรือ” พยาบาลที่มีใบหน้าเหมือนลี่มี่ชิงตอบคำถามบ้าง
“อยู่ในห้องไอซียู พักหนึ่งค่ะ
บทที่ 60 ชะตาฟ้าลิขิตจบแบบที่4
“หนูอยากพบเขาค่ะ”
“แม่ไม่แน่ใจนะหนูคงต้องไปพบเขาเองเพื่อขอบคุณเขาอย่างเป็นทางการตามมารยาท เขาเองก็ใช่
บทที่ 61 จบแบบที่4 จบบริบูรณ์
“พบกันเพียงครั้งถือว่าเป็นวาสนา หากพบกันบ่อยครั้งถือว่าฟ้าลิขิต”
“ฉันขอตัวเลยก็แล้วกัน” แพรวาพูดด้วย
บทที่ 62 จบแบบที่2
จบแบบที่2
สนมฮุ่ย เข้าประคองหยางหลงที่ทรุดตัวลงกับพื้นน้ำตาหยดริน พยายามไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา
บทที่ 63 จบแบบที่3
จบแบบที่3
“ฝ่าบาท ได้เวลาแล้ว” หมอหลวง เข้ากระซิบข้างข้างฮ่องเต้ถอยห่างออกมาอย่างอาวรณ์ โหวหยางจื้อให
บทที่ 64 จบแบบที่3 ข้ารอเจ้าเฟยลี่
"แม่...แม่ ไม่ใช่แม่แท้แท้ของหนูเราเจอหนู เดินสะเปะสะปะ จำอะไรไม่ได้พูดไทยไม่ได้สักคำด้วยซ้ำ" แพรวาย
บทที่ 65 จบแบบที่3 เราจะมาพบกันใหม่
แพรวาลูบตัวอักษรสีทองอย่างเบามือคล้ายกับว่ากลัวมันจะจางหายไป น้ำตาอาบรินทั่วใบหน้า อย่างน้อย หยางหลง
บทที่ 66 จบบริบูรณ์
รถทัวร์แล่นออกจากจุดหมาย ชายหนุ่มวิ่งตามรถไปโดยเร็ว
แต่ทว่ารถกลับแล่นเข้าสู่ถนนหลัก และมุ่งหน้าออกจาก
บทที่ 67 จบแบบที่1
จบแบบที่1
“ข้ารอเจ้าหวนคืน
หากว่าเจ้าไม่อาจหวนคืน
ข้าจะขอเดียวดายชั่วนิรันดร
รอเจ้าหวนคืน พร้อมรอยยิ้มขอ
บทที่ 68 จบแบบที่1 นับหนึ่งใหม่ก็แล้วกัน
อย่างน้อยสนมฮุ่ยก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
“เจ้ามาจากไหนทำมาสำออยอยู่หน้าตำหนัก
บทที่ 69 จบแบบที่1ข้าเพียงแต่หลุดหลงเข้ามาตามหาใครบางคน
จากทางด้านหลังกอดจะฉุดมือให้หายเข้าไปใต้พุ่มไม่หนา ร่างใหญ่ของใครบางคนเบียดบดร่างบางไว้ ตรงพุ่มไม้ข
บทที่ 70 จบแบบที่1 อย่าทำร้ายกันเกินกว่านี้
“นางเป็นใคร ข้าจะต้องจับตามองเจ้าไว้หรือว่าเป็นผู้ที่เหอหลงส่งมาเพื่อใช้มารยาให้ข้าหลงใหลนาง ข้าจะไ
บทที่ 71 จบแบบที่1 ศัตรูคนใหม่
“ข้าไม่รบกวนเจ้าดีกว่าโหวหยางจื้อ ข้ารู้แล้วจะให้นาง คอยอยู่รับใช้ฮุ่ยเหนียงอยู่ที่นี่ยามที่นางมา ปร
บทที่ 72 จบแบบที่1 รับมือศัตรูคนใหม่
“ข้าจะทำอย่างไรดี”
“พี่สาวไม่ต้องทำอะไรเพียงแค่ ใกล้ชิดฝ่าบาทเท่านั้นข้าเชื่อว่าพี่สาวสามารถชนะใจฝ่าบ
บทที่ 73 จบแบบที่1 ข้าเป็นสมบัติของท่าน
เมื่อมาถึงตำหนักใหญ่ ผลักร่างแพรวาเซถลาลงไปกองกับพื้น เสี่ยวโอคุกเข่าลงข้างๆ
“ฝ่าบาท ถนอมพระวรกายด้ว
บทที่ 74 จบแบบที่1 ตัวช่วยมาแล้ว
สนมฮุ่ยใน ชุดฮั่นฝู สีฟ้าใสอ่อนหวานเยื้องย่างจาก ทางเดินทอดยาวจากตำหนักหนึ่งสู่อีกตำหนักหนึ่งผู้ติดต
บทที่ 75 จบแบบที่1 ยังไปไม่ได้
“ยาอะไรที่ท่านให้ข้ามาลี่มี่ยังไม่วางใจ”
“ยา...ปลุกกำหนัด” ลี่มี่ตาโตแต่ท้ายสุดก็ยิ้มสมใจ พรุ่งนี้เถอ
บทที่ 76 จบแบบที่1 คงต้องอาศัยแม่นางเสียแล้ว
“ท่านหมอข้าจะกลับไปได้อย่างไร” คำพูดที่ออกมาจากใจ ของแพรวาน้ำตาเอ่อล้นตา หยางหลงรู้สึกเศร้าใจตามไปด้
บทที่ 77 จบแบบที่1 ห่วงใย
“ข้าน้อย คิดว่าเราต้องวางแผนการให้รัดกุมและใช้แผนการนี้เพื่อให้ฝ่าบาทกับแม่นาง...”
“ไม่ไม่ อย่าทำแบบน
บทที่ 78 จบแบบที่1 ได้เวลาสำหรับแผนการ
“เพี้ยง หายไวไวนะ” หยางหลงมอง แพรวาด้วยสายตาลึกซึ้งความอ่อนโยนที่แพรวามอบให้เขาไม่เคยได้รับจากผู้ใด
บทที่ 79 จบแบบที่1 รอข้าอยู่ตรงนี้
“ข้าใช้ยาสมานแผลไปแล้ว หากแต่เรื่องนี้แพร่ออกไปแม่นางเฟยลี่ย่อมมีภัย” เหอหลงอมยิ้ม จริงอย่างที่เขาคิ
บทที่ 80 จบแบบที่1 ไม่ทันระวังตัว
แพรวาอยู่ในห้องเพียงลำพังกับ ลี่มี่
สาวใช้สองสามคนเดินเข้ามาในห้องของแพรวาด้วยแววตาประสงค์ร้าย
“แม่นาง
บทที่ 81 จบแบบที่1 แรงปรารถนา
“หากพี่สาวจะคิดเรื่องเมื่อเช้า ไม่ต้องเสียเวลาเลย เพราะอย่างไร พวกเราจะต้องหาทางช่วยเหลือพี่สาว”
“ลี่
บทที่ 82 จบแบบที่1 จบ
แสงเรืองรองตรงขอบฟ้านั่น แพรวาขยับตัวบิดตัวไปมารู้สึกถึงความวาบหวามจากคนข้างกายพลิกตะแคงกอดร่างใหญ่ข
บทที่ 83 จบบริบูรณ์
“เจ้านอนไปเสียนานจนแผลหายดีแล้ว หากแต่ไม่ยอมตื่นจนวันนี้หิมะโปรยปรายครั้งแรกของปีเจ้าถึงฟื้นคืนมา ค
บทที่ 84 ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษ
หย่าจิ้ง ไทฮองไทเฮาและไทเฮาดื่มชาคารวะจากบ่าวสาวพร้อมเพรียงกัน หยางหลงและแพรวาหันมาสบตากันนิ
ดีคับอ่านเพลินดีเวลาหงาๆ
4d
0ชอบค่ะ
25/05
0hjj
13/05
0ดีมาก
05/05
0สนุก
03/05
0สนุกดีน่าติดตาม
31/01
0ตอนนี้มีการพบแม่สามีแล้วละเริ่มอ่านยากให้ติดตามไปเรื่อยๆแล้วซิเรา
26/01
0สนุกมากกกก
21/01
0สนุกดีๆๆๆ
20/01
0สนุกมากคะ
10/01
0