THIRD EYE
Chapter 1 : The Truth
Ako si Amber Ann Aguirre, ako ay labing-pito taong gulang. Ako ay mabait, magalang, masipag at matalino pero seryoso sa pag-aaral kahit mahirap man, mayaman naman kami sa pagmamahal. Habang kumakain kami ay nagsalita si papa.
“Anak, pagkatapos nating kumain ay mag-uusap tayo.” seryoso si papa kaya alam kong may sasabihing mahalaga si papa.
“Opo papa.” ang sabi ko naman kay papa.
Roberto P. O. V.
Ako si Roberto Aguirre, ako ay apatnapu't-lima taong gulang. Ako ay mapagmahal na asawa at syempre mahal ko ang aming anak na si Amber pero ngayon dapat na niyang malaman ang totoo. Tinawagan ko ang asawa ko at nasa labas siya kaya lumabas ako para makausap ko siya.
“Jane, pwede ba tayong mag-usap.” ang sabi ko sa asawa ko.
“Oo naman, ano ba iyon.” ang sabi naman ni Jane.
“Kailangan na niyang malaman ang katotohanan, Jane.” sabi ko.
“Anong ibig mong sabihin, Roberto.” sabi ni Jane.
“Na hindi natin tunay na anak si Amber na ampon siya.” sabi ko.
“Tumahimik ka Roberto, baka marinig ka ni Amber.” sabi ni Jane.
Amber P. O. V.
Natapos na ako kumain ng hinahanap ko na sina papa at mama. Dahil sabi ni papa may mahalaga raw na sasabihin kaya lumabas ako para hanapin sila. Nakita ko sila na nag-uusap hahayaan ko na sana sila ng marinig ko ang pangalang Amber kaya nagtago ako sa may puno pero sapat lang ang boses na naririnig ko.
“Wala akong pakialam kung marinig niya ako basta malaman niya ang totoo na...” ang sabi ni papa.
“Na ampon siya? Oo, ampon siya pero minahal natin siya na para nating tunay na anak.” ang sabi ni mama.
“Iyon na nga eh!!! May mga magulang siya na nag-aalala sa kanya, labing-pito na ang nakakaraan ang lumipas.” ang sabi ni papa.
“Ma, tama po ba ang narinig ko na isa akong ampon. Pa, iyon po ba ang gusto mong pag-usapan natin.” ang sabi ko habang umiiyak ako.
“Anak, patawarin mo kami sa aming nagawa na hind pagsabi ng katotohanan sa'yo.” ang sabi ni papa.
“Sige, patatawarin ko po kayo pero sabihin n'yo po sa akin ang lahat-lahat.” ang sabi ko.
Jane Aguirre P. O. V.
Ako si Jane Aguirre, ako ay apatnapu't-tatlo taong gulang. Ako ay mabait, mapagmahal na asawa at sa aming anak na si Amber pero ngayon ay alam na niya ang totoo. Ito na ang kinatatakutan ko ang malaman niya ang totoo ito kasi ang asawa ko bakit pa niya sinabi dapat ay sikreto iyon.
“Ma, ano po ba ang nangyari sa akin?” Ang unang tanong sa akin ni Amber.
Flashback:
Habang pauwi na kami ng aking nobyo ay may napansin akong patak ng dugo sa daan.
“Roberto, may patak ng dugo rito sa daan.” sabi ko.
“Teka muna.” sabi ni Roberto.
Pinuntahan namin ang patak ng dugo at hinawakan iyon ni Roberto.
“Dugo ng tao ito Jane, susundan ko ang patak ng dugo.” sabi ni Roberto.
“Huwag Roberto baka mapahamak ka pa.” sabi ko.
Sinundan pa rin niya ang patak ng dugo at sumunod na rin ako sa kanya hanggang sa may nakita kami na tao na walang malay at may sanggol na umiiyak sa kanyang tabi.
“Jane, tulungan natin siya may tama siya sa balikat at ikaw na ang magdala sa sanggol.” sabi ni Roberto.
“Sige Roberto, may dala kang flashlight di ba?” Sabi ko.
“Oo naman Jane, may dala akong flashlight.” sabi ni Roberto.
Pagkatapos namin madala sa bahay ay ginamot ni Roberto ang sugat at ako naman ay inalagaan ko ang sanggol hanggang sa makatulog ang sanggol.
“Roberto, napatulog ko na ang sanggol.” sabi ko.
“Tapos na rin ako rito.” sabi ni Roberto.
“Tara na matulog na tayo.” sabi ulit ni Roberto.
“Sige, susunod na lang ako may gagawin pa ako.” sabi ko.
“Sige, sunod ka na lang.” sabi ni Roberto.
Cassandra P. O. V.
Nagising ako dahil sa iyak ng sanggol kaya ako bumangon.
“Ahhh! Aray.” napatingin ako sa balikat na may sugat.
“Huwag po muna kayo gumalaw.” sabi ng binata.
“Tama po ang nobyo ko, kasi sariwa pa ang sugat mo.” sabi ng dalaga.
“Ako po si Roberto Aguirre, nakita namin na kayo ay walang malay tsaka ang sanggol ay umiiyak at dinala po namin kayo dito sa bahay.” sabi ng binata.
“Ako naman po si Jane Bonifacio, pero tawagin mo po akong si Jane, anong pangalan mo po.” sabi ni Jane.
Sasagot na sana ako pero bigla na lang tumunog ang tiyan ko.
“Sige po, iiwan po namin rito ang pagkain mo.” sabi ni Jane.
“Salamat sa inyo kung hindi dahil sa inyo ay nandoon pa rin ako na walang malay at ang sanggol din.” sabi ko sa kanilang dalawa.