Kisses Pov:
SINONG mag-aakalang ganito kabilis ang panahon para makita ko sa salamin ang pinakamalungkot kong mukha sa buong buhay ko suot ang puting bestida na pinangarap ko lang naman noon na maisuot pero hindi sa ganitong pagkakataon, at higit sa lahat sa lalaking ihaharap ko sa altar. Ang maikasal sa lalaking maske sa bangungot ko isinusuka siya.
Napabuga ako sa hangin habang patuloy kong tinititigan ang sarili ko at ang dalawang lalaking guwardiya sa likod ko na tila ba hindi man lamang kumukurap halos, sa takot sigurong matakasan ko sila at matanggal ni Papa. Nag-iisa na nga lang akong anak nilang babae pero hinayaan pa akong mapunta sa pinakamaling lalaki sa buong mundo. Di ko lubos maisip na ganito nga talaga ako nila kamahal, siguro nga kaya nila ako ginawa dahil para sa ikauunlad lang ng negosyo nila. Pero kasi naman--mas matatanggap ko pa sana kung ang naging dahilan ay ako ang maging kabayaran sa utang sa pamilya ng tukmol na iyon. Kaso hindi. Gusto ko na lang talaga magpahigop sa salaming ito. Panghihinang sigaw ng isip ko sa kasalukuyan sabay buga sa hangin.
"Bakit nga ba kasi hindi ako gumawa ng paraan noong araw na sinabi nila ito sa amin? Sana nag panggap na lang akong may nakakahawang sakit para naman di na umabot pa sa ganito." Bulong ko habang inaalala ang kaganapan tatlong buwan bago ang kaganapang ito ngayon.
FLASHBACK: 3 MONTHS AGO
"No--no way mama! Over my beautiful sexy look. No!" Napataas ang boses ko at napatayo ng marinig ko ang sinabi ng mga magulang namin.
"Me too. No. Never. Never, ever in my life, daddy." Napatayong sambit niya na ikinakunot noo ko din naman.
"Mabuti naman, dahil ayoko din talaga sa iyo. Wala sa listahan ng mga gugustuhin o tipo ko ang mga katulad mo." Sagot ko habang nag-iinit sa pag kainis sa lalaking nasa harapan ko na simula pag-kabata walang ibang ginawa kundi sirain ang araw at gabi ko.
"At sa tingin mo papatulan din kita kahit maging isa ako sa tipo mo? Height mo pa lang singko na grade mo sa akin. Katawan mo palang, bagsak na bagsak sa mga tipo ko dinaeg mo pa ang hugis ng pakwan, mukha pa lang wala pang 1 percent sa mga nagkakandarapa sa akin at higit sa lahat ugali mo pa lang walang wala ka na. Kaya wag kang aasang papayag ako" Nakangising saad nito sa akin na tila nang-aasar pa dahilan para maramdaman ko pang lalo ang pag akyat ng dugo ko sa bunbunan ko.
"Abat---sumusobra ka na sa panglalait mo ah? For your information even there's no question, ang timbang ko 45 kilos lang huh kaya kung makalarawan ka sa akin dinaeg ko pa baboy dahil sa shape shape na iyan. Baka sabihin ko sayo ang vital statistics ko ay 32 24 32, at eto ang tatandaan mo huh kahit gumuho pa ang mundong ito ngayon hinding hindi ako titingin sa pagmumukha mong may sa demonyo." Habol hininga akong napatigil sa pagsasalita sa sobrang pagkainis ko sa kaniya mas lalo pang nanggagalaiti ang mga buto ko sa katawan na upakan siya pag nakikita kong lumulubog yung dalawang dimples niya sa sobrang pang-aasar sa akin.
"Mag si upo nga kayong dalawa. Hindi na kayo gumalang sa aming mas nakakatanda sa inyo. Dinaeg niyo pa ang aso at pusa kung mag-away araw araw. Di ba kayo napapagod? Upo." Sambit ni Papa dahilan para mapabagsak ang balikat ko at mapairap ng tingin sa lalaking iyon at marahang napaupo.
"Ipinatawag kayong dalawa rito hindi para magtalo o mag-away sa harapin namin. Kayong dalawa sa ayaw at sa gusto niyo ikakasal kayo ngayong bakasyon."
"Bakasyon?" Nanlalaking mga matang saad ko.
"Bakasyon?" Sambit ni tukmol na inirapan ko.
"Narinig naman ninyo. Oo, ngayong bakasyon." sagot ng daddy ni tukmol.
"Te-teka lang po huh? Pero bakit po kami ipapakasal? At hindi naman ho halatang planado po nu? Bakasyon agad? Di ba pwedeng tanungin po muna kami kung papayag po kami sa desisyon niyo pong yun?" Aniya ni tukmol na sa unang pagkakataon inayunan ko ng pagtango tango ko.
"Alam niyo naman kung gaano kalapit na ang mga pamilya natin. At alam niyo din na nuon pa mang mga bata pa kayo ay gusto na namin na kayo ang magkatuluyan at ngayong malalaki na kayo at nakikita naman naming may posibilidad na magkatuluyan kayo ay napag pasyahan na naming ituloy ang matagal na naming plano. Higit sa lahat, mas magiging maganda din ang pundasyon ng ating negosyo kung pag-iisahin na ng ating pamilya sa tulong niyong dalawa sa oras na maikasal kayo."
"Pero papa naghihirap na ba tayo para Gawin mo po iyon, I'm willing to save all my salary po monthly para po maibigay sa inyo lahat ng kakailanganin o kulang man po sa family natin, just-just don't do this to me papa-wag naman po kayong pumayag na masira ang buhay ko ng lalaking iyan" Mabilis kong reaksyon sabay turo sa kaharap ko.
"Aba, wala akong pakialam sa buhay mo. Baka ang buhay ko pa masira mo dahil sa mukha mong araw araw kong makikita. Kaya hindi din ho ako papayag Tito na maikasal sa anak niyo. Pasensya na po pero kung medyo naging maayos lang ang pagmumukha at pag uugali po ng anak niyo siguro po mapagtyatyagaan ko pa po."
"Abat---Hoy! Kung ikukumpara lang naman ang mukha ko sa mukha mo, mas di hamak na mas maayos pa kaysa saiyo na yari sa semento sa kakapalan ng kayabangan." Singhal ko.
"Tama na yan, ngayong alam niyo na. Tapos na ang pag-uusap na ito."
"But dad--"
"Ma, Pa?"
"Kami na ang bahala sa lahat. Magpahinga na kayo." Aniya ng daddy nitong tukmol na ito habang ako pakiramdam ko sabay sabay nagsibagsakan papuntang talampakan ang lahat ng dugo ko sa buong katawan sa sobrang bigat ng paa ko na maiapak para makatayo mula sa kinauupuan ko.
Napaangat naman ang tingin ko ng padabog na umalis sa harapan ko ang lalaking iyon na wala man lang pagdadalawang isip na kabastusan ang ginawa niya para sana bumalik at humingi ng tawad sa mga nakakatanda.
Muli naman akong napabaling ng tingin kay mama nagbabakasakalinh mabasa ni mama ang iniisip ko ngunit tanging pag-iling sa ulo niya lamang hudyat ng di pag sang-ayon sa nasa isipan ko kaya naman napabuntong hininga na lamang ako at mabigat na mabigat ang mga parang humakbang papalayo sa mga matatandang iyon.
END OF FLASHBACK
"Miss Kisses, tayo na po." Pag aaya ni Jasmine na kasing lapad ng pintuan ang ngiti, ang kaibigan ko na kaisa isang inimbeta ko lang naman sa araw na ito. Tulad ng napagkasunduan namin ng tukmol na iyon walang dapat makaalam patungkol dito.
"Pwede pa ba mag walk out?" Kabadong sambit ko.
"Ang tanong kaya mo ba? Kaya mo bang ipahiya ang papa at mama mo? Bebe, nandito na mga ka amigos at amigas ng side a at b family kaya wag na mag walk backward okay" Nakangising saad nito na minsan napaipaisip ako kung paano ko naging kaibigan ang bruhitang ito. Maske pagsasalita na wrowrong turn eh.
" Pambihirang buhay naman ito oh." May padabog na pagpadyak ng suot kong high heels sabay bagsak sa balikat ko.
"Asus, alam mo kung ako lang huh? Kung ako lang talaga ang tatanungin at pagbibigyang ipaalam ang opinion ko. Sinasabi ko sa iyo bebe, na sobrang bagay kayo. Bagay na bagay ka----"
"Heheh, bagay? Bagay talaga? O baka gusto mong ibagay ko din sa tagal ng oras ng kasalang ito ang hindi pagpakain sa iyo sa reception no?" Napapangiwing saad ko sa inis na tono.
"Ay sabi ko nga. Ba-bagay kami. Bagay na bagay kami ni future hubby m---a--aray ko oo na. Oo na. Ang sakit. Yung-yung tenga ko bebe baka--baka ahhh".
Napapailing akong bumitaw sa hikaw Niya na marahan Kong hinahatak pababa. Sorry huh, pero hindi po ko masamang kaibigan at biro lang iyon.
"Sabihin mo pa ulit iyon makakaramdam ka ng biglaang magic na sakit diyan sa dalawa mo ng tenga." Palala ko sa kaniya sabay ngiti ng pagkatamis tamis.
"Psh, sinasayang mo talaga ganda mo sa pagka maldita mo." Sagot niya para ngitian ko lang.
"Tara na nga!" Wika ko.
"Oyy! Eksayted siya?"
"Anong eksayted? Gusto ko na hubarin tung gown ang kati kati sa katawan at isa pa gusto ko ng matapos itong araw na puno ng lokohan. Lalo Kong nararamdaman ang pagkulobot ng pisnge ko sa pag kainis kaya ayoko na patagalin pa ito." Aniya ko sabay hila sa kaniya palabas ng kwarto.