Alexis' POV
"Dad, makakapunta pa ako sa office mo, beside wala naman akong trabaho bukas" kuya Dominic. Kumpleto kami para sa hapunan ngayong gabi. Ngayon lang uli kami nagsama-samang kumain pero ito ang sitwasyon na pinakaayaw ko. Ayokong makasama sila sa iisang mesa mas lalo na pagwala si mommy~~kaya habang buhay ko naring hindi gugustuhin ang makasama sila sa iisang mesa.
"Sure, kahit anong oras mo gusto pumunta. Pumunta ka lang. May mga files rin kasi akong aasikasuhin bukas kaya kailangan ko talaga ng kasama"
Nagpatuloy lang ako sa pagkain ko habang nakikinig sa pinag-uusapan nila. Wala man akong naiintindihan sa mga topics nila pero naisasaulo ko naman agad ang mga bagay na hindi ko alam.
"Ikaw, Alex? Kumusta ang pag-aaral mo?" tanong ni kuya Daniel.
"Good" sagot ko lang bago na naman sumubo.
"Good? Sabi sakin ng kaibigan mo na na-office ka na naman. Anong klaseng pagdidisiplina pa ba ang gusto mo huh?" seryosong tanong niya sakin pero hindi ko lang siya pinansin at mabilis na tinapos ang pagkain bago ako tumayo. Malamang si Brent na naman ang nakausap niya, kaya hindi na ako magtataka kung magkakatuluyan sila, tsk.
"Dad, kakausapin ko lang siya. Alexis, sumunod ka sakin" makapangyarihang utos niya at naunahan pa akong naglakad, kaya bumuntong-hininga nalang ako habang nakasunod sakanya. Sinundan ko siya hanggang sa labas ng bahay.
"Sinabi rin sakin ni dad ang pagtataray mo sakanya" pangunguna niya. Psh,sumbungero.
"Alexis, naiisip mo ba o may pakialam ka man lang ba kung gaano ka niya kamahal at pag-aalaga? Babastusin mo si dad sa harap ng maraming tao, ng mga kaklase mo. Sa kakaganyan mo, ipinapakita mo kung gano ka kabastos sa maraming tao na dapat ay wag tularan"
Tsk. Mga forty three lang naman kaming magkakaklase.
"Hindi ko naman sinasabing gayahin nila kung gano ako kabastos" sagot ko na ikinagigil niya.
"So, ipinagmamalaki mo pa ang kabastusang ugali mo?" galit na tanong niya.
"Syempre, ugali ko yon. Honesty is the best attitude"
"Kung buhay pa siguro si mom, hindi niya hahayaang maging ganyan ang ugali mo. Alam mo, ibang-iba ka na sa kapatid na nakilala ko. Bakit ka ba nagkakaganyan huh?" galit man ay kaya niya paring pakalmahin ang sarili niya kahit wala siyang kasama. Kung ako to, hindi ko magagawa.
"Sana nga buhay pa si mommy pero hindi na eh. I don't know" sagot ko nalang sakanya na ikinatahimik niya.
"Kung wala ka nang sasabihin, papasok na ako. Maaga pa ako bukas" sabi ko sakanya tsaka ko siya tinalikuran.
Brent's POV
"Wooh! Kuya, shoot that one!" halos pasigaw na aniya ni Patricia habang binabaril ang zombie sa gilid ng screen. Naglalaro kasi kami dito sa bahay ng paborito niyang laro. Hinintay lang namin si dad dahil ginabi na naman siya sa pag-uwi niya.
"Kumain na tayo!" sigaw ng boses sa sala kaya napatakbo agad si Patricia sa labas. Pinatay ko rin muna ang mga nagamit namin bago ako sumunod.
Lumabas ako sa games' room at dumiretso sa sala.
"Dad" salubong ko sakanya at nakipagfist bump.
"Pinatawag parin ba yong parents ni Alex?" tanong niya kaya umiling ako.
"Nakalabas din po kami dad, kilala niyo naman ang kaibigan kong yon" sagot ko sabay buntong-hininga.
"Matagal na kayong magkaibigan pero wala paring pinabago?" tatawa-tawang tanong niya sabay gulo sa buhok ko.
"Alam niyong mahirap baguhin ang isang maton dad hahaha" sagot ko rin kaya sabay kaming natawa.
"Pero pag natuto siyang magmahal, maniwala ka, magbabago yan. Love is the best weapon to a person who has a hearthstone" seryosong aniya kaya natigilan ako sa pagtawa.
"Dad, hindi naman po siguro ganon yon. May pagmamahal parin naman yon, hindi niya lang pinapakita" paliwanag ko sakanya, napangisi naman siya.
"Wala ka bang nararamdaman sakanya?" tanong ni dad na ikina speechless ko.
"Dad, hijo kain na" tawag samin ni mommy palapit kaya nilingon namin siya.
"Ganyan kaespesyal ang pagmamahalan namin ng mom niyo" bulong niya sakin bago naunang naglakad, napakamot muna ako sa batok ko bago ako sumunod sakanila.
Tumabi ako sa kapatid ko habang kaharap si mommy. Inilapag narin ng mga maids ang niluto nila kaya kanya-kanya na kaming serve sa plato namin.
"Mommy, May nakalimutan po akong sabihin sayo" paninimula niya na naman sa kwentuhan.
"Ano yun, hija?" tanong ni mom.
"Pinaglaban po ako ni ate Alex sa kuya po ng kaklase ko. Sinuntok niya po ang kapatid ng kaklase ko,mom" humahangang kwento niya ke mommy, napayuko naman ako.
"Nagawa niya yon dahil sa pagtatanggol" sagot ko habang nakayuko.
"Ayos lang na lapitan mo ang taong yon, pero wag mong isama ang kapatid mo. Ilang ulit ko bang sasabihin sayo na ayokong magkaroon ka ng record dahil sa kanya" paalala niya.
"Mom, kilala niyo siya, matagal na kaming magkaibigan at matagal na siyang napapaaway pero ni minsan hindi ako nadamay" paliwanag ko sakanya.
"Pano pag nadamay ka? Hindi mo alam kung kailan darating ang araw na madadamay ka. Kung tutuusin nga mas mahaba pa ang oras niyong magkasama kesa sa kapatid mo. May nangyayari rin sa kapatid mo kaya yan ang ipasok mo sa kukute mo"
Pinatapos ko nalang ang pagkain ko tsaka ako tumayo.
"Excuse me" paaalam ko at tumayo sa kinauupuan ko.
"Kuya, sorry" napatigil ako sa paglalakad ko nang marinig ang boses ni Patricia kaya nilingon ko siya. Sinenyasan ko siyang lumapit sakin at naupo sa couch.
"Hindi ko kasi alam na galit si mommy ke ate Alex" tuloy niya kaya kinandong ko siya.
"Hindi siya galit sa ate mo, ayaw niya lang tayong madamay sa kalukuhan ng ate Alex mo" pilit ngiting paliwanag ko sakanya.
"Pero pwede naman siyang magbago, people can change, what's bad with her attitude. Nakikita ko sa mga mata ni ate ang pagmamahal. Ikaw kuya, hindi mo ba nakikita ang kabutihan niya?" tanong niya habang nakatingin ng diretso sakin.
"Lagi ko yong nakikita pero mas nangingibabaw sa iba ang kasamaang ugali ni Alex, ito ay dahil hindi nila talaga siya kilala at nakikita ang kanyang magandang kalooban. Kaya ko siya minahal bilang bestfriend" sagot ko sakanya.
"Yeah, pero hindi natin masisisi si mommy kasi gusto nya lang maging safe tayo sa lahat lalo na sa pag aaral namin" nakangiting paliwanag niya.
Tama naman siya pero hindi ko lang talaga maintindihan si mommy kung bakit gusto niyang iwasan ko si Alex, eh dati naman ay gustong-gusto niya itong makilala. Tsaka isa pa, pano naman magagawa ni Patricia ang wag lumapit sa kanya kung sa iisang school kami nag-aaral. Napakababaw niya sa dahilang ayaw niya akong magkarecord sa school samantalang hindi naman siya ang umaattend sa kahit anong okasyon maski nga card day, even in my recognition day. Si daddy ang laging pumupunta sa school para gawin lahat ng yon.
"Matulog kana, maaga pa tayo bukas" sabi ko sakanya at hinalikan siya sa buhok.
"Good night, kuya" sabi niya bago ako iwan.
Antagal naman ata ni mommy. Hinihintay ko siya para mas makapagpaliwanag ako ng maayos sakanya. Ayoko kasing nagsusumbatan kami sa harap ng hapag-kainan at sa harap pa ng kapatid ko. Ganito ang nangyayari pag sa hapag-kainan nag-uumpisa ang pangyayari. Ako ang aalis at ako rin ang maghihintay para makapagpaliwanag ako.
"Walang makakapagpabago sa kanya, kahit anong pilit mong baguhin siya" salubong niya kaya napabuntong hininga na naman ako.
"Mom, kayang magbago nong mga tao kahit na lagi mong sinasabi yan tungkol sa kanya.May kasalanan ba ako o si Alex sainyo?" tanong ko sakanya na ikinataas ng kilay niya.
"Kasi kung meron man akong o siyang kasalanan sainyo, ako na mismo ang iiwas sa mga ayaw niyo. Kaya sabihin niyo kung meron o wala" seryosong sabi ko sakanya.
"Matulog kana hijo, maaga ka pa bukas" utos sakin ni dad habang nagmamakaawang nakatingin sakin kaya sinunod ko nalang siya.
Umakyat na ako at dumiretso ako sa kwarto ko. Kinuha ko ang phone ko sa ibabaw ng side table at agad na i-denial ang number ni Alex. May keypad siyang phone sa kwarto niya pero hindi niya yon pwedeng ilabas maski sa school dahil ayaw ng kapatid niya.
"Ang numero na iyong na-dial ay ngayon ay unattentend o out of coverage area, mangyaring subukan ang iyong tawag sa ibang pagkakataon"
Inulit ko ng inulit pero out of coverage area parin kaya hinayaan ko muna at natulog nalang.
Itutuloy.....