(IVORY POINT OF VIEW)
Ngayong araw ay matamlay ako sa hindi ko malaman na dahilan. Habang si Anthenese ay problemado rin kay Zaire. Lumayo muna ako kay Anthenese ngayon dahil gusto ko muna mapag-isa.
Biglang humangin ng malakas na galing mismo sa aking kapangyarihan. Nilapad ng hangin ang mahaba kong buhok dahil sa lakas ng hangin. Nagsasayawan naman ang mga puno dahil sa sobrang lakas nito. Hindi ko akalain na ganito ito kalakas dahil siguro sa aking nararamdaman.
"I just want to love but I am always crying and feeling pain to this kind of love. What will I do?" I asked myself habang dinadama ang hangin na tumatama sa balat ko.
Tinigil ko ang hangin at pinagmasdan ang aking paligid. Nakita ko ang mga ilan sa sanga ng puno na nahulog dahil sa lakas ng hangin kanina. This is my element.
"I don't know that you will be like this," sabi ng isang tao sa aking likod kaya lumingon ako rito.
Anong ginagawa rito ni Alden? Bakit siya nandito? Pagod na ako sa pagmamahal sa kanya pero bakit hindi ko kaya siyang sukuan gayong ayaw niya sa akin? How stupid I am to feel this way?
"Bakit ka pumunta rito? Hindi ko akalain na pupunta ka rito? Para saan pa ang pagpunta mo rito?" naiinis kong tanong at hinarap sa harapan ang aking tingin.
Lumapit sa tabi ko si Alden saka ako tinapunan ako ng tingin. Bakit ganito siya makatingin sa akin? May problema ba siya sa akin?
"Kasalanan ko ang lahat kung bakit ka nagkaganito pero si Anthenese pa rin ang tinitibok ng puso ko," saad niya at napatulo na naman ang aking luha.
Halos ikadurog ng puso ko ang aking narinig mula sa kanya. Tanggap ko naman na si Anthenese pa rin ang gusto niya. "Ganun ba? Sana dumating ako sa punto na may mahal na akong iba. Sana supportahan mo ako kapag may minahal akong iba at maging kami. Gusto ko lang naman sumaya. Mangako ka," seryoso kong sabi at nakita ng gilid ng mata ko na hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
Dadating na rin ako sa punto na mawawala na rin ang feelings ko sa kanya. "Pangako, tutuparin ko ang hiling mo," sabi niya kaya napangiti naman ako ng malungkot.
Mukhang handa na siyang hayaan ako sa iba. Humarap ako sa kanya. "Starting today, I'm letting go my feelings for you. Thank you for making me realize that love needs strength and sorrow. Thank you, Alden. Goodbye," paalam ko sa kanya at aalis na sana kaso narinig ko pa ang sinabi niya.
Nagulat ako sa ginawa niya. Hinila niya ang aking kamay at niyakap ako ng mahigpit. Naramdaman ko ang hininga niya sa may leeg at buhok ko. Hinayaan ko na lang siya sa pagyakap sa akin dahil sa huling pagkakataon ay gusto ko na mayakap niya ako.
"May malalim akong dahilan kaya ko 'to ginagawa. Sana maitindihan mo rin ako sa tamang panahon," sabi pa niya pero napatawa ako ng mapakla sa sinabi niya.
Kumalas ako ng yakap sa kanya at tiningnan siya ng diretso sa mata na bihira ko lang gawin. "Salamat sa lahat, Alden. Goodbye," paalam ko sa kanya at dahan-dahan umalis sa tabi niya.
Pagkaalis ko ay tanda na pinapakawalan ko na ang feelings ko sa kanya. Pero, bakit ganun? Pilit kong kinakalimutan ang nararamdaman ko sa kanya pero hindi ko magawa, patuloy pa rin ang pagtibok ng puso ko sa kanya. How cruel destiny to do this to me? Why I still chasing him when in fact he can't be mine. I just want to forget my feelings for him and I really hated myself for loving him.
"Nandyan ka pala, Ivory? Saan ka galing?" biglang tanong ni Riya na napatigil sa paglalakad matapos niya akong makita.
Napangiti ako ng pilit kahit halatang napipilitan lang ako. Napasimangot naman si Riya sa naging reaksyon ko dahil mukhang alam na niya kung bakit ganito ang hitsura ng aking mukha. Mukhang nadadala ako sa aking emosyon na nararamdan ko ngayon. "Mukhang alam ko na ang kasagutan mula sa aking tanong. Halata sa mukha mo na malungkot ka at nasasaktan," malungkot na saad ni Riya at hinagod ang aking likuran.
Hindi ko man lang namalayan na nandyan na siya sa likod ko dahil sa sobrang lutang ako ngayon. "Alam mo naitindihan kita kung bakit hindi mo kayang kalimutan ang pagmamahal mo kay Alden, I felt that to but I keep myself to stop falling from him but it can't be helped but to fall. You don't have to hide your real feelings to us. You are our friend and a friend should shared each other problem," payo sa akin ni Riya na kinatango ko bilang pagsang-ayon.
Lahat ng sinabi niya ay tama. Hindi ko alam kung bakit hindi ko kausapin si Anthenese sa bagay na ito. Kaibigan niya ako pero ako pa ang umiiwas sa kanya kahit kailangan niya ako dahil sa nasasaktan din siya dahil kay Zaire. Kapag ako ang may problema ay nandyan siya sa tabi ko para damayan ako pero kapag ako na ay parang balewala lang siya sa akin dahil siya ang mahal ni Alden. "Tama ka, Riya. A friend should shared problem to each other. Dahil dyan ay napagtanto ko na kausapin na si Anthenese," masaya kong saad at ngumiti  naman si Riya.
Pero, ba't malungkot si Riya gayong nakangiti siya sa akin? Dahil na naman ba ito kay Ace or may iba pang problema. "Ayos ka lang, Riya? Parang ang lungkot mo kasi. May problema ba?" sunod-sunod kong tanong na kinatahimik niya.
Umiling siya sa akin. "Wala akong problema, sige mauna na ako," paalam niya at umalis na.
Ako naman ay naiwang nagtataka sa inasal. Sinundan ko ng tingin ang papaalis niyang pigura. Dahil sa sobrang kuryusidad ko ay sinundan ko kung saan siya pupunta pero hindi ko man lang siya nahagilap. Saan na kaya siya pumunta?
Nahagip ng mata ko si Alden na nandoon pa rin sa iniwanan ko sa kanya. Parang may kakaiba sa kanya na hindi ko mawari. Aalis na sana ako kaso hindi ko kayang umalis na parang wala akong nakita.
Nilapitan ko siya at doon ko lang napagtanto na pula ang kanyang mata habang matatalas ang kanyang kuko at nakalabas din ang kanyang pangil. "Umalis ka na rito, Ivory. Habang pinipigilan ko pa ang sarili ko," sabi niya sa akin ng diretso. 
Dahil nga sa isa akong witch ay gumawa ako ng spell na gawa sa dugo. Binigay ko sq kanya ang isang kopita na may lamang dugo. Nagdadalawang isip pa siya kung kukunin niya ito.
"Bakit tinutulungan mo ako? Sa kabila ng hindi ko pagmamahal sa'yo pabalik?" tanong niya sa akin.
"Minsan kailangan natin tumulong sa nangangailangan kahit nasasaktan ka dahil sa taong 'yon," sabi ko at nilagpasan siya.
Hindi na siya nagsalita na parang natahimik.