Naghikab si Arizona at pinalitan ng DVD ang nakasalang sa player. Nabo-bore na siya sa suite niya. Nasira na ang agenda niya nang araw na iyon. Parang ayaw na nga niyang lumabas ng suite. Natatakot kasi siya na makasalubong si Nikolos.
Pinag-iisipan niya kung dapat nga siyang mag-file ng kaso laban dito o hindi. She was just outraged a while ago. Ang gusto niya ay gilitan si Nikolos at tadtarin nang pino. Lalo na nang kampihan ito ni Miss Evans.
“Huh! Para namang kakayanin niya ang presyo ko. Baka mamaya hingin ko ang kalahati ng kayamanan niya, hindi niya maibigay sa akin.”
The doorbell buzzed. Sinilip niya sa peephole. It was the chambermaid. “Delivery for Miss Calderon,” malambing na sabi nito.
“Delivery?” Wala siyang naalalang nagpa-deliver siya pero binuksan na rin niya ang pinto. “Yes?”
“These are for you.” Ipinasok nito ang may kalakihang kahon. Nakatulala na lang siya habang sinusundan ito ng tingin. Inilapag nito ang kahon sa kama niya.
Nang buklatin niya ang kahon ay isang eleganteng evening gown ang laman niyon. It was a white sequined tube long gown. It highlighted her brown color. Galing iyon sa mamahaling boutique ng barko. “Hindi kaya nagkamali ng bigay sa akin? Baka mamaya ay pabayaran pa ito sa akin. Malulumpo ako sa presyo nito. Katumbas ng isang buwan kong sweldo.” It even had a purse and shoes to match.
Iko-confirm sana niya iyon nang mag-ring ang telepono. “Hello, Arize! I bet you received my gift.”
Napamaang siya nang marinig ang boses ni Nikolos. He sent the gown. “At kailan pa tayo naging first name basis? I am still Miss Calderon for you, Mr. Theron.”
“Miss Calderon sounds so stiff. Anyway, do you like the dress?”
“It looks elegant and expensive,” she commented blandly.
“I am sure it would look good on you. Wear it for dinner tonight. I’ll meet you at Neptune’s Bar.” Iyon ang pinaka-eleganteng restaurant sa barko.
“I am sorry. I already have a hot date tonight.”
“With whom? Ni hindi ka nga nakikipag-usap sa lalaki.”
“How did you…”
“So it means you are free,” he cut her off.
“I prefer to dine alone tonight. Di ako lalabas ng kuwarto ko.”
“We’ll have dinner in your room instead. Mas maganda nga kung tayong dalawa lang. I will come to you,” he warned in a dark, sultry voice.
Nagtayuan ang mga balahibo niya sa katawan. Parang hinahaplos ng boses nito ang balat niya samantalang sa telepono lang sila nag-uusap. That voice had a promise of ravishment. And she didn’t want to be seduced by this maniac.
“No! I will meet you at the bar tonight. But I don’t think the gown would fit. Ibang gown na lang ang isusuot ko.” Ayaw niya ng galing dito.
“Wear it. I know it would fit. See you.” Then he hanged up. Hindi na niya nahabol pa kahit marami pa siyang itatanong.
“Huh? Paano niya nalaman kung kasya nga sa akin?” Umupo siya sa kama habang hawak ang gown sa isang kamay. “Pupunta ba ako sa dinner na iyon? Pwede naman siguro akong magkunwaring may sakit.”
Ngumisi siya pero bigla ring naglaho ang ngiti niya. Si Nikolos Theron ang tipo na gagawin ang lahat makuha lang ang gusto. She could imagine him tearing down the door of her suite just to have dinner with her.
Hindi siya papayag na magkaroon ito ng kapangyarihan sa kanya. In this battle, she must have the edge. Ipapakita niya na di siya nito mapapasunod. But for now, she would play his game.
“SEE? I told you it would fit,” Nikolos said with an air of satisfaction when he met her at the lounge. The place was packed with guests elegantly dressed.
Nagulat siya nang isukat ang gown at kumasya sa kanya. Humakab ang malambot na tela sa katawan niya. Na parang isinukat sa kanya.
“Yes, you are right,” she said with a smile. “You are very talented, Mr. Theron. Looks like you are used to buying a girl’s clothes and knowing their size right away. I guess you have lots of practice.”
Ngiti lang ang isinagot nito sa kanya. “You can say that again.”
She bit back a scowl. Di siya komportable na isuot ang gown na ibinigay nito. Pakiramdam niya ay nakita na nito ang lahat sa kanya at alam na agad nito kung ano ang kasya sa kanya at hindi. “So is this dinner a bribe?”
“No. I just want you to see my other side. I am not the maniac you claimed me to be. I am actually a nice guy.”
She sighed. Kahit anong ipakita nito sa kanya na kabutihan, di magbabago ang opinion niya. “I am not that easy to please. Di dahil inilibre mo ako ng dinner at pinagsuot ng mamahaling gown, I’ll let you off the hook.”
His face became a bit serious. “I feel bad enough to be called a maniac. But can we concentrate on the food first? Enjoy the dinner. I won’t bite you.”
Her first plan was to bulldoze him right away. Ayaw magtagal pa sa dinner na iyon. Pero gusto pa niyang makita kung ano ang ihinanda nito para sa gabing iyon.
“I notice that you don’t socialize that much.”
Awtomatikong nagdikit ang kilay niya. “Pinasusundan mo ba ako?”
Baka mamaya ay may hidden camera na pala sa kuwarto niya for his benefit.
“Napansin ko lang na di ka masyadong nakikipag-usap sa mga tao. You were not even at the welcome party.”
“I had an early night. Mas gusto kong matulog kaysa makipagsosyalan.”
“See? Ni hindi kita napapansing lumabas ng kuwarto mo. Katulad kanina, mas gusto mo pang mag-dinner mag-isa kaysa lumabas kasama ako.”
“It won’t harm anybody if I don’t socialize that much. Di naman kawalan sa kanila kung di ko sila kakausapin. Maraming babae sa barkong ito.”
“Why did you join this trip anyway? Di ka naman pala makikihalubilo sa iba.”
She drank the peach chardonnay. “I want to have time for my self. I’ve been working so damn hard for five long years. Ngayon lang ako nagkaroon ng bakasyon.”
“Come on, let’s dance.” He offered his hand. Saka niya napansin na halos lahat ng nasa table ay nasa dance floor na. Sila na lang ang hindi sumasayaw.