Pero hindi nagpapigil ang kaibigan niya. Kapag nasimulan na ito, mistula itong tren na hindi na mapipigilan.
“Ugh! Ash, why don’t you start looking for a man? A holiday fling perhaps. Kung gusto mo, magpatulong sa stepmother... Errrr... Stepfather mong hilaw.”
“Oh, please! I don’t even like him. Sa kanya pa ako hahanap ng lalaki?”
“Loosen up a bit. Money can’t keep you warm at night. Lose that virginity!” nandedemonyong sabi nito sabay halakhak nang mataginting.
“Shut up!” Hindi naman siya tumagal nang ganito katagal na virgin para lang iwala ang virginity niya sa kung kani-kanino. Di sa may pinaglalaanan siya. Wala lang talaga siyang oras para sa pagde-date o pisikal na relasyon.
“For once in your life, do something crazy!”
“Wag mo akong idamay sa kabaliwan mo,” nagngangalit niyang sabi.
“That is the problem with you. You are too straight-laced. Boring.”
“I am fine with boring. Kaysa naman magka-boyfriend ako ng gigolo at lilimasin lang ang pera ko. Look at you.”
Na-imagine na niya ang kaibigan na umiikot ang eyeballs. He had a boyfriend who was a model. Mas madalas na walang trabaho kaysa mayroon. At lagi itong nakadepende sa kaibigan niya at nagsisilbing houseboy nito kapag walang trabaho. “He loves me and I am happy. Kahit ubusin pa niya ang lahat ng pera ko.”
“Well, we are different. I will never lose my head with love. Mas gusto ko nang mag-isa kaysa naman guluhin ko ang buhay ko.”
She needed some semblance of organization. Nang maghiwalay ang mga magulang niya, ang tanging focus niya ay makapag-aral at makapagtrabaho. She was good at it. Sa huli, alam niyang sarili lang niya ang aasahan niya. Hindi man romantic ang buhay niya, maayos naman ang buhay niya. She was content.
Maraming tao ang magpapakamatay para lang sa buhay na mayroon siya. At hindi na siya makakapaghintay na ibalik ang ama sa Amerika para makabalik na siya sa normal niyang buhay.
“MA’AM, nandito na po tayo,” untag ng taxi driver kay Ashley.
Dahan-dahan niyang inangat ang mata mula sa spreadsheet sa laptop niya at luminga sa paligid. Nasa harap sila ng isang gusali. “This is Golden Horizon Building?” tanong niya at kumurap-kurap.
“Opo, Ma’am. Nasa Ortigas Center na po tayo. Ito po ang address na sinabi ninyo.”
Tumuwid siya ng upo at narinig niya ang paglagutok ng likod niya. Damn! Mahigit twenty-four hours na pala siyang nakaupo. Mula sa biyahe niya sa eroplano hanggang sa traffic sa EDSA. “How much is the fair again?”
“Three thousand pesos, Ma’am.”
Nanlaki ang mata niya. “What? Kanina napag-usapan natin two thousand lang. And as far as I know, the airport is not far from here.”
Napakamot ng ulo ang driver. “Ma’am, mahigit tatlong oras po tayong na-traffic sa EDSA. Lugi naman po ako sa gasolina kapag ganoon. Kundi po ninyo naitatanong, mahal na po ang gasolina sa Pilipinas.”
“Three hours?” bulalas niya at tiningnan ang Cartier watch. Di siya makapaniwala na alas singko pasado na ng umaga. “Unbelievable!” Now she was being ripped off by a taxi driver.
“Sige na po, Ma’am. Papasko na ninyo sa akin,” anang driver at nagpapaawa pa ang mukha.
Pasko. Yeah, right! Another reason for this driver to rip her off.
Naglabas siya ng eighty dollars. “Keep the change.”
Tinatamad na siyang mag-compute pa at makipagtalo. Pakiramdam naman niya ay di na babalik sa kanya ang sukli. Knowing this country. Ayon sa horror stories ni Cara at ng ibang kakilala niya na umuuwi ng Pilipinas ay ganoon ang kalakaran doon. That’s why Ninoy Aquino International Airport is the worst in the world.
Ngumisi ang driver nang tanggapin ang bayad niya. “Salamat, Ma’am. Merry Christmas po!”
Di niya sinagot ang ngiti nito. Ibinaba niya ang maliit na trolley at naglakad papasok ng building. She was supposed to check in a hotel but she didn’t want to waste time. Gusto niyang harapin agad ang nobyo ng ama. And she had the element of surprise. This is war.
“Good morning. Room 1012 please. Ronald Delaney’s unit,” sabi agad ni Ashley at inilabas ang passport saka inabot sa reception. “I am his daughter.”
Tiningnan ng receptionist ang passport niya. “Ah! Sa unit po ni Sir Ronald and Rex Delaney. Hold for a minute, Ma’am. We will just inform them about your presence.”
Kinontrol niya na huwag tumaas ang kilay niya. Rex Delaney. At nakiki-Delaney na rin ang boyfriend ng ama niya. Unbelievable!
Itinapik ni Ashley ang paa sa marmol na sahig. The lobby was impressive. Chandelier pa lang ay parang nasa isang mamahaling hotel siya. Paano pa kaya kapag nakapasok na siya sa unit ng ama?
Maya maya pa ay nakaramdam na siya ng pagkangawit sa katitingala. Nangangawit na rin siya sa pagtayo. Ilang minuto na siyang nakatayo doon. Hindi na maipinta ang mukha niya nang lingunin niya ang receptionist. Naiinip na siya.
“Di pa rin sinasagot?” nakataas ang kilay niyang tanong.
Alanganing ngumiti ang receptionist. “Sinusubukan po namin contact-in sila pero wala pong sumasagot sa unit. Why don’t you take a seat first?” At inilahad nito ang palad sa sofa.
“No. I will just wait here.”
Baka mamaya ay hindi tawagan ang unit ng ama niya. O kaya ay baka naman tinakasan na siya ng mga ito. Paano ba niya maabangan ang mga ito? Kailangan ba niyang timbrehan ulit ang private investigator na kinuha niya?
Inilabas niya ang cellphone at akmang tatawag sa private investigator nang lapitan siya ng receptionist. “Ma’am, pwede na daw po kayong umakyat sa unit.”
“Good. Thank you.”
Taas-noo siyang nagtungo sa elevator. Pasimple niyang sinuklay ng daliri ang buhok niya. She felt sticky and stinky. Naka-aircon na siya pero napaka-humid talaga ng Pilipinas. Di tulad sa New York na iniwan niyang nagyeyelo. Gustong-gusto na niyang mag-shower. O kaya ay i-indulge ang sarili sa bubble bath.
Hindi bale. Oras na makaharap na niya ang ama at makaladkad ito sa hotel bago bumalik ng New York ay makakapag-relax na siya.
Sa wakas ay nakarating siya sa harap ng unit ng ama at ng boyfriend nito. Pinindot niya ang doorbell at tuwid na tumayo. Ihinanda niya ang sarili nang marinig ang mga yabag na papalapit.
Muntik nang bumagsak ang panga ni Ashley nang sa halip na ang amang si Ronald o ang boyfriend nitong si Rex ang nagbungaran niya ay isang lalaki na guwapo at makisig na ang tanging suot ay shorts lang.