“Ano kayang bulaklak ang ibibigay sa iyo ni Sir Aiden?” kinikilig na tanong ni Nylanna nang sabay silang pumasok sa Brava International Hotel.
“I don’t know and I don’t really care. Hindi ko nga alam kung bakit pa siya nagtitiyaga na araw-araw akong bigyan ng bulaklak. Sinabi ko nang hindi iyon kailangan,” nakangiting sabi ni Lexie at hinayaan ang security na I-check ang bag niya matapos niyang ipakita ang ID.
“Maybe because he likes you. Ilang beses ka na nga niyang niyayang magkape at kumain sa labas pero lagi mong tinatanggihan. Wala ka namang ginagawa sa bahay kundi mag-marathon ng mga series o magbasa ng libro. I mean, that is soooo boring. What is wrong with you?”
“Porke’t tinanggihan ko si Aiden dela Merced may mali na sa akin? Bakit pa kakain o magkakape sa labas kung ganoon din naman ang ginagawa namin sa opisina?” tanong niya.
“Boring,” nakatirik ang matang sabi nito.
“At baka nakakalimutan mo na mawawalan ako ng career kapag pinatulan ko ang date-date na iyan.”
“Correction. Pwede kang makipag-date nang hindi nai-in love. Pwede mong isuko ang Bataan nang hindi nai-in love. Try mo lang para naman ma-experience mo. Give your body but don’t you dare fall in love.”
Napamaang siya. “Kaibigan ba talaga kita? Parang gusto mo akong mapahamak ‘no?”
“Alam mo naman na weakness ko ‘yang si Sir Aiden.”
“Pansin ko nga mas mahalaga pa siya sa iyo kaysa sa pagkakaibigan natin. Kulang na lang itali mo ako sa poste at ialay mo sa kanya. Bakit di na lang ikaw ang makipag-date sa kanya?”
“Virgin at sariwa ata ang gusto niya,” anito at humagikgik.
“Baliw. Gagawin mo pa akong virgin sacrifice.”
Mag-iisang buwan na siya bilang assistant ni Aiden. Wala naman siyang masasabi dito bilang boss nito. He was not strict. Lenient pa nga ito sa mga trabahador. Hindi ito mahirap katrabaho. And he also had fresh ideas that he loved to tackle with her. May vision ito para sa hotel pero sa pagtataka niya ay hindi naman nito ipine-present sa kapatid nito o sa board. Parang gusto lang nito na pag-usapan. Di naman nito sineseryoso. As if it was just a passing thought.
Di rin niya nararamdaman na parang nagte-take advantage ito sa kanya. Makulit lang ito kapag niyayaya siyang lumabas. Parang bata ito na gustong mamasyal. At di pa rin ito tumitigil sa pagtitimpla ng kape para sa kanya at paglalagay ng bulaklak sa mesa niya. Hindi na rin siya nagpilit na makipagpaligsahan dito sa maagang pagpasok sa opisina. Maaga talaga itong dumating at nababawasan lang ang beauty rest niya kung ipipilit niyang kunin ang gold medal dito sa maagang pagpasok sa opisina.
Subalit pagdating niya sa desk ay kapuna-puna na ang bulaklak kahapon pa rin ang nakalagay doon. Wala pa ba si Aiden? Baka naman di pa lang nailalagay ang bulaklak o kadadating pa lang ng opisina.
Kinatok niya ang kuwarto nito pero naka-lock pa rin. Tumuloy siya sa pantry pero wala pang tao doon. Mukhang di pa rin nagagamit ang coffee maker.
Siya na lang ang nag-brew ng kape. It was weird. Sanay siya na ito ang nagbe-brew ng kape para sa kanya. Pagdating niya ng pantry ay sinasalubong na siya ng ngiti nito at nagtatanong kung anong series ang pinanood niya nang nakaraang gabi. Interesado ito sa ginagawa niya sa labas ng opisina.
Nakaka-miss din pala. Nasanay na akong masyado na siya ang nauuna sa akin. At least, sa pagkakataong ito ako naman ang maghahanda ng kape niya, na dapat naman noon ko pa ginagawa.
Lumakad ang oras. Ginawa lang ni Lexie ang trabaho niya. Di naman niya inaalala kung wala pa si Aiden dahil pagkatanghalian pa naman ang susunod nitong schedule. Pero bandang alas diyes na at nagsunud-sunod na ang dokumento at report na kailangan nitong basahin at pirmahan nang maalarma siya. Parang walang balak na pumasok ang lalaki pero di naman ito nagpapasabi.
Tinawagan niya ang cellphone ng lalaki. “H-Hello,” he answered in a breathy bedroom voice. Parang kagigising pa lang nito. And it was sexy. Parang uminit ang opisina kahit na fifteen degrees lang ang temperatura doon.
“Sir Aiden, this is Lexie. I didn’t mean to interrupt your sleep.”
Umungol ito. “Past ten na?”
“Yes. Mamaya pa namang ala una ang appointment ninyo pero may papers kayo na kailangang pirmahan. Anong oras kayo dadating, Sir?”
“I-I will be there by lunchtime. I will try…” Naputol ang sasabihin nito nang may marinig siyang bumagsak sa sahig.
Napatayo siya sa kinauupuan. “Sir Aiden! Sir Aiden! Nasaan kayo? Tatawag ako ng 911,” natataranta niyang sabi.
“What 911? I-I am fine,” sabi nito pero narinig niya na parang nahihirapan ito.
“Sir, anong fine? Mukhang bumagsak kayo.”
Mahina itong tumawa. “That is nothing. Nalaglag lang ako sa kama.”
“Are you… drunk or sick? Anong nangyayari diyan?”
Ang alam niya ay nag-party ito nang nagdaang gabi dahil binuksan ang bar ng kaklase nito noong high school. Niyaya pa nga siya nito pero mas gusto niyang umuwi na lang at magpahinga.
Mabuti sana kung lasing lang ito. Paano kung nag-uwi pa ito ng babae kaya di ito nagising nang maaga? O kaya naman ay malala pa ang sakit nito.
“Just some chills and colds. Nothing that a glass of orange juice can’t fix. And probably a good soak at the bathtub,” anang lalaki at bahagyang tumawa. But it was a weak laugh. Ibig sabihin ay mas masama pa ang lagay nito kaysa sa kina-claim nito. Hindi talaga siya matatahimik.
“Sir, huwag na po kayong pumasok kung hindi pa ninyo kaya. Mas mabuti kung magpapatingin kayo sa doktor,” sabi ni Lexie. “Gusto ba ninyong tawagan ko ang family doctor ninyo para tingnan kayo?”
“No. You don’t have to,” tutol ng lalaki. “I am fine.”
“Let me be the judge of that. Sir, ika-cancel ko muna ang meeting ninyo mamayang hapon. Pupuntahan ko kayo diyan ngayundin. Huwag kayong aalis. Hintayin ninyo ako,” mariin niyang bilin sa lalaki.
Tinapos agad niya ang tawag bago pa makakontra ang lalaki. She cancelled his appointment for the day. Nagpaalam siya sa admin at dinala ang mga papeles para mapirmahan ang dokumento. Na di ito makakapasok dahil may sakit. Di pa niya matawagan ang family doctor nito dahil kailangan muna niyang I-assess kung ano ang kondisyon nito. Baka mamaya ay lasing lang ito o kaya ay may kasamang babae kaya di nakapasok agad. Mapahiya pa siya.
Nasa taxi na siya nang makatanggap siya ng text message mula kay Aiden. Six digit number. Kumunot ang noo niya. Password ba iyon?
Pinatuloy agad siya ng mga guwardiya sa thirtieth floor pagdating sa condo unit ng lalaki sa BGC. She pressed the doorbell pero walang sumagot. Wala rin siyang marinig na kaluskos mula sa loob. Doon na niya ginamit ang ipinadalang number ni Aiden sa kanya. Matapos I-encode at isara ang cover ay narinig niya ang mahinang click mula sa loob.
Binuksan niya ang pinto at saka pumasok. The place was a two-bedroom unit. Natatanaw niya ang parke na may fountain sa di kalayuan. She could breathe in here. She liked his place.
Any girl would be impressed. Perfect place to go after a party.
Nagsalubong ang kilay ng dalaga. Sinamyo niya ang hangin. Baka sakaling makalanghap siya ng pabango ng babae. Nada.
She could smell Aiden’s fresh scent instead. Like he marked the place with his masculine scent. Nasaan na kaya ito?
“Sir Aiden! Sir Aiden!” tawag niya sa lalaki. Wala pa rin itong sagot. Ang tanging naririnig niya ay ang musika na nagmumula sa isa sa mga silid. Sinundan niya ang tunog at kinatok ang pinto. “Sir Aiden.”
Nang di ito sumagot ay pinihit niya ang seradura ng pinto. Napansin niya ang bahagyang gusot na kama. Walang tao doon subalit narinig niya ang lagaslas ng tubig sa shower. Kinatok niya ang pinto ng bathroom. “Sir Aiden, okay lang po ba kayo diyan?” malakas niyang tanong nito. “Sir Aiden!”
Kumabog sa kaba ang dibdib niya nang di sumagot ang lalaki. Paano kung natumba ito habang nagsa-shower at nabagok ang ulo?
Di na siya naghintay ng sagot nito at binuksan ang pinto. “Sir Aiden!” tawag niya agad dito.