"Amira, magpapa-book ka na ba para sa Sochi Winter Olympics? Amira!"
Napapitlag siya nang biglang may humawak sa braso niya at gulat na nilingon ang inang si Himaya na nakatayo sa tabi niya. "Ano po iyon, Nanay?" tanong niya at ipinihit ang swivel chair paharap dito.
"Tinatanong ko kung okay lang sa iyo na pumunta ng Russia para sa protest rally bago magsimula ang Olympic event."
Nasa library siya na nagsisilbi din niyang sariling opisina sa maliit na bahay nilang mag-ina sa Quezon City. Pareho silang environmentalist sa ilalim ng Nature’s Keeper, isang non-govermental organization na ang layunin ay bigyan ng awareness ang mga tao kung paano pipigilan ang pagkasira ng kalikasan. Naniniwala sila sa kapangyarihan at boses ng mga tao. Na kung sinuman ang direktang maaapektuhan ng di tamang environmental practices ay sila ang dapat kumilos.
Sila ang responsable sa pag-o-organize ng mga environmental rallies sa iba't ibang bahagi ng mundo at nagsasagawa rin sila ng mga online petitions para manawagan sa gobyerno ukol para pumabor sa kalikasan ang mga batas at desisyon ng mga ito. Sila ang tumatalakay sa mga isyu na di aakalain ng ibang mga tao na maari palang makasira sa kalikasan.
Gaya na lang sa Sochi Winter Olympics na ginaganap sa Russia kung saan maraming mga tao sa buong mundo ang nag-aabang. Kahit sa Pilipinas ay nakaabang ang bayan sa paglahok ng unang Filipino sa Winter Olympics. Subalit walang alam ang mga tao kung anong nilikha na environmental damage ng naturang palaro sa natural landscape ng lugar, sa mga lawa at mga gubat na nasira, ang isyu ng pagdagsa ng tao at ang polusyon pati na rin ang dilemma na kinakaharap ng mga residenteng nakatira sa dating tahimik na bayan ng Sochi.
Pilit siyang ngumiti. "Opo. Siyempre naman po."
Kumunot ang noo ni Himaya. "Mukhang distracted ka kasi nitong nakakaraang araw. "
"Malamig po kasi ang panahon ngayon kaya medyo matamlay po ako."
"O! Masama pala pakiramdam mo tapos gusto mo pang pumunta ng Sochi. Malamig doon at makapal pa ang snow. Ako na lang ang pupunta."
Niyakap niya ang ina. Parang bata siya kung tratuhin nito samantalang twenty-three na siya. Sabagay, di naman sila nagkakalayo ng edad dahil nasa forty-one lang ang edad nito at minsan ay napagkakamalan pa silang magkapatid. "Nay, matanda ka na. Rarayumahin ka sa snow.”
"Lokong bata ito. Ang sa akin lang, pwede namang iba ang ipadala sa Russia."
"But I must. It is my job. Alam po ninyo na masaya ako kapag ginagawa ko ito. Huwag po kayong mag-alala, Nanay. Kaya ko naman ang sarili ko."
"Ikaw ang bahala kung kaya mo naman. Ipaghahanda kita ng cosmic tea para mas bumuti ang pakiramdam mo."
"Salamat po, Nanay."
Nag-ring ang cellphone niya at nag-register ang di niya kilalang numero. Sinagot niya iyon. "Hello."
"Good afternoon. This is Attorney Matthew Guzman, Don Alfonso Banal Senior's lawyer. Miss Catindig, I would like to confirm your attendance tomorrow for your grandfather's dinner in Sagada."
Nanlamig siya nang marinig ang suwabe at pormal na boses ng nagpakilalang Attorney Matthew Guzman. "I am sorry. Wrong number," aniya at nag-cancel agad ng tawag. Muling nag-ring ang cellphone niya. It was the same number. Napilitan siyang sagutin ulit iyon. "Stop calling this number. I told you that you got the wrong number."
"He is hoping that you will give him a chance."
Biglang lumingon sa kanya si Himaya na nagsasalang ng iba't ibang uri ng dahon sa tea brewer na pinitas organic garden sa likod-bahay. "Sino iyan, anak? Gusto mo bang ako ang kumausap diyan?"
"It is okay, Ma. I can handle this," wika niya at lumabas ng library. Hindi kailangang malaman ng nanay niya ang tungkol kay Attorney Guzman o tungkol sa dinner na ihinanda ng "lolo" niya.
Walong buwan na ang nakakaraan nang mapabalita ang aksidente sa Benguet sangkot ang ama niyang si Alfie Banal. Mula nang araw na iyon ay laging kinakabahan ang ina niya na isang araw ay basta na lang makipag-ugnayan sa kanila ang mga Banal. She highly doubted it. Noon nga ay di interesado ang ama niya sa kanyang ina at di na nagparamdam pa. Ngayon pa kaya?
Hangngang nakipagkita sa kanya ang matandang abogadong si Attorney Ferrer isang buwan na ang nakakaraan matapos ang dalawang taong paglalagi sa Europe para sabihin ang intensiyon ng lolo niyang si Don Alfonso Banal na makilala siya. Ngayon ay bago namang abogado ang kinuha nito para kausapin siya.
"Attorney Guzman, why don't you leave me in peace? I am not interested in this so-called grandfather of mine. Sa pagkakaalam ko, iisa lang ang lolo ko at hindi siya bilyonaryo. At ang lolo ko na sinasabi mo, wala siya nang kailangan namin siyang mag-ina. Oh, let me rephrase that. Ang mga Banal ang dahilan kung bakit itinakwil ang nanay ko ng pamilya niya at buong tribo niya. We are cursed and damned, thanks to your client."
Her mother fell in love with a manipulative man. Minahal ni Himaya ang anak ni Don Alfonso, ang manlilinlang na si Alfie Banal. Nasira ang tribong Lambayan at maraming napahamak dahil sa kagagawan ng ama niya. Iyon ang dahilan kung bakit itinakwil ng tribong Lambayan ang ina niya at naiwang buntis sa kanya. Habang di naman na nakita pa nito ang buhong niyang ama. Kaya walang kwenta ang mga Banal para sa kanya. Pakiramdam niya ay kinuha ng mga ito ang lahat ng mahalaga sa kanya.
"I understand your sentiments. Pero may sakit ang lolo mo. He has cancer of the lungs. Baka ilang araw na lang ang itagal niya sa mundo. Ayaw mo rin bang makilala ang pito mo pang kapatid?”
"Kapatid? May mga kapatid ako?"