Haven Kayleigh's POV
"Welcome to Magic Shop." Jusko naman. Makapanggulat naman. 
"Ahh. Hi. A-ahh ano kasi. Napadaan ako dito. Tapos ano... " paputol putol kong paliwanag.
Kung paliwanag nga ang tawag doon. 
"I know." Maikli n'yang sagot. 
Wala naman s'ya kanina ah. Hindi ko rin naman narinig na bumukas yung pinto. 
"A-ahh tumitingin lang po ako actually hehe." Ang awkward. 
Nakatingin lang s'ya sa'kin. Huhu. Alam ko ang haggard ko na. 
"If you're not going to buy. You better go out." Aba. Ganon? 
"Tumitingin lang ako para pag may pera nako babalik ako dito." 
"Out. Tsaka kana bumalik." Sungit naman. 
"Sungit naman." Bulong kong sabi. 
"Yes, I am. So, go out now. I'm going to do something." Psh. Titingin lang eh. 
"Paano kaya sya magkakaroon ng customer kung ganun ugali nya. Psh." Bulong ko ulit sa sarili ko. 
"I heard it tsk. Dami mo pang sinasabi. Alis na."
"Aalis na nga eh." 
I was about to open the door pero bigla kong nanghina. Dala siguro ng gutom at bugbog sakin. Kaninang umaga pa ako hindi kumakain. 
Napaupo ako sa sahig dahil para akong nawalan ng lakas at umiikot ang paningin ko. 
"Hey, what are you doing?" Rinig kong puna ng masungit na lalaking 'yon.
Pero 'di ko na nagawang sumagot ng bigla 'kong nagpass out. 
DINILAT ko ang mata ko. And pamilyar ang lugar na'to. 
Nandito parin ako sa shop. 
"Oh, you're awake."
Psh. Pagkatapos n'ya 'kong sungitan. 
"Oo nga. Anong nangyari?" Tanong ko. 
"You passed out. 5hrs, 38mins and 13seconds ago." Tae? Eksakto talaga. 
"Hala. So, it's already past 12 in the midnight?" Hala. Baka hinahanap nako. 
Ayy, bakit pala ko hahanapin noon. Baka nga tuwang tuwa pa yun. 
"Now that you're awake. Go out." The h-ck? 
Kung hindi lang talaga sya gwapo baka nasapak ko na sya. Oo gwapo sya. Maputi, mas matangkad sakin, matangos ilong, basta gwapo. 
"Pero..."
"No more buts. Get out." Hinila nya ko. 
"Aray! Sandali. Masakit! Oo aalis na nga ko." Reklamo ko. 
"Don't over react. Hindi mahigpit ang hawak ko sayo tsk."  Tama sya pero masakit talaga. 
Inangat n'ya yung sleeves ng damit ko. At doon ko lang nalaman na may malaking pasa pala ako doon. 
Agad kong tinanggal ang kamay nya. 
"I'm going. Thank you pala." Paalam ko. 
Tumalikod na sya at naglakad.
Biglang tumunog yung tiyan ko. The f-ck. Nagpapahiwatig. 
Napahinto naman sya. 
"Okay. Just this time. Stay here. At kumain kana ang ingay ng tiyan mo tsk." Naawa ba sya sakin?
"Seryoso? Salamat Mr. Sungit. May puso karin pala." Pagbibiro ko pa.
"Tsk. Wag kana dumaldal dyan. If I change my mind. Papaalisin na talaga kita."
Napangiti ako kasi kahit sandali lang maiiwasan ko na muna si Mama. Alam ko naman na wala syang pake sakin. Kahit ano pang mangyari sakin. 
Si Mr. Sungit pumasok sa isang pinto. 
Ilang saglit lang lumabas na sya na may dalang tray. 
"Here. Let's eat." Kahit papaano pala ay mabait din siya. 
"Salamat talaga. Babalik ako dito bukas. Babayaran kita. Wala lang talaga kong dalang pera ngayon." Paliwanag ko. 
"Did I ask for payment?" Malamig na tanong nya. 
Umiling naman ako. 
"Then I don't need it. Hindi ko pinapabayaran 'tong kinakain natin." Psh. Bakit ang sungit nya. 
"Bakit ang sungit mo?" Bigla kong tanong. Bakit ko nga ba tinanong? Letse baka bigla tong mainis at palayasin na naman ako. 
"You don't care. Mind your own business." Oo na. Psh ano pa bang aasahan ko. 
"Sabi ko nga." Nagpatuloy nako sa pagkain. 
"Sinong nanakit sayo?" Bigla n'yang tanong. Akala ko ba mind your own business. 
Bakit naman niya itatanong e halos paalisin niya ko kahit hatinggabi na. Sabagay sino nga ba 'ko para mag-alala sya. 
"Ahh, nevermind. Tanga kasi ako. Tumama ako kung saan hindi ko napansin may pasa pala." Pagsisinungaling ko. 
"Liar."
Napalingon naman ako. 
"Edi 'wag kang maniwala." 
"Nabangga rin ba yang sugat sa labi mo? Tsk. You're not good at lying." Sabi niya pa. 
Oo na. Imbestigador ba 'to? 
"Magaling ka ah. Oo na hindi to aksidente yung mga sugat ko. Eh ano naman sayo kung may mga pasa ako. Mind your own business daw pero pinansin parin." Pagsusungit ko akala niya sya lang marunong ah. 
"Masama bang magtanong? Besides hindi ko naman sinabing sagutin mo. Use your brain." Aba talaga. 
"Hoy mister! May utak ako noh. I'm currently studying with a course of BS Accounting." pagmamayabang ko. 
"Stop saying mister. I don't have wife. Tsaka hindi ko tinanong. At wala akong pakialam."
"Wala din akong pakialam no." Kala mo ah. 
Bigla niyang kinuha 'yong tray. Hala hindi pa ako tapos kumain eh. 
"Hindi pa 'ko tapos."
"Dumaldal ka na lang diyan. Di ka naman ata gutom." Sabay tayo niya. 
"Bitin." Reklamo ko. 
Bigla niyang binaba 'yong tinapay sa tray. 
"Sobra kana tsk. Istorbo ka sa trabaho ko. Hindi ka naman bumili. Dami mo pang demand." Siya na matabil ang dila. 
"Desisyon mo din naman pakainin ako. Dami mo pang arte. Pasalamat ka." Gwapo ka. 
"What? Bakit ako magpapasalamat?" 
"Nothing." Tumalikod na siya at pumasok ulit sa pinto kanina. 
"See? You're a bad luck to this shop. Wala akong customer." Reklamo nya. 
"Aba. Ang sabihin mo. Bago kasi 'tong shop mo. Hindi mapapansin. Tsaka masyado ng gabi. Sisisihin mo pa 'ko." Sagot ko pa sa kaniya.
"Umuwi kana." Sabay ganon? Kala ko pa naman. Dito muna ko hanggang mag-umaga. 
"Pero sabi mo."
"Alis." Nainis ko ata. 
"Hala. Hay naman. Oo na aalis na." Tumayo na 'ko at dumiretso sa pinto. 
"Wait." Rinig kong sabi niya. 
"What, Mr. Sungit?" 
"Ihahatid kita." Nabingi ata ako sa sinabi niya.