"Baby."
Nag-angat ako ng mukha at nakita si Mom na naglalakad palapit sa akin suot ang kaniyang matamis na ngiti sakaniyang labi. Naupo ito sa tabi ko at inakbayan ako.
"Gusto mo bang lumabas tayo? Magshopping tayo. Tutal ay wala naman akong trabaho nga—"
"Molly, may problema." aligagang sambit ni Dad na tumatakbo palapit sa kinauupuan namin at iniabot kay Mom ang hawak nitong newspaper.
Mukhang alam ko na ang patutunguhan nito.
"Ano bang pinagsasasabi mo? Edi ayusin mo, bakit kailangan mo pang sabihin sa akin?" iritableng sambit ni Mom na ikinanguso naman ni Dad.
"E kasi tungkol 'yan sa sanctuary. Wala akong posisyon roon at ikaw ang nagmamay-ari nu'n kaya dapat na ikaw ang mag-ayos."
Suminghap si mom at kinuha ang newspaper mula sa kamay ni Dad. Tinignan ko naman iyon at natigilan. Yung sanctuary— nasunog. Teka... pero kapupunta ko lang doon kagabi at maayos pa naman ang lahat. Si Cabin, na anak ni Seaweed maging ang iba pa ay pinakain ko pa kagabi lang.
"LINTIK!" sigaw ni Mom at napatayo.
Unt-unti kong naramdaman ang nakakatakot nitong awra na madalang kong makita. Nagbago na siya— pero hindi parin natatanggal sakaniya ang pagiging sociopath niya.
"Baby, pasensya na pero hindi muna kita masasamahan sa pagsho-shopping. Kailangan kong asikasuhin ito." pamamaalam nito na hindi ko inimikan dahil nakatulala parin ako habang iniisip ang nalaman ko.
Hindi 'yun maaari...
"Ako na ang sasama sakaniya. Mag-iingat ka," rinig kong sambit ni Dad at hinalikan nito ang labi ni Mom. "I love you," bulong pa niya pero hindi na tumugon si Mom at nagmamadaling naglakad paalis.
Napasabunot ako sa aking sariling buhok at ngumiwi.
"Taki, are you okay?" Naupo sa tabi ko si Dad at maingat na tinapik-tapikang likuran ko upang aluhin ako.
"No," matigas kong sagot at pinulot ang newspaper. Binasa ko iyon muli at mas lalong natigilan nang makita ang oras.
Nagsimula ang sunog sa saktong oras na 10:40 pm, saktong oras rin iyon ng umuwi ako. Pero sigurado akong hindi ako ang may gawa nu'n. Gusto ko nga ng atensyon ni Mom, pero hindi ko magagawa ito. Masama nga ako, pero hindi ganito na susunugin ko ang lugar na kinalalagyan ng mga alaga ni Mom.
Hindi ako ganito kababaw.
"Dad, pumunta ako sa sanctuary kagabi." pag-aamin ko at ibinaba ang newspaper sabay napatingin sakaniya. "Pero hindi ko ginawa ito."
Pinagmasdan niya lang ako at kalaunan ay ngumiti sabay hinaplos ang buhok ko. "Alam ko, may tiwala ako sayo." Dahil sa sinabi niya ay gumaan ang pakiramdam ko. "Magpalit ka na at aalis na tayo. Hayaan mo na muna ang problemang iyan dahil paniguradong mahuhuli rin ng mom mo kung sino man ang may gawa niyan. Masyado siyang baliw sa mga alaga niya kaya hindi niya ito palalampasin."
Tumango nalang ako at nagtungo na sa aking kwarto. Mabilisan akong nagpalit ng damit hanggang sa makalabas na ako ng kwarto.
"Monster, sasama kami." anas ni Miles habang nagmamadali itong bumababa sa hagdan at nakasunod sakaniya si Mason.
"Hoy psycho, sasama rin ako." singit ni Ike habang inaayos ang tie nito at cool na naglalakad pababa.
Nagtungo na kaming apat sa labas at sumakay sa kotse ni dad. Si dad ay nasa driver's seat, sa tabi nito ay si Ike, habang nasa magkabilang gilid ko naman si Mason at Miles. Napapalibutan ako ng mga siraulo kong pamilya.
"Hoy lalaki, bakit kailangan mo pang magsuit? Sa department store lang tayo pupunta." sita ni Mason na ikinatawa naman ni dad na abala sa pagmamaneho.
"Ano namang pakialam mo?" malamig na sagot ni Ike at inayos pa ang buhok nito.
Sa aming lahat, siya ang mas maarte. Hindi naman ganu'n kaarte, gusto niyang palaging mukhang presentable. Halos hindi nga namin siya nakikitang nakashirt kahit na mainit ang panahon, daig niya pa ang mga koreano.
"Aish, palibsa'y spoiled brat ni lolo." komento ni Miles.
"At kayo naman ay alaga ni Tanda kaya pareho kayong mukhang basura," sumbat pa ni Ike.
"Hoy, anong sabi mo?!"
"Hindi kaya kami mukhang basura. Tsaka malaki ang naitutulong namin nila Tanda, dahil sa amin ay nababawasan ang mga basura sa paligid."
"Ang sabihin niyo, pareho kayong hindi pumasa sa board exam kaya sa junkshop ang bagsak niyo."
"Hoy..."
Sabay na humalukipkip ang dalawa at wala ng nasabi. Pero totoo naman, hindi sila pumasa sa board exam kaya ayan sila ngayon. Tinalo pa sila ni Diego na ngayo'y pulis na. Sayang na sayang talaga ang pinag-aralan nila. Kung pumasa sila ay paniguradong pareho na siyang guro.
"At ikaw naman psycho, kailan mo ba gagamitin ang pinag-aralan mo?"
Tumalim ang tingin ko kay Ike na ikinalayo ng kambal sa akin. "Kung kausapin mo ako ay para kang si Dad ah. Hahayan kitang magmataas kung kausap mo ang kambal na ito na parehong bobo pero ang kapal naman ng mukha mong angasan ako," sermon ko rito kaya nilingon niya ako.
"Hindi ba't pare-pareho lang naman kayong tatlo?" unosente niyang sambit na mukhang nang-aasar. "Dalawang bobo, isang kriminal. Wow, napabilang ako sa napakagandang pamilya."
Mabilis kong hinawakan ang tie nito at hinila siya palapit sa akin. Pinanlisikan ko ito ng mata habang siya naman ay nanlaki ang mata na mukhang nagulat sa inakto ko.
"Pasalamat ka at kapatid kita," bulong ko sakaniya at itinulak ito palayo sa akin. Umayos ako ng pagkakaupo habang ang dalawang nasa tabi ko ay mukhang gusto ng tumalon sa pinto para lang makalayo sa akin.
"Psycho."
"Brat."
Pagkatapos nu'n ay natahimik na ang paligid. Normal na pangyayari lang ito sa amin lalo na't grupo kami ng mga baliw. Hindi kami sinuway ni Dad dahil para sakaniya ay kulitan lang namin itong magkakapatid.
Huminto ang sinasakyan namin sa tapat ng department store kaya nagsilabasan na kami at pumasok sa loob. Nagtakbuhan ang kambal paalis habang humiwalay rin si Ike.
"Dad, sa rooftop muna ako." pamamaalam ko na tinanguan nito kaya naman naglakad na ako patungo roon.
Hindi ko ugali ang magshopping. Lahat ng gamit ko ay si Mom ang bumili o regalo lang sa akin. Kapag naman nag-aaya si Mom o si Tita Camile ay nakikisabay lang ako at tinatanggap ang mga pinapasuot nila.
You don't need to make yourself pretty at all, when you were born one.
Pagkarating ko sa rooftop ay nagtungo agad ako sa pinakadulo at pinagmasdan ang mga sasakyan na nasa ibaba. Nasa kalagitnaan ako ng kapayapaan nang biglang may tumulak sa akin. Nawalan ang balanse ang katawan ko at natumba. Mahuhulog na sana ako sa mataas na gusali pero mabuti nalang at nakakapit ako sa railing. Napatingin ako sa itaas at nakitang nagkakaputukan na roon ng walang katunog-tunog. Ilang saglit lang ay bumagsak ang lalaking nasa pintuan at kumawala ang dugo nito sakaniyang sugat sa leeg.
Agad namang hinawakan ng lalaki malapit lang sa akin ang kamay ko at hinila ako upang nakaangat. Agaran kong hinabol ang aking hininga nang makaangat na ang aking katawan. Damn, what the hell was that?!
"Bakit ko ako tinulak?!"
Naupo ang lalaki sa harapan ko. Naramdaman ko ang kamay nito ang baba ko at iniangat ang aking mukha dahilan upang magtagpo ang aming mga mata.
"I saved your life," sagot nito sa seryosong boses na halos ikasalubong ng aking kilay.
"Saved? You pushed me off a building. That's most likely killed the hell out of me!" bulyaw ko pa sakaniya na hindi nito inimikan.
Mayroon itong makapal na kilay, mahabang nakaluhod na pilik-mata, parang isang balon ang itim nitong mata na hindi madaling iwasan, pointed nose, at manipis na pulang labi. Madilim ang mukha nito na para bang pinaglihi siya sa sama ng loob.
Kapwa lang kami nakatingin sa isa't isa at nagsusurian hanggang sa mapansin kong pamilyar ang kaniyang mukha.
"Alam kong magkikita ulit tayo," anito sa walang buhay na boses.
"Pano mo naman nasabi?"
Ngumisi ito at inilapit ang kaniyang mukha sa akin.
"Dahil nakatadhana tayo para sa isa't isa," sagot niya at tumayo na. Itinago nito sakaniyang bulsa ang kaniyang baril at naglakad na paalis.
Tadhana? Para sa isa't isa?
YUCKS!
Ah tama, naaalala ko na. Siya rin 'yung lalaking nakita kong nakatingin sa akin noong papasakay na ako sa taxi.
Pero sino ba ang lalaking iyon?