I spent few days in my room because of that. It was also good and there a lot of work at the school, so I turned my attention to others.
I already do so much, it's hard to be a college student but at a time like this, I prefer this, to divert my attention to others. Even for little while I wanted to turn my attention to others.
Pero may mga time parin na natutulala ako dahil sa nangyare noong gabing yun. Mabait lang siya sa akin dahil sa boss niya si Kuya? Ang sakit, akala ko dahil medyo malapit na kami sa isa't isa ay may pakealam na siya sa akin.
Why is he like that? Why am I like this? Even though he said that, I'm still eager to see him, I still want to be with him.
Sisimulan ko na sanang mag drawing nang kumatok si ate Hally sa kwarto.
"Ano yun, Ate?" Tanong ko.
"Pinapatawag tayo. May nagpapakilala ulit na Alina." 
Napairap ako. Kailan ba matatapos ang tungkol sa pinsan kong yun. How long will Grandpa hope that Alina is alive. Even against my will I stand up to go down.
Kahit labag sa loob ko ay tumayo ako para bumaba. Tignan natin kong ano nanaman ang pakulo ng bagong nagpapakilalang Alina.
Iba ang isang to ngayon. She is wearing a dress and she is beautiful. May make up pero kitang kitang hindi iyon subra. Dahil sa pananamit niya at ayos niya ay tumingkad ang ganda niya. I don't want to say this, but.... sa lahat ng pumunta dito at nagpakilalang Alina, siya ang aakalain mong totoo.
Malabo! She is dead! At grabe, tamang tama talaga ang dating niya dahil kompleto ang pamilya ngayon.
"Ehem" napairap ako ng tumikhim siya.
"You know what girl." Sambit ko, tumingin siya sa derection ko. "if you are peke, umalis ka na." Masungit kong sambit
"Sunny" saway ni Ate Hally. I don't care if she's pretty! Alina is dead!
"We need to do a DNA test para maka sigurado" nagsalita si tito Parker. Tumango ako sa sinabi ni Tito.
"Of course" sabi ni tita Isabelle
"Call DR. Al----" pinutol niya ang kong ano mang sasabihin ni tita Shella. 
Huh! Ang kapal!
"Ayokong magpa DNA test" napatawa ako sa sinabi niya. What? Naglolokohan ba kami dito?  She think papayag kaming walang DNA?
"What did you say?" Tanong ko.
"Iha ang lakas ng loob mo" sabi ni tita Iza
"Umalis kana nag sasayang lang kami ng oras sayo" sabi ni Tito parker.
"Kung ayaw mong mag pa DN-----" again, pinutol niya si tita Shella
"Bakit kailangan ko pa yun? Sigurado ako na ako si Alina. At ayokong... ayokong mag aksaya ng pera" gusto ko nalang tumayo at umakyat. Nonsense!
Nakayuko siya habang sinasabi yon. Tumawa sin si tito Parker sa sinabi niya.
"You know what papa, walang kwenta ang usapang to" sabi ni tita Iza 
Si mommy at daddy lang ang hindi kumukibo.
"Hindi ako magpapa DNA test" sambit ni lolo na nagpagulat sa aming lahat.
No way!
"What papa??" Sabay na sabi ni Tita Shella at tita Iza. Magpapaloko siya? Ganon na ba siya kasabik sa apo niyang yon? Ha!
"Lolo are you serious? Magpapaloko ka dito?" Nagsalita na din si Racey, nagulat din siguro sa biglang desisyon ni lolo.
"Isa lang ang kailangan ko. Nong naka usap ko si Alina sa cellphone, she said that she have the letter. If you are the real Alina, can you give me that letter" lolo said.
They what? Nag usap sila sa phone? Punong puno na ang gulat sa mga mukha namin.
Kinabahan ako. Is she the real Alina? No! Patay na si Alina, pinabalita pa nga!
Tumayo siya at lumapit sa maleta. Pinanood lang namin siyang buksan ang maleta niya at kinuha ang isang box.
Binigay niya ito kay lolo at tignan naman ni lolo. Ang pagmatak ng isang luha ni lolo ang nagpatunay na siya nga si Alina. Nakita namin na sulat kamay nga iyon ni Lolo at lumang luma na din yon. 
Even if I don't read it, I know the letters came from my grandfather. Grandpa has his own customized paper that he uses when sending letters, only we know about that.
"Lolo ako nga ito" sambit niya kay lolo
Nabitawan nya ang mga ito at tumayo. Nakita ko ang saya sa tingin niya kay Alina na kahit kailan ay hindi ko pa nakita. He cried. For the first time, nakita kong umiyak si lolo.
"Apo ko.... ikaw nga apo ko.. ang tagal kitang hinintay" niyakap niya si Alina. Kahit kailan ay hindi niya kami niyakap ng ganon.
Napansin kong pinulot nila ate Hally, Racey at kuya Kenzo ang ibang sulat na nahulog.
"No.... no" sambit ko sabay iling. "No you're fake... wala akong pinsang Alina" Sambit ko. Kahit kailan ay hindi kami niyakap ni lolo. Kahit kailan ay hindi niya kami tinignan ng ganon. Anong meron siya! 
We are both grandfather's grandchildren, but why does he treated her differently? I remember, he did physical harm to me when I said her granddaughter Alina was dead. If I'm the one who lost, will he react the same way?
Tumulo ang luha ko habang umaakyat. Gusto kong iparamdam rin ni lolo na apo niya ako, kami. Gusto ko ring maramdaman ang pagmamahal ng isang Lolo.
"Sunny" napatingin ako kay mommy habang naka upo ako sa kama. Lumapit siya at niyakap ako.
“Why does he treat her differently? Bakit hindi niya iparamdam na apo niya rin kami?" Sambit ko.
"Shhh. Mahal kayo ng lolo mo. Saka, wag mong sisihin si Alina sa nangyare noon, wala siyang kasalanan." Sambit ni mama
I know. Alam ko yun. Pero hindi ko maiwasang sisihin siya at mainis sa kanya. Oo, wala siyang ginagawa at yon kinaiinisan ko. Wala siyang ginagawa pero siya ang paborito ni lolo.
That day, lumipat na siya dito. Mag papaparty pa nga si lolo para sa kanya. Ipapakilala siya sa buong bansa na nawawalang apo ng isang billionaryo. 
Lumalapit siya sa akin minsan pero tinatarayan ko. I don't know, but I want her attitude na binabara niya ako. Hindi siya plastic.
But still, I hate her!
"Oh, Hi Sunny." Napairap ako nang batiin ako nila Sarah.
Mag kaklase ulit kami sa ilang subject at naiinis ako don. Hindi ko sana siya papansinin, pero--- 
"How dare you!" Bulyaw ko nang tinalisod niya ako. Ghad! Galit pa ba siya dahil sa nangyare noon? Siya pa talaga may ganang magalit!
Nakita ko ang isang pinggang spaghetti na itatapos sana niya sa akin, kaya lang biglang may humawak sa pinggan, bago pa ito matapon.  Masakit ang paa ko kaya hindi ako agad nakatayo. 
"Sabi ng bestfriend ko Childish daw ako, pero  hindi niya alam may mas childish pa pala saakin." Sambit ni Alina na ngayon ay hawak hawak na ang pinggan na may spaghetti.
"Alina" sambit ko. Tinignan niya ako at tinarayan.
"Tumayo ka dyan. Ang pangit mo sa pwesto mo" sabi siya. Napanguso tuloy ako. 
"Damn it. Umalis ka nga dyan" sambit ni Sarah kay Alina.
"Bat di mo nalang kainin yang hawak mo, kaysa ilagay sa ulo ni Sunny. Kung gusto mo palang mag sayang ng pagkain ilagay mo na lang sa ulo mo. Mas bagay sayo" hinila niya ang pinggan at nilapag ito sa lamesa nila.
Magsasalita sana ako ng may humawak sa braso at magsalita sa gilid ko. Hindi ko mapigilang magulat.
"Are you ok?" Tanong ni Wes sa akin. Napasulyap ako kay Easton na nakatayo sa gilid ko.
"Kararating palang natin, may ganito na?ayos!" Sambit ni Easton.
"Wes, what are you doing here?" I asked him. Ang huli kong kita sa kanya ay noong gabing yon. Wes didn't answer me, and he just looked in the front of us, where Alina is. Nakatingin na din sa akin si Alina.
Hindi ko alam pera nakakita ako nang pagkabigla sa mukha niya. Para siyang nakakita ng multo.
Nagulat nalang ako nang biglang tumayo si Wes at tumitig jay Alina.
"Wait. Ash----"
"You know her Wes? Wala ka nong party pano mo siya nakilala?" Dahan dahan narin akong tumayo, inalalayan pa ako ni Easton. 
Nakalimutan ko na rin ang tungkol kay Sarah at sa nangyare kanina, dahil sa pagdating nila Wes at Easton. Nakita ko sa mga mata ni Wes ang magkalito nang tignan niya si Alina.
"Hindi kami magkakilala" sambit ni Alina 
Tumango ako at sinawalang bahala ang ipinakita nilang expression..... paano naman sila magiging magkakilala. Malabo yun.
 
"Bu---"hindi natuloy ni Wesley ang sasabihin dahil pinutol ko siya.
"I know right. Pano naman kayo maging magkakilala. Lets go, Wes." Sambit ko kay Wesley at hinila na siya, kahit medyo masakit pa ang paa ko.