“What have you done, Aiden?!” Umalingawngaw ang malakas na sigaw ni Jacob.
Gulat kaming lahat sa pangyayari. Nanlalaki ang mata kong tinignan ang nakabulagtang katawan ni Trisha sa lapag. The knife was razor-sharp enough to slice into flesh with ease. The wound in Trisha's tummy erupted in a flood of red, the ebb and flow of a panicked heart, killing Trisha even faster. Observing as if he couldn't hear the anguish screams, like it was a small stage show with no significance, Aiden stood in silence. While he was blatantly staring at her dying, he never moved a muscle.
“I just did what I have to.” Walang kaemosyo-emosyong sabi ni Aiden.
“Are you out of your mind?!”
“I just did what I have to.” Sagot niya.
Kanina noong nag-uusap kami ni Bea ay nagulat nalang kaming napaangat ng tingin sa biglaang pagsigaw ng mga kasama namin. Naabutan naming hinablot ni Aiden ang kutsilyo na kanina pa pinaglalaruan ni Thana sa kamay niya. Kahit na si Trisha na may pinaka mabilis na reflexes saaming lahat ay walang nagawa dahil hindi inaasahang pangyayari. Ilang sandali ang nakalipas ay nakatumba na si Trisha sa pagsaksak ni Aiden sakanya.
It took us more than a minute before reacting. It happened too fast at halos hindi kami makagalaw pagkatapos ng pangyayari.
“You… killed her.”
Walang bakas ng pagsisisi sa mukha ni Aiden ang makikita bagkus ay tila ba proud na proud pa siya rito.
“Oh my god.” Naimungkahi ko nalang.
“Huwag niyo akong tignan na para ako pa ang masama, if I’m not mistaken, alam kong kanina niyo pa siya gustong patayin para matapos na ang lahat, I just did you a favor!” depensa niya.
“We don’t want to kill her!” sigaw ni Clarence.
“Well, maybe you, Clarence. Ever since I know you, sobrang soft-hearted mo. You can’t survive this kung hindi mo kayang tibayan ang loob mo! If you don’t want to kill her, then how about you, Jed?”
Hindi nakapagsalita si Jed. Hindi katanggi-tanggi na iminugkahi niya kaninang patayin si Trisha. Their silence just proved what Aiden was saying.
Hindi inaasahan ay nakisali narin si Gueyo sa usapan “But isn’t it wrong for you to act without other people’s opinion too?”
Hindi naman mapigilan ni Aiden ang matawa. “That’s their opinion, to kill her para matapos na ang lahat. Now we’re free, can’t you just be grateful?”
We’re free. Maybe. But I think not. Hindi parin binubuksan ang pintuan kaya naman nandito parin kami sa loob.
“Get us out of here!” sigaw ni Aiden, nakaharap sa camera.
Ilang minuto ang nakalipas, walang sagot na naggaling sa speaker at wala paring bakas ng tao sa likod ng pintuan para pagbuksan kami.
“Anong nangyayari?” tanong ko.
Nagkibit-balikat si Ken. Napansin ko namang nagsisimula narin siyang mag-alala.
“Don’t tell me…”
Bago pa maituloy ni Third ang sasabihin niya ay narinig namin marahas na pagbubukas ng pinto na namamagitan saamin at kay… Knight?
“Knight?” sabay-sabay na tanong ng E-1.
Imbis na sagutin kami, inilibot niya ang paningin niya sa loob ng silid. Noong matuon ang paningin niya sa isang direksyon ng silid ay mahahalata ang pagkadismaya sa mukha niya.
“He’s fucking gone.” Dismayadong sabi niya.
“Who?” tanong ko.
“Porsche.”
Nagulantang ako. Tila ba umulit-ulit sa tainga ko ang sinabi niya. Kusang lumingon ang ulo ko sa likuran ko, hinahanap ang pigura ni Porsche ngunit hindi ko makita kahit na anino niya. Mayroon na akong ideya kung bakit hinahanap ni Knight si Porsche but my brain refused to believe it.
“Hindi ba patay ka na?”
Nagulat ang kabilang section sa tinanong ni Thana. Ang iba ay lumayo pa nang bahagya kay Knight.
“I was.” Huminto siya saglit. “Or should I say, namatay lang ako sa isipan niyo.”
Nagugulumihanan kami habang tinitignan si Knight. Nawala na ang maangas na awra sa hitsura ni Knight.
“I don’t have much time to explain, so I’m going to explain this once. I need you to listen carefully.” Aniya.
Turns out, Miss Alvarado and Miss Anika didn’t kill him. Instead, they kept him alive at pinakawalan. Wala naman sa plano niyang iligtas kami per nagbago ang isip niya noong malaman na pinatay na ang mga magulang niya. At first, I thought sila Miss Alvarado ang nagpagawa noon pero nagulat ako noong sinabi niyang lahat nang ginagawa ni Miss Alvarado ay hindi niya gusto, bagkus gumagawa siya ng paraan para iligtas kaming lahat.
Nasagot na ang tanong ko kung siya ba ang nakita ko noong araw na bumababa kami ng bayan. Sinadya niya palang magpakita saakin para ipakalat ito sa mga kaibigan ko at magsimula kaming magsuspetsa. Nabosesan rin ni Jacob ang boses ni Knight at umamin na siya ang nagsabi sakanila na makipagtulungan saamin.
“What about Porsche?”
Hindi kaagad nakasagot si Knight.
“He’s out enemy.”
If there’s someone who’s shocked the most, it will be me.
I trusted him. Naniwala ako sa sinabi ni Miss Anika na hindi siya kasabwat. I considered him as a friend.
“I heard you were close to him.”
Saakin sinasabi ‘yon ni Knight pero hindi ako makasagot.
Why… Porsche?
“It’s still not clear.” ani Ken.
Sinabi saamin ni Knight ang lahat ng nalalaman niya. We found out na si Porsche ang anak ng Director ng school. Porsche is sick. He is a psycho. He loves seeing people die and he loves killing people. Napakadaming nakakagulat na sinabi saamin si Knight, isa na doon ang sinabi niyang si Porsche ang pumatay kay Sofia.
I don’t know what to say. Naramdaman ko nalang ang mahinang pagtapik sa magkabilaang balikat ko. It was Bea and Ken trying to calm me down.
“Hindi pa naming alam kung anong balak niya, but we have to stop him bago pa siya makatawag at makahingi ng tulong sa tatay niya.” Ani Knight. “I need your help. But it might be risky. On the way here, may mga nakalaban akong mga taong nakaitim, I think kakampi sila ni Porsche, siguro natunugan niya na ang mangyayari ngayon.”
Nakaitim? Naalala ko tuloy ang lalaking nakalaban ko noong naghahanap ako ng logo para mailigtas si Ken. Ibig bang sabihin, ang taong nag-utos sakanya para harangin ako at mapatagal sa paghahanap ng logo ay si Porsche?