Chapter 3
MAAGANG nagising si Blade dahil alam nyang may trabaho sya ngayon sa kompanya, as usual. Kaya naman 7:00 o'clock ay naligo at nag bihis na sya, nag luto lang sya ng bacon at fried rice for his breakfast. Matapos nyang kumain kinuha nya ang briefcase bag nya at hinanda ang sarili.
Lumabas sya sa kanyang bahay at sumakay sa kanyang kotse, when he got in his car, he lit a cigarette before driving.
Nang maubos ang sinindihan nya, tinapon nya ang upos ng sigarilyo kung saan at nag simula na syang mag maneho.
Habang nag d-drive sya, binilisan nya ang pag mamaneho dahil nakikita nyang umaaraw na. As he was in a hurry to drive, he almost hit a woman in his car. Saglit syang napakurap.
"Is she dead?" takhang tanong nya.
Nakita nya naman sa bintana ng kanyang kotse na yumuko ang isang babae, kaya naman nag taka sya at pinagmasdan ang babae.
"S-sorry sir." malambing na ani ng babae at patuloy parin sa pag yuko na tila humihingi ng tawad. 'It's not her fault.'
"It's okay miss, you don't have to be sorry, I should be the one to apologize because my car almost hit you." he said, saglit nyang tiningan ang nakayukong babae, nang hindi nya makita ang mukha nito, nag maneho na sya paalis na parang walang nangyari.
"She seems to have a same voice, it's like I've heard it before." ani nya at tinuon ang sarili sa pag-mamaneho.
When he got to the company, when he got to his office he saw his mother outside his office.
"Anong ginagawa nya sa tapat ng office ko?" pabulong na tanong nya sa kanyang sarili at diretsong nag lakad.
"Morning son, how are you?" tanong sa kanya ng ina nang makarating sya sa tapat ng kanyang opisina, tiningan nya ang ina.
"What are you doing here?" tanong nya at saglit na kumunot ang kanyang noo.
"It is bad if I'm here? Gusto ko lang malaman kung okay ka." malambing na ani ng ina nya at ngumiti pa.
"I'm fine, so leave me alone, I still have a lot to do." may pagka bastos na wika nya, pero naintindihan naman sya ng kanyang ina, kaya naman umalis 'to ng may bahid na lungkot sa kanyang mukha.
Hindi rin naman pwedeng magalit ang ina nya sa ugali nya, wala naman sila noong maliit pa lamang sya, kaya naman ang trato nya sa kanyang ina ay parang wala lang.
But his mother understands him, even though he's like that, it's also their fault why Blade treats them like that.
"Bored day." ani nya ng makapasok sya sa loob ng kanyang opisina. Nilapag nya ang kanyang briefcase sa office table at naupo sya sa kanyang swivel chair.
And he started signing the papers that were lying on his office table.
Nang mag tanghalian, nag pasya syang tumungo sa restaurant ng kanyang kaibigan, na malapit lang sa kompanya. Niligpit nya muna ang mga gamit nya bago sya umalis.
When he got to the parking lot, he got in his car and drove to his friend's restaurant. Mabilis lang din naman syang nakarating, dahil malapit lang naman 'to.
Diretso syang pumasok sa loob ng restaurant, nabaling ang tingin nya kay Raizer na may ginagawa malapit sa may sulok sa loob ng restaurant, kaya naman nilapitan nya 'to at tinapik sa balikat.
"Hey man." ani nya sa kaibigan at umupo sa katapat na upuan.
"Mag babayad ka ng utang?" pabirong ani ni Raizer habang nakatuon ang tingin sa hawak nitong papel na tila may binabasa.
Umiral naman ang pagka chismoso nya at kinuha ang hawak na papel ng kaibigan.
"Fuck? May ginagawa ako, nang ga-gago ka na naman." inis na ani ni Raizer, he just let Blade pick up the paper, and he just took the folder on the table and read it.
Napakurap-kurap si Blade sa nabasa nya sa hawak na bio data siguro, at maiging pinakatitigan 'to.
"Can I refuse to let her work at my restaurant? I'm too busy to take care of it." ani ng kaibigan at pinatong ang folder sa table.
"Natalie Jean..." pabulong na ani nya.
"What happened? Baka pati picture ng nasa bio data ay pagnasaan mo?" mabilis nya namang binigyan ng masamang tingin si Raizer.
"Are you nuts?" inis na ani nya at pinatong ang bio date sa lamesa at umupo ng naka dekwatro.
"Get her to work at your restaurant." kalmadong ani ni Blade, agad namang bumaling ang tingin sa kanya ni Raizer at saglit na ngumisi.
"I know what's on your mind, man.." panunuya sa kanya ng kaibigan, he rolled his eyes and give his friend a death glare.
MAG KASAMANG kumakain si Natalie at si manang carol sa lamesa, wala ngayon si Beatrix dahil pumasok 'to, wala rin ngayon ang parents nya, dahil as usual ay nasa trabaho ang mga 'to. Kaya naman silang dalawa nalang ni manang carol ang naiiwan palagi sa bahay.
"Hija anong plano mo sa febrero 14? Wala kabang nobyo, bente sais kana diba?" bahagya namang naubo si Natalie sa sinabi ni manang carol.
"Ano pong meron sa february 14?" takhang tanong nya sa matanda.
"Araw ng mga puso hija, wala kabang balak na makipag date?" natawa naman si Natalie sa sinabi sa kanya ni manang carol.
"Hindi ko po alam, wala naman po 'yan sa isip ko." magalang na ani nya kay manang carol, binigyan naman sya ng kakaibang ngiti ng matanda na parang nanunuya.
"Naku, baka tumanda kang dalaga nyan hija." ani ng matanda, kumunot naman sandali ang noo nya.
"Nandyan lang naman po ang pakikipag-relasyon, siguro mashado pa pong maaga." wika nya, pag tapos ay sumubo sya ng kanin at ulam.
"Alam mo ba noon, bente anyos ako noong nag karoon ako ng asawa, hindi ako nakapag tapos dahil pinalayas ako ng magulang ko, pero kinupkop naman ako ng asawa ko.." kwento ni manang carol.
She listened to manang carol's story, nagulat pa sya sa nalaman nyang namatayan pala ng anak ang matanda, at hindi na ulit sya nag karoon ng anak dahil matapos mamatay ang anak ni manang carol, namatay din ang asawa nito dahil sa sakit.
Manang carol's story is sad, it's a good thing she didn't give up on her life. Kaya naman bilib si Natalie sa kanya.
Matapos nilang mag kwentuhan, tinulungan ni Natalie mag ligpit ng pinagkainan si manang carol, pag tapos ay nag tungo sya sa kanyang kwarto para mag pahinga sandali.
When she got bored, she went to her study table and opened her laptop, she just watched a movie. Pampalipas oras.
Sa kalagitnaan ng kanyang panonood, narinig nyang nag ring ang kanyang cellphone, kaya naman dali-dali nya 'tong kinuha at sinagot ang tawag.
"Good day Ms. Natalie Jean Ladao, you are accepted at the restaurant as an assistant manager, you can start working tomorrow." bungad ng nasa kabilang linya.
Nanlaki ang mata nya, and her mouth turn to 'o' dahil sa kanyang narinig.
"Thank you so much ma'am!" masayang wika nya sa kabilang linya, nag salita naman ang manager.
"Ang akala ko nga ay hindi ka tatanggapin. Maswerte ka at nag bago ang ihip ng hangin, masungit pa naman ang may ari ng restaurant na 'to." ani ng nasa kabilang linya, wala syang pakialam at patuloy lang sya sa pag ngiti sa sobrang galak.
"Kaya ko naman pong makisama, thank you so much again ma'am." ani nya sa kabilang linya.
"Have a good day Natalie." huling wika ng nasa kabilang linya bago naputol ang tawag.
A big smile wrapped around her face.
Nag mamadaling lumabas si Natalie sa kanyang kwarto para hanapin si manang carol, nakita nya naman 'to sa sala na nag lilinis.
"Manang!" excited na tawag nya sa matanda, mabilis naman na naibaling sa kanya ni manang carol ang tingin.
"Bakit hija?" kunot noong tanong ni manang carol, napansin siguro nito ang ekspresyon ng mukha nya.
"Natanggap na po ako sa trabaho ko, pwede na raw po akong mag simula bukas!" masayang wika nya. Sa sobrang saya napayakap sya kay manang carol.
Miski si manang carol ay malapad din na ngumiti at niyakap sya pabalik.
"Alam na ba ng mommy mo 'yan?" tanong sa kanya ng matanda, kaya naman umiling sya.
"Tatawagan ko palang po." ani nya, tumango at ngumiti si manang carol bilang tugon.
Kaya naman bumalik sya sa kanyang kwarto para tawagan ang kanyang ang kanyang step parents.
Nang nakausap nya ang kanyang step mother, masaya ito habang kausap sya, ganun din ang kanyang step father. Kahit sa simpleng bagay ay tuwang-tuwa si Natalie, pero hindi naman isang simpleng bagay ang matanggap ka sa isang trabaho, bagkus napaka laking bagay na nga 'to para sa karamihan.
Lalong-lalo na sa katulad nya.
So she was so happy, she went to her parents' grave. Besides, Natalie has not been able to visit her parents for a long time. Ngayon nalang ang araw na makakabisita sya sa puntod ng kanyang mga magulang.
She went to the flowers shop and she bought flowers for her parents, she also bought a candle.
Nang makarating sya sa sementeryo, mabilis nyang hinanap ang puntod ng kanyang mga magulang, mag katabi lang 'to kaya naman hindi na sya mahihirapan sa pag-hahanap.
Sa tabi ng puntod ng kanyang mga magulang ay mayroong malaking puno, kaya naman malilim at hindi sya mashadong masisikatan ng araw.
She placed the flower she bought at her parents' grave and also lit a candle. Pinunasan nya pa gamit ang kanyang palad ang puntod ng kanyang mga magulang, mashado na kasing madumi at puno ng alikabok. Ngayon nalang kasi ulit sya naka dalaw dito.
"Ma... Pa... Kamusta na kayo? Pasensya na po kung ngayong lang ako naka bisita, madami po kasi akong ginagawa kaya nakalimutan kong bisitahin kayo dito— alam nyo po ba na trinato akong tunay na anak ng mag asawang umampon sakin." ani nya at pinipigilan ang pag iyak.
Malakas na hangin ang humaplos sa kanyang balat.
"They treated me right, pinag-aral nila ako sa mamahaling skwelahan at pinag tapos nila ako ng kolehiyo. But there's a problem, their real daughter hates me, I don't know why? — I always say sorry even it's not my fault, pero kahit kailan hindi ako nagalit sa anak nila, because I love her as a sister, even if she doesn't treat me like that." nag simula nang tumulo ang luha nya.
Napansin nyang namatay ang kandilang sinindihan nya, kaya naman sinindihan nya ulit 'to.
"Pasensya na po kung mashadong naging emosyonal ako, sa inyo at kay manang carol kolang po nilalabas lahat ng sama ng loob ko. Because I can hide all the pain I'm feeling right now, ayokong maging mahina pag dating sa ibang tao.." suminghap sya para maka hinga ng maayos.
Tinigil nya rin ang kanyang pag iyak, because she did not come here to cry, she came here to visit her parents. Pero hindi na nya talaga mapigilan ang kanyang emosyon.
After visiting her parents' grave, she decided to leave the cemetery, nakita nya ang skwelahan ni Beatrix, because it was close to the cemetery. Nag uuwian na ang mga estudyanteng senior high, kaya naman patago nyang hinintay sa labas ng skwelahan ang kapatid.
Laking gulat nya ng may makita syang lalaking naka akbay kay Beatrix, huminto ang lalaki at ang kapatid sa gilid ng skwelahan na silang dalawa lang.
"H-her boyfriend?" ani nya habang pinagmamasdan ang galaw ng mga 'to.
Her eyes widened even more when she saw Beatrix kissing the man. Napakurap-kurap sya kung totoo ba 'tong nakikita nya, pero naka ilang beses na syang kumurap.
"She was just crying earlier, and now she's kissing a man? H-hindi ako makapaniwala, she hasn't graduated from college yet, she might get pregnant, kung sakaling...." bulong nya sa sarili at iniwas ang tingin sa kapatid nyang nakikipag halikan sa lalaki.
Hindi nya pinuntahan si Beatrix dahil baka magalit na naman 'to sa kanya, o hindi kaya, baka pag salitaan na naman sya ng masasamang salita. Hinayaan nya nalang 'to dahil alam nyang may isip na ang kanyang kapatid. Wala pa namang kaalam-alam ang magulang nila dahil mashado silang busy sa trabaho.
But the next time Natalie sees what Beatrix is ​​doing again, she won't hesitate to scold her sister, even if she hears hurtful words from Beatrix's mouth.
.