Hana//pov
"Magandang umaga." Pag-bati ko kay Theo. Kakalabas ko pa lamang ng kwarto pagkatapos kong mag-morning routine. Nagbihis na rin ako ng magarang bestida para sa pag-alis.
Madaming bestida sa aparador kaya nahurapan akong pumili kung saan ang pang-palasyo at kung saan naman ang pang-alis. 
Pinaliguan ko rin ang mga pusa dahil nag-dumi pala sila sa carpet kahapon.
Napansin ko na parang gulat na gulat si Theo, "Mukhang mas maaga ang gising mo ngayon, kamahalan."
"Hindi ba sinabi ng hari na may mamimili kami ng damit para sa kambal?" Pagtataka ko.
Umiling s'ya, "Gusto mo bang sumama ako kamahalan para dumeretso na rin ako sa punong himpilan." 
"Sige, gusto ko rin pumunta sa himpilan ng mga kabalyero." Saad ko.
"Mukhang maganda nga iyang naisip mo kamahalan, ihahanda ko lamang ang kalesa." Sahi n'ya at yumuko bago lumisan.
Bumalik ako sa silid at nilagay sa kahon ang tatlong kuting, "Wait n'yo ko dito, ok? Magdadala ako ng pasalubong." Sabi ko. Mommy feels.
Lumisan ako ng silid, "Aida, maaari mo bang sabihan ang hari na handa na ako sa pag-alis?" Utos ko.
"Mahal na prinsesa, nasa ibaba na ang hari kasama ang kambal." Sagot n'ya. 
Nanlaki ang aking mga mata, "S-Salamat." Sabi ko. Yumuko s'ya at lumisan.
Bumaba ako ako ng hagdan at lumabas ng palasyo, "Noona!" Sinalubong ako ng kambal.
"Noona, inalagaan mo ba?" Pabulong na tanong ni Gab at tumango ko.
"Noona, may pangalan na ba sila?" Tanong naman ni Gad kaya tumango ako.
"Anong pangalan, Noona?" Interesadong tanong nila.
Yumuko ako upang ibulong sa kanila, "Jean, Connie, and Sasha."
Ngumiti sila, "Ang ganda naman ng pangalan, Noona!" Paghanga nila. Well, maganda naman talaga 'yung anime na 'yun.
"Tara na." Pagyaya ko sa kanila at hinawakan ang kamay nila. Marunong din pala sumunod 'tong mga bata na 'to.
"Hindi ka papasok, kamahalan?" Tanong ni Theo nang isara ko ang pinto ng kalesa. Nginitian ko s'ya, "Gusto ko subukan sumakay sa kabayo.
"Masusunod, kamahalan." Pag-yuko n'ya at umalis. Pagbalik n'ya ay may dala na s'yang kabayo. 
Kulay itim 'yun, "Levi.." Masyado na akong naaadik sa Attack on Titan haha!
Hinaplos ko ang balahibo ng kabayo, "Kamahalan—"
Balak pa sanang alalayan ako ni Theo pero mabilis akong nakasakay sa kabayo. Komportable naman pala sa katawan ni Farrah.
"Tara na." Sabi ko.
Sumakay s'ya sa kabayo n'ya kaya sumabay lamang ako sa kanila. Habang nakasunod ako sa kalesa ay hinahaplos ko ang ulo ng kabayo. Trip ko lang, bigla ko tuloy na-miss yung tatlong kuting.
"Theo, kamusta ang reyna?" Tanong ko.
Bumaling ang tingin n'ya sa'kin, "Nasa kama n'ya pa rin, kamahalan." Sagot n'ya. 
So may sakit yung reyna. 'Yung hari naman parang hindi responsable, bakit ba ako nangingi-alam bahala kayo d'yan. Charot, marupok ako.
Pinagmasdan ko ang kalangitan na sobrang liwanag at halos walang ulap. Kahit sobrang init ng panahon at kahit balot na balot ang katawan namin bakit parang di kami pinagpapawisan?
"Mukhang uulan.." Usal ko.
Marahang tumawa si Theo, "Imposible. Sa ganitong kagandang panahon, kamahalan?" Pagtataka n'ya at tumango ako.
Tumingala ulit ako, "Posible na umulan mamaya."
Bigla namang kumulo ang tyan ko, "Nagugutom ako.." Usal ko.
"Theo, ang tagal naman nito naiinip na ako.." Pinahinga ko ang aking sarili sa ulohan ng kabayo.
"Kamahalan, malapit na ang bayan tingnan mo." Saad n'ya. 
Bumangon ako at tumingin sa harapan namin na may mga bahay at mga tindahan. Mas maganda pa 'to kaysa sa palengke sa'min, joke.
Huminga ako ng malalim, "Hmm~~" I'm humming a song, ok? 'Wag kayong ano. 
It's Isabella's lullaby.
"Kamahalan." Pagtawag ni Theo kaya nilingon ko s'ya at tumigil sa pagkanta.
"I-Ipagpatuloy n'yo lang ang iyong pagkanta." Sabi n'ya. 
"Hindi ba kaaya-aya pakinggan?" Tanong ko.
"Napakaganda lamang, kamahalan." Sagot n'ya. Marahan akong tumawa at pinagpatuloy ang pag-huni habang papasok kami sa bayan.
Tumigil kami sa isang lugar at napatingin sa'min yung mga tao. Ganito pala kasikat yung mga royal family.
Bumaba ako nang hindi inaalayan ni Theo, syempre hindi na ako bata duh.
Napuno ng bulungan sa paligid. Pati ba naman dito madaming Marites.
"Noona, tara!" Pagyaya sa'kin ng kambal. Hinayaan ko na lamang yumg mga tao. Sa mga titig nila naaalala ko si Julia.
Pumasok kami sa isang tindahan ng mga magagarang damit, "Para saan ba 'yung damit na susuotin n'yo?" Pagtataka ko. 
"Papasok kami sa paaralan." Sabay nilang sagot.
Kinalabit ako ni Theo kaya nilingon ko s'ya, "Ang kambal ay anak ng Duke kaya sila pinag-aaral." Paliwanag n'ya at tumango ako.
Ibig sabihin hindi ko sila kapatid. Pero related sila sa royal family kaya nandoon sila sa palasyo.
Naglibot ako sa tindahan at tumingin ng mga masusuot nila, "Gadreel, Gab! Tara dito." Pagtawag ko sa kanilang dalawa.
Kumuha ako ng isang suit at itinapat sa kanilang dalawa, "Hmm, ano bang gusto n'yong kulay?" Tanong ko.
"Itim/Puti." Sabay nilang sagot. Seryoso?
Naghanap ako ng maliit na long sleeve na itim at puti, white bow tie and black tie. For pants naman kinuha ko yung kulay gray dahil bagay naman yun sa kanila.
"Kamahalan, dito po tayo kapag gusto nilang sukatin ang damit." Sabi ng isang babae na may katandaan na rin. 
"Salamat." Yumuko ako bilang paggalang at dinala ang kambal sa isang silid. Binihisan ko silang dalawa, "Komportable ba?" Tanong ko habang inaayos ang bow tie ni Gabreel.
Tumango sila, "Alam mo Noona palagi kaming nag-aaway ni Gadreel dahil ayaw n'ya ng puti." Saad ni Gabreel. 
"Salamat Noona." Sabi ni Gadreel at niyakap ako, gayundin ang ginawa ng kakambal n'ya. 
"Sigurado na ba kayo na 'yan ang susuotin nyo sa pag-uwi? Baka madumihan." Paninigurado ko at tumango sila.
Kinuha ko ang mga damit nila bago lumabas ng silid. Lumapit sila sa hari upang ipakita ang suot nila.
"Kamahalan." Inilahad ni Theo ang kamay n'ya upang kunin ang hawak ko kaya iniabot ko sa kanya.
"Noona! Laro tayo dun!" Paghila sa'kin ni Gabreel, "Sandali, si Theo muna ang sasama sa inyo dahil may gagawin pa si Noona, maliwanag?" 
Malungkot na tumango ang kambal, "Theo, pakibantayan muna sila at kakausapin ko lamang ang hari." Bulong ko kay Theo na tumango naman bago samahan ang kambal palabas ng tindahan.
Lumuhod ako sa tapat ng hari bilang paggalang, "Mahal na hari, hindi mo manlang ba kakamustahin ang reyna?" Tanong ko.
Rinig ko ang buntong hininga n'ya, "Hindi ko kaya mamuno nang wala ang aking Reyna, aking prinsesa." Tinapik n'ya ang ulo ko.
"Kapag wala ang Reyna, hindi kumpleto ang pamumuno ko." Saad n'ya. 
"Bakit hindi mo bisitahin ang Reyna?" Tanong ko.
"Galit ang Reyna at ang Duke sa'kin." Sagot n'ya. 
"Bakit hindi ka humanap ng paraan? Tiyak na nag-aalala rin ang Reyna at hindi mo lang alam." Sabi ko.