“ได้ข้อสรุปว่ายังไงบ้างครับคุณวิน” ภูมิภัทรเห็นว่ากวินกับทีมงาน คุยกับปรางสิตาเสร็จเรียบร้อย จึงเดินไปถามเพื่อฟังข้อสรุป
“จากแบบแปลนบ้านของคุณ...”
“ลินค่ะ” ลลิสาบอกชื่อของตัวเองให้กวินได้ยิน หลังจากเห็นเขามองมาที่เธอแต่ไม่เอ่ยชื่อเธอสักที
“ครับ” กวินบอกตัวเองว่าจะจำชื่อเธอให้ได้โดยเร็วที่สุด แม้ว่าปกติเขาจะจำชื่อนายจ้างได้ทุกคน แต่งานนี้ค่อนข้างเป็นงานด่วน เขาจึงไม่มีเวลาเตรียมตัวมากนัก ไม่มากขนาดไหนเหรอ ก็แค่เมื่อเช้าเพิ่งมาถึงกรุงเทพ และไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับบ้านหลังนี้มาก่อนเลย
 “จากแบบแปลนบ้านของคุณลิน ไม่ต้องปรับแก้อะไรครับ สถาปนิกออกแบบมาได้ดีมาก มีการเข้ามาดูหน้างานแล้ว ทำให้ไม่ส่งผลต่อการก่อสร้างจริงครับ”
“แปลว่าสามารถลงมือสร้างได้เลยใช่ไหมคะ” ลลิสายิ้มและหันไปมองผู้เป็นแม่ด้วยความดีใจ
“ยังครับ เมื่อกี้ผมพูดถึงแบบแปลนของบ้าน แต่โดยรวมผมแนะนำว่าให้ทำรั้วเพิ่มด้วย"
"ทำไมต้องทำรั้วด้วยล่ะ บ้านข้างๆ เขาก็ทำรั้วล้อมไว้หมดแล้ว" ศรัญญาถามด้วยความสงสัยและติดจะไม่เห็นด้วยอยู่หน่อยๆ
"เพราะตอนนี้บ้านของคุณน้าถมดินสูงกว่าบ้านข้างๆ และเป็นการถมไว้ชิดติดกับกำแพงบ้านคนอื่นโดยที่ไม่มีช่องวางเลย แรงดันของดินกับน้ำจะทำให้ดินไหลไปตามแรงโน้มถ่วงคือไหลจากที่สูงไปที่ต่ำ สุดท้ายมันจะดันกำแพงของเพื่อนบ้านจนเอียงและพังลงไปครับ"
"มันจะขนาดนั้นเลยเหรอ พูดเหมือนกำแพงบ้านเขาทำจากไม้อัดงั้นแหละ"
"แม่" ลลิสาหันไปมองแม่ด้วยสายตาขอร้องว่าให้ใจเย็นๆ ที่วิศวกรพูดไปก็มีเหตุผล
"พูดต่อเลยค่ะคุณวิน"
"ครับ... ถ้าเจ้าของบ้านไม่สะดวกจะทำรั้วเป็นของตัวเองก็ไม่เป็นไรครับ ผมแค่แนะนำเพราะไม่อยากให้มีปัญหาตามมา"
"แล้วถ้าเราทำรั้วของตัวเอง มันมีข้อดีหรือข้อเสียยังไงบ้างคะ"
"ข้อดีคือเราจะเพิ่มเติมเรื่องการทำรีเทนนิง วอลล์ให้ครับ ส่วนข้อเสียมีข้อเดียว คือเสียเงินครับ"
"แล้วรีเทนนิ่ง วอลล์ คืออะไรเหรอคะ?" ลลิสาไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อนในชีวิต
"คือกำแพงที่ใช้ต้านทานแรงดันทางด้านข้างของดินครับ สรุปให้เข้าใจง่ายๆ คือเราจะทำการศึกษาสิ่งปลูกสร้างต่างๆ ที่อยู่รอบบ้านของคุณว่ามีปัญหาอะไรบ้าง จากนั้นเราจะสร้างกำแพงเพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น และกำแพงพวกนั้นก็จะเป็นกำแพงที่เหมาะสมกับปริมาณดินทั้งหมดของที่ดิน รวมถึงตัวบ้านของคุณด้วยครับ"
"อ๋อ..." ลลิสากะพริบตาปริบๆ ที่เขาบอกว่าเข้าใจง่ายๆ เธอก็รู้สึกว่ามันไม่ง่าย แต่รู้ว่ามันเป็นเหตุผลที่ดีมาก ที่จะทำให้เธอตัดสินใจสร้างกำแพง
"ที่คุณวินพูดก็มีเหตุผลนะครับ ผมเคยได้ยินการฟ้องร้องเรื่องถมที่ดินแล้วทำรั้วบ้านข้างๆ พังมาหลายเรื่องแล้วครับ" ภูมิภัทรเห็นด้วยกับวิศวกรของเขา เขาไม่อยากให้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ทำให้บริษัทเกิดปัญหาในภายหลัง
"ผมขอแนะนำให้ถมดินเพิ่มด้วยนะครับ”
“แบบนี้ก็ต้องใช้เวลาอีกสักพักเลยใช่ไหมคะ เพราะต้องรอให้ดินอัดตัวกันแน่นก่อน”
“คงไม่นานมากครับ ช่วงนี้ยังอยู่ในหน้าฝน น้ำฝนจะช่วยทำให้ดินยุบตัว และถ้าเอารถบดมาช่วยบด ก็จะทำให้ดินเกาะตัวกันเร็วขึ้น”
“แค่นี้ก็สูงแล้วนะลิน เราถมที่หมดไปหลายแสนแล้วนะ” ศรัญญาไม่เห็นด้วย จะถมอะไรกันนักหนา ที่ตรงนี้ก็สูงกว่าบ้านคนอื่นพอสมควรแล้ว
“ผมขออนุญาตตอบนะครับ แบบบ้านมีการแบ่งห้องเป็นหลายห้อง ปริมาณดินเท่านี้อาจจะไม่พอ บ้านมีหลายห้อง ก็ต้องตอกเสาเพิ่มด้วย ผมกลัวว่ารากฐานของตัวบ้านจะไม่มั่นคงพอ และถึงจะไม่อยากถมดินเพิ่ม ยังไงก็ต้องเอารถบดมาเตรียมหน้าดินให้พร้อมสำหรับการก่อสร้างอยู่ดีครับ หากดินมันร่วนเกินไปและไม่จับตัวกันแน่น เวลาเราเทปูน พื้นก็อาจจะแตกได้ หรือถ้าเราจะลงเสาเข็ม บ้านก็เสี่ยงต่อการทรุดตัวได้เร็วขึ้น และอีกเหตุผลที่ผมอยากให้ถมดินให้สูงขึ้น เพราะจากที่ผมยืนดูกำแพงของเพื่อนบ้านรอบๆ จะมีรอยคราบน้ำเกาะอยู่ ผมเลยถามพี่ร้านขายอาหารตามสั่งที่ผมทานเมื่อตอนเที่ยงว่าแถวนี้น้ำท่วมหรือเปล่า พี่เขาบอกว่าไม่ถึงกับเรียกว่าท่วม เพราะส่วนมากจะแค่น้ำขัง ส่วนตรงรอยคราบน้ำที่กำแพงบ้านเกือบทุกหลังในซอยนั้นเป็นของที่ระลึกจากตอนน้ำท่วมใหญ่เมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว แล้วอย่างที่รู้ๆ กันครับ ถ้าน้ำยังไม่ท่วมจนคนเดือดร้อน ก็ไม่มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาสนใจเรื่องการระบายน้ำหรอกครับ”
“ถูกอย่างที่วิศวกรของผมแนะนำนะครับคุณน้า ป้องกันไว้ก่อนที่กว่าครับ ภัยธรรมชาติเราคาดเดาไม่ได้”
“ปรางเห็นด้วยกับคุณวินนะคะ วัสดุบางอย่างที่คุณน้ากับคุณลินเลือกใช้ หากถูกแช่น้ำเป็นเวลานานก็ไม่ดีค่ะ"
“แล้วจะถมตอนไหน ถมเพิ่มกี่คันรถล่ะ” ศรัญญาหมดทางเลือก เพราะตอนนี้ไม่มีใครเข้าข้างเธอเลย
“ถ้าคุณน้ากับน้องลินไม่ติดปัญหาอะไร พรุ่งนี้ก็เริ่มถมดินได้เลยครับ” ภูมิภัทรรีบตอบอย่างรวดเร็ว เขาเห็นศรัญญามีท่าทีหงุดหงิดจึงต้องรีบเอาใจ
“พรุ่งนี้ได้เลยใช่ไหมคุณวิน”
“ครับ” กวินตอบรับเจ้าของบริษัทอย่างเสียไม่ได้
“ค่าใช้จ่ายเรื่องถมดินเพิ่ม คุณวินต้องเบิกกับลินโดยตรงเลยใช่ไหมคะ เพราะในสัญญาที่แม่เซ็นไว้ ไม่ได้รวมค่าถมดินด้วย” ลลิสาหันไปคุยกับภูมิภัทรอย่างจริงจัง เพราะในสัญญาระบุว่าให้แบ่งจ่ายเงินทั้งหมดเป็นสิบครั้ง ตามลำดับขั้นตอนการก่อสร้าง แต่ไม่ได้รวมค่าใช้จ่ายในส่วนนี้
“พี่ดำเนินการให้ก่อนได้ครับ”
“หมายถึงจ่ายเงินให้ลินก่อนเหรอคะ”
“ครับ” ภูมิภัทรตอบเสียงเบา เพราะเขาตั้งใจว่าจะออกเงินส่วนนี้ให้กับลลิสา แต่เธอคงจะรู้ทันเขาซะแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ลินยังว่าง คุณวินสะดวกไปธนาคารกับลินไหมคะ”
“เดี๋ยวพี่จัดการให้ก่อนนะครับ ทั้งเรื่องถมดินและเรื่องกำแพง น้องลินจะได้ไม่ต้องลำบากไปธนาคารเงินด้วย เสร็จแล้วพี่จะเอาใบเสร็จมาเบิกเงินที่หลัง”
“เอาตามที่พี่เขาบอกนั่นแหละลิน บริษัทเขาจะจัดการให้เพราะไม่อยากให้เรายุ่งยาก ก็ยังจะทำตัวเองให้ลำบากอีก แม่อยากกลับบ้านแล้ว เดินนานๆ มันปวดขา” ศรัญญาสรุปทุกอย่างด้วยการบอกอ้อมๆ ว่าหยุดเรื่องมากได้แล้วยัยลูกสาวตัวดี
“ตามที่แม่บอกแล้วกันค่ะ” ลลิสาเป็นอันต้องหยุดความเกรงใจ เพราะไม่อยากให้แม่ดุเธอต่อหน้าคนอื่นอีก
“ให้บริษัทจัดการก่อนก็ดีครับ เพราะผมก็ยังไม่แน่ใจว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่ เราต้องดูหน้างานจริงๆ ด้วย คงบอกราคาที่แน่นอนตอนนี้ไม่ได้ และสบายใจได้ครับ ไม่มีการโกงเกิดขึ้นแน่นอน” กวินบอกเพื่อปลอบขวัญความตั้งใจของลลิสาที่พังทลายไปเมื่อครู่ อธิบายให้เธอฟังด้วยเหตุผลและข้อเท็จจริงแบบนี้น่าจะดีกว่า
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“ยินดีครับ เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว” กวินยิ้มตอบเธอเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เสียมารยาท เพราะรอยยิ้มที่นักแสดงหญิงส่งมานั้น ทำให้เขารู้สึกว่าเหตุผลของเขา นั้นช่วยทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น
“ถ้าคุณน้าอยากกลับไปพักแล้ว ผมขอรบกวนคุณน้าฟังทีมช่างสรุปงานวันนี้อีกสักห้านาทีนะครับ จะได้เข้าใจตรงกันว่ามีความคืบหน้าอะไรบ้าง” ภูมิภัทรรีบพูดแทรก เพราะไม่ชอบสายตาและรอยยิ้มที่ลลิสามองกวิน มันเป็นสายตาและรอยยิ้มที่เขาไม่เคยได้รับจากเธอมาก่อน
“ครับ วันนี้ผมกับคุณปราง สถาปนิกที่ออกแบบบ้านหลังนี้ เห็นชอบตรงกันแล้วนะครับ ว่าแบบบ้านไม่ต้องมีการปรับปรุงหรือแก้ไขใดๆ เพิ่มเติม วันพรุ่งนี้ผมและทีมงานจะดำเนินการเรื่องการถมที่ดิน”
“พรุ่งนี้จะมีรถมาถมดินเลยเหรอคะ” ลลิสาถามด้วยความสงสัย จำได้ว่าเคยหาข้อมูลเรื่องการสร้างบ้าน ดินที่ต้องถมนั้นต้องหามาจากที่ไหนสักที ซึ่งคงไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แถวนี้แน่นอน
“ครับ” กวินตอบไปก่อน เพราะไม่อยากให้ภูมิภัทรเสียหน้า
“ดีจัง” คนถามยิ้มประทับใจในความรวดเร็ว ก็เขาเป็นบริษัทก่อสร้างนิ คงจะมีทีมขนดินโดยเฉพาะล่ะมั้ง