It felt so stranged sleeping in other house and in other people’s bed. Hindi masyadong nakatulog si Allie sa unang gabi sa bahay ni Andrew. Alas cuatro pa lamang ng umaga ay nagising na siya. Kahit anong pikit at biling sa higaan ang gawin niya ay hindi na siya makatulog pa. Alas singko y media ang regular wake up time niya.
Nais pa niyang matulog ngunit ayaw nang manahimik ng diwa niya. Ilang biling pa at nagdesisyon na siyang bumangon na lamang. Ibinulsa ang cellphone at earphone. Matapos suklayin ng mga daliri ang buhok ay lumabas ng silid na inilaan sa kanya.
Dinatnan niya sa kusina si Yaya Perla. Nagtaka ito kung bakit gising na siya ng kay-aga-aga. Kaagad na hinainan siya nito ng kape at pandesal. Matapos ubusin ang kape at ilang pirasong sobrang sarap na pandesal ay nagpunta sa porch. She did some routine exercises in the morning upang maalis ang antok. She jogged in place. Still not satisfied she got out her cellphone and earphone from the pocket of her shorts.
Ayaw niyang magpatugtog dahil napakaaga pa. Nakakahiya sa mga kasama niya sa bahay. Kaya gamit ang earphone ay nagpatugtog siya ng pwedeng pang-exercise na tugtog. Iyon ang presentation nila sa huling Christmas Party na kasama niya ang mga kasamahan sa dating trabaho. Medyo sexy ang mga steps niyon.
Nang matapos ang tugtog ay nawala na rin ang antok niya. Salamat naman. Isa na lang at magpapahinga na siya upang makapag-shower.
“Very nice. Pero mas mainam pa rin ang mag-jogging sa labas. Gusto mong sumama?”ani Andrew matapos nitong tanggalin ang earphone sa tainga niya na sobrang ikinagulat ni Allie. Tutop ang dibdib na napalingon siya sa likuran niya. And there was Andrew wearing an all-white.
White shirt and white walking shorts. Tapos ang mukha nito ay halos madikit na sa mukha niya nang bigla siyang lumingon. Gosh! He smelled like heaven. Mukhang mag-jo-jogging ito sa get-up nito. So, that was why he had a yummy body huh! Agad siyang kumilos palayo dito. Tumatagaktak na kasi ang pawis niya at malamang amoy paksiw na siya.
“Sorry. Hindi mo kasi ako marinig,” paliwanag nito sa pagkakatanggal sa earphone niya. “Ang sabi ko baka gusto mong sumamang mag-jogging.”
“Ah, h..hindi po, Sir Andrew,” tanggi niya nang maintindihan ang sinasabi nito.
“Come on. Sumama ka na para makapamasyal ka rin sa labas. Pangako hindi kita ililigaw. At pakiusap ulit, Allie.”
“A…Ano po ‘yon, Sir Andrew?”
“Stop calling me, Sir, okay? At huwag ka sabing mamupo sa’kin. I am only twenty-nine.”
“Ah, sige po, Sir…I mean, sige, Andrew,” ang naaalangang tugon ni Allie. Tuloy ay ang arte ng pagkakabigkas niya sa pangalan nito.
Super sweet tuloy ngiti ni Andrew. Her heart was skipping beats. And her legs were turning into jelly. Sinasadya ba ng lalaking ito ang ngumiti ng ganoon? O natural lamang na napaka-appealing nito kapag ngumingiti. Konti pa tiyak na magdo-drool na siya eh.
“Ayan. Much better. I liked it. The way you said my name.”
Kamuntik nang mapasambit ng shit si Allie. Ano ba naman ang lalaking ito? Nangse-seduce ba ito o ano?
“O ano? Sasama ka bang mag-jogging sa’kin o tutunganga ka na lang d’yan. Hey, are you okay?” Napapitlag si Allie nang iwagayway ni Andrew ang isang palad sa tapat ng mukha niya.
“Palagay ko ay inaantok ka pa. The better na sumama ka sa’king mag-jogging.”
“Ah, t…thank you sa pagyaya, Sir…I mean, Andrew pero sa susunod na lang ako makikisabay. Hindi ako naka-ready na mag-jogging sa labas eh,”pagdadahilan niya.
Ang totoo excuse lang niya iyon. Wala siyang balak na sumabay ritong mag-jogging. At hindi siya lalabas na hindi naka-properly attired to jog. Naka-shorts lamang siya at manipis na t-shirt na ginagamit lamang niyang pantulog. Nagpapawis lang talaga siya kaya nag-exercise sa labas dahil inaantok nga siya dahil nga puyat.
“Kung ayaw mo sige. Although there’s nothing wrong with your get-up. In fact, you look sexy.”
Pagkasabi niyon ay tumalikod na ang binata at iniwan siyang tila malapit nang bumagsak sa sahig dahil sa panlalambot ng mga tuhod. May asukal talaga sa bibig ang lalaking iyon. Sobrang tamis kung magsalita eh. Sobrang mapanganib ka na talaga sa puso ko, Andrew Glenford Vergel de Dios.
***
Ang lakas ng tawa ni Allie. Kasalukuyang tinuturuan niya ng deklamasyon si Isabella. Mayroon pala itong gagampanang role sa mini-program bilang culminating activity ng buwan ng wika sa susunod na Biyernes. Kaya naman pumili siya ng isang tagalog declamation piece na tumatalakay sa pagmamahal ng ina sa kanyang anak upang ipa-memorya rito. Ngunit may malaking problema. Dahil Inglesera ang bata, heavily-accented ito kapag nag-ta-tagalog. Hirap itong bumigkas sa wikang Filipino. Tila isang foreigner na nag-ta-trying hard na magtagalog.
Sa bandang huli, pati siya ay may accent na rin. Ginawa na lamang tuloy niyang katatawanan ang kasalukuyang ginagawa. Sinabayan niya ng actions ang pagtuturo ng deklamasyon. Sinadya pa niyang super-OA ang bawat kilos upang higit na maging katawa-tawa. Kaya naman halos himatayin si Isabella sa kakatawa. Tuwang-tuwang nagpapagulong-gulong ito sa carpeted floor sa sala. Nauwi tuloy sa kilitian ang dapat sana ay pagtuturo niya rito. Napuno ng hagikgik nito ang buong kabahayan.
“Hmm. Ang saya n’yo naman. Baka puwedeng maki-join,” bungad ni Andrew sa kanila.
Sa sobrang kaabalahan nilang dalawa ay hindi napansin ni Allie na nakauwi na pala si Andrew at ngayon ay nakatayo sa may pinto at kasalukuyang nakamasid sa kanila. Hindi matiyak ni Allie kung gaano na ito katagal na nakatunghay sa kanilang dalawa ni Isabella. Sana naman ay kadarating lang nito at hindi masyadong nakita ang mga kalokohang pinaggagagawa nila. Baka akalain nito na panay kalokohan lang ang itinuturo niya sa bata.
Lumapit si Andrew sa kanila. Ibinaba ang dalang bag ng laptop sa sofa at saka naupo.
Walang kibo at sobrang na-se-self-conscious na tumayo si Allie mula sa pagkakasalampak sa sahig at naupo na rin sa sofa.
“Yes, Tito. Teacher Allie and I are having so much fun. You can join us. Right, Teacher Allie?” kaagad na tugon ni Isabella sa tito nito. Hanggang ngayon ay nakadapa pa rin ito sa carpet.
Hindi naman makasagot si Allie. At upang maiwasang tumingin kay Andrew ay nagkunwaring inuunat at pinapagpag ang suot na palda.
“Tito Andrew can join us, right Teacher Allie,” ulit ni Isabella nang hindi siya kumikibo.
“Ah…no, Isabella. It’s time for dinner. We’ll just continue tomorrow, okay?”malambing niyang tugon sa bata.
“Dinner can wait. Please, Teacher Allie. A few minutes? Recite the piece, please.”
Hindi malaman ni Allie kung paano tatanggihan ang pakiusap ng bata.
“Just my favorite part. Please…?” buong ka-cute-an na pakiusap ni Isabella. Ang tinutukoy nitong favorite part ay iyong lumuluhod siya, may hawak na baby kunwari at umaarteng umiiyak na sinasadya lamang niyang super-OA. Paano niyang uulitin iyon habang matamang pinanonood ng tito nito? Hindi kaya ipadala siya nito sa mental hospital?
Ngunit paano naman niyang tatanggihan ang pakiusap ng isang batang tila ngayon lamang naranasang tumawa nang malakas? Parang hindi kayang tiisin ng puso niya. A few minutes had passed. Hindi pa rin siya kumikibo. Pinagdaop na ni Isabella ang mga palad sa tapat ng dibdib nito. Mistula itong nananalangin. Saka muling umusal ng “Please, Teacher Allie.” Nagsusumamo ang mukha nito.
“Sweetie. I think Teacher Allie can’t do it so let’s not force her, okay.”
Si Andrew ang nagsabi niyon na tila may himig ng challenge. Nais pa yata siyang subukan ng lalaking ito, sa isip isip ni Allie. Can’t do it pala ha. Wala itong kaalam-alam na nakuha niya ang first place sa declamation noong nasa sixth grade siya.
“I can do it, okay!” mabilis na pakli ni Allie sa mag-tito. Saka lumuhod sa carpet at sinimulan ang madamdaming pagtatanghal niya. But this time she performed it with so much feelings. Tandang-tanda niya ang mga moves and actions na itinuro din sa kanya ng kanyang teacher noon. Paano niyang makakalimutan iyon? Best performance of her life yata iyon.
Nakadudurog ng puso ang dasal mula sa babaeng nasa harap ng altar. Magkadikit ang mga palad at may luhang nagdarasal na sana ay gumaling ang anak na nakalugmok;
Sa mga sumunod na saknong ay buong damdaming tumayo si Allie at saka nagpatuloy. Kulang na nga lang ay props pero binawi naman niya ang kawalan niyon sa pamamagitan ng actions. Bigay-todong ipinakita niya kay Isabella at sa judgmental nitong tito kung paano bigkasin nang wasto ang isang declamation piece.
She paused dramatically pagkatapos ng huling linya. Madamdaming tumingin sa kanyang audience at saka binanggit ang pamagat at author nito. Nag-bow pa talaga siya.
***
Halos bumagsak naman ang panga ni Andrew habang pinanonood si Allie. Talagang nadala siya sa madamdaming performance ng dalaga. Nang lingunin niya ang pamangkin ay agad gumuhit ang maluwang na ngiti sa mga labi niya. Nakanganga rin kasi ang bata habang namamanghang pinapanood ang tutor. Bakas sa mukha ni Isabella ang kaligayahan.
Hindi lamang ngayon niya napansin iyon kung hindi simula nang dumating si Allie sa bahay. Ilang gabi na nga niyang napapansin na madalas na niyang naririnig ang malulutong na tawa nito na dati naman ay madalang pa sa patak ng ulan sa tag-araw. Hindi niya ito masisisi. Nakakaaliw naman talaga ang presensya ni Allie. Tila second nature na nito ang pagiging magiliw sa bata.
Nagulat pa si Andrew nang mapuno ang paligid ng matunog na mga palakpak ni Isabella.
“You are awesome, Teacher Allie,” buong paghangang saad ni Isabella.
“Thank you, Isabella,” nakangiting tugon ni Allie.
Tila naman may sariling isip ang mga palad ni Andrew. Kusang kumilos ang mga iyon upang pumalakpak din.
Sabay-sabay din silang napalingon sa bandang dining area nang makarinig ng palakpak mula roon.
“Ang husay mo palang mag-declaim, Teacher Allie. Ang galing mo.” Mula iyon kay Yaya Perla. Naroon din pala ang matanda at nakamasid sa kanila. Pinanood din pala nito si Allie habang bumibigkas.
“Hindi naman po, Yaya. Pero thank you sa papuri.”
“Naku! Totoo iyon, Teacher Allie. Napakahusay mo. Masuwerte ang mga estudyante mo. Marami silang matututunan sa’yo.”
“Salamat po ulit, Yaya,” abot- tainga ang ngiti ni Allie.
“O siya, halina at kumain na kayo. Talagang kanina ko pa sana kayo tatawagin para maghapunan. Kaya lamang ay hindi ko maatim na istorbohin ka sa iyong pang-famas na acting,” patuloy na biro ni Yaya Perla.
Narinig ni Andrew ang mahinang tawa ni Allie. Siya man ay napapangiti rin habang nakatingin rito. Tama ang hula niya. Masarap pakinggan ang pagtawa ng dalaga. Malamig sa tainga. Humahangang sinundan niya ito ng tingin. This simple, funny, pretty and now he discovered very talented woman never ceased to amaze him. Sa tuwing makikita niya ito ay tila mayroong bago at kakaiba rito.
Napapailing na sinundan ng kanyang mga mata ang tatlong babae habang patungo ang mga ito sa kusina upang maghapunan. Nagmadaling tinungo na rin niya ang ang sariling silid upang makapagpalit ng damit bago dumulog sa hapag.
***
Hindi naman malaman ni Allie kung ano ang nakain niya at nagawa iyon. Na-challenged lang naman talaga siya kay Andrew nang sabihin nito na hindi niya kayang gawin iyon. Kung kailan tapos na ay saka siya nakaramdam ng hiya. Tuloy ay parang nais niyang maglaho sa tuwing susulyapan ni Andrew. Lalo pa at kung makatingin ito ngayon ay tila ba bigla na lamang siyang tinubuan ng nunal sa mukha.
Nasa sariling silid na si Andrew ay hindi pa rin mapalis ang mga ngiti niya. Parang tape na nag-re-rewind sa isip niya ang mukha ni Allie habang bumibigkas ito. She was just the most interesting, mysterious and captivating woman he had ever met. Ito na yata ang kaisa-sang babaeng nakilala niya na walang pakialam kung anuman ang maging hitsura at kung maging katawa-tawa man ito sa paningin ng iba. Ang resulta ay hindi mo mapipigilang humanga na lamang dito.
For a while back there, he didn’t think she would have the guts to take the challenge. But she did. Clearly, she was not just a pretty face. She has the brain too, and a big heart in that very small sexy body of hers.
*****