Nauna akong natapos mag exam kay charles. Hindi ko alam kung hihintayin ko ba sya oh hindi, pero nag stay ako sa labas ng room.
"Waiting for someone?" Sandro ask me. Tila ba may himig ng pang aasar ang kanyang boses.
Nagulat ako at hindi nakasagot agad "A-h. Si charles" nakayukong sagot ko.
Sandro tap my head and smile "See you around"
Sunod sunod na nagsilabasan ang mga nasa loob pero wala akong charles na nakita.
"Ang hirap" rinig kong reklamo ng isa sa mga kaklase ko.
Sinilip ko ang mga natitirang tao sa loob at wala na si charles.
Hindi ko alam bakit pero ang bigat sa loob. Hinintay ko pa naman sya.
Bakit ba ang bilis mong maniwala sakanya kendra? Malamang pinagtripan kana naman non.
Tamad na tamad akong naglakad palabas. Sa kalagitnaan ng aking paglalakad bigla nalang may humatak sa balikat ko dahilan para mapa sigaw ako.
"SHIT!" Gulat na sigaw ko, sapo sapo ko pa ang aking dibdib.
"Chill" natatawang asar ni Keiizer. Sinamaan ko ito ng tingin.
"Magkakasakit ako sa puso sa ginagawa mo!" Simula bata pa kami hilig na ni keiizer ang gulatin ako.
Napakamot ito ng batok "Ano ba kasing iniisip mo ah? Tignan mo" Turo nya sa pader na nasa aking harapan.
"Kung hindi kita ginulat malamang nauntog kana dyan sa matigas na pader"
Napa nguso ako, bakit nga ba hindi ko napansin na may harang para saaking harapan?
"Halika na nga. Namimiss kana daw ni mommy" hinayaan ko lang syang hatakin ako hanggang sa makasakay kami sakanyang sasakyan.
"Keiizer!" Naiiritang sigaw ko dahil may nakita akong lipstick na pula sa upuan ng sasakyan nya
"Ano ba! Nabibingi ako sayo" reklamo nya. Kahit kailan talaga! Hindi na nya tinigilan ang pambababae nya.
"Kapag ikaw naka hanap ng katapat mo tignan ko lang. Ginawa mo ng hotel ang sasakyan mo Keiizer Nickael!"
"Napaka mabunganga mo talaga kahit kailan! Manang mana kay mommy!" Hindi ko alam kung matatawa ba ako sakanya oh maiinis.
"At isa pa! Matanda ako sayo kahit ilang segundo lang!" Natahimik nalang ako sa isang banda dahil ipagmamalaki lang naman nya na mas matanda sya saakin.
"Stop being a womanizer keiizer. Alam mo naman si daddy kayo nalang ang inaasahan nya na mag papatakbo sa companya"
He look at me blankly. Well, they dont really wanna take over. Hangga ngayon ay hindi pa nya alam ang gagawin nya sa buhay nya.
If I were just a boy, malamang ako na ang nagmana sa company ni daddy. But Im not really into business.
"Kendra" biglang sumeryoso si Keiizer.
"Hm?" Sagot ko habang naka tingin sa labas at pinagmamasdan ang mga puno na aming nadadaanan.
"Are you happy?" I was caught off guard. Di agad ako nakasagot.
I know, Im not happy and I will never be.
"Af course" pinilit kong pasiglahin ang boses ko ngunit hindi ako nakasulot kay keiizer.
"I know you're not happy kendra. Kahit hindi mo sabihin saakin alam ko na laging pinapasama ni charles ang loob mo. That damn jerk dont even know how to smile"
Nag iwas ako ng tingin. Hindi ko naman talaga alam kung ano ang sasabihin ko dahil hindi ko pa nakitang ngumiti saakin si charles. Laging naka kunot ang noo nito kapag ako ang nasa harapan nya.
Ganon ba talaga ako kapangit?
"Im not happy. Sino ba ang taong sasaya sa ganitong sitwasyon? I want to marry someone na mahal ako. Mahal ang kung ano ang meron ako at kung sino ako."
Every girl dream to get married someday with someone who loves them so much. Alam ko malayo na magustuhan ako ni charles pero hindi ko maiwasang umasa.
Pano kung sa loob ng pagsasama namin unti unti ding mahulog ang loob nya saakin?
What am I even thinking? I convulse my head and look straight in his eyes.
"Im trying keiizer. God knows." Iniwan ko sya sa loob ng sasakyan at nauna ng lumabas dahil alam ko na iiyak lang ako kapag nagsalita pa sya.
I take a deep breath before I open the front door and I saw my mom.
"Mommy!" Excited na sigaw ko at patakbong lumapit sakanya at binigyan sya ng isang napaka higpit na yakap.
"Hindi mo naman ako namiss eh ano?" Pang aasar saakin ni mommy.
"I miss you everyday mommy!" Para akong bata.
"Ehem" napabitaw ako sa pagkakayakap kay mommy dahil sa pagubo ng nasa likuran ko at nagulat ako kung sino iyon.
"Charles" gulat na sambit ko. What the hell?
"Niyaya ko mag dinner dito si charles anak. Nakalimutan ko sabihin sayo"
Wala na akong ibang nagawa kundi tumango. Ano paba ang magagawa ko? Nandito na sya.
"Maupo ka muna" iniwan kami ni mommy sa sala. Naiilang pa ako dahil hindi ko alam kung paano ko ba sya dapat pakitunguhan dito sa loob ng pamamahay namin.
"Gusto mo ba ng maiinom?" Parang tangang tanong ko.
He just look at me. Dahil pakiramdam ko hindi rin naman sya sasagot pumunta nalang ako sa kusina.
"Mommy can you prepare some juice for charles? Magbibihis lang po ako"
Sinenyasan ako ni mama ng okay kaya pumanhik na ako sa taas para magbihis. Alam ko may natitira pa naman akong damit dito. Dahil alam ko babalik at babalik din naman ako dito pagdating ng panahon.
"Matagal kapa ba?" Tanong ni keiizer mula sa labas ng aking kwarto.
"Bakit?" pabalik na sagot ko.
"Kakain na daw. Nandito na si dad at kaiizer"
Binilisan ko na ang pagkilos at bumaba na dahil baka bugahan ako ng apoy ni charles kahit nandito kami sa bahay nila mommy. Wala naman syang pinipiling lugar para pahiyain ako.
"Dad!" Tuwang tuwa akong lumapit sakanya at niyakap sya ng napaka higpit.
"You act like a kiddo kendra" reklamo naman agad ni Kaiizer.
I glared at him and stick my tongue out.
"Upo na at kakain na" Umupo ako sa tabi ni charles. Nasa harapan namin si keiizer at kaiizer habang si mommy at daddy ay nasa magkabilaang dulo.
"How's married life?" Nabilaukan ako dahil sa naging tanong ni dad.
"Hey dahan dahan" nginitian ko nalang si mommy at napalingon kay charles na busy sa pagkain at walang balak sumagot.
"Its fine dad. Were still in the process of knowing each other"
Daddy nod his head and smile. "I hope you're not hurting my daughter iho" Nanlaki ang mga mata ko. Buti nalang ay nabawi ko agad iyon dahil napalingon saakin sina keiizer, kaiizer at mommy.
"Why would he hurt me dad" I laugh, a awkward one. Masyado kang halata kendra.
"Dont you have a mouth charles?"
"Kaiizer" suway ko dahil baka saan pa mapunta ang usapan na ito.
"Should I really answer your questions?" Please charles. Wag naman dito, wag mong dalhin dito ang kagaspangan ng ugali mo.
"Let's eat everyone. We're in the middle of dinner" Oh gosh! Thank you mommy.