Pilit ang mga ngiti ko habang pinagmamasdan ang papalapit na dalaga sa pwesto namin. Anne Rodriguez. Matangkad, alon-alon na buhok, maputi at talagang agaw pansin sa mga taong naroroon. Sinulyapan ko si Theo sa tabi ko. Ang impaktong lalaki na ito! Paanong nauto na naman niya ako na sumama sa kaniya sa pagsundo kay Anne Rodriguez? Kung hindi lang kita kliyente eh!
Uto-uto ka kasi! Sigaw ng utak ko.
Hindi ko maiwasang ikumpara ang sarili kay Anne. Ang ganda ng suot nitong red dress, naka-shade ito at ang class niyang tingnan. Parang celebrity. Habang ako ay hindi manlang makaagaw pansin samantalang ginandahan ko din naman ang damit ko dahil makikipag-meet ako kay Theo.
“Hi!” bati sa amin ng babae na dumating kung kaya bumalik ako sa katinuan.
“Hello Anne. It was nice to see you again!” bati din ni Theo sa babae.
“Yes! Finally, nakauwi din ako! I missed you, lalo na sina Tito and Tita.”
Pinagmasdan ko si Anne. Talagang maganda siya. Lalo akong nanlumo. Naiiyak na ako habang pinagmamasdan ang dalaga pero mula kay Theo ay biglang lumipat sa akin ang kaniyang tingin kaya pilit akong ngumiti.
“Oh? Who is this gorgeous lady?”
“Anne, meet Trisha Sta. Maria. She’s a friend of mine,” pakilala sa akin ni Theo. Friend? Kailan pa kami naging maging magkaibigan? Sabagay, kaysa naman sabihin nito ang too.
“Hmm friend?” tila hindi kumbinsido si Anne sa sinabi ni Theo. “Hi, Trisha, nice meeting you.” Inilahad sa akin ng babae ang kaniyang kamay. Pinagmasdan ko iyon habang inaabot ko. Well manicured. Samantalang ako ay wala. Hindi naman sinabi sa akin ni Jace na ganito pala ang tipo niya.
“Kain muna tayo Theo. I’m starving,” yaya sa amin ni Anne.
“Ah, Theo, mauuna na ako. Madami pa akong plano na—“
“No! No! No! Trish, wait!”
Nagtatakang napalingon ako kay Anne.
“Join us, please. I want to meet you,” pakiusap niya sa akin. Nagmamakaawa ang mga mata niya. Napatingin ako kay Theo at nagkibit-balikat lang siya. Hindi manlang ako tinulongan magdahilan kay Anne!
Matalim ang mga mata ko kay Theo habang nakaupo kami sa isang mamahaling restaurant. Parang natatawa pa sa akin ang walanghiya! Pasimple ko siyang siniko at pinanlakihan niya ako ng mata. Busy si Anne sa pagpili sa menu kaya hindi niya kami napapansin.
“So. Paano kayo nagkakilala?” tanong sa amin ni Anne. Akala mo ay mag-nobyo kami ni Theo kung makapagtanong ito.
“Actually—“ sasagot palang ako pero naunahan ako ni Theo.
“Partners kami sa mga projects ko,” sagot niya na nakatingin sa akin. Nakangiting tumango-tango lang ako kay Anne.
“Really? So, Engineer ka din?” excited na tanong niya.
“N-No. Architect ako,” paliwanag ko.
“Oh, I see,” parang kinikilig si Anne. “Iyong boyfriend ko kasi ay Engineer din. Si Jace Robles, baka kilala nyo? Ikaw ba Theo kilala mo?” Halata ang saya kay Anne habang nagkukwento. Mukhang proud na proud siya kay Jace! Well, sino ba naman ang hindi?
“Hindi ko kilala eh. Itong si Trisha baka kilala si Jace,” nakakalokong baling niya sa akin. Parang gusto kong tinidorin ang lalaking ito! Hinding-hindi na talaga ako magpapauto sa kaniya!
“Ahh, oo. K-Kaibigan ko si J-Jace since college,” napilitan na akong umamin. Nakakalungkot isipin na ni hindi manlang yata ako ni Jace nabanggit kay Anne.
“Ah! That’s why you look familiar! Ikaw si Trish. Nakikita kita sa mga pictures sa account ni Jace!” masayang turan ni Anne. “I’m sorry, hindi ko na-realized agad. What a coincidence! Tara selfie tayo, ipapakita ko kay Jace mamaya.”
Tatanggi sana ako dahil sa totoo lang ay hindi pa kami nagkakausap ni Jace at naiilang ako kapag nakita nitong kasama ko si Anne. Pero kinuha na ni Anne ang cellphone niya at nag-ready ng kumuha ng picture. Nagulat pa ako ng bigla akong inakbayan ni Theo. Ano kayang drama ng lalaki na ito?!
“123. Smile!” sigaw ni Anne. Pagkatapos ay nagsalita ito. “You know what? Let’s have lunch together sometimes. Kayong dalawa tapos aakitin ko si Jace para masaya.”
Bigla akong natigilan. Parang hindi ko yata kaya ang eksenang iyon ah! Mukhang siya lang ang magiging masaya sa lunch na iyon.
“What do you think Trish? Game ka? Please?” ulit ni Anne.
Nakamasid sa akin si Theo at parang bigla naman akong nahiya kay Anne. “S-Sure.”
Nakabalik na ako sa condo ko ay nagpupuyos parin ang kalooban ko. “Ang tanga mo Trish! At talagang makikipag-lunch ka pa kasama si Jace at Anne!” kausap ko sa sarili habang nakatingin sa salamin. Kasalanan ito ng Theo na iyon! Kanina ko pa sa sasakyan inaaway si Theo pero parang hindi naman siya apektado. Hindi pa ako sa kaniya tapos! Kinuha ko ang cellphone para tawagan si Theo pero biglang nag-ring iyon at halos mabitawan ko iyon pagkakitang si Jace ang tumatawag.
“H-Hello?”
“Trish,” bungad agad niya.
Nakaka-miss naman ang boses ni Jace. Boses palang niya nakadarama na ako ng kapanatagan.
“Oh bakit? K-kumusta ka na?” tanong ko. Naupo ako sa sofa sa unit ko.
“I’m fine. Medyo busy parin sa work. Anyway, nagkakilala na pala kayo ni Anne?”
Parang sinaksak ang puso ko pagkarinig sa kaniya na binabanggit ang pangalan ni Anne. Confirmed! Ang sakit sakit pero hindi ako nagpahalata.
“Ah oo, kanina. Doon ko kasi na-meet iyong client ko ngayon. Pinsan pala ni Anne, si Engr. Theo.”
“Ganoon ba. Well, mabuti at client mo si Theo. Nabanggit sakin ni Anne na maganda ang tinatakbo ng company niya. Magkakaron ka na ng regular projects niyan.”
“O-Oo. Mabuti nga.”
Awkward na katahimikan sa pagitan namin ang sumunod. Bakit pakiramdam ko parang pati si Jace ay naiilang din? Talaga bang alam niya ang nararamdaman ko para sa kaniya tulad ng sabi ni Theo? Binasag ni Jace ang katahimikan sa pagitan namin.
“Sabi sa akin ni Anne ay lalabas tayo para mag-lunch kasama kami?”
“O-Oo naman. She invited me kaya nakakahiya namang tumanggi. Isa pa para naman mas makilala ko ang girlfriend mo. Ikaw ha, hindi mo sinasabi sa akin…may...may nililigawan ka na pala.”
Hindi ko namamalayan na naluluha na pala ako. Sana naman ay hindi nahalata ni Jace ang sakit sa mga salita ko. Dahil sa totoo lang, napakasakit ng nararamdaman ko ngayon.
“Trish…” parang nag-aalangan si Jace. Natigilan ako. Ang lakas ng kaba ko. Ano ang susunod niyang sasabihin? “Trish I’m sorry. I…I did not tell you. Plano ko naman siyang ipakilala sayo in person kaya lang ay na-meet mo na pala siya. Nagkakilala kami noong pumunta ako sa Singapore for—“
“Saka na tayo magkwentuhan Jace,” mabilis na putol ko sa sinasabi niya. Hindi ko pala kayang marinig ngayon ang kwento nila ni Anne. “Sa..Sa lunch, gusto kong malaman ang love story niyo.” Pinilit kong tumawa at maging masaya ang boses.
“O-Okay,” seryoso parin ang kay Jace. “See you, Trish.”
“Yeah. I’ll see you. M-Medyo madami pa akong tatapusin eh. Iyong project ko kay Theo. Alam mo naman, kailangan ma-impress ko siya para kunin niya ako ulit sa susunod.”
“Of course. Next time nalang. Good luck sa projects mo.”
“Bye Jace,” sagot ko. Parang double meaning iyon sa akin. Natural, ano pa ba ang dapat kong gawin kundi magpaalam sa walong taon kong pag-ibig sa kaniya?
Hindi sumagot agad si Jace. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya. “See you, Trish.” Iyon lang at ibinaba na nito ang tawag.
Nanlulumong napahiga ako sa sofa. Kung pwede lang na huwag na tayo magkita Jace, para malimutan kita agad.