Elicia Marianette Suarez was one of the hyper in her circle. A good daughter but her parents dislike her. After her sister died their parents become worst. Akala niya ay yun lamang ang kanyang problema pero dumating ang araw na wala ng naniniwala sakanya. Her best friend left her. Her boyfriend left her. Her friends left her even her family left her. Except from the campus so called bitches queen. That was the day that the  unwanted news flashes to them.
  Akala niya masakit na ang mawalan ng kapatid pero mas masakit pala ang binabalewala ka ng taong nakapaligid sayo. She just wanted to gain even just a single time to be with her friends and family yet they left me behind.
  Everything was ruined and broke. Wala ng natira sakanya kundi ang sarili na mawawala pa.
Nahulog siya sa isang lalaking nakakulong pa sa nakaraan nito kung saan kasama pa niya ang babaeng una niyang minahal. Ang unang naging prinsesa ng grupo nila. Ang unang babae na hinangaan ng mga kaibigan ko dahil sa katatagan niya. Ang babaeng kahati niya sa atensyon ng lahat kahit ng magulang niya. Everyone left her and that's the painful part of her life. left behind
Kaya pinangako niya sa sarili na kukunin niya ang atensyon ng lahat. Kukunin niya ang atensyon na matagal na niyang hinahangad. Pero yun pala ang magiging dahilan para lumayo ang lahat sakanya.
And then again the history repeat it self. Here she is again the one who was only a shadow. The one who left behind.
Wala akong ginawa sa loob ng aking kwarto kundi ang umiyak lamang ng umiyak. My sister left me. Iniwan na niya akong mag-isa. I'm alone. No one wants me. My parent dislike me. Ako nalang daw sana ang namatay but everything was set up. Isa sa mga kaaway ni dad sa negosyo ang pumatay sa kapatid ko pero walang nagawa ang aking ama para ipagtangol ang kapatid ko.
Pinunasan ko ang luha ko at saka tumayo at binuksan ang aking pinto. When I open the door isang malutong na sampal ang sumalubong sakin. My mom slapped me.
"Damn you. Sana ikaw nalang ang namatay. You killed your sister. I wish ikaw nalang sana" sigaw niya.
Ito ang masakit sa lahat. Biktima rin ako pero walang pakialam sakin ang magulang ko. Mas magaling si ate. Mas maganda si ate. Mas sweet si ate. Mas mapapakinabangan si ate. They always comparing me to my sister. I don't want it.
"I'm sorry Mom. I sorry. I'm sorry. I'm sorry" paulit ulit kong sabi sakanila.
"Walang magagawa ang sorry mo. Mabubuhay ba niyan ang ate mo? Sigaw niya at saka tinulak ako. " You ruined our family"
"I'm sorry" I said pleadingly
"Umalis ka sa bahay ko" sigaw ni dad
"Dad! Wala akong tutulugan. Please don't dis own me. I'm your child after all. I'm a victim too" I said while sobbing
"Sana ikaw nalang ang namatay. Your sister was to good to die." mom said
"And I'm bad mom?"
"Fine stay. Pero huwag kang umasa na ituturing kita na parang si Elaina you will never be your sister." my mom said and left me dumbfounded.
Second turns to minute and minutes turns to hour. Hour turns to days, months , years yet my parents treated me cold like an ice. I think this is it. I don't have a family.
I'll live alone again
——————————