Kiel and Mikaella met years ago, she was only 8 years old back then and he's 12. Out of Mikaella's innocence, she promised to marry him someday but for some reason, Kiel left without even a single word.
They met again after 6 years. Kiel didn't recognised her at first while Mikaella seems to forget some events happened 6 years ago, even Kiel.
Destiny seems to be playing tricks with them because for the same reason in the past, Kiel left again after the love they invested with each other.
After 6 years of being apart, Kiel came back, is it also a good come back?
.
.
.
.
.
It took 12 years or more for them to continue their love. Will destiny still play with them? Or is it really the so called right time for their love to go on?
His first and last letter for her; Until our paths cross again, my love.
A reply to his letter : Until our paths cross again, my Engineer.
Author's note: See Book 2 on my account, paki-follow na rin po ako para sa mga bagong story. Maraming salamat po sa pagbabasa ng kwento ni Kiel Dominic Fuentabella at Mikaella Alferez Saavedra. Sana po ay nagustuhan ninyo ang nakakaiyak, nakakakilig at nakakatuwang istorya ng buhay nila. Para po mabasa niyo ang karugtong nito ay hanapin niyo po ang Until our paths cross, my Engineer sa inyong Novelah App, I recommend Novelah app dahil may search icon po doon para makapag-search kayo ng mga story pero of you're using Finovel and StoryOn then it's okay, makikita naman po ang Until our paths cross again, my Engineer sa shelves. On going story po siya at sana ay pagtiyagaan niyo ring basahin tulad ng ginawa ninyo dito sa Falling in love with a gangster.
Para po sa teaser ng book 2, ito po basahin niyo hehe. Nasa Chapter 16 po ito ng book 2.
Tiningala ko ang Vancouver General Hospital, ang kaninang kaba ay lalong nadagdagan. Halos gumewang ang paglalakad ko papasok.
But then I stopped. Mukhang tadhana na ang nagpasya na magkita at magkaharap kami ngayong gabi.
But he's with her. Should I talk to him now?
Pero kung hindi ngayon, kailan pa?
"E-ella..." at sila na ang lumapit. Lumipat ang tingin ko sa kamay na nakahawak sa braso niya, pagkatapos ay sa mga lalaking nakasuot ng suit at shades, nakatayo sa likuran nila.
"Kiel.." pilit kong pinatatag ang boses ko.
"What.. Are you d-doing here?" nanginginig ang boses na tanong niya. Hindi ko alam kung tama ba ang emosyon na nababasa ko sa kanya.
Pangungulila..
Lungkot..
Sakit..
Takot..
Pagkalito
Kaunting tuwa..
At.. Pagmamahal.
I still can see love in his eyes. Mahal niya pa rin ako? Pero anong ibig sabihin nito?
"10 minutes." lumipat ang tingin ko sa babae ng magsalita ito.
Ilang segundo ang lumipas at namalayan ko na lang na wala na pala sa likuran nila ang mga lalaking hinala ko ay body guards.
"I'm giving you 10 minutes to talk. Follow me." walang emosyon na sabi ng babae. Parang robot na sumunod naman kami ni Kiel sa kanya hanggang sa makarating kami sa madilim na parte ng parking lot ng ospital.
Pagkarating roon ay lumayo ang babae. Pero isang makahulugang tingin muna ang iniwan niya kay Kiel.
Nagulat na lang ako ng bigla akong yakapin ni Kiel. Saglit akong naestatwa, hindi malaman ang gagawin pero sa huli ay nangibabaw ang pagmamahal ko sa kanya lalo pa nga at ramdam ko ang pagmamahal at pananabik niya sa higpit ng yakap niya.
"I missed you so much."
I bit my lips hard.
He's crying.
And I hate it, I hate when he's crying. Para akong sinasaksak sakto sa puso ng paulit-ulit.
Hindi ko rin napigilan ang luha ko. We are both crying in mix emotions until I finally had the strength to pull out in his embrace.
I faced him and looked straight in his eyes. "Anong nangyari, Kiel? Bakit tayo nagkaganito?" hindi ko pa man alam ang dahilan ay ramdam ko ng may mali sa relasyon namin.
"I'm sorry, I love you. I don't want to hurt you. Mahal kita pero.."
"Pero ano?"
"I'm sorry.." he tried to cross the small distance between us but I stopped him with my hands.
"Wala akong naiintindihan." umiiling habang umiiyak na sabi ko sa kanya na halos pumiyok na ako sa sobrang hirap magsalita.
"I just.. Love you so much that I don't want to hurt you-"
"Love me so much? Don't want to hurt me? Ano to gaguhan? Tingin mo ba hindi ako nasasaktan ngayon? Okay naman tayo bago ka umalis, pinalampas ko yung hindi ka nagpaalam bago umalis pero bakit hindi ka manlang nagpaparamdam? Bakit hindi ka tumatawag? Bakit hindi mo ako kinakausap?! Tapos malalaman ko na lang na ikakasal ka na pala diyan sa babae na yan?!"
Halata ang gulat sa mukha niya.
Ngumiti ako ng mapakla. "Kala mo hindi ko alam?!"
"E-ella, please-"
"Please what? Ginagago mo na ako, Kiel!"
Niyakap niya ako at parang nawalan naman ako ng lakas dahil sa pag-iyak kaya kahit anong gawin kong pagtulak sa kanya ay hindi ako makaalis sa pagkakayakap niya.
At nang halikan niya ako ay mas lalong nagsituluan ang mga luha ko.
"Pull yourself together, Nic!" nagbabanta ang boses ng babae na nakalapit na pala sa amin at parang hindi alam ang gagawin.
"10 minute's up! Let's go!" but Kiel didn't bother to stop.
"Dominic! Straighten your mind! Ikakasal na tayo alam mo 'yan!" hindi na ako nagulat nang magsalita ng Tagalog ang babae pero ang mga salitang iyon ang nagbigay sa akin ng panibagong lakas para itulak si Kiel. At nagtagumpay ako. Nang magkahiwalay kami ay muli kong nakita ang mukha niya na ngayon ay punong-puno na ng luha. His lips were trembling, his eyes and nose were red.
"Please, Sweet.. Give us atleast 5 more minutes?" hindi inaalis ang tingin sa akin nang sabihin niya iyon sa babae.
Sweet, huh?
"Hindi pwede, Kiel! Parating na sila!" and then I saw the men in suit, heading towards us.
Nagulat ako ng bigla akong hatakin ni Kiel. Napatakbo din ako at hindi ko alam kung saan kami papunta. I even heard the woman's groan in frustration followed by the sound of her heels knocking on the cemented street. I also heard sounds like running and it's now approaching the place where we are right now.
"Mahal na mahal kita, Ella. I don't want to hurt you, that's the least thing I want to do but I left with no choice, and now I know that you're already hurting. But please let me ask you a question. Mahihintay mo pa ba ako, Ella?"
"Kiel.. What do you mean?" gulong-gulo nang tanong ko.
"Just please answer.."
"I.." hindi ko maituloy ang sasabihin dahil hindi ko rin naman alam ang tamang sabihin.
"If you will trust me and wait for me, I promise to come back to you. But if you're not.. You c-can forget a-about me, a-about u-us, about our l-love and l-look for s-someone that will love and make you h-happy more than I c-can." halos hindi na siya makapag salita ng tuwid, nanginginig ang boses niya.
"But please, whenever you want to give up on us, please read my first and last letter for you.."
"Mahal na mahal kita, Ella. Tandaan mo sana palagi. Hindi mo man maintindihan ang mga nangyayari ngayon, sana balang araw.. Magkaroon ako ng pagkakataon para maipaliwanag sa'yo lahat."