"ANONG nangyari sa cellphone mo?" tanong ni Baltazar nang paglabas nito mula sa banyo ay muntik nang maapakan ang aparato na nasa sahig.
"Buhay si Ely!" ito ang isinagot ni Monica. Galit na naupo ang dalaga sa gilid ng kama. "Pera na naging bato pa! Excited pa naman na akong makuha ang life insurance na makukuha niya sa kompanya."
Dinampot ni Baltazar ang aparato. Lumapit ito kay Nicole at nilambing ang dalaga.
"Huwag kang mag-alala, Babe," sabi ng lalaki. "Ako na ang bahala sa kanya. At sisiguraduhin kong tutuluyan ko siya."
"Hmp!" umirap si Monica. "Siguraduhin mo lang. Ang laking pera ang makukuha natin kapag napatay mo si Ely. At siguraduhin mong malinis ang iyong gagawin, dahil kung hindi ay pareho tayong pupulutin sa kangkongan!"
Hinalik-halikan nito sa leeg ang dalaga.
"Leave it to me, okay?" naging malikot ang kamay nito sa binti ng nobya.
"Ano ba, wala ako sa mood!" reklamo ni Monica. "Ngayong alam na natin na buhay si Ely, iwasan mo ang puntahan ako rito sa condo ko. Hindi niya puwedeng malaman na niloloko ko siya. Kailangan natin mag-ingat."
"I know," sagot naman nito. "Pagbigyan mo na ako, ma-mimis kita dahil hindi na kita palaging makakasama."
"Fine," gumanti na rin ng halik si Monica. Itinulak nito pahiga sa kama ang lalaki. Mabilis na hinubad ang kanyang sleeveless blouse kaya naman tumambad sa mga mata ng nobyo ang malulusog niyang dibdib. "This is what you want, sulitin mo na..."
"Oh, yeah!" Nakangising hiyaw ni Baltazar.
"MA!" Masayang niyakap ni Ely ang kanyang ina.
Umiiyak naman na gumanti ng yakap si Pamela sa anak.
"Pinag-alala mo kami anak," sabi nito. "Mabuti na lang at nakaligtas ka,"
"Hon!" excited na sabi ni Monica. Sumama ito sa pagsundo sa kanya sa airport. "I miss you!"
Parang tinusok ng libu-libong karayom ang puso ni Kristina nang makita nitong naghahalikan ang magkasintahang Ely at Monica. Iniiwas nito ang paningin.
"Ito ba si Kristina?" tanong ni Pamela sa anak.
Naghiwalay ang sabik na mga labi ng magkasintahn.
"Yes, Ma." Sagot ni Ely. Inakbayan nito ang nobya. Tumingin ito kay Kristina. "Kristina, ito ang aking Ina. At ito naman ang aking nobya. Madalas ko siyang mabanggit sa'yo, 'diba?"
"O-oo," tila may bumara sa kanyang lalamunan na sagot ni Kristina.
"Magandang hapon po sa inyo," bati ni Kristina sa ina ng binata. Kinakabahan siya. Iniisip niyang baka masungit ang babae.
Ngumiti sa kanya ang babae kaya kahit papaano ay nakabawas iyon sa kabang nadarama niya.
"Napakaganda mo, hija." Puri sa kanya ng mama ni Ely. Kiming ngumiti naman siya. "Magbuhat ngayon, Mama na rin ang itatawag mo sa'kin."
Nagliwanag ang mukha niya sa narinig. Natuwa siya dahil may tatawagin na siyang mama.
"Napakabuti n'yo po," sabi niya.
Napatingin naman siya sa nobya ni Ely. Maganda si Monica, medyo masungit lang kung titignan. Nahuli niya itong pinagmamasdan siya mula ulo hanggang paa. Tila kinikalatis ang pagkatao niya.
"Hon," tawag pansin ni Ely sa nobya.
"Yes, Hon?"
"Pinapakilala ko pala sa'yo si Kristina,"
Hindi naman nagpahalata si Monica sa totoong nararamdaman nito para sa dalagang kasama ng nobyo. Lihim kasing nagngingitngit ang kalooban nito nang malaman kanina na si Kristina at ang lola nito ang nag-alaga sa nobyo. Hindi ito natuwa na nakaligtas sa kamatayan ang nobyo.
"Hi! Kristina," pilit ang ngiting ipanakita ni Monica. Palihim itong umirap na hindi naman nakaligtas sa paningin ni Kristina.
Ramdam agad ni Kristina na mabigat ang loob sa kanya ng nobya ni Ely. Matalim at pailalim ito kung tumingin sa kanya. Hindi na lamang niya inintindi ang alalahaning iyon ang mahalaga ay tanggap siya ng pamilya ng binata.
"Tayo nang umuwi, pagod na pagod kami," daing ni Ely.
Habang nasa biyahe ay panay ang lambingan ng magkasintahan. Inabala na lamang ni Kristina ang paningin sa mga nakikitang naglalakihan at nagtataasang gusali na kanilang nadadaanan.
"Ang ganda pala rito," bulong niya.
"Oo naman, hija." Nakangiting sabi ng ina ni Ely. Hindi niya akalain na maririnig nito ang bulong niya. "Halos lahat ng kakailanganin ng mga tao ay narito na sa Maynila. Marami ring magagandang pasyalan dito."
"Ngayon lang po ako nakarating ng Maynila. Noong nag-aaral pa ako sa elementarya, nababasa ko lang sa libro ang tungkol sa Maynila. Napakaganda po pala rito,"
"Naku, Kristina. Kung ako ang papipiliin, higit na gugustuhin kong manirahan sa lugar ninyo. Tahimik, sariwa ang mga pagkain, sariwa ang hanging nasasamyo at higit sa lahat walang kahit na anong krimen ang nangyayari roon," sabat naman ni Ely sa pag-uusap ng kanyang ina at Kristina. "Dito sa Maynila, oo nga't narito na ang lahat ngunit puro naman kaguluhan. Kaya ikaw, mag-iingat ka sa mga taong nakakasalamuha mo. Hindi ko naman nilalahat ha, pero may iilan din kasing mga halang ang kaluluwa. Mas marami na ngayon ang sumasamba sa pera."
Nagtama ang paningin nila ng binata nang mapatingin siya sa front mirror.
"Marahil nga ay tama ka," sang-ayon ni Kristina. "Siguro, kaya may gustong pumatay sa'yo dahil sa pera."
Napaubo naman si Monica na tahimik lang na nakikinig sa usapan nila.
"Water?" tanong ni Ely sa nobya at iniabot dito ang isang bottle water.
"Thanks," sabi ni Monica. Mabilis na nilagok nito ang tubig.
"Kapag nalaman ko kung sino ang taong nagtangka sa buhay mo anak, sisiguraduhin kong mabubulok siya sa kulungan." Sabi naman ng ina ng binata.
"Are you okay?" tanong ni Ely sa nobyo nang mapansin na tila balisa ito.
"Y-yeah," sagot naman ni Monica na tila nasa isang hot seat dahil hindi ito mapakali. "Hindi pa rin kasi ako makapaniwala sa nangyari sa'yo, Hon. Mabuti na lang at nagmagandang loob sa'yo sina Kristina at lola niya. Hindi mo lang alam kung gaano mo kami pinag-aalala nina Tita Pamela at kapatid mong si Ersan. Mabuti na lang talaga at nakaligtas ka."
Huminga ng malalim si Ely.
"Nagpapasalamat nga ko sa Dios at binigyan niya pa ako ng pagkakataong mabuhay." Sabi ng binata. "Kahit ako ay hindi makapaniwala. Ayaw pa rin mag sink in sa utak ko na may taong gustong pumatay sa akin."
"Hayaan mo anak, pinaiimbestigahan na ng kapatid mo at pinsan mong si Prince ang nangyari sa iyo." Sabat ni Pamela.
"Kumusta na nga pala si Prince?" tanong ni Ely sa ina.
"Balita ko ay ikakasal na siya sa kanyang nobyang si Carmella. Sa susunod na buwan ang kanilang engagement party." Kuwento ni Pamela sa anak. "Dalawin mo siya bukas at isama mo si Kristina para naman makilala na rin ng pinsan mo at Tita Camellia mo ang iyong naging tagapagligtas."
"Iyon nga po ang gagawin ko, Ma." Sagot naman ni Ely. Gusto rin kasi niyang makausap ang pinsan tungkol sa pag-iimbestiga nito sa nangyari sa kanya.
Malayo pa man sila ay natatanaw na ni Kristina ang isang marangyang bahay na mayroong malaking gate.
"Narito na pala tayo," narinig niyang sabi ng ina ng binata. "Mabuti na lang at hindi tayo naipit sa trapik."
NAKILALA na rin ni Kristina ang bunsong kapatid ng binata. Kauuwi lang din nito galing daw sa trabaho. At kagaya ni Ely ay mukha ring mabait ang kapatid nito. Nalaman din niyang hiwalay na ang mga magulang ni Ely.
"Kristina, maraming salamat sa pag-aalaga mo sa aking anak," wika ni Pamela habang nagkakape sila sa balkonahe.
"Naku, wala pong anuman iyon." Nakangiting sagot ni Kristina. "Ako nga po ang nahihiya kay Ely dahil panay pagkaing mahirap lang ang nakaya namin ni lola na ipakain sa kanya. Kung hindi man gulay, madalas ay isda."
"Hindi naman ako maselan sa pagkain, at saka huwag mong maliitin ang mga pagkain sa Baryo Amaya. Puro sariwang isda, sugpo at alimango at mahal ang mga iyon kung dito bibilhin sa Maynila," kontra ni Ely sa sinabi ni Kristina.
Sabay silang napatingin kay Monica ng tumikhim ito.
"Hon, ipahatid mo na muna ako," parang naiinip na ungol ni Monica sa nobyo. Kapansin-pansin ang panay-panay nitong sulyap sa suot na wrist watch.
Mabilis na inubos ni Ely ang kanyang kape at tumayo.
"Maiwan ko na muna kayo, ipahahatid ko lang itong mahal ko," paalam ng binata sa lahat.
"Sige, anak." Sagot ni Pamela sa anak. "Monica, ingat ka,"
"Sige po, Tita, mauna na ako sa inyo," magalang na paalam ni Monica sa babae.
Tango at kaway naman ang ginawa ni Ersan sa magkasintahan.
"Hindi ko maintindihan ang aking sarili, masyadong mabigat ang dugo ko sa nobya ni Kuya Ely," sabi ni Ersan nang makaalis na ang magkasintahan. "Ayaw ko lang iyon banggitin kay kuya dahil ayokong sumama ang loob niya sa'kin."
"Ako man," sagot naman ni Aling Puring. Matagal na itong naninilbihan sa pamilya nila bilang kasambahay at pamilya na rin ang turing nila sa matanda. "Hindi lang ako nagpapahalata kay Ely dahil nakakahiya naman sa kanya. Madalas ko po kasing mahuli si Ma'am Monica na may kausap sa cellphone niya, tapus kapag nakikita nito na papalapit si Ely bigla niyang ibinabalik sa loob ng bag ang aparato."
Napabuntong-hininga naman si Pamela.
"Pare-pareho pala tayo ng nararamdaman. Hindi ko rin matukoy ang dahilan kung bakit ganyan ang pakiramdam ko kay Monica." Wika ni Pamela. Humigop ito ng kape. "Hindi ko naman puwedeng kontrahin ang anak ko. Mahal niya si Monica at nakikita naman natin iyon."
"E, sa akin ho ba, ano ang pakiramdam n'yo?" hindi nakatiis na tanong ni Kristina sa tatlo.
Sabay na napatingin ang mga ito sa mukha niya.
"'Yon nga ang ipinagtataka ko, ikaw ngayon ko lang nakita at nakausap pero magaan na ang kalooban ko sa iyo," matapat na sagot ni Ersan. "There is something talaga kay Monica na hindi ko matukoy,"
"Alam mo anak," sabat ni Pamela. "Kung hindi lang siya nobya ng kuya mo, iisipin ko na may kinalaman siya sa nangyari sa kuya mo."
"Naisip mo rin iyon, Ma?"
Tumango naman si Pamela.
"Pareho po pala tayo, Ma." Sabi ni Ersan. "Lalo pa ngang lumakas ang suspetsa ko kay Monica dahil hindi ko man lang nakita sa kanya na nag-alala siya kay kuya. Madalas ko siyang makita sa loob ng opisina ni kuya, parang may hinahanap siya. At sa tuwing tinatanong ko siya, ang madalas niyang sagot sa'kin ang hinahanap niya ay ang mga safety ideas ng mga empleyado. At ang alam ko ang may hawak noon ay ang safety manager. Ang trabaho niya ay secretary ni kuya."
"Huwag na muna tayo gumawa ng kuro-kuro lalo na't kauuwi lang ng kuya mo."
"Lihim kong paiimbestigahan ang nobya ni kuya. Hindi puwedeng malaman ni kuya na gagawin ko iyon, maasahan ka ba namin, Kristina?"
"Ho?" nabibigla niyang sagot.
"Kaya mo bang ilihim ang tungkol sa pinag-uusapan natin dito ngayon?" tanong sa kanya ng binata.
"Oo naman," walang pag-aalinlangang sagot niya. Kahit na ang totoo ay kinakabahan siya. Usapang pamilya iyon, kaya marapat lang na hindi siya makialam. Ipinasasalamat niya na tinanggap siya ng pamilya ni Ely at mayroon siyang matatawag na pamilya kahit hindi niya kadugo ang mga ito.
"Mabuti naman kung ganoon," narinig niyang turan ng binata. "Gagawin ko ito para kay Kuya Ely. Malakas ang kutob ko na hindi pa rito nagtatapos ang pagtatangka sa buhay niya."
SA kabilang dako naman halos hindi magkahiwalay ang dalawa, Ely at Monica. Palibhasa matagal na hindi nagkita kaya panay ang lingkisan nang magkasarilinan.
"I miss you, Hon," bulong ni Ely sa nobya habang panay ang halik sa labi at leeg nito. Kung saan-saan na rin nakakarating ang kamay ng binata.
"Kung nananabik ka mas higit akong nasasabik sa iyo. Mahigit tatlong buwan kang nawala," sagot ni Monica habang hinahalikan ang nobyo sa gilid ng leeg nito.
"Sandali lang, paaalisin ko muna ang bodyguard," wika niya sabay kalas sa pagkakayakap ng nobya.
"Sige," sang-ayon naman nito. "Mauna na ako sa loob ng kotse."
Isang malalim na halik sa labi ang binigay niya sa nobya bago nilapitan ang mga bodyguard niya.
"Elmer, doon na muna kayo sa labas ng gate. Isama mo na rin ang ibang kasama mo," utos ni Ely sa bodyguard niya.
Habang kausap ni Ely ang kanyang mga tauhan ay palihim naman na tinawagan ni Monica sa cellphone nito si Baltazar.
"Oo, I'm with him now. Ang bobong Ely, paniwalang-paniwala na sobrang na miss ko siya." Wika ni Monica. Panay ang tingin nito sa labas ng bintana ng kotse.