LIAM BENJAMIN
July 2, 2015...
Bakit niya ako tinititigan ng.. ng.. malalim?! Nakakapanghina ang mga sulyap niya sa 'kin!
At sa mga titig nito sa akin ay may naramdaman akong kakaiba. Ramdam ko ang pagkalabog ng dibdib ko, ang kaba na gumagapang sa dibdib ko ay naging triple dahil lang sa mga tingin niya.
That's weird. And it makes even weirder because she's biting her pen while she's staring on me.
Bakit niya naman kagat-kagat iyong ballpen niya? Gutom ba siya? Hindi ba siya nag-breakfast bago pumasok? Pero hindi ro'n natuon ng lubusan ang pansin ko kun'di sa mga mata niyang nakatitig pa rin sa akin hanggang ngayon. May kakaiba sa mga mata niya o baka nag-i-imagine lang ako?
I don't know but her gazes on me are really bizzare.
Naputol lang ang pakikipagtitigan ko sa babaeng 'yon nang marinig kong may tumikhim sa tabi ko.
"Ehem! Mr. Chua? Please introduce yourself to your classmates."
Medyo shocked pa ako sa pag-ubo ni Sir Pao pero nagpakilala na ako kahit kabado bente na 'ko dahil sa babaeng 'yon.
"Uh... My name is L-Liam Benjamin Chua. 16 y-years of age. I-it's my pleasure to m-meet you all."
Napaigtad ako sa ka-weirdo-han ng mga kaklase ko. Hindi ko alam kung bakit sila naghiyawan matapos akong magpakilala, lalo na ang mga babae kong classmates.
Pero wala akong pakialam sa kanila dahil muli ay napatingin ako sa babaeng nasa dulo. Nakayuko na siya at hindi na niya kagat-kagat ang pen niya. She just playing it now with her fingers and I notice something on her. She's smiling and... I don't know. I don't know why I feel that my heart melts when I saw her naive smile. I hate what I'm feeling right now but damn... it felt so effin good.
Muli siyang nag-angat ng tingin at nagtamang muli ang mga mata namin. Shit! Parang nakalimutan na ng utak ko kung paano ang tamang paghinga ng normal. Pakiramdam ko ay bibigay na ang tuhod ko sa kakaibang nararamdaman ko ngayon. Hindi na maalis ang paningin ko sa kanya kahit gusto ko na tumigil sa pakikipagtitigan. Parang hinihigop ng mga titig niya ang energy ko. Mutant ba ang babae na 'to? May sa demonyo? Mang-aagaw ng lakas? Mangkukulam? Masyado na akong nahi-hypnotize sa mga titig niya. Ang ganda ng ngiti niya... siya mismo ay maganda. Lalo siyang gumanda sa mga ngiti niya at—
"CHUA!"
Napalingon ako sa tumawag sa akin. Si Ms. Capinpin lang pala. "Are you listening, Mr. Chua?" She asked, mukhang galit ang tono niya. Bakit na naman ba? Don't tell me that I'm spacing out again?
"Sabi niya ipasa mo na raw ang paper mo." Bulong sa akin ng seat mate ko, at nakatingin ito sa test paper ko. Mukhang kinokopyahan pa 'ko ng loko habang nakatulala ako.
"Bakit ko raw ipapasa?"
"Ha? Ikaw nga nagsabi na magpapasa ka na kasi tapos ka na magsagot ng exam," paglilinaw niya sa sa akin.
Talaga sinabi ko iyon? Kailan?
"Ipapasa mo ba 'yan Chua o hindi? Baka nagbibigay ka pa ng sagot sa mga seat mates mo?" Pagdududa ng Professor sa harapan at mukhang naaasar na siya sa akin.
Hindi na ako nagpaliwanag at tumayo na ako. Binitbit ko ang examination paper pati ang bag ko't umiretso ako sa table niya pagkatapos.
"Sorry, Miss."
Hinablot niya ang papel ko at sininghalin ako, "hmp! Sige na labas na." Jeez, ang hirap talaga kapag tumandang dalaga, lagi mainit ang ulo.
I left the room immediately but I stopped myself from walking and look back again at the seat next to my seat. I felt the throbbing in my chest again as I glance on that seat.
That's her seat... kung sana hindi siya naaksidente, sana ay magkasama kami ngayon na sumasagot ng exams at sabay rin kaming matatapos. Sabay sana kami lalabas ng classroom na 'to at mag-aasaran hanggang sa makarating kami kahit saan na lugar niyang gustong puntahan at doon kakain ng lunch at magpapalipas ng oras.
Sana ngayon, natitigan ko siya tulad ng walang humpay na pagtitig ko sa kanya noon, at aasarin niya ako na nai-in love ako sa kanya dahil lagi niya akong nahuhuli na nakatitig sa kanya. Pero sasabihin ko na hindi, hindi ko siya type at never ko siyang magugustuhan kahit siya na lang ang natitirang babae sa mundo.
Kahit ang totoo ay pulang-pula na 'ko sa kilig kasi totoo, I'm in love with her. I'm so freakin' in love with my Erie.
But yeah, I lied to her.. and I'm so stupid for saying those words every time she shows her affection for me. She was hurt by the lies I planted on her mind... I am weakling for not telling how much I need her, that I am so into her... and I won't deny my stupidity.
And now here I am, just regretting my idiocy. Iyon na lang kasi ang magagawa ko ang magsisi nang magsisi hanggang sa mamatay-
"Hey, Liam!"
"Mamatay ka na!"
Bwiset! Bakit ba ang dami ng nanggugulat sa akin ngayon? Halloween na ba at binubulaga nila ako?
"Hey foul yan Liam ah, bad ka!"
Kinalma ko sandali ang sarili ko at napagtanto kong si Wendy ang tumapik sa balikat ko.
"Bakit ka ba nanggugulat? Ano na naman ba 'yon?" Tanong ko habang nakahawak ako sa dibdib ko.
"Let's go na!" Nakangiti niyang saad at hinila na ako paalis pero pinigilan ko siya. Saan na naman ba ako dadalhin ng tiyanak na 'to?
"Saan mo na naman ako dadalhin? Wala ako sa mood ngayon Wendy kaya please..."
She looked at me with disbelief and she tilted her head, "we have an appointment today, remember?"
Anong appointment na naman? Magpapaturo na naman ba siya kung paano mag-program ng website? I.T major na naturingan pero hindi marunong gumawa ng website at nagpapaturo sa biology major, psh.
"Not now, Wendy. I'm tired. I wanna go home."
"So ayaw mo na bang maalala ka ulit ni Aerielle?" She asked, she rolled her eyes and continued her rant. "I thought hindi mo siya susukuan? Did you forget already what you said yesterday no'ng nasa Hospital tayo?"
Saglit akong natanga sa pinuputok ng butse niya. Oh, I get it-shit I almost forgot! Ngayon pala kami ulit bibisita kay Erie as we promised to her. Damn it! Bakit ba nakalimutan ko iyon?
"Jeez Louise! Come on, Liam! Huwag ka na tumunganga riyan! Let's go, hurry up!" Tuluyan na niya akong kinaladkad palabas ng campus.
Yes, I decided to fight my love for Erie and I'll save her memories, her memories with me. And I will do anything just to make her remember me again. Wait for me Erie, I'll save you. I will save us.
-AndyThoughts-