"Miz, bakit hindi mo kaya subukang isulat ang kwento niyong dalawa? Sikat ka naman, malay mo ay sa paraan ng pagsusulat mo ng love story niyongg dalawa ay magpakita na siyang muli sa'yo, hindi ba? Malay mo ay iyon na ang maging daan upang magkabalikan kayo at magka-ayos pang muli-"
Sinubuan ko ito ng fishball sa bibig upang patahimikin. Napapailing na lang ako sa ingay at kulit nitong bestfriend kong si Nana. First year high school pa lamang ay magkaibigan na kami. Subok na ang pagkakaibigan naming dalawa kaya't kahit na ano pang sitwasyon ang mangyari ay hindi kami nito mapaghihiwalay. Sa madaling salita, para siyang isang anino ko. At ganoon rin naman ako.
Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi at iniharap sa mukha ko.
"Hindi naging kami, remember? And isa pa, ano pa ba ang pag-uusapan namin? Hindi ba't matagal nang tapos ang bagay na iyon? Isa pa, wala na akong nalalalaman sa kanya. Ikaw nga itong kamag-anak niya ay wala kang nasasagap na balita, ako pa kaya?" Ngumiti ako ng mapakla.
Inalis ni Nana ang dalawang kamay ko sa pisngi nito at ako naman ang hinawakan sa magkabilang pisngi upang iharap sa mukha niya.
"Oo nga! Pero, Miz!-"
Pinandilatan ko siya ng mata at inalis ang kamay na nakahawak sa dalawa kong pisngi.
"E, kapag ba isinulat ko ang buhay ko- na kasama siya ay may mangyayari ba? Maiibalik ba ng pagsusulat ko ang nakaraan namin? Diba hindi? Isa pa, marami akong ongoing na kwento na sa draft ko pa lang. Wala na akong oras para isulat pa at muling balikan ang mga kasinungalian niya!"
Hinawakan ni Nana ang likod ko upang pakalmahin ako.
"Tama! Alam mo? Kahit pinsan ko siya ay hindi ko rin siya mapapatawad sa mga nagawa niya! Pinsan ko lang siya, ikaw ay para ko nang kapatid." Ngumiti ako dahil alam kong may nakakaintindi sa akin. "So, kailan mo ako balak ipakilala sa kuya mo?" Mabilis kong binawi ang mga ngiti ko.
"No way!" Tumayo ako dahil 6:50 na pala ng umaga, unang klase ko ngayon bilang isang guro.
Sumunod sa akin si Nana na ngayon ay hindi na maipinta ang mukha.
"Halos buong buhay mo ay ako ang kasama mo! Bakit ba hindi mo ako magawang tanggapin bilang sister-in-law mo!? Kahit isaang beses lang, Miz. Pagkitain mo kami ng kuya mo pagkauwi niya galing Japan, ha?"
Umiling-iling na lang ako dahil sa kakulitang taglay nito. Sa tagal naming magkaibigan ay hindi ko alam kung paano kong natiis ang kakulitan niya. Hindi ko pa kayang sabihin sa kaibigan ko ang totoong dahilan kung bakit hindi ko siya gusto para sa kuya ko dahil alam kong lubos lamang itong masasaktan. At hindi ko hahayaang may isa na namang umiyak na babae dahil lang sa lalaki.
Nag-paalam na kami ni Nana sa isa't isa. Tulad ko ay isa rin siyang guro rito sa Divina Pastora College. Parehas kaming high school ang tinuturuan, magkaiba nga lang kami ng major na kinuha. Siya ay General Science at ako naman ay Filipino.
Muli na naman akong napangiti ng mapait nang maalala kung bakit ito ang napili kong kurso at major.
Hindi ko alam kung tulad ko ba ay nasa maayos silang kalagayan.
Kahit ganito ang nangyari sa aming dalawa ay hindi ko siya magawang kaayawan. Habang naglalakad patungo sa magiging klase ko ay hindi ko maiwasang bumuntong hininga.
"Ang daya mo, tinuruan mo ako kung paano mahalin ka, bakit hindi mo ako nagawang turuan para kalimutan ka?
Itutuloy...