Bakit ba ako na late ng gising? Of course it's because of my freaking useless alarm clock!
It didn't wake me when the clock struck six.
And now, I'm rummaging through my closet looking for something to wear. It's already 8:00 and here I am still at home. My class will start at 8:30 and I'm doomed!
"Ma, papasok na po ako!" tawag ko kay mama na nasa kusina ata. Dali dali kong sinuot ang sapatos ko sa sala.
"Anong papasok? You haven't eaten your breakfast, Clayire!" Mama emerged from the kitchen scowling at me.
I wrinkle my nose. Kahit kailan talaga. "Mom, it's Reany!" She momentarily froze but nodded afterwards.
"I'm sorry my dear!" tatawa tawa niyang sabi. "But you're still not going to school without your breakfast!" utos niya.
I groaned. "Ma! I'm so late na! Sa school na ako kakain!"
"Hindi!" nakapamewang niyang tanggi.
Do I even have a choice? Of course not! So, dali dali na lang akong kumain na kulang na lang mabulunan ako.
"Magpahatid ka ulit don sa gwapong naghatid sayo kahapon anak!" The last thing I heard before I left our apartment. Napapairap na lang ako habang nakasakay ng taxi.
Damn! Walang hiyang Leo!
Tinakbo ko ang gate hanggang sa loob ng Academy. It's already 9:00 and I'm thirty minutes late but then hingal akong napahinto ng matanaw ko ang mga students na nakatayo lang sa field.
I saw some familiar faces. Kanya kanyang grupo sila depends on how richer they are. Magkaka grupo ang mga same level ng yaman.
I saw Gian alone.
"Gian! Anong meron?" Tinapik ko ito sa balikat pagkalapit ko sa kanya. Agad naman akong binalingan nito.
She laughed. "Buti na lang talaga at walang pasok... Bakit late ka? And most importantly ano itong chismis ni Kath?" sunod sunod niyang sabi.
Napairap na lang ako. That damn Kath. Wala talagang pinapalampas na chismis!
"Anong chismis? Wala akong alam!" nakataas na kilay kong sabi. I titled my head away from her.
Na sana hindi ko na lang ginawa!
Pagbaling ko kasi sa kanan ko, nasalubong ko ang titig na mata ni Leo na nakangisi na sa akin. Hell!
"Reany! Hope you're ok after yesterday!" sigaw niyang nakangisi. Napaawang ang labi ko. Anong yesterday?
Nabaling ako kay Gian ng suminghap ito. Her eyes went wide while staring at me. Shit! Anong iniisip niya?
"Did something happened between you and Leo?" hindi makapaniwalang tanong niya.
"WHAT THE HELL?"
I heard Leo chuckled. Binalingan ko ito ng nakakamatay na tingin. "Sa uulitin ulit!" sigaw niya pa. Natawa ang mga kasama niyang lalaki. Some even tapped him as if he just won a lottery. I recognized Josh is with him.
I was about to curse him when they just left the field.
Mamatay kana Leo! Kulang na lang sabunutan ko ang sarili ko dahil sa frustration.
"Tumahimik ka Gian.. Walang nangyari pwede ba!" inis kong singhal sa katabi ko.
"Tama nga ang sabi ni Kath! May something nga sa inyo ng Leo na yun!" halata ang kinikilig nito.
I rolled my eyes but then I saw Karina matching towards me. She's scowling like a mad woman.
"The hell Reany! You actually seduce Leo? Why?" she trailed off as she look at me head to foot, intending to insult me. "Dahil hindi ka makalapit kina Harden at si Leo ang pinunterya mo?" Hindi ko alam bakit galit na galit siya.
Maddie utter 'bitch' while glaring at me. I roamed my eyes around. Hindi lang sina Karina ang mukhang galit. Almost lahat ng babae nakatingin sa akin with their murderous gaze.
Freaking hell!
"Pwede ba Karina! Wala akong nilandi!"
She scoffed. She slit her eyes at me. "Oh really? Maybe you just found out that aside from Harden, Theo and Wyatt... Leo stood next to them." She stepped up to me as she poke me with her finger. "You're scholar kaya mukha kang pera diba?"
I bit my lips. Everyone is watching us now. No one dares to stop Karina.
I laughed mockingly. "Baka ikaw tong mukhang pera?" Tinabig ko ang kamay niyang dumuduro sa akin. "And why do you care if that damn freaking Leon gave me his money? Pera mo?"
Karina gapped. Maddie and Lawla both utter 'bitch!' simultaneously.
"What's happening here? Ms. Ramirez and" the disciplinarian trailed off as she glanced at me. "Who are you?"
Freaking hell! Karina triumphantly smiled.
I cocked my head as I rolled my eyes. Nahagip ng mata ko sa gilid sina Gian, Kath at Bea. They look scared. I understand them tho. Ako lang kasi ang palaging pumapatol sa mga students dito despite of my status.
"Nothing ma'am. Pinagsasabihan ko lang po siya na itigil na ang pangungulit kay Silvano. She's annoying him earlier and he look pissed but couldn't do anything about it!"
Napanganga ako. "It's not __"
"That's it. Thank you Ms. Ramirez." She dismissed the annoying Karina bago siya bumaling sa akin. "You!.. Meet me at the disciplinary office after your class!" galit niyang sinabi.
It's so unfair how rich people got easily away from trouble! It's disgusting.. Really!
"Did you really seduce Mr. Silvano?" nakakunot na tanong sa akin ni Bea. Naglalakad ako papunta sa disciplinary office at sinamahan nila ako dahil baka kung ano na naman daw ang gawin ko.
"I'm telling you.. It's not Bea. Yong Silvano talaga ang nag annoyed kay Rea. I was there!" Gian said.
Kath nodded. "True! Yong Silvano din ang nag insist kahapon na ihatid kami kahit ayaw ni Rea!"
I just shrugged. It's not about Leo naman kasi. This happened because of Karina. Kahit wala doon kanina si Leo, hahanap at hahanap yon ng way para awayin ako.
"Just be careful Rea! Now that this happened for sure hindi na lang si Karina ang aaway sayo.. A bunch of girls will!" Gian said, giving me a warning.
I arched my brow. "And why is that?"
Gian and Kath groaned. Bea clicked her tongue.
"It's because aside from the three untouchable students, Silvano is famous too. He's the top student of their department. Many women are willingly throwing themselves at him but he's heartless. Walang awa niyang nire-reject ang sinumang umaanin dito. He never got an interest in the women population" mataas na sabi ni Kath. I just laughed.
"Don't you just laugh, Reany!" banta ni Bea sa akin. I scowled at her.
"Now that Silvano got interested in you. Maraming kakalaban sa'yo especially that you're or that we're just a scholars," pagtatapos ni Kath.
I sighed. "Alright I got your point...iiwas na ako sa Leon na yon!" walang ganang sabi ko.
I don't know why I'm being blamed here when in fact hindi ako ang lumalapit sa kanya, siya tong parang lintang palaging dumidikit pag nakikita ako!
Hinintay nila ako sa labas pagpasok ko ng disciplinary office. I'm just glad walang ibinigay na parusa sa akin. The disciplinarian just warned me. And then after the long session of pangangaral ay pinalabas din ako.
Hindi pa doon nagtatapos, Ilan pa ang natanggap kong payo mula sa mga kaibigan ko habang papauwi kami galing sa disciplinary. Napipilitan na lang akong makinig dahil panay ang tingin sa akin ni Bea kapag hindi ako nakikinig.
Freaking bossy!
Wednesday, Thursday and Friday passed ng hindi ako nasasangkot sa gulo. Karina always has this smug on her face every time she saw me. Maybe she thought that she won after my detention session?
Well, girl babala lang ang natanggap ko!
Pababa ako sa sala para sana mag almusal ng marinig ko ang tawa ni mama galing sa kusina. May ginawa na naman siguro to. Dali dali akong pumunta sa kusina at nakita ko kung bakit tuwang tuwa siya.
There's this new kitchen appliance in the room. Mom loves to bake but we don't have an oven but now we have.
Nakakunot ang noo akong bumaling kay dad na nakangiting nagbabasa ng newspaper. "Pa! masyado mo ng ini-spoiled si Mama!" humalukipkip ako. "Let me guess.. nagka sweldo kana at una mong bililhan si Ma ng oven noh?" Humalakhak lang si dad. Mama slightly slapped my head with her blazing gaze.
Ngumiwi ako pero agad ding tumawa saka binaling si mama. "Ma.. hindi kana mabiro" niyakap kona ito bago pa ako bugahan ng apoy.
"The oven is not that pricey, Clayire"
"Ma naman! Sabing Reany eh" I whined.
"Evellyene, don't talk to your mom like that!" nagbabantang sabi ni dad na halata namang empty threat.
"Pa! its Emma" pag-corect ko din sa kanya. Tumawa lang ito.
"But you're still my Clayire Evellyene!" Niyakap ako ni mama. Umirap na lang ako. I still want Reany Emma better tho.
Pagbukas ko ng refrigerator ay napanganga na lang ako ng makitang halos ubos na lahat ang pagkain. And I know exactly what happen even though I didn't witness it myself. Nag experiment na naman siguro si mama and the ingredient were probably ended in the trash. Sometimes lahat ng sweldo ni dad ay nauuwi sa kakabili ng groceries dahil sa pinaggagawa ni mama.
"Pa! sino pong mag-groceries? Halos ubos na ang lahat ng pagkain sa ref." sabi ko sa kalagitnaan ng almusal.
Mom wiggle her eyelashes. Dad smile at me. I grimaced. Hell! May date siguro ang dalawang to.
"Ako na dad.. kahit pasalubong na lang sa akin!" bagbibiro ko pero may halong sarcasm.
It's weekend and usually si dad at mom palagi ang nag g-groceries pero paminsan minsan din ay napag-uutusan ako. Kagaya na lang ngayon.
Irita akong naglilibot ng supermarket kakahanap ng mga ni-lista ni mama.
I'm not paying attention to where was I'm heading. Nakatunganga lang ako sa listahan ni mama, marking the things I already got when suddenly may nasagasaan ang cart ko. Nerbiyos akong bumaling sa unahan only to scowl again.
Can I just have weekends without trouble? Bakit andidito na naman ito?
"Are you stalking me, Leon?" irita kong tanong dito. Nakangisi ito sa akin habang ang isa nitong kamay ay nakahawak sa cart ko preventing it to move.
Akala ko iba na ang nabangga ko. Siya lang pala.
Tumawa siya. I frowned at him. "It's Leo, Reany!" he corrected.
Umirap ako sa kanya. "I know Leon, stop correcting me dahil wala akong planong e-correct ang pangalan mo" Nilampasan ko siya at nagpatuloy sa pamimili. Pero dahil linta nga naman ito, panay ang sunod niya sa akin sa supermarket.
"Wala ka bang magawa at ako ang pinopruwesyo mo?" Hinarap ko siya ng nakapamewang. But then instead of answering me, he got that opportunity to hold my cart. Siya na ang nagtulak non. I tried snatching it away from him but he's too firm for me. Wala akong lakas makipag tug of war sa kanya. So, in the end wala rin akong nagawa. Pinabayaan ko na lang siya sa ginagawa. It's tiring din kasi marami ang listahan ni mom.
Pero agad nanlaki ang mata ko ng dinagdagan ni Leo ang laman ng cart ko. Kung ano ano na lang ang inilalagay niya dito, chocolate, junk foods name it. Galit akong lumapit sa kanya at pinagsasapak ko ang balikat niya. "Hell! Anong pinaglalagay mo jan? walang hiya ka talaga, budget na ang lahat ng nasa listan!" irita kong sibi dito.
"Relax.. ako naman ang magbabayad" tumatawa niyang sabi.
"Siguraduhin mo Leon! Wala akong pambayad pag nag subra yan!" banta ko dito. He just smirked.
"Should I but this too?" tanong niya sa akin habang ipinapakita ang ice-cream.
I arched my brow. "Bakit mo sa akin itinatanong? Bilhin mo kung gusto mo. Wala akong paki!" He let out a laughed. Marami pa siyang dinagdag sa cart ko at napapangiwi na lang ako. Damn rich people!
"Ito bayad ko sa groceries ko!" Nilahad ko sa kanya yong perang binigay ni Dad sa akin.
Pero nagulat na lang ako ng bigla siyang nagalit. "Don't insult me, Reany!" He freaking said it with his cold tone.
My lip parted as I stare at him. Siya lahat ang nagbayad ng pinamili ko at ng pinamili niya. He didn't even segregated our groceries na ikinagulat ko na naman.
"Leo! What's is this? Bakit hindi mo hiniwalay yong sayo?" gulat kong tanong sa kanya.
He didn't answer me. Instead inutusan niya ang isang stuff ng market para dalhin ang mga groceries ko or namin sa kotse niya!
Hell! Lagot talaga ako kapag nalaman to nina Bea! Asan ang iiwas dito?