logo text
Add to Library
logo
logo-text

Download this book within the app

Three

I kept looking at my watch wishing the time run faster. Napapatingin na lang sa akin si Bea na nagtataka. She's my classmate in history.. Monday and Wednesday.
Our prof keep on lecturing about the history pero wala akong maintindihan. Gusto ko na lang matapos na ito sa kakabanggit ng dates.
Finally, when were dismissed, agad kong hinatak si Bea papunta sa cafeteria.
"Shit! Reany, bakit ka nagmamadali?" reklamo nito na nagpapatangay naman sa akin.
I sighed at her. "I have something to tell you!" I sounded alarming kaya biglang lumaki ang mata niya.
"What is it? May pinatay kana sa campus?" nababahalang tanong niya.
I rolled my eyes and dragged her faster.
Pagkarating sa table namin, which is sa pinakadulo -- na may nakalagay na for scholar na signboard -- ay agad kaming umupo.
"Guys! Rea has something to say! Feel ko kailangan na nating umalis bago pa tayo hulihin ng mga police!" panimula ni Bea na ikinagulat naman ng dalawa.
Kath shrieked while Gian put a hand at her mouth to muffled a possible shriek.
Umirap ako sa kanila. "Gosh! You're too much! Wala akong pinatay!"
Instantly, they let out a sigh of relief.
"Ano ba kasi ang sasabihin mo at kanina ka pa aligaga?" Bea asked, a bit annoyed but definitely relief.
"Last week, hindi pumasok si Sir Jereck sa time namin!" panimula ko.
"And?" Kath asked. They got intrigued really fast. Palibhasa mahilig sa chismis.
I told them what happened at the library last Monday and most importantly how Leo helped me.
"What do you think? Bakit niya ako tinulungan?" I asked nonchalant but deep down I started to panic. I developed this unrecognizable feeling when he helped me and I've been dwelling on that. It freaking terrified me.
Kath giggled. "Seriously! Pinunasan niya ang basa mong buhok? You're not making this up?" hindi makapaniwalang tanong ni Kath.
Nangunot ang noo ko. "Do I look like joking!" inis kong singhal. Kinapa ko nag panyo ni Leo sa bag ko at saka ipinakita sa kanila. "Yan yong panyo niya!"
Agad nilang sinuri ang panyo and they all nodded pagkakita nila sa initial dito. It's L.S
"Rea! Don't put up too much thinking about this... Baka mabait lang yong tao!" Gian advice.
I nodded. Ok! He's just kind! I internally said to myself.
So, instead of thinking about Leo, I tried to ignore this damn annoying feeling at nag focus na lang sa mga subject ko.
Time flew fast when you're busy kaya agad ko ding nakalimutan ang tungkol sa problema ko. I had full subjects every TTH kaya Tuesday came nang walang naiisip na Leo. And then, Wendneday came. Balik ulit sa subject nong monday.
Our prof in history dismissed us early. Damn.. Ok na sana.. Gutom na din kasi ako pero malas lang dahil walang nag inform sa akin ahead na may assignment pala kami kay Sir Jereck.
I grimaced as I was looking at my phone. He dare gives an assignment when we didn't even met last week? And hell! Malapit ng mag one pero ang dami niyang in-assign na sasagutan.
Reany Dela Vida:
Thank you sa pag inform ❤️
Adrian Samote:
Your welcome 😊
I forcefully closed my phone after seeing his reply. Siya yong pinagtanungan ko last kung may pasok kami. I don't know how he knows my Facebook account but I'm thankful he informed me about that damn assignment. It's 50 points for Pete's sake!
"Oh Rea.. Bakit para kang pinagsakluban ng langit? Nag dismissed nanga si Sir ng maaga... Busangot ka parin?" natatawang sabi ni Bea sa akin. "Why don't you just officially drop the subject? Masyado mo ng ipinapakita ang pagka-ayaw mo dito!"
I rolled my eyes. "It's not about this subject Beatrice!" inis kong sabi. Tinalikuran ko siya at saka tinungo ang library.
"Hoy! Joke lang...at hindi jan ang way sa cafeteria!" sigaw niya sa akin. I clicked my tongue.
Hindi pa ako nakakalayo ay nahigit na niya ako sa likod. "Are you mad?" Halatang inis din siya sa akin.
I sighed as I turned toward her. "I can't have lunch today.. May assignment akong gagawin kay Sir Jereck. Mamayang one na ang pasahan!"
"Good! Akala ko galit kana eh!.. I'll see you then and don't do stupid thing!" utos niya.
Ngumiwi lang ako saka siya tinalikuran.
Pagkarating ko ng library ay agad kong sinimulan ang pagsagot sa nakakainis at nakakairitang numbers sa tapat ko. It's math and it's not my forte. Kung anong anong reference na ang nakabuklat sa unahan ko para lang maintindihan paano nasosolve ang math problem na ito!
Hindi ko alam ilang beses na akong napamura at napairap sa papel ko. Freaking subject!
Out of frustration, I badly want to crumple my paper and just throw it. It's not helping na hindi ko pa maintindihan ang mga libro sa unaahan ko. Like how come yong sagot sa libro ay 2 and not 24?... 24 dapat eh, kasi yon yong sagot ko.
Inis kong isinara ang libro. Damn... This book is not a good reference. Iba ang ibinibigay na sagot!
Padabog akong tumayo at naghanap ng ibang pwedeng gawing reference. Palakad lakad ako habang nakatanaw sa mga libro ng muntik akong matapilok.
Binalingan ko ang sanhi nito at biglang tumaas ang isa kong kilay.
May nakahiga sa sahig na student at hindi ko makita ang mukha nito dahil may librong nakapatong sa mukha niya.
Dahil frustrated ako, malakas kong sinipa ang libro para matanggal... pero sana hindi ko na lang ginawa.
Napalunok at napa-atras ako ng makita ko kung sino ito.
Shit! It's Leo!
Nagsiliparan lahat ng iritasyon ko at kaba na lang ang natira. Kita ko ang unti-unting pag kunot ng noo nito at ang pag bukas nito ng mapungay niyang mata.
Ito na naman yong feeling na hindi ko ma explain sa loob ko. He's making me scared.
"Ganun talaga kalaki ang galit mo sa akin Miss. Reany? To the point of kicking me?" mapanuya nitong sabi. Nagsimula siyang tumayo.
Kasalanan to ni Sir Jereck! His damn assignment is making me frustrated and now this happens!
Inirapan ko ito at saka tinalikuran. Dali dali akong bumalik sa table ko at magsimulang sumagot kahit mali-mali. Bahala nah!
Hindi ko na tinapunan ng tingin ang naupo sa unahan ko. Cause I know it's damn Leo! Inilapag niya sa unahan ko ang librong sinipa ko kanina.
"May ibang table Leon! Pwedeng don ka?" irita kong sabi dito. I tried to concentrate on my task pero lumilipad na ang utak ko.
He chuckled. "It's not Leon.. It's Leo!"
"Alam ko!" Binalingan ko siya ng nakakamatay na tingin. He's freaking smirking at me.
"Then why keep on calling me Leon?" mapanuya niyang tanong.
I wiggle my lashes. "Kasi gusto ko...at pwede ba may assignment akong ginagawa! Don't disturb me!" Ibinalik ko ang mata ko sa assignment na ginagawa.
Humalakhak siya kaya lalo akong tumungo sa assignment ko. His laugh start to irritated me.
He murmured something and seriously? All I could comprehend is that I was lucky it's me. What's he's trying to say?
Agad akong nakahinga ng bigla itong umalis sa unahan ko.
But then... It's wrong of me to assure he is gone.
It's not even a minute when he turns again. He handed me a sandwich while grinning at me. "Eat this! Ako na ang sasagot sa assignment mo!"
My eyes slit. I was about to decline when he suddenly grabbed my paper and started answering it. My lip parted as I stared at him answering my paper.
"Eat Reany!" utos niya sa akin.
Hindi ko alam paano niya ako napasunod. I just found myself eating the sandwich he gave me.
"Bakit mo sinagutan yan?" tanong ko ng nangangahalati na ako sa kinakain.
He looked at me with his annoying smile. "Cause all your answers are wrong!"
I gasped as I feel offended. I glared at him while gritting my teeth. "And you're sure tama ang mga sagot mo?" sarcastic kong sabi.
Humalakhak ito. Damn him!
"Of course.. I'm an engineering student!" proud niyang pahayag.
I don't know how did I manage to stay beside him. Hindi ko din alam bakit bigla akong nagalit when he told me all my answers were wrong. Alam mo naman, I have the guts na mali mali ang sagot ko. It just that I don't like it na alam niyang mali ang mga sagot ko. I don't want him to see me as dumbass.
I'm a freaking scholar and I should be smart. Well I'm smart, it's just that I hate math and I don't waste my time studying fo it. It's just fourth week of the school year at hindi pa ako nagsimulang mag seryoso.
"Hi" napabaling ako sa pinanggalingan ng boses.
"Oh hi!" nakangiti kong sabi kay Adrian.
"Nasagutan mo ba lahat ng question?" tanong nito habang umuupo sa tabi ko. He's one of the mighty students who claimed a chair kaya nagtataka akong nakatingin sa kanya. Agad din akong napaiwas ng tingnan din ako nito.
I cleared my throat. "Ohh yes... Ikaw ba? Salamat sa pag inform sa akin ah!" sunod sunod kong sabi.
He just smiled. "You're welcome" he tailed off as he scratched the back of his head. "But did you really solve all the problems? Ang hihirap ng tanong ni Sir ah!"
Nanlaki ang mata ko. Agad akong nakaramdam ng kaba sa sinabi nito. Paano kong tanungin ako ni Sir paano ko sinagutan yon? I didn't freaking answer the assignment. Pahamak na Leon!
I bit my lower lip as I laughed awkwardly. "Do you want to see? Hindi ko din sure kong tama ang mga sagot ko!"
I saw him smile as he was staring at me laughing awkwardly. Natahimik ako sa pagtawa.
"Is it ok? Pinaghirapan mo eh!" sabi nito na sa paper ko na nakatingin. I smile at him.
I need him to copy my answers. At least it wouldn't be questionable if we both have the answers. Mas katakataka kung ako lang ang may sagot.
Thank goodness at kumopya din ito when I insisted.
Dumating si Sir na hindi naman nagtanong. Derestsong nag discuss lang ito. After one and a half hours ay nag dismissed din kami. Nauna akong lumabas na thankful dahil hindi napahamak.
"May next class ka after this?" tanong ni Adrian habang hindi pa ako nakakalayo.
I shook my head. "Wala na.. Bakit?" He was about to answer pero hindi niya natuloy. Bigla siyang tinawag ni Karina.
"Drie.. What are you doing? Don't talk to her!" galit na sabi ni Karina dito.
I rolled my eyes. Adrian groaned as he walked towards Karina.
Umiling ako at humalukipkip. It looks like someone is threatened. Just because someone is talking to me mate-threaten na siya? My God! She's mental!
I smirked as I turned away from them.
"Rea! Hindi ka sumabay kanina.. Where did you go?" malakas na tanong ni Kath pagkakita sa akin.
I groaned. "Just somewhere. And could you please lower your voice!" singhal ko pagkalapit sa kanya.
"Oh sorry!" sarcastic niyang sagot. I rolled my eyes as I pulled her towards the exit. Kasabay ko siyang umuuwi kapag Monday and Wednesday.
Ipinalupot niya ang kamay nito sa akin at sabay kaming lumakad palabas.
I was busy scrolling on my phone. Kath was tugging me, securing my ways as I'm not paying attention to where I was stepping when she abruptly stopped.
Napaangat ang tingin ko sa kanya. "What?"
Ngumuso siya sa unahan and so I look at the front.
And there.. I saw Leo smirking at us while his back against his car. His hands crossed around his chest.
I immediately slit my eyes. Anong tingin tingin niya? After he insult my answers may gana pa siyang magpakita? Hell!
"What are you doing here, Reon?" annoyed kong tanong. Humalakhak ito. Kath gasped beside me.
"Now it's Reon Huh?" He stood straight. Lumapit siya sa amin dahilan ng pag atras namin ni Kath.
Dalawa kami ni Kath pero his eyes all over me. He's now stepping toward us with amusement printed on his face.
Habang humahakbang siya paabante, atras kami ng atras ni Kath.
"Scared are we?" tanong niya bigla. Huminto siya sa paglapit sa amin. Huminto din kami sa pag-atras.
"Who's scared?.... Me?.... You wish!" sarcasm lace my voice.
I'm not scared, It's just my defense mechanism. I hate the feeling he is giving me. I have to eliminate this before it goes to something cancerous at hindi na magamot.
He smiled at us. "Well, if you're not scared. Mind if I take you home?" sabi niya sa aming dalawa ni Kath.
Kath beamed. Agad niyang tinanggal ang pagkakakapit sa balikat ko at agad lumapit kay Leo.
"Oh my.. Talaga? Ihahatid mo kami?" masayang tanong nito kay Leo na sa akin naman nakatingin.
I rolled my eyes.
"Yes.. If Reany doesn't mind!" nakangising sabi ni Leo.
"Oh she doesn't mind!" Kath replied. Agad siyang bumalik sa kinatatayuan ko at saka ako hinatak sa kotse ni Leo na nakabukas na ready for us. Damn!
I saw Leo smirked before I could even ride his car.
He has a hidden agenda for sure!

Book Comment (173)

  • avatar
    yaneeee_

    ang ganda ng blurbbb, macucurious ka talaga about sa story. a must read, agos author!!

    06/05/2022

      0
  • avatar
    ReyesLiwliwa

    thankss

    24d

      0
  • avatar
    Cecile Gonzales

    10.10

    27d

      0
  • View All

Related Chapters

Latest Chapters