logo text
Add to Library
logo
logo-text

Download this book within the app

Chapter 9: First Move 2

Nakarating kame sa 1st floor nang makita namin ang mga nagkalat na mga gamit na animong sinadyang itapon sa labas ng mga unit nito.
Nakasarado ang bawat unit ngunit kataka takang may mga gamit na nakakalat sa paligid. Sinimulan kong maglakad papalapit sa isa ngunit bigla naman akong hinila ni Hector upang pigilan.
“Where are you going? Nasa third floor ang ginagamit nilang unit.”
Tch. Talagang nanatili sya sa ganyang asta ha? I cross my arms and look at him straightly in his eyes to read what’s on his mind and why he acted this way.
“Are you scared? Stop acting like that. I will think of it as a sign of scared.”
Hinuli ko ang kaniyang titig ngunit mabilis naman niyang iniiwas iyon.
“Stop it. I felt like you’re weird today.”
I said before turning my back again to see that area. Kung may tao man sa paligid mabilis kong mararamdaman iyon kung papalapit na sa akin. Hindi lang malakas ang aking loob ngunit malakas din ang aking pakiramdam.
“Don’t worry I won’t left you here. Gusto ko lamang makita kung ano ang mayroon sa iba pang mga unit at maraming nakakalat na gamit sa paligid. It might be a evidence.”
He just followed me around until I stop in a sky blue door. Hindi naka-lock at nakaawang iyon. Napatingin muli ako sa sahig ng makita ang nakaangat na kwintas. Halos nakaipit na iyon sa siwang ng pinto ngunit base sa pag- oobserba ko, kitang kita pa ang kinang ng kwintas na iyon.
Inilabas ko ang aking gloves na dala at ibinigay ang isa kay Hector. The fingerprints might destroy if we touch it not using a gloves.
“You see that? How come there is a necklace here but no one used this unit a month ago? Let’s check it inside.”
Paalam ko pa sa kaniya ngunit hindi na niya ngayon maalis ang titig nya sa akin. Sa sobrang inis ko sa kaniyang ka-wirdohan ay nagawa kong nabatukan siya.
“Aray! Baket ka ba ng hahampas?!”
Tch. Ganun ba siya kapuyat kaya wala sya sa kaniyang sarili? Hindi kame uusad kung ganyan ang isip niya.
“Umalis ka na nga lang at matulog. Banggag na banggag ka na. Sa susunod sabihin mo sa akin kung di mo kaya at ako na lamang ang kikilos dito. Sige na, go. Umuwi ka na lamang.”
Sabi ko pa ngunit nanatili lamang siyang tahimik. Agad ko na lamang inalis ang aking suot suot na gloves at itinago iyon bago hinila siya pababa. We are just starting with searching ngunit eto at wala na siya sa kanyang katinuan. Nagpahila naman siya sa akin. Siguro nga ay dapat akong ma-guilty ng mawala ako ng ilang araw.
Napatigil ako sa paghila kay Hector ng makarinig ng galabog. Agad akong napalingon sa paligid. Hindi pa man kame nakakababa eto at di ko na naiwasang bumalik upang malaman kung saan galing ang kalabog na iyon.
“Sshhh. Don’t talk.”
Bulong ko kay Hector bago muling dahan dahang maglakad papunta sa pintong iyon. Sa pinto na aming papasukan nanggagaling ang kalabog na iyon. Hindi ako pwedeng magkamali at nasisiguro kong may tao roon.
“Hey. Let’s just hide. What if he have guns?or knife?” bulong pa niya sa akin habang magkatabi at sumisilip sa gilid ng pader bago makarating sa pintong iyon. Nasa tabi parin kami ng hagdan at nasa kaliwang bahagi naroroon ang pinto na aming sinisilip. Nilabas ko muli ang tinanggal kong gloves at isinuot iyon. Isenenyas ko kay Hector na magsuot din siya ng gloves ng walang ginagawang ingay upang hindi mabulabog ang kung sino man. Nang wala muling marinig ay lumabas na ako sa aking pinagtataguan at mabilis binuksan ang pinto. Alam kong ikinagulat ni Hector ang ikinilos ko ngunit wala ng oras para riyan.
After opening that door, I saw a Big space of unit inside. I need to bring and on my flashlight to see the things outside. There is no light in the space. It might be dangerous to us because we can’t see anything.
Pinag-masdan ko ang paligid bago kusang pumasok. May iba't ibang gamit ang nakalagay sa loob na para bang lumayas lamang ang nangupahan rito. 
“September.”
Bulong ni Hector ngunit nagpatuloy lamang ako sa paglalakad. Maingat ako sa bawat galaw na aking ginagawa hanggang sa mapabuntong hininga na lamang ako.
"Meow."
"Meow."
Isang tinig ng pusa ang gumimbal sa akin. Tch. Baket merong kuting dito?
“Hector –“
lumingon ako sa paligid ngunit wala siya roon.
Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa biglang pagbagsak na pagsara ng pinto.
What the hell?!
“Hector. Where the hell are you?” I said wondering what’s happening right now.
"Meow"
"Meow"
I heard again, the voice of a cat. I opened the cabinet beside me then saw the cat who's finally showed herself.
Did he have a pet? Napatigil muli ako ng may mapansin akong gumalaw na anino kung saan. Sa aking palagay ay may taong nawala na naman sa katinuan ang susulpot muli sa aking harapan.
“Are you playing with me?”
“Hmmm! Hmmmppp!” Tch. Maybe it is Hector. He must be with one of the crazy men in front of me.
“Haist! Why did you guys open first the light. Let’s talk.” Sabi ko pa habang ang pusa naman malapit sa akin ay panay pa rin ang meow.
“Attorney. Ang lakas din pala ng bilib mo sa sarili para magpatuloy ngayon. Binantaan ka na ng boss namin pero di ka pa din nakinig.” Huh? Binantaan ako?sino? Sa aking pagkakaalam ay tinanong lang naman nila kung nasaan ang bata.
“Oh? Talaga? I am sorry I didn’t know. Hayaan mo sa susunod makikinig na ako.” I tap the head of the cat then bring her out in the cabinet then out her down. Naramdaman kong yumapos muli siya sa aking paanan bago umalis. Did they bring the cat?
“Aba't talagang sumasagot ka pa ha!” Having no light in this room makes me fall asleep. Ipinikit ko ang aking mata upang makiramdam sa paligid. Ramdam ko ang pagiging komportable ko sa paligid. I will make this thing fast habang wala pang ilaw. Mabilis akong naglakad papalapit sa isang anino na nakaharang sa saradong pinto.
After doing something, kusa na lamang siyang bumagsak ng walang nagagawang ingay. Nararapat lamang na hindi makita ni Hector ang ganitong klaseng paglaban sapagkat sigurado akong mag iisip siya ng kaduda duda sa akin. I am just an attorney doing a self defense. Hindi pa ako muling nakakalapit sa pangalawang target malapit sa isang tokador ay natigilan ako ng biglang may narinig na iba pang kaluskos.
“Sino ka!” rinig kong sabi pa ng isa malapit sa aking gawi. I scanned the area and saw another reflection of a man’s shadow, he moved as fast as an ordinary man. My forehead creased because of that movement. Who is that man?
“Aaarrggghhh!” what the hell was that? Nakarinig ako muli ng mga nagbagsakang gamit pati na rin ang pagbagsak ng iila sa sahig. Rinig na rinig ko ang lagatok ng kanilang mga katawan na ani mong binabalian.
Who was that?
“Hmmmpp! Hmmmmppp!” Bumalik lamang ako sa katinuan ng marinig ko ang isang tao malapit sa akin. Is that Hector? Dahan dahan akong lumapit habang pinapakinggan pa rin ang nasa paligid.
“Hmmpp! Hmmmppp!” natigilan ako muli sa paglalakad ng may maapakan na katawan. Sa hindi sinasadya ay mukhang naapakan ko ang paa nya. Tch. Baket kase ang dilim rito eh. Mabili akong umupo upang kalagan at tanggalin ang tape na nasa labi niya.
“What the fuck?!” Tch.
Siya lang ang kilala kong tinulungan ko na nga ngunit nagalit pa sa akin. Muli akong tumayo at tumingin sa paligid kahit na walang nakikita. Tumahimik ang paligid kasabay ng pagkawala ng pusa na umaatungal kanina lamang.
May bigla muling gumalabog sa kung saan pagkaraan ng ilang segundo.
“Open the door!” Tch. Baket ba sumisigaw ang isang ito? Ilang saglit pa ng si Hector na mismo ang nagbukas ng pagkalaki laki ng pinto at bumungad ang sinag ng araw.
Mula rito sa aming kinatatayuan, kitang kita ko ang ilang mga taong nakahandusay sa buong unit na ito.
Who the hell is that? Is he the owner of the cat? What the heck did he do?
“Natutulog lang sila. Kaylangan na nating umalis!” Hector said after checking the other man peacefully sleeping on the ground.
Mabilis niya akong hinila hanggang makarating kame sa baba.
“Let’s go back here some other time!  Let's go!” Hector said and got inside his car.
Ngunit hindi ko naiwasang  mapatingin muna sa paligid dahil sa isang kakaibang nakatingin. Napatingin ako sa kaliwa’t kanan ngunit wala akong napansin maging sa buong building na iyon ay wala akong nakita kahit pa anino.
A- anong-
“Attorney! Let's go!” Hector interrupted me with a sudden thought that came to my mind. Who was that?
Sumakay na lamang akong sa aking motor upang pagbigyan ang nais ni Atty. Santos.
I couldn't fight yet because he’s here. I thought I should do this job alone.
Before I followed Hector, I roamed myself again around and left.
I must know who was it is. His movement sounds familiar.

Book Comment (18)

  • avatar
    John Lester Awayan

    ssue3

    09/08/2022

      0
  • avatar
    Melanie Jimenez Real

    Thank you😘Nice story!

    08/07/2022

      0
  • avatar
    SisdueroKisjane_9

    good

    16/04/2022

      0
  • View All

Related Chapters

Latest Chapters