Abala ako sa eskwela ngayong araw. Halos ilang linggo na ring ganito lagi ang routine ko. Pagkatapos sa eskwela ay diretso uwi para tapusin ang mga requirements na hinihingi. Ganito talaga siguro lalo na at magtatapos na kami.
"Aya! Hindi ka ba samin sasama nila Cristy at jayson? mamasyal kami sa bagong pasyalan dito sa santa Isabel." Si alex iyon kababata ko na nag-aaral rin rito sa Mafervin University.
"Hindi na muna. Pramis sa makalawa.. Marami pa kasi akong tatapusin ngayon. tugon ko nang malumanay rito.
"Sus! Baka naman pupunta ka na naman kay Paulo! Sinasabi ko sayo Ligaya tigilan mo na ang kahibangan sa lalaking iyan makakasama lamang siya sayo. seryoso ngunit mariin ang kanyang pagkakasabi. Paniguradong nag-aalala lamang ito sa akin.
"Sino bang nagsabing pupunta ako sa kanya? may girlfriend ang tao at alam ko naman kung saan lulugar. At alam ko ang limitasyon ko Alex."
"Sana nga Aya sapagkat ang pag-ibig minsan ay bulag." nakabaling ito sa akin na puno nang pag-aalala.
"Alam ko ang ginagawa ko Alex. Wag kang mag-alala." ngumiti lamang ako rito at nagpaalam na uuwi na.
"Sa bundok Alambra ang punta natin sa makalawa. kailangan sumama ka para makapaghanda ka sa contest." sigaw nito habang naglalakad ako papunta kay Manong Rey. nilingon ko ito at tinanguan.
Sinundo ako ni Manong Rey. Nang makapasok na ako sa loob ay agad hinanap ng paningin ko si Tita. tumungo ako sa kusina upang tanungin si Manang Fe sa kinaroroonan ni Tita.
"Manang Fe. Nasaan po si Tita? Nagulat ito nang bigla akong lumitaw sa likod niya.
"Oh, ikaw pala yan Aya! Kumain ka na ba iha? Ang Tita mo nasa opisina. Ang Tito mo naman ay lumipad papuntang Cebu upang asikasuhin ang kanilang farm roon." Tumango-tango lamang ako sa sinabi sabay ngumiti.
"Hindi pa naman po ako nagugutom Manang. Aakyat na lamang po ako sa kwarto ko.
Imbes na tapusin ang aking sketch ay nakatulala lamang ako rito sa terrace. Iniisip ang mga sinabi ni Alex kanina-nina lamang. Nagbuga ako nang hininga. Ilang araw nang di umuuwi si Paulo. Nagsasama na ba sila ni Melissa? Kamusta na kaya siya? Ano bang iniisip niya ngayon. Umiiling -iling ako.
Hindi pwedeng hanggang ngayon ay nakatuon pa rin ang atensyon ko sa kanya. Malapit na siyang bumuo ng pamilya samantalang ako ay magtatapos pa lamang. Six years ang tanda niya sakin. Siguro nga ay hindi pa ganoon ka lalim ang nalalaman ko sa buhay. Sa relasyon at sa pag-ibig.
I'm twenty years old now pero itinuturing pa rin nila akong bata. I'm trying to make an impact. I'm trying my best to achieve something. Pero para kanino ba talaga ako nagpapasikat? Para kanino nangangarap? Ang alam ko lang noon ay isang achievement na ang matingnan niya lamang ngunit habang tumatagal ay higit pa roon ang gusto kong mangyari.
Pumikit ako dinama ang hangin. I wanna escape this feeling. Pumikit ako nang mariin habang nakasandal sa upuang lumba-lumba.
"You're a threat to our relationship! I'm going to tell him that you hurt me! And you wanted to be with him kaya mo ito ginagawa. niyugyog ako nito habang sinisigawan nang masasakit na salita. She wants me dead!
Pinagpapawisan ako habang takot na takot. Nagising ako habang niyuyogyog ni Manang fe. Nang dumilat ako ay saka lamang ito tumigil.
Panaginip! Panaginip lang pala!
Nagkusot ako ng mga mata bago bumaling kay Manang Fe. Ang mukha nito ay maputla at tila kinakabahan.
Hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa upuan katapat ng canvass na aking ginagawa kanina.
"Bakit ho Manang Fe? bakit parang kabado ho kayo?
"Si sir Paulo Kasi Aya e. Mukhang mainit ang ulo at pinapahanap ka sakin.
"Si Paulo ho? Narito na siya? Bakit naman ho niya ko hinahanap?
"Hindi ko alam iha. Ang mabuti pa ay bumaba na lamang tayo."
"Sige po, susunod na lamang ho ako. ililigpit ko lang itong mga gamit ko."
Bumaba kaagad ako sa matapos magligpit.
Hindi pa man ako nakakatuntong sa panghuling baitang ay nasilip ko na ang imahe ni Paulo sa baba. Seryosong seryoso ito habang nakahawak sa kanyang iniinom na beer. biglang sumilay sakin ang pangamba.
Bakit siya umiinom? At bakit niya ko hinahanap?
Nagkatinginan kami nang makababa ako. Maitim ang mga mata nito. Parang may bagang lumiliyab sa kanyang mga mata. Sinasalubong ako ng mga hakbang nito. Palapit nang palapit hanggang sa mahapit nito ang braso ko.
"Let's talk upstairs! Go!
Binitawin nito ang braso at pinagmamadali akong makaakyat. sa terrace. What did you do? Pasigaw nitong sabi. Blanko ang isip ko sa mga tinutukoy nito. "What do you mean? I don't understand!
Humalakhak lamang ito. Ang lakad ko ay patalikod. Sa tuwing lalayo ay lalapit naman ito.i Don't feel safe anymore para bang kung lalapit pa ito ay makakaya kong tumalon mula sa terrace na may daraanang tatlong palapag.
"What did you do? why did she left me? Wag ka nang magmaang-maangan pa!
"I didn't do anything ! I don't know that she left at wala naman akong kayang gawin sa relasyon nyo! sa tingin ko ay si Melissa ang tinutukoy nito.
ngumisi lamang ito. she's insecure about you. She's saying that you're threat to our relationship! Pasinghal nitong sabi habang mariing hinahawakan ang braso ko.
I smiled back to him. really? A threat? paano akong magiging threat kung kahit kailan ay hindi mo nga ako matingnan! Seriously a threat?
Humalakhak ako na parang lasing. You believe that? Sinong niloloko niyo? Ako? tumingala ako upang pigilan ang namumuong luha saking mata.
Hindi pwedeng pinagbibintangan ako gayong wala naman akong kaalam-alam. Mas lalong ayokong binibintang sakin ang impossible.
Kinalas ko ang pagkakahawak nito sa braso ko.
"Bakit threat ba talaga ko Paulo? Binalingan ko ito.
"Bakit naiinlove kana sakin? Anong kinagagalit niya sakin gayong siya naman ang pinili.
" You know the answer Aya. nagtiim bagang ako. I shouldn't ask.
Ayusin mo ang relasyon mo sa kanya at wag nyo kong sisihin sa relasyon nyo. Wala naman akong alam riyan.
"But she left me, hindi siya nagpaalam and her last words was you." So paanong hindi ako magagalit.
sinabunutan nito ang kanyang buhok.
"Maybe I am the one to blame." his raspy voice echoed para bang bigong bigo ito sa nangyari.
Napahawak ako sa aking sentido. Para bang ilang segundo lamang ay puputok ang ugat ko sa ulo.
I couldn't go near him. Nanginginig pa rin ang mga tuhod ko sa komprontasyon namin kanina.
His hopeless eyes met mine. Is he seeking for my comfort? Or I am just assuming?I stared to his face blankly. My head couldn't think. I'm seeing his downfall in the place I considered as my comfort zone.
Ngayon ko lamang siyang nakitang ganito. Probably his first heartbreak. Hindi ko sigurado iyon. ang sigurado lamang ako sa ngayon ay nasasaktan siya.
And I am standing here beside him clueless of what to do next.
My heart says I should hug him tight but my mind is telling me na wag nang mangialam. So I stand still. as usual ako pa rin and makakasama niya sa kanyang kabiguan.
I wished not to witness any of his downfall dahil sa huli ako lamang ang mas nasasaktan.
I hate it that he only come back to me when he is broken.