Hindi maiwasang ma-excite ni Aljon habang bumi-byahe siya patungong Mila's Resort. Pag-aari iyon ng Tiya Vangie niya. Pinsan ng kaniyang ina. Ang resort na iyon ay malapit sa dagat kaya tiyak na mag-eenjoy siya. Gusto muna niya i-relax ang sarili dahil sa ilan buwang din pagtratrabaho sa kompanya na pag-aari ng kaniyang ama. Pag nag-asawa na daw siya ay ipapasa na sa kaniya ang pagiging CEO. Natawa siya. Wala pa siyang balak na lumagay sa tahimik. Nag-eenjoy pa siya sa buhay binata. Walang responsibilidad na iniisip. Nang makarating sa resort ay ipinark niya ang sasakyan sa parking area na malapit sa hotel. Kinuha niya ang bagahe sa comportment. May lumapit sa kaniya na bell boy ng makapasok siya sa hotel. Kinuha nito sa kaniya ang dala niyang may katamtamang laking traveling bag at nagtungo sa reception desk. Nang makuha ang mga kailangan ay nagtungo na siya kasama ang bell boy sa kaniyang magiging silid.
"Enjoy your stay here, Sir," masiglang sabi sa kaniya nito. Ngumiti lamang siya. Nang makaalis ito ay isinara na niya ang pintuan at nahiga sa kama.
"Hayy! Sa wakas! Makakapagpahinga na rin ako!" aniya sa sarili.
Bumangon siya at nagtungo sa banyo para maligo dahil balak niyang maghapunan sa restaurant sa baba. Nang matapos maligo at makapagbihis ay lumabas na siya ng kaniyang silid.
"Sigurado ka ba talaga na kaya mong mag-isa rito sa resort?" narinig niyang tanong ng isang babae. Napalingon siya sa pinanggalingan niyon na sa katabing silid lamang niya. Nakatalikod ang babae pero nakaharap sa kaniya ang kausap nito.
"Oo naman. Huwag kang mag-alala Loren. Ayos lamang ako. Kailangan ko ito kaya huwag kang mag-alala," sabi ng babae.
Mataba ang babae pero maganda ito at magaling magdala ng damit. Bumagay ang suot nitong dress. Maputi ito. Sa tingin niya kabastusan ang pakikinig ng usapan ng may usapan kaya nagpasya na siyang magtungo sa elevator na magdadala sa kaniya sa ibaba.
Hindi maiwasang mapatingin ni Kathrene sa lalaki na nasa likuran ni Loren kaso papaalis na ito patungo sa elevator di-kalayuan dito kaya hindi niya masyadong namukhaan ito. Maganda ang katawan nito at matangkad.
"So, aalis na ako. Mag-iingat ka rito. Kapag may kailangan ka, huwag kang mag-aatubiling tawagan ako," bilin nito at masuyo siyang tinitigan saka hinawakan ang kaniyang kamay. "Alam kong kayang-kaya mong lamapsan ang pagsubok na iyan sa iyong buhay. Ikaw pa! Isa ka kaya sa pinakamatatag na babaeng nakilala ko!" pagpapalakas loob nito sa kaniya. Napangiti siya. Kilalang-kilala talaga siya nito. Lubos niyang ipinagpapasalamat ang pagkakaroon ng kaibigan na kagaya nito. Pinisil niya ang kamay nito.
"Salamat, Loren." Ikinumpas nito ang mga kamay.
"Ano ka ba! Wala iyon! Magkaibigan tayo, di ba?" anito na naging dahilan para matawa sila pareho.
Nagdesisyon silang sabay ng bumaba at maghiwalay sa lobby dahil pupunta siya sa restaurant para maghapunan. Niyaya niya ito pero tumanggi ito dahil baka magabihan daw. Nang makapagpaalam ang bawat isa, nagpasya siyang pumasok sa restaurant na nasa kanang bahagi ng hotel. Nang makapasok siya roon ay pinili niyang maupo sa isang bakanteng mesa na nasa malapit sa entrance.
Pagkaupo niya ay may lumapit sa kaniyang service crew at binigyan siya ng menu. Matapos makapag-order ay umalis na rin ito. Iginala niya ang pabningin sa kabuuan ng restaurant hanggang sa tumigil iyon sa isang mesa na umookopang lalaki na walang iba kundi ang lalaki na nakita niya kanina. Hindi man niya lubosang nakita ang mukha nito pero alam niyang ito iyon dahil natatandaan niya ang suot nitong damit. Nagtama ang kanilang mga mata. Hindi niya alam pero bigla siyang nacon-cious sa sarili.
Natatabaan ba ito sa kaniya? Napapangitan ba ito sa kaniya? Huminga siya ng malalim at itinuon sa labas ang paningin. Hanggang sa dumating ang kaniyang order at nang matapos kumain at makapagbayad ay nagpasya na siyang bumalik sa kaniyang hotel room. Bukas, pupunta siya sa beach para magpahangin.
Nagising si Kathrene na maaliwalas nag pakiramdam. Nagsuot siya ng sleeveless blouse na kulay blue na tenernuhan ng maong short na above the knee at kulay puting chiffon cardigan. Tiningnan niya ang repleksiyon sa salamin. Bumagay sa kaniya ang suot niya. Kahit mataba siya, kayang-kaya niyang dalhin ang isinusuot niya. Lumabas na siya at dumiretso na siya sa dalampasigan. Naglalakad-lakad siya ng mga sandaling iyon ng may magsalita sa kaniyang likuran.
"Nag-iisa ka ata miss?" tanong nito na naging dahilan para lumingon siya at makita ang lalaking umookopa sa katabing silid niya.
Hindi nia maiwasang humanga sa ganda ng katawan nityo. Nakasuot ito ng Hawaaian pulo at nakabukas ang lahat ng botones niyon kaya lantad ang maganda nitong katawan. Nag-iwas siya ng tingin.
"Oo," maikli niyang sagot.
"Gusto mo bang samahan kita sa paglalakad? Mas maganda iyong may kasama kang naglalakad-lakad para hindi boring di ba?" sabi nito na may nakapaskil na ngiti sa mga labi. Hindi niya maiwasang mapatitig rito. Gwapo ito. Sabagay, wala namang masama kung sasamahan siya nito. Hindi naman siguro siya nito gagawan ng masama lalo at may mga tao naman sa paligid. Tumawa ito.
"Huwag kang matakot. Hindi kita gagawan ng masama kung iyon ang ikinakatakot mo," wika nito.
"Hindi naman sa ganoon. Sige, mabuti nga iyang alok mo para may kakwentuhan ako," sagot niya. Tumabi ito sa kaniya at nagpasya na silang maglakad-lakad. Masarap sa pakiramdam na tumatama sa kaniyang paa ang tubig dagat na dinadala ng alon patungo sa dalampasigan.