Habang kumakain sila ay biglang nagsalita si Jonard.
"May suggestion sana ako sa'yo," anito na naging dahilan para mapa-tingin siya rito. Hindi niya alam pero bigla siyang kinabahan lalo ng makita niya kung paano siya nito titigan.
"Ano iyon?" tanong niya.
"Pwede ka bang mag-diet?" tanong nito na ikinatigil niya. Sinasabi na nga ba na magiging problema nito ang pagiging mataba niya. Baka ito rin siguro talaga ang dahilan kung bakit ni-rent nito ang buong restaurant para walang makakita na idini-date siya nito. Sabagay, ano ba ang aasahan niya? Alam niyang hindi siya nito matatanggap.
"Wait! Subukan mo lang naman di ba? Wala namang mawawala kung susubukan mo," suhestiyon nito at ngumiti. Kita nito siguro ang lungkot sa mga mata niya. Ngumiti siya.
"Salamat. Sa totoo lang sinubukan ko naman pero nahihirapan talaga ako lalo kapag nakakita ako ng masarap na pagkain. Hindi ko maiwasan. Pero, susubukan ko," tugon niya at tipid na ngumiti saka muling itinuon ang atensiyon sa pagkain para hindi nito mapansin ang sakit na nakarehistro sa kaniyang mukha.
Ilang araw pa ang dumaan at lagi siyang binibisita ni Jonard sa bahay at doon na sila kumakain. Naging palagay ang loob nila sa isa't-isa at mas nakilala pa ang isa't-isa. Iyon nga lang ni minsan hindi ito nagtangkang hawakan man lang ang kaniyang kamay o akbayan man lang siya. Nasasaktan siya syempre lalo at ikakasal na sila sa susunod na dalawang araw. Iniisip na lang niya na baka nahihiya pa ito o naiilang sa kaniya. Dumating ang araw ng kanilang kasal at heto siya ngayon nakaharap na naman sa salamin at tinitingnan ang kaniyang kabuuan. Sunod-sunod na katok sa pintuan ang kaniyang narinig. Bumukas iyon at pumasok ang kaniyang ina. Ngumiti ito sa kaniya.
"God morning, anak. Handa ka na ba?" tanong nito sa kaniya. Ngumiti siya ng pilit.
"Opo, handa na po ako," sagot niya.
Handa na nga ba talaga siya? O handa lang siya dahil may pagtingin siya kay Jonard at dahil din sa kagustuhan ng kaniyang magulang? Lumapit ang kaniyang ina at inakbayan siya saka tiningnan siya sa salamin.
"Bakit parang malungkot ka? Anak, kong ayaw mo naman pwede kang umatras. Naiintindihan namin iyon. Ipapaliwanag na lang namin kay Tito June mo," paliwanag nito. Umiling siya at pinilit na ngumiti ng tunay.
"Okay lang po, mom. Siguro nalulungkot lang ako dahil hindi ko na kayo makakasama. Syempre titira na ako sa bahay ni Jonard. Mamimiss ko po kayo," madamdamin niyang pahayag. Lumamlam naman ang mata ng kaniyang ina at niyakap siya.
"Ang anak ko talaga. Bibisita naman kami sa inyo kapag may oras kami ng dad mo. At saka mabait si Jonard at tiyak na magiging mabuti siyang asawa sa iyo," anito at hinalikan siya sa noo saka siya niyayang magtungo na sa baba dahil naroon na raw si Judge Marquez dahil ito ang mang-kakasal sa kanila. Sa katunayan hindi niya maiwasang ma-excite dahil magiging asawa na niya si Jonard William at ang isiping bubuo sila ng pamilya.
Matapos pumirma ay nagpalakpakan ang mga naroon. Pili lamang ang pumunta. Dalawang ninong at ninang, dalawang kamag-anak ni Jonard, ang kaniyang magulang, magulang ni Jonard at ang nag-iisang kapatid na babae ng kaniyang ina. Binati sila ng mga ito ng congratulations at pagkatapos ay nagtungo na sila sa venue. Sa isang restaurant na nirentahan nila. Masaya ang bawat isa ng mga sandaling iyon at ganoon din si Kathrene. Ipinapangako niya na pagsisilbihan niya ang asawa ng buo niyang makakaya at aasikasuhin ang mga magiging anak nila.
"Ang ganda ng bahay mo," puri ni Kathrene ng makapasok siya sa bahay na pag-mamay-ari ni Jonard. Ipinapasok ng dalawang lalaki ang kaniyang mga gamit. Tiningnan niya ang asawa. Nang mahuli niya itong nakatitig sa kaniya ay hindi niya maiwasang kiligin.
"Oo pero may mga rules ako rito sa bahay," wika nito sa madiin na boses. Tumango-tango siya. Sabagay, need talaga ng rules sa isang pamilya para na rin sa ikabubuti nila.
"Ano iyon?" tanong niya. Iginiya siya nito patungo sa sofa at sinabing hintayin na makaalis ang dalawang lalaki bago nito sabihin ang rules. Nang makaalis ang mga ito matapos ibigay ang sahod ng mga ito ay hinarap siya ni Jonard.
"Oo, sabihin na natin na lagi tayong magkasama bago tayo ikinasal pero hindi iyon sapat na dahilan para magkagusto ako sa'yo," panimula nito. Nakaramdam siya ng sakit pero naiintindihan naman niya ito. It takes time para magustuhan siya nito. "May rules akong ginawa bago tayo ikinasal at pipirmahan natin iyon para tanda na nagkasundo tayo sa rules na iyon. Naiintindihan mo ba?" Tanong nito.
Tumango na lang siya dahil wala naman siyang pagpipilian. Nagpaalam ito na pupunta sa study room nito dahil naroon daw ang rules na ginawa nito. Pagbalik nito ay may dala itong folder at ibinigay sa kaniya ang laman niyon at inisa-isang basahin ang mga nakasulat. Napakagat-labi siya ng mabasa ang isang rules na hindi niya nagustuhan.
"Bakit bawal tayong magtabi? Jonard mag-asawa ta—" Pinutol na nito ang iba niyang sasabihin.
"Yes, alam ko. Gaya nga ng sinabi ko hindi kita basta-basta magugustuhan lalo at ipinag-kasundo lamang tayo. At saka pwedeng magbago iyan kapag naramdaman ko na gusto na kita at kapag naramdaman ko na handa na akong gawin ang bagay na iyon sa'yo," seryuso nitong sabi.
Parang may pumiga sa puso niya ng mga sandaling iyon pero wala siyang choice dahil noong una pa lang ay alam niyang hindi siya nito gusto. Tumango-tango na lamang siya dahil naiintindihan naman niya ito. Bawal din ang pumasok sa kwarto nito para linisan niya at bawal silang umalis ng magkasama.
"Sa papel lang tayo mag-asawa Kathrene. Sinabi ko na sa'yo noon kung gusto mong umatras pero hindi o ginawa. Gaya ng sabi ko, pinakasalan kita dahil sa negosyo. May pupuntahan lang ako. Pirmahan mo na iyan at ipagluto mo ako ng makakain," utos nito saka tumayo na at lumabas ng bahay.