**"- Jhay POV -"**
"Tara na." Masayang sigaw ni Moren at sumakay na sa Mini bus na binili namin para sa transportasyon namin sa pagpasok araw araw.
"Yehey....makakapag-aral na din ako." Saad naman ni Katty na nakasunod kay Moren.
"Ito ang isa sa mga alaalang di ko makakalimutan. Ang tuwa sa mga mata niya at ang galak sa mga labi nila." Saad ko kay ate.
"Oo. Ito ang unang beses ko silang makitang ganyan kasaya. Salamat sayo." Saad ni Ate at nakatingin sa akin.
"Huh? Bakit ako? Eh kasama kita sa lahat ng ito kaya salamat din sayo." Nakangiti kung sagot kay ate.
"Nah... Di to mangyayari kung di mo naisip yun." Masayang paliwanag naman niya.
"Ate talaga... Hindi ko to magagawa kung di mo rin ako tinulungan kaya tama lang na kasama ka dito." Saad ko naman sa kanya.
"Oh sya...baka pagtalonan pa natin yan." Saad niya at ginulod ang buhok ko at sumakay na din.
"Handa na ba kayo?" Nakangiti kung tanung sa kanila.
"Opo..Yeah..Yup..." Sabay sabay nilang sagot sa akin.
Nagsimula ang byahe namin na puno ng kwentohan at masayang nag aawitan.
Being a daughter of the leader of the town seeing this moment is one of the most precious I made.
Being Jhayzelyn Montecillo a daughter of a leader, one of may responsibility to help my people to built their dreams and happiness.
Lumipas ang ilang araw na masaya at maayos ang takbo ng lahat. Kaming mag-aaral ay masayang papasok at uuwi sa bahay. Pagdating namin sa bahay ay tulong tulong naman kami sa paggawa ng handy crafts at ilalagay sa pwesto ng pinagbibintahan namin. Marami na din kaming nagiging suki.
Kung minsan pa nagiging disenyo ito sa ibat ibang handaan ang iba naman ay pangregalo ng iba sa mga mahal nila at kaibigan.
Madali ring nakahabol ang lahat sa pag- aaral. Ang ibang matanda na para sa grade nila naililipat sa ibang grade dahil na din sa matalino sila nagawa nilang maipasa ang test nila ng mataas na grado.
"Ang bilis ng panahon. Akalain mo yung umabot na ng 3 buwan sa pag-aaral ang lahat at ang iba ay nailipat na din sa ibang grade." Masayang saad naman ni Ate.
"Oo nga ate. Di ko akalain na ganito kabilis lumipas ang panahon. Para kahapon lang iniisip pa natin kung panu makakatulong sa mamayan natin." Nakangiti kung saad kay Ate habang ginagawa ang handcrafts.
"At nanatili pa din ang tindahan natin sa bayan." Masayang saad naman ni Kyle na nasatabi ko.
"Masaya ako na masaya ang lahat." Saad ko naman sa kanila ngunit isang pagsabog ang narinig ko sa labas.
Lahat kami ay napasigaw at napayuko dahil sa pagsabog na ito.
"Anu iyon?" Tanung ko sa kasama ko.
"Jhay dito ka. Halika rito." Sigaw ni ate at may binuksan na parang pinto sa sahig namin.
Teka saan galing ito? Bakit meron nito? Nagtataka man pero sumunod nalang ako sa kanya at bumaba duon maging ang mga kasamahan naming gumagawa ay sumunod sa akin.
"Ikaw na ang bahala sa kapatid ko Kyle." Saad ni ate ng pababa na si Kyle at tumango ito.
"Teka ate saan ka pupunta?" Nagtataka kung tanung kay ate ng akmang paalis na ito.
"Dito ka lang. Ligtas ka dito. Babalik ako." Sagot niya sa akin at isinara ang pintong pinasukan namin.
**"- Jhona POV -"**
Dahil sa pagsabog dali dali kung pinatago si Jhay at lumabas para tulungan si papa.
Kinuha ko ang baril na nakatago sa ilalim ng tukador at dali daling lumabas.
"Papa." Tawag ko sa aking ama ng makita ko siyang nakikipag laban sa mga kalaban namin.
"Asan ang kapatid mo?" Tanung niya habang sinasangga ang atake ng kalaban.
"Kasama niya ang mga bata." Sagot ko at sinangga ang atake ng kalaban sa harap ko. Di na siya kumibo at ipinagpatuloy ang laban.
"Ilabas ninyo ang tagapagmana ng Montellano kung ayaw niyong maubos kayo." Sigaw ng kalaban namin.
"Wala dito ang hinahanap niyo." Sagot ni papa.
"Kung ganun mamatay kayo." Saad nito at inatake si papa ng kanyang katana.
Pero nasangga naman ito ni papa at tinadyakan niya ito sa tyan upang makalayo sa kanya.
He use the cartwheel to dodge the attack of an enemy, he throw his dagger to his enemy and thrust it to its chest.
But suddenly I saw a many arrow pointed to the enemy.
Isa isang tinamaan ang mga kalaban maging ako nagulat nalang sa mga nakikita ko. Kahit ang mga tumakas ay hindi nakaligtas sa mga palasong paparating sa kanila.
Sinundan ko ang pinagmumulan ng mga palasong tumatama sa kalaban namin. Mula sa kinaruruonan ko napunta sa bahay kung saan nagtatago ang mga bata kasama ang kapatid ko at dun ko nakita kung sino ang may gawa ng mga palasong tumatama sa mga kalaban namin.
Para siyang bihasang bihasa sa paghawak nito.
Kung panu niya hilahin ang string ng palaso at sa pagpakawala niya nito ay siguradong sigurado siya. Animo'y hindi ka makakawala sa mga palasong pakakawalan niya.
Bawat tira niya ay tatlong palaso ang pinapakawalan na lahat ay tumatama sa mga kalaban namin.
"This is really she is?" Naitanung ko sa sarili ko. Sa bawat paghawak niya ng palaso ay waring isang istrahero sa paningin ko. Kung panu niya puntiryahin ang kalaban isang kaisipang hindi ko lubos akalaing kaya niyang gawin.
Ang isang mabait, masayahing Jhay ay mistulang isang mabangis at nakakatakot sa bawat galaw na gagawin niya. Kahit minsan hindi ko nakita siyang ginawa iyan kaya di ko lubos akalaing kaya niya palang gawin ang bagay na to.
Being Jhonabie Montecillo a bestfriend and Elder sister of Jhay this is the first time I see her doing it. And she really know what she doing.