After 4 years…
“One,two,three…Say cheese!”
Pinilit ni Yuri na ngumiti sa harap ng camera habang hawak-hawak ang highschool diploma.Pagkatapos ng flash ay iginala ni Yuri ang tingin sa paligid.
“Huwag kang mag-alala,parating na ang Kuya Ren mo…” ang paninigurado sa kanya ng ama.
Tumango na lamang siya bilang sagot.She feels guilty inside dahil mas excited siya sa pagdating ni Hiro…Ang muli nilang pagkikita….Gusto niyang ipangalandakan na graduate na siya ng highschool and she’s going to become a mature University student.She’s going to have her debut soon and she wanted Hiro to ber her last dance…And dami niyang gusting sabihin kay Hiro Andrade.
Naputol ang pagmumuni niya ng kinalabit siya ng ina.
“O,ayan napala ang Kuya mo!” sambit ni Aling Tessie.
Pigil hiningang lumingon si Yuri sa direksiyon ng kanyang Kuya Ren.
“Congratulations,brat!You made it!” ang masyang bati nito,sabay yakap sa kanya.
Gumanti rin siya ng yakap ditto,pero hindi niya napigilan ang mata na tumingin sa likod nito,upang hanapin si Hiro.
“Ma…Pa…Let’s go.I know a good place kung saan tayo magsi-celebrate.Masasarap ang mga pagkain doon na tiyak na magugustuhan n gating prinsesa kalabasa…” himig pagbibiro ni Ren.
Hinawakan ng mahigpit ang braso ng Kuya niya upang makapagtanong siya.Ngunit hindi na siya nito pinansin.
“Pa,ako na ang kukuha ng taxi.Sumunod na lang kayo sa labas,okay?” suhestiyon nito,and he pulled away from his sister.
Napakunot-noo si Yuri sa ginawa ni Kuya Ren.Parang may mali.Bakit parang may hinala siya na may intinatago ito sa kanya?
At a certain restaurant.
Kaunti kang ang nakain ni Yuri.Wala siyang gana kanina pa at gusto na niyang tanungin ang nakakatandang kapatid.Parang iba ang ikinikilos ng Kuya niya sa araw na ito.Naging mas madaldal ito kaysa sa dati at panay pa ang pagbibiro nito.Ang table lang yata nila ang maingay dahil sa kadaldalan nito.
Tumayo si Yuri.
“Pupunta muna ako ng restroom.” Ang matamlay na paalam niya sa mga ito.
Hindi na niya narinig na sumagot ang kanyang mga magulang dahil mabilis na siyang tumalikod at tinungo ang restroom.
Makalipas ang ilang sandali ay lumabas na siya ng comfort room.Binabaybay na niya ang hallway pabalik sa table nila ng makita niya ang kapatid na naghihintay sa isang tabi.
“Yuri…” panimula nito.
As if in pain,nagmamakaawa siya na tumingin sa kanyang Kuya.
“M-May dapat ba akong malaman,Kuya?” gumagaralgal na tanong ni Yuri.
Huminga ng malalim si Kuya Ren.Nakita ni Yuri na kinuyom nito ang kamao.
“I-I don’t know if I should tell you this…” nagsalita na itong muli.
Biglang bumangon ang kaba sa didib ni Yuri.
“But I still have the right to know!” she cried out.
Naihilamos ni Ren ang kamay nito sa mukha na tila pagod na pagod.Tinantiya nito muna kung gaano katatag ang nakakabatang kapatid.And after a few minutes,he decided to speak.
“There’s no use waiting for Hiro…H-He ran away with his girlfriend once he knew she was pregnant.Nagtanan na sila,Yuri…And since then,wala na kaming communication sa isa’t-isa.” Ren said it all in one breath.
Silence filled them again.Nag-aalalang tinitigan ni Ren ang kapatid.Yuri felt numb inside.Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa.At doon na niyakap ni Ren ang bunsong kapatid.Awang-awa it okay Yuri.Eventhough his siter is not crying,he knew Yuri was dying inside.
“I-I just want to go home,Kuya.” Iyon lamang ang nasabi ni Yuri amidst of the pain that she’s feeling inside….
She feels like she is dying inside. Napakasakit para sa kanyang malaman na may mahal nang iba si Hiro. Ganito pala ang maging heartbroken. Napakasakit ng kanyang nararamdaman na para bang malalagutan siya ng hininga.
Kaya naman pala hindi na nakikipag-usap sa kanya si Hiro sa telepono. Kaya naman pala hindi ito nakakapagbakasyon sa hometown nila at kaya pala hindi ito nakadalo sa isa sa pinakaimportanteng pangyayari sa kanyang buhay, which is her graduation, dahil pala busy na ito sa ibang bagay.
Naalala niya pa kung paano at kung kailan siya na-inlove kay Hiro. It was during the time when he started doing volunteer work, by teaching the children of the less fortunate families sa lansangan. He also did some fundraising events upang makabili sila ng mga libro, notebooks, bag, hygiene kits para ipamigay sa mga kabataan.
She saw his dedication to help other people without asking anything in return, kaya naman mas humanga siya sa lalaki.
Binigyan niya ang sarili ng pagkakataon na umiyak nang umiyak dahil deserved niyang ilabas ang sakit na kanyang nararamdaman. Pero ipinangako niya sa kanyang sarili na pagkatapos niyang umiyak ay magiging mas matapang na siya, at hindi na siya iiyak ng dahil sa pag-ibig.
Nasaktan na siya ng isang beses, at hindi na siya papayag na masaktan pa sa pangalawang pagkakataon.
Siguro nga ay parte na ng kabataan na masaktan nang dahil sa pag-ibig. Masakit para sa kanya ang nangyari, pero pasasaan ba at makaka-recover din siya.
But for now, kailangan niyang ilabas ang lahat ng sakit at pighati na kanyang nararamdaman...
"I love you, Hiro. And goodbye..." she whispered in so much pain.