เมื่อทานกันไปได้สักพักกชกรพูดขึ้นเสียงดังเหมือนพึ่งนึกอะไรบางอย่างออก
"เฮียเดย์เมื่อกี้พี่เขาดูน่ากลัวมากน้องจะโดนดักตบมั้ยคะ"
"ไม่รู้คนจะกินมาถามอะไรเวลานี้วะ" เดย์โวยวายไม่อยากตอบคำถามของน้องสาวเพราะตัวเขาเองก็กำลังกังวลเรื่องนี้อยู่เหมือนกันเขารู้จักนีน่าดีเธอไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ แน่นอน
"อ้าวไอเฮียหาเรื่องให้น้องแล้วยังไม่คิดรับผิดชอบอีกหรอ" เธอไม่ยอมโวยวายลั่นโต๊ะทำให้นภัทร เอ้ โก้ ที่เคยเห็นพี่น้องเถียงกันมาแล้วถึงกับยิ้มด้วยความชอบใจ ส่วนคนที่ยังไม่เคยเห็นอย่างแทนกับเก่งถึงกับนั่งงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ตั้งแต่รู้จักกันมาก็พึ่งจะมีน้องปี 1 คนนี้แหละที่กล้าเถียงเดย์ขนาดนีน่าที่ว่าแรงแล้วยังไม่กล้าเถียงเขาเลย
"เฮ้ยไอเลยหรอเจอก็บอกไปดิวะว่าน้องไม่ใช่เมีย" เดย์วางตะเกียบในมือเลิกกินหันมาเถียงน้องสาว
"จะโดนตบก่อนได้พูดน่ะสิหน้าแหกขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ"
"แล้วมาซบไหล่เขาทำไมเล่า"
"แล้วมากอดเค้าทำไมล่ะ"
"เฮ้ย เลิกเถียงซักทีได้มั้ยเถียงตั้งแต่เล็กยันโตจนจะมีผัวอยู่แล้วเนี่ย กับคนอื่นไม่เห็นเถียงแบบนี้มั่งวะ" ได้ผลเมื่อเจอประโยคไม้ตายที่เธอเจออยู่บ่อยๆ กชกรจึงเงียบสงบแต่ยังทำหน้างอนมองค้อนเขาอยู่
"พอๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้วโตๆ กันแล้วไม่ใช่เด็กกลอนอิ่มยังจะได้กลับ" นภัทรทนไม่ไหวที่เห็นพี่น้องเริ่มทะเลาะกันหนักมากขึ้นเลยต้องแยกทั้งคู่ออกจากกันก่อนที่จะเป็นเรื่องใหญ่ไปมากกว่านี้
"อิ่มแล้ว" กชกรว่าแล้วลุกเดินนำออกจากร้านไปจนนภัทรต้องรีบเดินตามไปไม่สนใจผู้ร่วมโต๊ะทั้งหมดที่มองตามหลังของทั้งคู่
"อิ่มแล้ว" กชกรว่าแล้วลุกเดินนำออกจากร้านไปจนนภัทรต้องรีบเดินตามไปไม่สนใจผู้ร่วมโต๊ะทั้งหมดที่มองตามหลังของทั้งคู่
"มึงปล่อยไปแบบนั้นเลยหรอวะ" เอ้ถามเดย์
"เออให้หายงอนก่อนค่อยตามไปเคลียร์งอนได้ไม่นานหรอก" เดย์ตอบเพื่อนเหมือนไม่มีอะไรแต่ในใจเขากลับห่วงน้องสาวมากแต่อีกใจหนึ่งก็ยังคิดถึงใครบางคนอยู่ด้วย
"เป็นไงบ้าง" นภัทรถามกชกรเมื่อกลับมาถึงห้องของเธอแล้ว
"ดีขึ้นแล้วค่ะแต่กลอนกลัวจะโดนทำร้ายน่ะพี่นาย จะตบมาแล้วตบกลับกลอนก็ตบไม่เป็นซะด้วยสิ" สีหน้าของเธอแสดงออกชัดเจนว่ากังวล ซึ่งเขาก็กังวลเรื่องนี้อยู่เหมือนกันแล้วเขาก็มั่นใจว่าเดย์พี่ชายของกชกรก็รู้สึกไม่ต่างจากเขาเหมือนกันเพราะนีน่าเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของผู้มีอิทธิพลทางภาคใต้ และตลอดสามปีที่ผ่านมาผู้หญิงที่เข้าใกล้กายก็ต้องถอยออกไปทุกรายก็โดนเธอทำร้ายข่มขู่จนต้องยอมทุกคนเขาเดินมานั่งข้างเธอแล้วบอกว่า
"ไม่เป็นไรหรอกนะมีพี่อยู่ทั้งคนไม่มีทางที่พี่จะให้ใครมาทำร้านกลอนทั้งนั้นพี่สัญญาเลย" เขายกนิ้วชี้ขึ้นมาตรงหน้ากชกรยิ้มกว้างยกนิ้วก้อยตัวเองเกี่ยวกับนิ้วก้อยของเขาเอานิ้วโป้งแตะกัน
"พี่นายสัญญาแล้วนะคะ" นภัทรพยักหน้าสัญญากชกรยิ้มกว้างกว่าเดิมดีใจที่เขาสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆ เธอ ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะพูดอะไรต่อเสียงโทรศัพท์ของนภัทรดังขัดขึ้นมาเสียก่อน
"ว่าไง.....เออ....เออ....เจอกันที่ห้องกูแล้วกัน" เขาวางสายไปแล้วหันมาบอกกับกชกรว่า
"เดี๋ยวพี่มานะครับอย่าคิดมากล่ะ" เธอพยักหน้าเขายิ้มขยี้ผมเธอเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องของเธอไป
"มีอะไรวะ" นภัทรถามเดย์เมื่อทั้งคู่เข้ามาอยู่ในห้องของนภัทร
"กูจะคุยกะมึงเรื่องกลอน" เดย์เสียงเครียดทำให้นภัทรที่พอรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนหมายถึงเรื่องอะไรเริ่มกลับมาเครียดอีกครั้ง
"กับนีน่า"
“ไม่ใช่” เหนือความคาดหมายของนภัทรตอนแรกเขามั่นใจว่าเพื่อนต้องมาคุยกับเขาเรื่องนี้แต่มันไม่ใช่แล้วจะเป็นเรื่องอะไรอีก
“งั้นเรื่องอะไร”
"กูถามมึงตรงๆ เลยนะมึงชอบน้องกูใช่มั้ย" เดย์ถามนภัทรออกไปตรงๆ นภัทรอึ้งกับคำถามของเพื่อนเขาไม่คิดว่าเพื่อนจะมองออก
"เออกูชอบกลอน" นภัทรตอบลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับ ชอบก็บอกว่าชอบเขาไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อยแค่ชอบน้องสาวเพื่อน
"กูว่าแล้วกูดูมึงไม่ผิดจริงๆ ไอนาย" เดย์บอกหัวเราะความตึงเครียดที่มีเมื่อครู่หายไปหมดสิ้นมีแต่เสียงหัวเราะลั่นห้องของเดย์
"นี่มึงหลอกถามกูนี่หว่าไอเดย์" นภัทรโวยวายเสียงดังเมื่อรู้ว่าถูกเพื่อนหลอกถามความลับของตัวเอง
"กูแค่อยากรู้ความจริง" เดย์บอกเพื่อนเมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ได้พูดอะไรต่อจึงพูดขึ้นว่า
"กูไว้ใจมึงนะไอนายมึงก็รู้ว่านีน่าเป็นยังไง มึงอยู่ใกล้กลอนมากที่สุดกูฝากน้องสาวกูไว้กับมึงได้ใช่มั้ย" เดย์ถามเพื่อนเสียงเครียดอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงน้องสาว ภายนอกเพื่อนคนอื่นอาจจะมองว่าเขาไม่คิดอะไรแต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลยภายในใจเขาเหมือนไฟสุมเขาเป็นห่วงน้องสาวเขามากกว่าที่ใครๆ คิด
"กูรู้ว่าต้องทำยังไงไม่ต้องห่วง" นภัทรพูดให้เพื่อนมั่นใจว่าเขาจะดูแลน้องสาวมันได้จะไม่มีทางให้ใครมาทำร้ายเธอได้เด็ดขาด
"ดูแลน้องสาวกูให้ดีๆ นะอย่าทำให้กลอนเสียใจไม่งั้นกูเอามึงตายแน่" เดย์สบายใจขึ้นมาบ้างทำท่าขู่เพื่อนเสียงจริงจัง
"แต่กูไม่มั่นใจว่ากลอนจะรับกูได้หรือป่าวกูไม่มีอะไรเทียบกับน้องมึงได้เลยนะ" นภัทรตีหน้าเศร้าเริ่มเข้าแผนลองใจเพื่อนอีกครั้ง