PINAKATITIGAN ni Chrismith ang dalaga na mahimbing natutulog sa malambot na kama. Dinala niya ito sa malapit na hotel sa halip na iuwi ito sa bahay ng mga ito. Malikot itong matulog at kailangan pa niyang ayusin ang kumot sa katawan nito upang hindi lumantad ang makinis nitong hita. Kung kapatid niya lang ito ay katakot-takot na sermon ang maririnig nito sa kaniya. Nagawa nitong maglasing sa isang lugar na walang kakilala at mag-isa pa. Nang masigurong maayos na ito ay kumilos siya upang iwan na ito.
"Mommy..."
Napaligon siya nang marinig ang pag-ungol ng dalaga at tinatawag nito ang ina. Humakbang siya palapit dito upang salatin ang noo.
"Ayaw ko na dito, Mommy!"
Mabilis na inilayo ni Chrismith ang kamay nang hawakan iyon ng dalaga. Alam niyang nanaginip lang ito pero tila napaso siya nang dumikit ang palad nito sa kaniyang braso.
"Ayaw ko na po sa impyernong buhay ko dito, Mommy!" Humikbi ang dalaga habang nanatiling nakapikit ang mga mata.
Napatiim-bagang si Chris at mabilis na iniwas ang tingin sa mukha ng dalaga. Hindi niya alam kung bakit pero ayaw niyang makitang mahina ito. Naroon ang kagustohang protektahan ito sa kung sino man ang nanakit sa kalooban nito. Nakita pa niya ang pagtulo ng butil ng luha sa mga mata nito na maging sa pagtulog ay dala ang kalungkotan. Mabibigat ang mga hakbang lumayo siya sa kinahigaan ng dalaga upang lumabas na rin ng silid. Paglabas niya ay naroon na si Larry na nakapamulsa habang hinihintay siya.
"Ano ang sasabihin ko kapag nagtanong siya?" tanong ni Larry kay Chris.
"Tulad ng napag-usapan natin, hindi niya dapat malaman na ako ang may-ari ng resto at ang nagdala sa kaniya dito." Pormal niyang sagot kay Larry. Ito ang nakapangalan sa reception area bilang nagdala doon kay Nica at siyang nagbayad na rin ng bill.
"Seryuso ka na ba sa kaniya?" tanong muli ni Larry sa kaibigan.
"What do you think?" balik-tanong ni Chris sa kaibigan. Nagkibit-balikat lang ito sa kaniya bilang tugon at ginaya niya ito.
"Maging busy ako mula bukas kaya kayo na ang bahala sa resto at umalalay sa kaniya kapag tumambay siya doon." Tukoy ni Chris kay Nica.
"Makakaasa ka sa akin sa bagay na iyan," tumatangong sagot ni Larry kay Chris. "Tinawagan ko na ang pinsan ko na siyang magbabantay sa kaniya sa loob.
"Good." Maiksing tugon nito sa kaibigan. Hinintay ni Chris ang pinsan ng kaibigan upang masigurong may babaeng magbabantay sa natutulog na dalaga.
"Sana, lagi na lang siyang lasing para may babantayan ako." Paanas na bulong ni Bheng kay Larry matapos abutin ang perang inabot sa kaniya ni Chrismith, bilang bayad sa maging serbisyo niya sa gabing iyon. Nakaramdam pa siya ng inggit sa babaeng ngayon lang nakita dahil halatang especial ito sa binata. Noon pa man ay humahanga na siya kay Chris pero alam niyang malabo siyang magustohan nito.
"Please take care of her!" huling bilin ni Chris sa pinsan ni Larry bago umalis.
NAGISING si Nica dahil sa sinag ng araw at mabilis na naitakip ang isang palad sa mga mata. Nang makapag adjust ay unti-unting iminulat ang mga mata at biglang napabalikwas ng bangon nang maalalang sa pinaglasingan siya natulog.
"Darn, where I am?" Nasapo niya ang ulo dahil bigla iyon sumakit. Mabilis niyang kinapa ang sarili kasabay ng paglibot ng paningin sa paligid ng isang silid na hindi pamilyar sa kaniyang panigin.
"Gising ka na pala." Malumanay na bati ni Bheng kay Nica habang inuunat ang katawan na nangalay sa pagkahiga mula sa sofa. Nagising na siya kanina pero natulog ulit nang makitang mahimbing pa ang tulog ng binabantayan.
Mabilis na kinipkip ni Nica ang kumot sa dibdib dahil sa gulat nang may magsalitang babae. Hindi niya ito napansin kanina. "Who are you?" mataray niyang tanong dito nang mahimasmasan.
Humikab si Bheng bago sumagot. "Ako ang iyong karibal."
"What?" tila nabinging tanong muli ni Nica sa babae.
"Ang sabi ko po, ako ang iyong yaya kagabi!" Mabagal ang bawat bigkas niya sa kataga upang malinaw na marinig ng babae at hindi na pansinin ang birong totoo niya kanina.
"Stop fooling around!" iritadong asik ni Nica sa babae na halatang palabiro. Maganda pero payat nga lang at ngayon niya lang ito nakita.
"Ay ang taray, english-era," naibulalas ni Bheng nang taasan siya ng kilay ng babaeng binabantayan.
"First off all po, Ma'am, babae ako kaya huwag mong isiping napagsamantalahan ka habang wala ka sa iyong sarili dahil sa kalasingan."
Napasimamgot si Nica at inirapan ang babae upang pagtakpan ang pagkapahiya sa maling akala nang magising siya.
"Pinsan nga po pala ako ni Larry at sa akin ka niya inihabilin kagabi."
Nakahinga ng maluwag si Nica nang makilala ang pangalang binanggit ng babae.
"And lastly!" Huminga ng malalim si Bheng na tila ba biglang bumigat ang pakiramdam. "Ako nga pala si Bheng for short, at your service, Senyorita!" Yumukod pa siya sa harap ng babae upang aliwin sana ito.
Napangisi si Nica habang pinapanuod ang babaeng nagngangalang, Bheng. Gusto niya sanang punain ang pagpapakilala nito sa kaniya pero mas pinili niyang manahimik.
"May katanongan pa po ba kayo, Senyorita?" Nakangiting tanong ni Bheng sa dalaga.
"Salamat sa iyo lalo na sa pinsan mo." Kahit hindi nakangiti ay bukal sa kaniyang puso ang pasasalamat dito. First time nangyari sa kaniya na nakatulog dahil sa kalasingan. Alam niyang nasa ibang lugar siya kagabi pero hinayaan niya ang sarili na mawala dahil ramdam niyang ligtas siya sa lugar na iyon. Hindi nga siya nagkamali at sobrang saya niya dahil napatunayan niyang may malasakit ang taong hindi nakakakilala sa kaniya ng personal.
"Pwede na po ba kitang iwan, Ma'am? pukaw ni Bheng sa tila natutulog pang diwa ng dalaga.
"Wait," tawag ni Nica sa babae. "Please accept this!" Inabot niya dito ang pera bilang pasasalamat.
Hindi na nagpakipot pa si Bheng at tinanggap iyon. Sa hitsura ng babaeng mayaman ay mukhang bihira lang ito maaliw sa isang tao.
"Salamat, Ma'am! Kung may kailangan kayo o katanongan sa nangyari sa iyo kagabi ay maari kayong bumalik sa resto at hanapin ang pinsan ko."
Nang maalala ni Nica kung bakit siya naroon ngayon ay dali-dali na rin siyang pumasok sa bathroom upang ayusin ang sarili. Kailangan niyang pumasok sa opisina at aalamin ang mga pinaplano ng madrasta at kapatid. Isinama na rin niya sa kaniyang listahan sa isip si Mr. Yuchan na siyang kasabwat ng dalawa.
"Nandito ka pa?" Nagulat pa si Nica nang paglabas sa bathroom ay naroon pa si Bheng.
"Sabay na po tayong umalis, Ma'am."
Pinakatitigan ni Nica ang babaeng kaharap. Kahit mukha itong mabait ay ayaw pa rin niyang pagkatiwalaan.
"Baka kailangan mo ng alalay, Ma'am sa tuwing lumalabas?" Nakangiting tanong ni Bheng habang sumasabay dito sa paglalakad.
"Pag-iisipan ko." Maiksing sagot ni Nica sa kasama.
Umuwi lamang si Nica para maligo. Tanging ang katulong ang naabutan niya at hindi na siya nag-abalang tanongin ito.
"ITO na ba ang lahat?" Tanong ni Chrismith kay Rose habang binubuklat ang folder. Naroon siya ngayon sa kompanya ng mga Rodriguez at personal na inaasikaso ang merger ng kanilang kompanya doon.
"Yes, Sir!"
"You may go now," aniya nang mapansin na hindi pa ito umaalis.
"Ahhm, Sir, kung may kailangan pa daw po kayo ay nasa kabilang room lamang ang opisina ni Ma'am Janice."
Nanunuri ang tinging ipinukol ni Chrismith sa secretary ni Nica. Unang tingin palang niya dito ay hindi na niya ito gusto. Ramdam niyang wala itong loyalty sa isang tao.
Mabilis na tumalikod upang umalis si Rose nang mapansin ang nanunuring tingin ng binata. Pagdating sa pwesto ay para siyang natuklaw ng ahas sa kinatayuan nang makita ang among dalaga na naghihintay sa kaniya.
"Akala ko po ay hindi kayo papasok, Ma'am!" bati ni Rose sa dalaga na mukhang wala sa mood makipag plastikan.
"Kaya ka ba nangangapitbahay?" sarkastikong sita ni Nica sa ginang. Hindi na rin siya gumagamit ng salitang nagpapakita ng paggalang sa nakakatanda sa kaniya.
"Hinatid ko lang po ang mga papelis na hinihingi ni Mr. Yuchan." Nakayuko ang ulong sagot niya dito.
"And who the hell you're to give those papers to him without my permission?" Bulyaw niya sa kaniyang secretary at ang pakiramdam niya ay dumoble ang sakit ng kaniyang ulo.
"So-sorry po, Ma'am, sinunod ko lang po ang utos ng iyong ama." Nabulol siya bigla at first time na makita ang galit sa mukha ng amo. Ngayon lang siya nito na bulyawan.
Naikuyom ni Nica ang mga kamao at nakakapaso ang mga titig na ipinukol sa kaniyang secretary. Pilit kinakalma ang sarili at nagpasyang sugurin ang lalaking tinuturing na kaaway na ngayon. Ngunit bago pa siya makapasok sa loob ng opisina ng lalaki ay rinig niya ang pag-uusap ng kaniyang ama at ito kasama ang epokrita niyang kapatid.
"Nasabi na sa akin ni Daddy ang problema ng kompanya at willing akong magsakripisyo para sa ikabubuti ng lahat."
Napaismid si Nica nang marinig nag sinabi ng kapatid. Hindi muna siya tumuloy sa loob at nakinig sa plano ng tatlo.
"I'm sorry kung kailangan pa natin gawin ito, si Daddy ang nagdesisyon nito at gusto niyang makasiguro na maging maayos ang lahat sa kompanya." Malumanay na pakipag-usap ni Chris sa mag-ama.
"You two are look perfect," singit ni Margaret sa pag-uusap ng tatlo.
Napataas ang kilay ni Nica pagkarinig sa boses ng madrasta.
Hindi niya alam na naroon din pala ito.
"Nag-usap na kami ng iyong Mommy at sobrang saya niya nang malaman na pumayag na si Janice na magpakasal sa iyo."
"Are you--" hindi natapos ni Chris ang iba pang sasabhin nang bigla bumukas ang pintuan.
"Pumapayag na ako sa gusto mo, Dad!" serysuso ang mukha ni Nica habang nakatingin sa kaniyang madrasta.
"Ang bastos mo talagang babae ka! Hindi ka ba marunong kumatok?" galit na sita ni Margaret kay Nica.
Biglang kinabahan si Janice sa biglang pagsulpot ni Nica.
"Mukha kang hindi kagalang-galang kaya huwag ka na mag drama diyan." Mataray na sagot ni Nica sa madrasta nito.
"Nica!" nagbabantang saway ni Alfonso sa anak.
"Sa akin magpapakasal si Mr. Yuchan upang hindi na isakripisyo ng pinakamamahal mong anak ang kaniyang kalayaan." Sarkastikong pagpapatuloy ni Nica habang makangising nakatingin sa kaniyang madrasta.
"Hindi sakripisyo ang gagawin ng aking anak dahil sila ang nababagay ni Chrismith." Kontra agad ni Margaret kay Nica.
"Ako ang anak ng tunay na may ari ng kompanyang ito kaya sa akin siya magpapakasal. Hindi ko hahayaan na mapunta sa anak mo ang trono na pagmamay-ari ng aking ina!"
"Nica, nasa harapan tayo ng ibang tao," ani Alfonso sa malumanay na tinig dahil alam niyang lalo lamang magmamaldita ang anak kapag tinaasan niya ito ng boses.
"Hindi ka naman na ibang tao sa pamilya kong magulo, 'di ba?" Nakangiting baling ni Nica sa binata. Ang mapang-asar niyang ngiti ay nabura nang magsalubong ang mga paningin nila. Nakakatunaw ang seryusong titig nito sa kaniya na tila ba nababasa nito ang tunay niyang saloobin.