( Part II )
Chase Mikael Monteverde
[Point Of View]
Pumunta ako sa rooftop na nakita ko at bumungad sa akin ang napaka-lakas na hangin at magandang tanawin pagkatungo ko dito. It's on 8th floor at kitang-kita ang lawak ng buong University, highways, buildings na malapit dito.
Lumapit ako sa edges ng building at sumilip pa ibaba na halos ika-hilo ko. Kaya naman napa-atras ako nang ilang hakbang. Siguro kaya pinag babawalan ang pag tambay dito dahil walang railings 'to at delikado.
I smirk habang pumamulsa at nilalanghap ang sariwang hangin na tumatama sa akin. Hanggang sa napapikit ako at tumingala para damhin ang hangin na tumatama sa balat ko. Sana naman sa pag-alis ko sa mansion makalaya na ako sa sakit na nararamdaman ko. It's been almost a year. I should move-on and accept the fact pero nahihirapan pa rin ako. It is so sad to think that the person you trust, is in love with the person you loved.
Wala pa halos na 15 minuto na nandito ako nang bigla akong may narinig na papalapit sa akin kaya napadilat ako ng mata ko.
"Whuuuy! Pag-usapan natin 'to, huwag ka magpapakamatay!" 
What? Ano bang pinagsasabi niya? Lilingunin ko sana yung babaeng nagsasabi no'n pero niyakap niya ako nang sobrang higpit sa may beywang ko.
"The hell?!"
Ano ba problema ng isang 'to? Nababaliw na ba siya? Madidisgrasya kami sa ginagawa niya!
"What the?!" Inis na sabi ko habang sinusubukan kong alisin yung mga braso niyang nakapulupot sa akin.
But the hell! Hindi ko 'yon maalis hanggang sa ma-out of balance kaming dalawa sa simento. What's her problem, really?! Sinamaan ko siya ng tingin.
"What the hell is your problem, Miss?!" Singhal ko sa babae. My butt hurts.
Her eyes catches mine ngunit binaling niya rin sa ibang direksyon ang mga mata niya. Habang nagpapagpag ng kaliwa niyang braso.
She's wearing a school T-shirt, maong pants and snickers. She's a morena, medyo may katangusan ang maliit na ilong at hanggang balikat ang buhok. Rosy cheek at makapal din ang mga kilay. She doesn't even need to draw those brow. And I can say that she's pretty enough, without any make-up on.
I cursed myself when I realized that I was checking her out. Though she's not my type. Not at all.
"So, you're deaf now?" Inis na sabi ko sa kanya.
"Bakit ba ang sungit mo? Ikaw na nga pinigilan ko sa pagtalon mo d'yan ikaw pa may ganang magalit? Alam ko mahirap ang buhay pero hindi naman pagpapakamatay ang solusyon sa problema! Alam mo dapat nga mag-thank you ka sa akin kasi niligtas ko buhay mo."
My eyes gleamed. Gusto ko siya tawanan pero pinigilan ko. Seriously? Bakit niya naisip na mag papakamatay ako? Napa-isip tuloy ako kung ano ba ang itsura ko kanina noong mga oras na nakita niya ako. Masyado ata itong nanunuod ng mga telenovela kaya kung anu-ano mga pumapasok sa utak nitong babaeng 'to.
Napa-iling ako while I try to hide a small smile that forming on my lips.
"Seriously? I'm not that insane para gawin 'yan," and add the fact that I'm afraid of heights kaya naman hinding-hindi ko talaga babalakin magpakamatay ng ganyan.
"You know what? If I'm not mistaken you are just like the other girls that wants my attention, right? So, 'yan napansin na kita at nayakap mo pa ako. Satisfied now?" Mayabang na sabi ko habang nakatingin ng diretso sa mga mata niya.
Her jaw dropped open when I said that. As if she couldn't believe what she heard from my mouth. 
I can not figure out if her face is annoyed or not. Her reaction was really so priceless!
"H-hoy, t-teka lang ha! Can you please, stop accusing me na may gusto ako sayo? Ang yabang mo naman para sabihin 'yan, sino ka ba sa akala mo?" Natigilan siya ng saglit while looking me from head to toe pero parang mas nadismaya pa siya.
"Pa-English-English ka pa d'yan akala mo siguro hindi ko naiintindhan noh?"
May sinabi ba akong hindi siya marunong mag-English?
"So, akala mo kina-attractive mo na 'yan kasi pa-English-English ka? Ang yabang nito. Akala mo naman talaga kung sinong gwapo!" Inis na singhal niya sa'kin. Habang inis na inis lumakad palayo. Sinamaan niya pa ako ng tingin bago tuluyang umalis dito sa rooftop.
Hindi ko mapigilan ang hindi mapa-ngiti nang maiwan niya ako dito mag-isa.
That girl amazed me.
Hindi niya ba talaga ako kilala? How come? I'm sure kahit transferee alam na yung pangalan ko. Saka, sa pagkaka-alam ko kilalang-kilala ako dahil sa isa akong Monteverde.
Maybe she has her own world? Kaya hindi siya aware sa mga bagay-bagay? At maybe hindi rin siya palabasa at pala-nuod ng balita? Napa-iling na lang ako at napangiti mag-isa habang nandito pa rin sa may rooftop. 
I can't imagine na after all these months, ngayon lang ulit ako ngumiti ng ganito. All thanks to that girl, hindi ko tuloy maiwasan ang hindi isipin yung babaeng 'yon. Kasi kung nagkataon man, she's the first one na taong inis na inis sa akin and for me, it's kinda challenging that someone is hate my presence.
I'm on my way to my next class which is Physiology, at habang naglalakad akong mag-isa, may mga i-ilang babaeng nag pa-pacute at nagpapansin sa akin.
"O.M.G! Si Chase!"
"Ang pogi niya pala talaga sa personal!"
"Hi, Chase!"
"Mukha siyang Prinsipe na naglalakad."
I sighed heavily ng makaupo ako. Pero hindi pa ako nagtatagal sa kinauupuan ko when someone poked my shoulder. Napa-angat ako ng tingin hanggang sa mag-tama ang mga mata namin. It's Vanessa.
"Saan ka galing?" She asked.
"You don't need to know," malamig na sagot ko sa kanya without looking at her.
Marahan siyang tumango at buti na lang at hindi na siya nag tanong pa.
Noong mag-uwian ay hinintay ko munang mauna yung mga kaklase ko na lumabas bago ako tumayo. But then napatingin nanaman ako kay Vanessa sa tabi ko. Kami na lang ngayon ang tao na naiwan ngayon dito sa lab.
"May kasabay ka bang umuwi?" Maingat na tanong niya sa akin. Nung malagay ko yung strap ng bag ko sa kanang balikat ko.
"My Mom," I answered. Kaya napatango na lang ulit siya at ngumiti bago huminga ng malalim.
"Ahm, C-chase? Pwede ba tayong maging mag kaibigan? Gusto ko na mas makilala ka pa ng lubusan?" Kinakabahang ani niya.
"We're already friends, right?" Tipid na sagot ko sa kanya noong lingunin ko siya.
Kaya tumango siya. She's going to say something pero hindi ko na hinintay pa iyon na lumabas sa bibig niya noong iwan ko siya roon.
Papunta pa lang ako sa parking lot ng school, when I saw my Mom talking to someone at nagtatawanan sila.
Seriously? Sumasakit ulo ko dito sa Mommy ko. If she only knows na ginagamit lang siya nito in their own benefits. Hindi na natuto.
"Chase!" Masayang tawag sa akin ng Mommy habang yung kamay niya ay tinatawag ako para lumapit doon.
Napa-irap ako nang makalapit ako sa kanila. The girl is still facing my Mom, ni-hindi man lang lumingon sa akin? If I know ako naman ang dahilan kaya niya kinakaibigan itong si Mommy, tssk. How pathetic!
"What's with the face Chase? Hindi ka ba masaya sa unang araw mo rito?" Panunuya ni Mommy sa akin. Habang sinusuri itsura ng mukha ko pero hindi ko na lang 'yon pinansin.
My forehead creased, "Can we just go?" Inis na wika ko at bago pa ako makasakay ng kotse namin pinigilan agad ako ni Mommy.
"Wait! Chase, I'm going to introduce you to Kaylle," masayang sabi ni Mommy.
Kaya napabaling muli ako ng tingin sa babaeng nakatalikod pa rin. Pero noong humarap siya nagulat ako ng makita ulit siya.
She's Kaylle...
I'll see. 
The girl from the rooftop?
"So, it's you again." I uttered bago ibaling sa ibang direksyon.
Hindi ko maiwasan ang hindi ma-dismaya. Kasi akala ko iba siya. Hindi rin pala.
Maybe... Just maybe na kilala niya siguro talaga ako? At gusto niya lang mapalapit sa akin, that's why pati si Mommy gusto niya kasabwatin para mapalapit sa akin?
Mga babae nga naman...
But that's given now, since natuwa naman ako sa kanya. I maybe single but she's gonna have to be amazing to change that.