CHAPTER SEVEN

ARRAs POV
NAKAKAINIS!
Akala ko forever nang maganda ang magiging takbo ng buhay ko. Yung tipong, ako yung reyna, sila ang mga alipin at kaya kong gawin ang lahat ng walang kumukontra. Pero simula nang dumating ang nakakainis na babaeng iyon na di ko alam kung saang lupalop pa galing. Wala na siyang ibang ginawa kundi ang ipamukha sa akin na mas malakas siya, mas makapangyarihan at mas may kaya. Baka hindi niya alam, pader ang binabangga niya. Pwes, ipapakita ko sa kanya na nagkamali siya ng binangga. I'll make her life a living hell. Humanda ka sa akin, Margaux Manrique.
Matapos yung incident sa may parking lot ay palagi ko nang naiisip yung mga sinabi niya sa amin. I have this feeling na para bang nagkita na kami dati, di ko maintindihan. Yung pagiging fiance namin ni Jett, pa'no niya nalaman yon? Eh transfer student nga siya at hindi pa gaanong bulgar sa lahat iyon, iilan lang ang may alam. My name, bakit kilala na niya ako kaagad nung first day pa lang niya, eh kung tutuusin, siya lang yung nagpakilala sa amin nung first day. Even Jett's name, alam rin niya. Sino ba talaga siya? Bakit ang dami niyang alam?
"What brings you here, dear?"
Tanong sa akin ng Auntie ko, ang principal ng West High. Andito kasi ako ngayon sa Principal's office at sakto namang wala siyang ginagawa.
“Lubus-lubusin mo na ang araw mo dito sa West High, Margaux. Dahil sisiguraduhin kong, ito na ang huli mo dito. Isip-isip ko.
"Go ahead. Patalsikin mo ako... Ang tanong, kaya mo?"
Biglang nag-play sa utak ko yung sinabi niya sa akin. Oo, kaya ko. Dahil mas makapangyarihan ako sa 'yo.
Umupo ako sa tapat niya at sinabi na kung ano ang sadya ko.
"May gusto lang ako ipatalsik sa skwelahang ito. Masyado kasi siyang nagmamagaling. I know you can do it. Kasi kahit na walang dahilan o kahit di ko na sabihin yong rason, kayang-kaya mo siyang paalisin dito. Masyado siyang epal sa buhay ko. Ayoko siya dito."
"Masyado yata yung galit mo sa taong yun. Who is this person by the way?"
"Margaux Manrique. I don't like her and I don't want her to be part of West High. Bakit ba kasi nakapasok yn dito? I want her to leave this school. At mangyayari iyon sa tulong mo. Gusto ko, pagbalik ko ngayon sa room ay wala na siya sa paningin ko. Yon lang."
Tatalikod na sana ako nang bigla niya akong pigilan. "Wait! Margaux Manrique as in yung classmate mo? The transferee student?"
"Bakit, maliban ba sa kanya may iba pang Margaux Manrique dito sa school?"
"No can do." Umiiling pa niyang sabi. Teka, nagkamali yata ako ng dinig. Ano nga ulit yung sinabi niya?
"No can do."
"What do you mean, no? Paanong hindi pwede at bakit di pwede? Bakit, sino ba siya?" Sino ba talaga ang babaeng yun? Bakit hindi siya pwedeng paalisin dito?
"Malaki ang naitulong niya sa school na 'to. Kung papaalisin ko na lang siya ng basta baka pababaksakin niya ang West High. Ayokong mangyari yon. Kaya niyang gawin iyon Arra, ang patumbahin ang skwelahang ito dahil kaya niya, dahil makapangyarihan siya. But yet, di niya yon ginawa. Sa katunayan, nag-enrol pa siya dito. We must be thankful. Kaya di ko pwedeng gawin ang gusto mo."
"What are you talking about? Di kita maintindihan." Ano ba yung mga pinagsasabi niya? Nagpapatawa ba siya?
"Di mo ba talaga siya kilala? Basta, di ko pwedeng gawin ang gusto mo. Pabayaan mo na lang siya."
Pabayaan? Di ko yata gusto yung sinabi niya.
"What!? Naririnig mo ba yung sinasabi mo? Pabayaan na lang? Ibig sabihin, pababayaan mo rin akong sirain niya ang araw ko?" Pagtataas ko ng tono sa kanya.
"Masisira talaga ang araw mo kung magpapaapekto ka. Akala ko ba matapang ka? Bakit sa inaasta mo ngayon parang sinasabi mo na di mo siya kaya? Well, di mo nga naman siya kaya. Pero bakit kung umasta ka parang natatakot ka sa kanya? Ganyan ba ang matapang? Hindi yata ikaw ang Arra Mendoza na nakilala ko. Ang hina mo naman pala kung ganon. Arra my dear, kung binabangga ka ni Margaux, eh di banggain mo rin. Wag kang magpapatalo. Patunayan mo sa kanya na hindi ganon kadaling banggain ang isang pader ka kagaya mo. Wag kang mahina."
Para akong nabuhusan ng isang malamig na tubig. Natauhan ako. Bakit nga naman ako matatakot sa kanya, eh kung tutuusin ay mas malakas ako sa kanya, kayang-kaya ko siya. Teka---sinabi ko bang natatakot ako sa kanya? Hell no! Hindi ako natatakot.
"Oo, tama ka. Hindi ako mahina at hindi ako natatakot sa kanya. Kung ikukumpara sa 'yo, mas matapang ako. Kung di mo siya kayang paalisin dito, then ako ang gagawa."
Nakakainis siya! Akala ko pa naman matutulungan niya ako. Wala rin pala akong mapapala. Akala ko, ito na ang pinakamasayang araw ng buhay ko. Kasi akala ko mapapatalsik ko na ang bruhang yon, pero nagkamali ako.
"Maswerte ka ngayon dahil di ko pa yon magagawa. But I'll make sure na sisirain ko ang araw mo, Margaux. Hindi ang kagaya mo ang tatalo sa akin."
"OH? BAKIT mo ako pinapaunta dito?" Tanong sa akin ni Jett. Nandito kasi kami ngayon sa may Garden, nakaupo sa may bench. Wala namang tao ngayon, kami lang dalawa.
"We have to talk."
"About what?"
Umupo siya sa tabi ko. "About who." Pagtatama ko. "Margaux Manrique."
"Oh? Ano namang tungkol sa kanya?"
"Wala ka bang napapansin sa kanya? She's really weird. Feeling ko, nagkita na kami dati. Di ko lang talaga alam kung saan o kailan. Bakit ang dami niyang alam tungkol sa akin? Sa atin? And to say na isa lang siyang transferee student. Sino ba talaga siya?"
"Sa ngayon, di ko pa alam. Di ko masasagot yang tanong mo. Pero isa lang ang masasabi ko, may pinaglalabanan siya kaya niya ginagawa ang ganito."
"Di kita maintindihan. Ano naman yon?"
"Aba, malay ko! Di ko nga sabi alam. Bigla na lang din kasing sumulpot yung babaeng yon at para bang kaaway ang lahat ng tao. Ewan ko kung may family problem ba yon kaya niya ginagawa 'to o ano.
But I can feel the same too. May weird feeling din ako na para bang nagkita na kami dati. Her eyes, familiar.
Pero ewan ko ba. Yung mga tanong mo, yun din ang tinatanong ko sa sarili ko. Iniisip ko na nga lang na baka admirer o stalker ko siya kaya marami siyang alam. Pero iba yung way ng pagsasalita niya. Ewan."
Para siyang ewan. "Puro ka ewan, puro ka ewan. Ewan ko din sa 'yo!" Pagalit kong sabi. "Gusto kong alamin mo ang lahat ng tungkol sa kanya. Alamin mo kung sino ba talaga siya. Ikaw na playboy ka! Baka mamaya isa pala iyon sa mga babae mo ah! Tapos ngayon, gustong maghiganti kasi nabuntis mo siya! Kainis ka!"
"Ewan ko din. Haha! Pero kung naging babae ko nga iyon, malamang iniwan na kita. Sa ganda ba niya, bakit ko pa siya papakawalan diba? Sige, aalamin ko ang lahat. Pero pag ako, nahulog sa kanya, iiwanan kita." Pananakot niya na effective naman.
"Sige! Iwan mo 'ko, papasalvage kita." Tumawa lang siya sa sinabi ko. Paano kaya kung isa siya sa naging babae ni Jett? At nabuntis kaya gustong maghiganti dahil iniwan? Bakit ba kasi ang playboy ng fiance ko!
Malalaman ko rin ang lihim mo, Margaux. Aalamin ko ang baho mo. Hindi ako papayag na ikaw lang ang may alam.
Pagkatapos naming mag-usap ay bumalik na kami sa room namin. Di pa man ako makapasok ng tuluyan ay kita ko naagad yung kilay niya na nakataas at naka-ekis pa ang mga braso na tumingin sa akin. Tinaasan ko rin siya ng kilay at tiningnan na para bang sinasabi na, "Malalaman ko rin ang lahat, maghintay ka lang."
"Ang sama ng tingin sa 'yo."
"Oo nga! Sarap dukutin ng mata."
Bulong sa akin ng dalawa. "Hayaan niyo na siya ngayon. Kung hindi siya kayang patalsikin ng walang kwentang Principal dito, pwes ako ang gagawa. Hindi pa sa ngayon pero gagawin ko ang lahat hanggang sa siya na mismo ang magmamakaawa sa akin na umalis na lang. Ang tulad niya ay di nararapat sa skwelahang ito."
Humanda ka lang Margaux, kung ano ang dinanas nilang lahat sa akin ay ipapatikim ko rin sa 'yo. Ipapakita ko sa'yo kung gaano ako kalakas. Ibabagsak kita!
May ipapagawa ako sa inyo."
Mahina lang ang pag-uusap namin, yung sakto lang na marinig naming tatlo.
"Ano iyon?" Ngumiti lang sila sa akin, nag-smirk lang din ako. Pagkatapos ay sinabi ko na sa kanila ang gusto kong sabihin.