Simula
Marinel
MAKALIPAS ang tatlong taon...
"Slowly! Got you!" Napahagikhik ang anak ko nang kilitiin ko ito sa kanyang tagiliran.
"Mama! No! Stop it!" inis nitong wika at lumayo sa akin.
"Mahal mo si Mama 'di ba? Now give me a kiss!" Umirap naman ito sa akin. God! Why is he so resemblance of his father?
"I will kiss you but stop poking me! It hurts me Mama," maktol pa nito.
"Alright! Hindi na kasi. Now give me a kiss Clayd!" panunuyo ko pa.
Lumapit ito sa akin at binigyan ako ng malutong na halik. Masuyo kong hinaplos ang pisngi nito pababa sa balikat hanggang masagi sa daliri ko ang kuwintas niyang suot. The cross pendant owned by Caldwill and now his son is wearing it. Naalala ko, nadala ko ito no'ng pinalayas niya ako.
"Ma," pukaw nito sa akin.
"Yes?" Napanguso naman ito.
"Mama, I don't want to go back there anymore," he said and despair.
"Where? Sa school mo? No way! Dapat pumapasok ka. Nursery!"
"No! No! No!" galit niyang sagot at tinalikuran ako.
"Clayd, never turned your back on me. You know that was so unrespectable." He despair again and suddenly hug me.
"Ma, they keep bullying me for not having a father." Napaawang ang bibig ko sa narinig. Mahigpit ko siyang niyakap.
"Patawarin mo ako anak," wika ko at napaluha.
Kumalas naman ito sa pagkakayakap sa akin.
"Please don't cry Ma. I promise I will be a good boy but Ma, I want a home schooling." Agad akong napatango at kinarga siya.
"I will," sagot ko at inihele siya para makatulog.
"Kumusta naman ang–"
"Ssh!" senyas ko kay Nica nang pumasok ito sa kuwarto namin ni Clayd.
"Sorry," bulong niya.
Nang mapansin kong nakatulog na talaga ng mahimbing si Clayd ay marahan ko itong inihiga sa kama ko. Humalik ako sa noo ng anak ko at hinila na si Nica palabas ng silid namin.
"Ayos ka lang ba?" aniya. Nailing ako at napasandal sa pinto.
"Naaawa na ako sa anak ko Nica. Binu-bully daw siya ng mga kaklase niya dahil wala siyang ama. Gusto niya ng home schooling," sagot ko at 'di maiwasang mapaluha.
"Pumayag ka na Nel. Matalinong bata si Clayd. Like father, like son. Sa edad na three and half years old, marunong na siyang magsalita ng diretso and he even understand some adult problems."
Tama si Nica, namana ni Clayd kay Caldwill ang pagiging matalino.
"Tama ba talaga ang ginawa ko Nica? Ang itago si Clayd kay Caldwill?"
"Nel, wala kang kasalanan kaya walang mali sa ginawa mo. Problema na ni Caldwill iyon! Tsk!" Napabuntong-hininga.
"Alright, papayagan ko na mag-home schooling si Clyad." Napatayo ako ng tuwid at umingkis sa braso ni Nica.
"Kumusta ang clinic?" tanong ko.
"Doing well Doc. Marinel Villaraza," sagot nito na may halong pang-asar. Napairap ako.
"Ewan ko sa iyo. Wala bang naghahanap sa akin?" Nailing naman ito.
"By schedule po kayo Doc." Napatawa ako.
"Shut up! Naghapunan ka na ba? Sabayan mo ako." Napahimas ito sa kanyang tiyan.
"Hindi pa 'no! Tom Jones na nga e!" Agad naman siyang umupo sa hapag. Pinaghain ko siya at umupo na rin sa tabi niya.
"May balita ka sa kanya?" Nahinto ako sa pagsubo ng kanin.
"Wala. I never stalk him Nica, ever since we parted. And I don't want to know every single detail about him."
"Bitter Nel!" Siniko ko siya at napatawa.
"I am not! Sapat na sa akin si Clayd at sisikapin kong maging isang mabuting ama at ina sa kanya. Sa loob ng nakalipas na tatlong taon ay nakaya ko na wala siya kaya kakayanin ko pa rin hanggang ngayon." Niyakap naman niya ako.
"I'm so proud of you Marinel. Oh, I forgot! May conference kang dadaluhan bukas. Nakalagay iyon sa planner mo." Hinugot ko naman sa bulsa ko ang phone ko. I checked my appointments.
"Ay! Nandito nga. Puwede ko isama si Clayd 'di ba?" tanong ko pa.
"Oo naman! Good luck! We need that Marinel, for business." Tumango ako bilang pagsang-ayon.
"Well, good luck to me."
BOLADCT-1
Marinel
"CLAYD! Better hurry up!" tawag ko sa anak ko. Kanina pa kasi ito nasa silid namin.
"Ma, did you saw my toy car? I couldn't find it!" Padabog pa itong lumakad palapit sa akin.
"Nasa kotse, ikaw talaga. Come on, Mama were going to be late kapag hindi tayo nagmadali." Kinarga ko ang anak ko at lumabas na ng bahay namin.
"Ma, I love you," bulong
nito bigla.
"Mahal din kita anak," tugon ko.
"Bye baby boy!" ani Nica at humalik sa pisngi ni Clayd.
"Tita, I am not a baby boy anymore," inis na wika ng anak ko. Nagkatinginan kami ni Nica.
"Sinabi ko na sa iyo, Clayd Erl Villaraza is a big boy now." Isang malutong na halik naman ang ibinigay sa akin ng anak ko.
"Sus! Mag-ingat kayo ha!"
"We will Nica," sagot ko. Isinakay ko na sa kotse si Clayd at maging ako ay pumuwesto na sa driver's seat.
"Nica, iyong clinic!" paalala ko pa.
"Opo, Doc!" Nailing na lamang ako.
"Ma, where are we going?"
"Novo Hotel sweety, may conference si Mama e." He smiled at me. Napabuntong-hininga ako. He's starting to get nosy.
When we reached the hotel, nag-park ako agad.
"Are you hungry?" Nailing naman ang anak ko.
"Okay." Hinila ko na si Clayd papasok at tinungo ang conference hall.
"Doc. Nel!" bati sa akin ni Doc. Sison.
"Hi! Makatili ka naman Anne," natatawa ko pang sagot. Doc. Anne Sison is my friend way back when I'm studying my second course. She's also a pediatrician like me.
"Well, I am just so happy to see you. You know, magkaiba tayo ng clinic na pag-aari at sa mga conference lang tayo nagkikita." Napangiti ako.
"So glad to see you too Anne," bati ko pabalik. Yumuko naman ang ulo nito nang mapansin niya ang anak kong si Clayd.
"Oh my! What a handsome son you had Marinel. Dati sa stroller ko lang nakikita ang batang 'to every time you attend on our classes. Ang tagal na pala nating hindi nagkikita." Napangiti ako at napataas noo.
Never kong ikinahiya ang anak ko simula nang mag-aral ako ulit bilang isang pediatrician. Lagi kong kasama sa school ang anak ko at hindi iyon dahilan para ikahiya ko siya. Clayd is a blessing and a treasure for me.
"Hi po," bati ng anak ko.
"Ang guwapo mong bata!"
"Puwera usog," sagot ko naman at pareho kaming nagtawanan.
"Nandito pala ang inaanak ko." Pareho kaming napatingin ni Anne sa nagsalita.
"God baby! Where did you go ba? You know naman hindi malapit sa akin si Clayd," ani Anne. Ninong ni Clayd si Bill at asawa ito ni Anne.
"Papa!" Clayd said and run towards with Bill.
May biglang kurot akong naramdaman sa aking dibdib. Kung hindi sana nagkagulo ang lahat, sana si Caldwill ang tinatawag niyang Papa ngayon. Sana hindi siya maghahanap ng kalinga mula sa ibang lalaki. I know, Bill is a good man, also her wife Anne. Pero hindi naman sa lahat ng panahon ay magiging ama-amahan ni Clayd si Bill. Magkakaroon din ang mag-asawa ng sarili nilang anak.
"I miss you buddy," Bill said.
"Me too Pa, let's play please!" Napabaling naman sa akin si Bill.
"Sure," sagot ko. Kinayag na niya ang anak ko palabas ng event hall. Umingkis naman sa akin si Anne.
"I'm pregnant Marinel," pag-amin nito.
"Wow! That's great news!"
"I know! May little brother na si Clayd. Dalawin mo naman kami sa Iligan. Last visit mo do'n, two years ago pa," aniya.
"Sorry Anne, masiyado kasi akong abala sa trabaho at kay Clayd at saka hayaan mo't kapag nakaipon ako'y do'n kami sa inyo di-diretso." She smiled at me.
"Alright! I understand your situation. Mahirap naman talaga magpalaki ng anak."
"Nang mag-isa," mapait kong dugtong.
"Yeah, but you're a great mom to Clayd, be proud of that. Well, umupo na tayo. Mukhang magsisimula na."
Itinuro naman nito ang stage. Nasa gitna na nga ang emcee. Inalalayan ko na si Anne papunta sa upuan namin. May programme naman na ibinigay sa bawat bisita.
"Have you heard the news? Guest speaker natin ang isa sa mga specialist from states and he's freaking hot, plus he's so handsome." Tila kilig na kilig pa si Anne.
"May asawa ka na," biro ko pa.
"Well, girls are girls. Kahit na guwapo ang dyowa o asawa mo, you cannot ever stop yourself from admiring somebody."
Tama si Anne, I even have crushes in our school before.
"Oh I forgot, ex-husband mo pala ito," Anne said.
Bigla namang nag-feedback ang microphone ng emcee kaya hindi ko narinig masiyado ang tanong ni Anne sa akin.
"Ano 'yon?" tanong ko. Sumenyas itong wala lang at ngumiti sa akin. Ngumiti lang din naman ako pabalik.
Nagsimula na ang programme at halos nakatutok lang ang mga mata ko sa stage. Hanggang sa may tinawag na ito.
"Please welcome, our guest speaker Mr. Caldwill Enzo Villaraza."
Parang nabingi ako sa narinig ko. Pakiramdam ko'y parang nanigas ang buo kong katawan. Ni ayaw kumurap ng mga mata ko sa kanya.
"What a handsome hematologist," kinikilig pang kumento no'ng emcee.
Caldwill just laughed at her. Awtomatikong tumulo ang mga luha ko sa mata. Three years! For almost three years ay ngayon ko lang siya ulit nakita. He is still the same. The way he laughed and smiled. His hair are still well maintained by his favorite haircut. His posture are still the same. He's still wearing his black piercings. The way he dressed up that looked him like a bad boy. It's like nothing happens to him for these past three years. Nasapo ko ang dibdib ko at nahihirapan akong huminga ng maayos. Walang nagbago sa kanya. Still the man I love the most. The man who gave me my son Clayd. The man who broke me. Dali-dali kong pinahiran ang mga luha ko sa mata.
"Anne, kailangan ko na umuwi," baling ko pa rito.
"What? It's not done yet."
"But I have to," I answered.
"Nel, you need this. We need this. Kung ano man 'yan, clear your mind and focus. Your ex-husband isn’t going to bite you." I despair. She knows Caldwill at aminado ako na kailangan ko nga ang pagtitipon na ito. Business is business! Kalma Nel! Pinigilan ko ang sarili ko na mapatitig kay Caldwill habang ito ay abala sa kanyang speech. I can't even hold back my tears kaya minsan ay napapayuko na lamang ako. I am still affected! Of course! I love him. I still love him even if he hurts me big time. God! I hope this will end right now.
Important Notice:
(Book 1: But Only Love Can Tell)
(Book 2: But Only Destiny Can Tell)
(Book 3: But Only Love And Destiny Can Tell)