"ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจค่ะ...ถ้าพี่พีทมาตรงกับที่เดียร์กลับมาบ้านก็ได้ทานแน่นอน"เดียร์บอก เธอยังคงมองเขาอยู่
"คับ..งั้นพี่คงต้องมาบ่อยๆ..เพราะพี่ยังไม่ค่อยรู้จักร้านอาหารที่อร่อยๆ..เหมือนที่เดียร์ทำเลย"พีทพูด เขามองเธอเช่นกัน
"ป้านิ่มคะ..จัดโต๊ะเลยนะคะ..เดียร์จะไปบอกพ่อเองค่ะ"เดียร์หันไปบอกป้านิ่ม
"ค่ะ..คุณเดียร์"ป้านิ่มบอก
เดียร์ทำท่าจะเดินออกไปจากครัว
"เดียร์..พี่ไปด้วย"พีทบอก เขาเดินตามเธอไป
ป้านิ่มเห็นแล้วคิดในใจว่า สงสัยพีทจะชอบเดียร์มากกว่าษาแน่ๆ เพราะพีทบอกกับษาว่าจะกลับไปทำงานต่อ ตอนที่ษาชวนไปดูหนังกับช็อปปิ้ง แต่กลับบอกเดียร์ว่าไม่มีธุระที่ไหนแล้วก็ตามติดเดียร์มาจนถึงเย็นเลยทีเดียว ถ้าเป็นอย่างที่คิดได้ก็ดีเลยเพราะพีทเป็นคนดีและตัวเธอเองก็เห็นพีทมาตั้งแต่เด็กๆแล้วจึงอยากให้เขาเลือกเดียร์เป็นเจ้าสาวจริงๆ
พีทเดินตามเดียร์มาที่ห้องทำงานของนาวิน
"พ่อคะ..ทานข้าวได้แล้วค่ะ"
เดียร์บอกเมื่อเปิดประตูเข้าไป โดยมีพีทเดินตามเข้าไปด้วย
"อ้าว!ตาพีทยังไม่กลับหรือลูก"พ่อถามเมื่อเห็นพีทเดินเข้ามาด้วย
"ยังคับคุณลุง...ผมตามเดียร์เอาขนมไปให้เด็กๆมา..และก็ไปดูเดียร์ทำอาหารแล้วก็ขึ้นมานี่แหละคับ"พีทยิ้ม
"ยายเดียร์ก็ทำอย่างนี้ทุกครั้งที่กลับมาบ้านนั่นแหละ..แล้วตามไปด้วย..ไม่เบื่อเหรอ"พ่อถาม
"ไม่เบื่อหรอกคับ..สนุกดี..แต่เดียร์ทำอาหารเก่งนะคับคุณลุง..แถมอร่อยอีกด้วย"พีทชม
"ยายเดียร์ทำอาหารเก่งทั้งคาวและหวานนั่นแหละ..นิสัยเหมือนแม่เค้าน่ะ.."พ่อยิ้ม
"ไม่ต้องมาชมเดียร์เลยค่ะพ่อ..เดียร์เก่งสู้แม่ไม่ได้หรอกค่ะ..แม่ของเดียร์เก่งที่สุด..จริงมั้ยคะ"เดียร์ยิ้ม
"ก็ต้องใช่สิ..ขืนบอกว่าไม่ใช่..พ่อคงไม่ได้กินข้าวเย็นแน่ๆ"พ่อขำ
"แหม!ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ"เดียร์พูด
"ไปๆกินข้าวกันดีกว่า..ตาพีทคงจะหิวแล้วล่ะ"พ่อบอก
"จะไปไหนกันคะพ่อ..อ้าว!พี่พีทยังไม่กลับหรือคะ..ไหนบอกว่าจะกลับไปทำงานต่อไงคะ"
ษาเปิดประตูเข้ามา เธอได้ยินที่พ่อพูดแล้วเห็นพีทยังไม่กลับจึงถาม
"พอดี..ทางลูกค้าโทรมาแคนเซิลน่ะ..พี่เลยอยู่ต่อ"พีทบอก
"ษา..กลับมาแล้วก็ไปกินข้าวพร้อมๆกันเลยสิลูก..น้องทำอาหารเสร็จแล้ว..พ่อกำลังจะไปกินเหมือนกัน"พ่อบอก
"ไม่ล่ะค่ะ..ษากินมากับเพื่อนแล้ว..แล้วนี่พี่พีทจะกินข้าวด้วยหรือคะ"ษาถาม
"คับ..พี่จะชิมฝีมือทำอาหารของเดียร์น่ะ"พีทบอก
"ก็งั้นๆแหละ...สู้ไปทานตามห้องอาหารไม่ได้หรอกค่ะ"ษาพูด
"ยายษา..ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ..น้องอุตส่าห์ตั้งใจทำนะ"พ่อดุษาเสียงเข้มๆ
"ก็ษาพูดเรื่องจริงนี่คะ..หรือแกจะไม่พอใจชั้นอีกล่ะ"ษาพูดแล้วหันไปถามเดียร์
"ค่ะ..เดียร์ก็ทำแค่พอทานได้..ไม่มีทางจะไปสู้กุ๊กมืออาชีพได้หรอกค่ะ..พี่ษาพูดถูก"เดียร์บอก
"แต่พี่ว่าอร่อยนะ..มากๆด้วย..ผมว่าเราไปกินข้าวกันเถอะคับ..เดี๋ยวจะเย็นหมด"พีทพูด เขากลัวว่าเดียร์จะไม่พอใจที่ษาพูดอย่างนั้น
"ลุงก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน..ไปเดียร์ลูก..ไปกินข้าวกัน..ยายษาถ้ากินมาแล้วจะไปไหนก็ไปเถอะ"พ่อบอกพลางถอนหายใจ
"ษาจะไปนั่งเป็นเพื่อนพี่พีทค่ะ"ษาพูดแล้วเอามือเกาะแขนของพีท
พ่อส่ายหัวแล้วจับมือเดียร์เดินไปที่โต๊ะกินข้าว
เมื่อถึงโต๊ะกินข้าวพ่อนั่งลงที่หัวโต๊ะ เดียร์นั่งลงข้างขวามือของพ่อ ส่วนพีทนั่งทางซ้ายมือและษานั่งลงข้างๆพีท
นุ่นตักข้าวใส่จานให้ทุกคนและต่างก็พากันกินข้าวไปเรื่อยๆ
"หนูยังทำอาหารอร่อยเหมือนเดิมเลยนะลูก"พ่อชมแล้วมองหน้าเดียร์
"ขอบคุณค่ะพ่อ.."เดียร์ยิ้ม
"เป็นยังไงบ้างตาพีท..ฝีมือยายเดียร์"พ่อถามพีท
"อร่อยมากคับ..ผมได้ชิมแล้วตอนที่เดียร์ทำเสร็จใหม่ๆน่ะคับ..คุณลุง"พีทบอกยิ้มๆ
"ขอบคุณที่ชมนะคะ..แต่ก็อย่างพี่ษาบอกแหละค่ะ...ว่าสู้กุ๊กมืออาชีพไม่ได้หรอก"เดียร์บอก
"แต่พี่ว่า..สู้ได้นะ..จริงมั้ยคับคุณลุง"พีทหันไปถามนาวิน
"ลุงก็คิดอย่างนั้นนะ"พ่อยิ้ม
"แต่ษาว่า..ก็งั้นๆแหละ"ษาพูดทำหน้าดูถูก
ทุกคนจึงเงียบและกินข้าวต่อจนอิ่ม
"คุณพีทคะ..นี่ของที่คุณพีทขอน่ะค่ะ"
ป้านิ่มบอกแล้วเอาถุงที่ใส่กล่องขนมช่อม่วงกับขวดที่ใส่น้ำอัญชัญมะนาวมาส่งให้
"ขอบคุณคับป้านิ่ม"พีทบอก
"อะไรเหรอ..แม่นิ่ม"พ่อถามป้านิ่ม
"ขนมช่อม่วงกับน้ำอัญชัญมะนาวค่ะ"ป้านิ่มบอก
"ผมขอเอาไปฝากพ่อกับแม่น่ะคับ..คุณลุง"พีทบอก
"จะเอาไปฝากคุณอาเหรอคะ..พี่พีท..เดี๋ยวได้อายคุณอาตายเลย..ที่เอาขนมแบบนี้ไปฝากอ่ะค่ะ"ษาว่าทำท่าทางตกใจ
"แต่พี่ว่าไม่หรอกนะ...อร่อยทั้งสองอย่างเลย..คุณลุงคับ..งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะคับ..รบกวนมาทั้งวันแล้ว"พีทบอก
เขาไม่ชอบใจนักที่ษาพูดจาดูถูกของที่เดียร์ทำทุกอย่าง
"อืม..ขับรถดีๆนะ..แล้วเอาไว้ก็แวะมาหาลุงบ่อยๆนะ"พ่อบอก
"คับคุณลุง..พี่กลับก่อนนะษา..เดียร์..พี่ขอบใจมากนะสำหรับของฝากและก็อาหารมื้อนี้ด้วย..ทุกอย่างอร่อยมาก"พีทยิ้มให้เดียร์
"ขอบคุณค่ะ.."เดียร์บอกสีหน้าเรียบเฉย
"ษาเดินไปส่งที่รถนะคะ..พี่พีท"ษาเกาะแขนพีทแล้วเดินตามไปที่รถ
หลังจากที่พีทขับรถกลับไปแล้ว ษาก็เดินเข้าบ้าน เธอเห็นเดียร์กำลังจะเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน
"ยายเดียร์..ชั้นมีอะไรจะคุยด้วย"ษาเรียก
"พี่ษามีอะไรคะ"
"ชั้นชอบพี่พีท"
"แล้วพี่ษาจะมาบอกเดียร์ทำไมล่ะคะ..พี่ษาควรจะไปบอกพี่พีทมากกว่า"
"ชั้นอยากให้แกอยู่ให้ห่างๆจากพี่พีท..ห้ามแกไปทำตัวสนิทสนมกับพี่พีทเด็ดขาด..ไม่อย่างนั้นแกกับชั้นได้ทะเลาะกันแน่"
"เดียร์ว่า..พี่ษาไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ..เดียร์กับพี่พีทคงจะไม่ได้เจอกันอีกหรอก..และอีกอย่างเดียร์ก็ไม่ได้ชอบพี่พีทแบบนั้นด้วย..ที่คุยด้วยเพราะเห็นว่าเป็นลูกของเพื่อนพ่อเท่านั้น"
"ให้มันจริงก็แล้วกัน"
"พี่ษา..มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั้ยคะ.."
"ใช่.."
"งั้นเดียร์ขอตัวก่อนนะคะ"
เดียร์เดินขึ้นบันไดตรงไปห้องนอนของเธอทันที เธอคิดอยู่แล้วว่าษาจะต้องไม่พอใจที่พีทมาสนิทสนมกับเธอ เดียร์มองออกว่าษาชอบพีทแต่สำหรับตัวของพีทเองเธอไม่แน่ใจว่าเขาชอบษาหรือป่าว ส่วนตัวของเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขา เธอเห็นเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่งแบบเดียวกับชาญชัยนั่นเอง
พีทขับรถออกมาจากบ้านนาวินแล้วก็อมยิ้มและอดมองถุงใส่ขนมกับน้ำที่วางอยู่ที่เบาะข้างๆไม่ได้ พอมองแล้วหน้าของเดียร์ก็ลอยเข้ามาในความคิดของเขาทันที เด็กสาวคนนี้มีดีอย่างที่คาดไม่ถึงจริงๆ นอกจากหน้าตาสวย รูปร่างและผิวพรรณดี คำพูดคำจาการวางตัวดูดีไปทุกอย่าง แถมทำอาหารเก่งและอร่อยมากอีกด้วย ความคิดของเธอโตเกินตัวมากถ้าเทียบกับษาแล้วเหมือนขาวกับดำจริงๆ เขายิ่งสนใจเธอมากขึ้นไปอีกและจะต้องหาทางเข้าไปใกล้ชิดเธอให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
พีทขับรถมาถึงบ้านก็เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีแล้วถือถุงขนมกับน้ำเข้าไปข้างในบ้าน