ชัยเดินออกไปรับแขก พีทนั่งมองเดียร์ที่ขึ้นไปทำหน้าที่ดีเจอยู่ข้างบน เขามองดูเธอเวลาที่เป็นดีเจ เธอจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา นั่นคงเป็นสิ่งที่ทำให้มีคนมาติดเธอมาก เพราะเวลาเธอยิ้มมันทำให้คนที่มองมีความสุขได้ รอยยิ้มของเธอเป็นยิ้มที่ออกมาจากความรู้สึกข้างใน ไม่ใช่จริตมารยาหญิงแบบที่เขาเคยเห็นบ่อยๆ
พีทมองว่าเดียร์สวยกว่าษามาก แต่เป็นเพราะว่าเธอไม่แต่งหน้าและแต่งตัวจึงทำให้มองว่าษาสวยกว่า โดยเฉพาะเวลาที่เธอยิ้ม เขาชักจะสนใจในตัวเด็กสาวคนนี้เสียแล้วพีทคิด
"เอาล่ะค่ะ..แล้วก็มาถึงเพลงสุดท้ายของวันนี้แล้วนะคะ..เดี๋ยวจะมีดีเจท่านอื่นมาทำหน้าที่แทน..แล้วพบกันใหม่นะคะ..สวัสดีค่ะ"
เดียร์ยิ้มแล้วโบกมือให้กับแขกทุกคน เธอลงมาแล้วเดินเข้าไปด้านในเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที
"แล้วมึงจะกลับหรืออยู่ต่อล่ะ"ชัยถาม
เขาเดินกลับมานั่งอยู่กับพีทได้สักพักแล้ว
"กูว่าจะกลับเลย..พรุ่งนี้กูต้องเข้าบริษัทแต่เช้าว่ะ"
พีทบอกแต่สายตามองไปทางที่เห็นเดียร์เดินเข้าไป
"ตามใจมึง..ว่างๆก็มานั่งเล่นที่ร้านกูได้นะ"ชัยบอก
"สงสัยกูคงต้องมาเป็นแขกประจำร้านมึงบ้างแล้วล่ะ"พีทพูด
"เฮ้ย!อย่าบอกนะว่า..มึงติดใจดีเจร้านกูอีกคนแล้ว"ชัยยิ้ม
"ก็น่าสนใจดีนะ..กูคงต้องหัดจีบเด็กดูบ้างแล้วว่ะ"พีทยิ้ม
"555เอาจริงเหรอวะ...แต่เดียร์ไม่ใช่สเปคมึงเลยนะ"ชัยพูด
"กูก็ยังไม่แน่ใจ...พูดเผื่อไว้ก่อน...โน่นๆเดินออกมาแล้ว"
พีทพยักหน้าไปที่เดียร์ที่กำลังเดินออกมา
"งั้นกูไปคุยกับน้องก่อน"ชัยบอก
เขาเดินเข้าไปหาเดียร์ที่เปลี่ยนชุดออกมาแล้วและกำลังถือหมวกกันน็อคอยู่
"จะกลับเลยเหรอเดียร์"ชัยถาม
"ค่ะพี่ชัย...พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าค่ะ"เดียร์พูด
"ขี่รถดีๆล่ะ..แล้วก็ไม่ยอมขับรถเก๋งมา"ชัยบ่น
"อย่างนี้สะดวกกว่าค่ะ..เดียร์ไปก่อนนะคะ..พรุ่งนี้เจอกันค่ะ"เดียร์ยิ้ม
เธอเอามือรวบผมแล้วคลุมหมวกทับลงไปก่อนที่จะเดินออกจากร้าน
พีทเดินออกไปด้านหน้าร้านแล้วขึ้นรถติดเครื่องขับออกมารออยู่ไม่ไกลจากร้านมากนัก
เดียร์ติดเครื่องรถแล้วขี่ออกมาจากร้าน เธอขี่รถตรงกลับคอนโดแต่ก่อนถึงก็แวะร้านสะดวกซื้อแล้วเข้าไปซื้อของกินออกมาอีก3ถุง และขี่รถต่อไปจนถึงคอนโด เธอทำเหมือนตอนกลางวันคือเอาขนมให้ยามที่หน้าคอนโด ยามที่ลานจอดรถและยามที่เฝ้าหน้าลิฟต์คนละ1ถุงแล้วก็เข้าลิฟต์ไป
พีทที่ขับรถตามเดียร์มาเห็นที่เธอทำทุกอย่าง ก็ยิ่งสนใจเธอมากขึ้นไปอีก
หลังจากวันนั้นตอนเย็นของทุกวัน พีทจะขับรถไปที่คอนโดที่เดียร์อยู่และขับตามเธอมาที่ผับ และเขาก็นั่งอยู่ที่ผับจนกระทั่งเธอทำงานเสร็จ แล้วก็ขับรถตามเธอกลับไปที่คอนโดอย่างนั้นทุกวัน
วันนี้เป็นวันเสาร์ เดียร์ขี่บิ๊กไบค์กลับบ้านตั้งแต่สายๆ พอเธอจอดรถที่โรงจอดก็เห็นลุงสม ป้านิ่ม พี่นุ่น และคนงานอื่นๆอีกหลายคนมารออยู่แล้ว
"สวัสดีค่ะลุงสม ป้านิ่ม พี่นุ่นและน้าๆพี่ๆทุกคนนะคะ..เดียร์คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ"
เดียร์ยกมือไหว้ทุกคนแล้วเดินเข้าไปกอดเอวป้านิ่ม
"คุณเดียร์นี่ดื้อนะคะ..ป้าบอกหลายครั้งแล้วว่าไม่ต้องไหว้ไงคะ"ป้านิ่มบ่นเบาๆ
"เดียร์จะไหว้ค่ะ..ใครจะทำไม..อย่าบ่นเลยนะคะ..มาหอมแก้มทีนะคะ"เดียร์พูด เธอก้มไปหอมแก้มป้านิ่ม
"ป้ากับทุกคนคิดถึงคุณเดียร์มากเลยนะคะ..คุณพ่อก็คิดถึงคุณเดียร์ค่ะ..ทำไมหายไปนานนักล่ะคะ"ป้านิ่มกอดเดียร์
"พอดีเดียร์เรียนหนักน่ะค่ะ..เลยไม่ค่อยมีเวลา...แต่เอาไว้จะกลับมาบ่อยๆนะคะ"เดียร์ยิ้ม
"ค่ะ..อย่ามาหลอกคนแก่นะคะ"ป้านิ่มพูด
"ค่ะ..ไม่หลอก..แล้วป้านิ่มเตรียมของไว้ให้เดียร์ครบหรือป่าวคะ"เดียร์ถาม
"ป้าเตรียมไว้ครบแล้วค่ะ"ป้านิ่มบอก
"ค่ะ..งั้นเดี๋ยวเดียร์ขอไปหาพ่อและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ..แล้วจะตามไปในครัวนะ"เดียร์บอก
"ค่ะ..คุณพ่อรออยู่ที่ห้องรับแขกตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"ป้านิ่มพูด
"ค่ะ..เดี๋ยวเจอกันค่ะ"เดียร์พูด
เธอเดินตรงเข้าไปที่ห้องรับแขก
"พ่อคะ..สวัสดีค่ะ..คิดถึงพ่อที่สุดเลย"
เดียร์เดินเข้าไปนั่งลงข้างหน้าพ่อแล้วยกมือไหว้ก่อนจะกอดเอวของพ่อ
"คิดถึงแต่ไม่เคยจะมาหาพ่อเลยนะเด็กดื้อ..รู้มั้ยว่าพ่อคิดถึงเราจะแย่"พ่อกอดเดียร์แน่น
"ขอโทษนะคะ...พอดีช่วงนี้เรียนหนักค่ะ..แต่หลังจากนี้จะมาบ่อยๆนะคะ"เดียร์ยิ้ม
"ดีลูก..กลับมาบ้านบ้าง..แล้วทำไมไม่ขับรถมา..ขี่มอเตอร์ไซค์มาอันตราย"พ่อบ่น
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ..เดียร์ชินแล้ว"เดียร์ยังคงกอดเอวของพ่ออยู่
"กลับบ้านได้แล้วเหรอยายเดียร์..แล้วดูแต่งตัวเข้าสิ..เหมือนอะไรก็ไม่รู้"
ษาที่เดินลงบันไดมาพูด เธอเห็นเดียร์กับพ่อกำลังคุยกัน
"สวัสดีค่ะพี่ษา"เดียร์ยกมือไหว้
"ย่ะ..เมื่อไหร่แกจะแต่งตัวเหมือนลูกสาวบ้านอื่นเขาบ้างนะ..ชั้นล่ะอายเขาจริงๆ"ษาว่า
"เดียร์ชอบแต่งแบบนี้ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ..พี่ษาไม่ชอบก็อย่ามองสิ"เดียร์บอก
"เอ๊!ยายเดียร์นี่..ชั้นบอกดีๆนะ."ษาเริ่มโมโห
"เอาล่ะๆเลิกเถียงกันได้แล้ว...เดียร์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะลูก..ส่วนษาก็จะไปยุ่งกับน้องทำไม..นานๆน้องจะกลับมาที"พ่อว่า
"ค่ะพ่อ"เดียร์พูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป
"พ่อก็เข้าข้างทุกทีอ่ะ...แล้วดูสิเนี่ย..ดื้อจะตายอยู่แล้ว"ษาบ่น
"พ่อไปทำงานต่อล่ะ...เบื่อจะฟัง"พ่อพูดแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป
เดียร์เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงมาแล้วเดินเข้าไปในครัว
"เดียร์มาแล้วค่ะ.."เดียร์พูด
"ป้าเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว...คุณเดียร์ลงมือทำได้เลยค่ะ"ป้านิ่มบอก
"ค่ะ..งั้นมาเริ่มกันเลย"เดียร์ยิ้ม
เธอเริ่มลงมือผัดไส้ขนม หลังจากนั้นก็ลงมือทำน้ำอัญชัญผสมมะนาว พอทำทั้งสองอย่างเสร็จก็เตรียมแป้งสำหรับห่อไส้ขนม
"เดียร์ว่า..เราไปนั่งห่อขนมที่โต๊ะข้างๆบ้านดีกว่าค่ะ..ลมเย็นดี..เดี๋ยวเดียร์เล่นกีต้าร์ให้ฟังนะคะ"เดียร์บอกยิ้มๆ
"ดีเลยค่ะ..พี่ไม่ได้ฟังคุณเดียร์เล่นกีต้าร์มานานแล้ว"นุ่นพูด
"เอาล่ะ..งั้นก็ช่วยกันย้ายของออกไป"ป้านิ่มบอก
คนงานที่เหลือจึงช่วยกันขนไส้ขนมกับแป้งและเครื่องมือสำหรับจับจีบขนมออกไปที่โต๊ะข้างๆบ้าน
นุ่นเดินไปเอากีต้าร์มาให้เดียร์ เดียร์นั่งเล่นกีต้าร์และร้องเพลงสลับกับห่อขนมไปด้วย คนงานก็นั่งฟังเพลงไปและห่อขนมไปเรื่อยๆ
พีทขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของเดียร์ เขาเห็นรถบิ๊กไบค์ของเดียร์จอดอยู่ที่โรงรถก็อมยิ้ม วันนี้คงจะได้เจอกันจริงๆสักที หลังจากที่เขาตามดูเธออยู่หลายวัน
พีทเดินเข้าไปข้างในบ้าน เด็กรับใช้ให้เขาไปนั่งรอที่ห้องรับแขกและเดินไปบอกนาวินกับนาริษาว่าพีทมา
"สวัสดีคับคุณลุง"พีทยกมือไหว้
"สวัสดีตาพีท..นั่งก่อนลูก"นาวินยกมือรับไหว้
"พี่พีทมาถึงแล้วเหรอคะ..ษากำลังรออยู่เลยค่ะ"
ษาเดินเข้ามาและตรงไปนั่งข้างๆพีท
"พอดีพี่เพิ่งทำธุระเสร็จน่ะ"พีทบอก
"ลุงขอโทษด้วย..เลยต้องให้พีทมาอีกรอบ"นาวินพูด
"ไม่เป็นไรคับลุงนาวิน...ผมอยากมาอยู่แล้ว"พีทบอก
"เออ..แล้วนี่..ยายเดียร์อยู่ที่ไหนล่ะ..ษาเห็นน้องมั้ย"นาวินถาม
"ก็คงจะอยู่กับพวกคนใช้อีกล่ะค่ะ..บอกไม่เคยฟังว่าอย่าไปยุ่งกับคนพวกนั้น"ษาพูด เธอทำหน้าออกจะรังเกียจ
"เอ่อ..น้อย..คุณเดียร์อยู่ที่ไหน"
นาวินส่ายหัวกับคำพูดของษาแล้วเรียกเด็กรับใช้มาถาม