HISTORIA’S POINT OF VIEW,
Maaga akong umalis ng dorm at pumasok. Nagpasalamat ako na hindi ko nakasalubong ‘yong weird na babae kahapon, pero kasabay ko naman si Howard sa paglalakad dahil sabay kaming lumabas ng dorm. Kapag inaalat ka nga naman.
Hinatid n’ya pa ako sa classroom ko, buti na lang kami lang estudyante. Ayaw kong ma-issue sa kan’ya.
Mag-isa pa lang ako rito sa classroom, nakasalong-baba at nakatunganga sa labas ng bintana. Nanliit ang mga mata ko nang may mahagip na bulto ng isang tao sa tapat na puno. Bukas ang bintana kaya malinaw na tao ang nakikita ko. Hindi na ako nagulat nang lumingon ito sa akin. Dama ko agad ang aura n’ya, gano’n din s’ya sa ‘kin.
Ngumisi ito sa akin at sa sobrang bilis ng pangyayari ay nakaramdam na lang ako ng malakas na hangin. Dumaan ito nang mabilis sa gilid ng kanang pisnge ko at nakaramdam ng hapdi roon.
Tumalon ito galing sa puno patungo sa harapan ko. May apakan kasi sa labas ng bintana, para sa naglilinis ng bintana.
Seryoso ko itong tinitigan sa kaniyang mga mata. S’ya nga— s’ya ‘yong lalaki na nakasabay kong lumabas ng dormitory no’ng papunta kami ni Howard sa bayan.
“What do you want?” walang emosyon kong tanong.
Hinaplos nito ang pisnge ko na para bang may pinunasan, tinapat n’ya sa labi n’ya ang hinlalaki n’ya at saka tinikman.
“What a sweet blood, my mate.” Ngumisi ito bago kinabig ang batok ko kasabay ng pagsakop sa labi ko. 
Tila nagising ako sa malalim na panaginip at bumalik sa ayos ang lahat. Natagpuan ko ang sarili ko na nakaupo pa rin sa upuan ko.
‘Am I... hallucinating?’ naguguluhan kong tanong sa sarili ko. Tumayo ako at lumapit sa bintana. Dumungaw pa ako at nilibot ang tingin sa buong puno at sa baba pero ni anino nang lalaki na iyon ay wala. Hinaplos ko pa ang pisnge ko para kompirmahin kung may sugat nga ako pero wala namang galos o daplis sa balat ko.
“Ano ‘yon?” mahina kong tanong.
“Anong ‘ano ‘yon’?” Napalingon ako sa taong nagsalita sa likuran ko.
“I-I’m sorry, hindi ko sinasadyang pakielaman ang ginagawa mo. Kaso nagsasalita ka kasing mag-isa?” medyo nahihiya n’yang depensa nang makita ang seryoso kong mukha.
Tumikhim muna ako bago sumagot, “wala ‘yon, may napansin lang ako sa puno.” Bahagya pa n’yang nilibot ang tingin sa puno at saka binaling sa akin ang tingin at nginitian ako.
“Oh, okay. Ako nga pala si Persia, Persia Solace. Anong pangalan mo?” magiliw n’yang tanong.
“Historia Snape,” maikli kong sagot.
“Nakahihiya man pero kakapalan ko na ‘yong mukha ko, pwede ba kitang maging kaibigan?” nahihiya n’yang saad habang nilalaro ang darili n’ya.
Sinuri ko ang kabuuan n’ya, mukha naman s’yang mahinhin tignan. Kapansin-pansin ang maputi n’yang kulay, itim at straight na buhok, green n’yang mata at mapulang labi. Napansin ko rin ang patch na nasa kwelyo n’ya. Isa iyong sumbrero na sa tingin ko ay ginagamit ng mga witch at wizard. Magkaiba kami ng patch dahil dalawang espada na naka-cross ang sa akin.
“Oo naman,” sagot ko at ginawaran s’ya ng maliit na ngiti.
“Great! Friends na tayo ha?” masigla n’yang turan na bahagya kong kinagulat. I didn't see that coming.
Tumango ako bilang pagsang-ayon. Natigil ang pag-uusap namin nang sunod-sunod pumasok ng classroom ang mga kaklase namin kasunod ang training teacher namin na si Sir Perci. Dumiretso na si Persia sa upuan n’ya habang ako ay bumalik na sa upuan ko.
“Take your sit and be quiet. Since mga bago kayo, ipaliliwanag ko kung bakit mahalaga at kung para saan ang Training subject.” Tahimik lamang ang mga kaklase ko at naka-focus lang sa sinasabi ni sir.
“Our school focus on sorcery and swords. Gaya nang sinabi ko, mga baguhan kayo. Kailangan n’yong matutong gumamit ng mahika at espada. Raise your hand if you already have your swords,” saad n’ya at nilibot ang tingin sa buong klase. May ilan na nagtaasan, kasama na ako ro’n. May ilan naman na hindi nagtaas ng kamay.
Tumango si sir bago nagsalita, “I see, since karamihan sa inyo ay hindi nagtaas kamay ay uunahin natin ang paghahanap ng espadang nakatalaga para sa kakayahan n’yo. Sa training ko mismo ipaliliwanag ang mga dapat n’yong malaman.”
Sandaling nilingon ni sir ang kaniyang relo at nagsalita muli, “hindi ako ang araw-araw n’yong kasama sa training dahil busy pa kami sa faculty kaya sophomore ang hahawak sa inyo. Nasa kanila ang listahan ng mga pangalan n’yo. Twenty four students kayo rito kaya hinati kayo sa tatlong grupo na may walong miyembro.” Natigil sa pagsasalita si Sir Perci nang may kumatok sa pinto.
“Nandirito na ang mga sophomore,” saad ni sir at dumiretso na sa pintuan at binuksan ito.
“Goodmorning sir, sorry we're late,” seryosong sagot ng isang lalaki na familiar sa akin, may kasama s’yang tatlong babae at dalawang lalaki. Tumango si sir at pinapasok na sila. Dumako ang tingin n’ya sa ‘kin at nagtama ang mga mata namin ngunit sandali lang. Ang mga mata n’ya ay nagpapahiwatig na wala s’yang paki sa mga tao sa paligid n’ya.
Nabaling ang pansin ko kay sir nang magsalita itong muli.
“I forgot, may kasama silang freshmen. We are not biased, don't say na malaki ang contribute nila na rito sa eskwelahan or malakas ang mga magulang nila sa eskwelahan na ‘to. No, simula nang sumampa sila ng toddler ay nag-aaral na sila kung paano gumamit ng mahika at espada. Some of their families are known as the swordmasters and great sorcerers. We need them to teach all of you their skills. Moving on, as you can see, anim sila at lahat sila ay magagaling sa mahika at espada. Since tatlong grupo lang kayo, dalawa ang trainer n’yo bawat grupo. Magpakilala muna kayo bago n’yo banggitin ang mga pangalan ng hahawkan n’yong estudyante.” Hinayaan ni sir na magpakilala muna ang anim na estudyante na nasa sa aming harapan.
“Xylem Shun, freshman.” Pagpapakilala ng babaeng may mahabang buhok at magaan ang kaniyang aura. She's cute, yeah. So, isa s’ya sa freshmen na binanggit ni sir.
“Derrick Peterson, sophomore.” Ito naman ay may salamin at seryoso ang mukha pero hindi ko ikakaila na may nakatagong kagwapuhan sa likuran ng kaniyang salamin.
“Euridice Keith, sophomore.” Nakangisi ito na animo’y nagpapahiwatig na hindi s’ya basta-basta lang. Kulot ang buhok n’ya na masyadong agaw pansin dahil sa paraan ng pagkakapuyod n’ya.
“Celestine Yamiro, sophomore.” Maarte itong magsalita at halatang fashionista dahil sa paraan ng pananamit n’ya. Nakalingkis rin ito kay Levi na parang isang ahas.
‘Sinabi ko bang ahas?’ tanong ko sa sarili ko. ‘Ano bang paki ko? Ghad!’
“Korne Marley, freshman.” Kumindat pa ito pagkatapos magpakilala. Sa tingin ko ay mahilig ito sa babae, kung susuriin s’ya ay mukha s’yang mapreskong lalaki.
“Levi Cruise,” maikli nitong pakilala. Napakaseryoso n’ya at lagusan ang tingin. Hindi n’ya ako nilingon or tinapunan man lang ng tingin. Napabuntong hininga ako, siguro ay nagha-hallucinate lang ako kanina. Hindi ko lang maintindihan kung bakit si Levi ang nakikita ko at anong ibig sabihin no’n? Winaksi ko ang iniisip ko at nagfocus na lang sa harapan.
“Okay students, lahat ng babanggitin nilang pangalan ay under sa kanila. Mag-re-report sila sa akin sa mga nangyayari sa training n’yo. Minus points sa mga makikitaan ng paglabag.” Tumango si Sir Perci sa kanila na nagpapahiwatig na pwede na silang magtawag ng pangalan.
Napunta ako sa grupo nila Levi, nagpapasalamat ako at kasama ko si Persia. Umiingay na ang paligid, mayroong nag-co-complain sa napuntahan nilang grupo at mayroon din namang excited. Excited na lumapit sa akin si Persia at nagtitili. Sobrang ingay ng babaeng ‘to.
“Ahh! Magkagrupo tayo Historia! Tutulongan mo naman ako sa training ‘di ba? Hmm?” natutuwa n’yang tanong sa akin. Tumango na lang ako para hindi na humaba pa ang usapan namin about sa training.
“Great!” saad n’ya at may pagpalakpak pa.
“Listen!” Kinalampag ni sir ang lamesa para agawin ang attention namin. Tumahimik ang paligid, umupo naman si Persia sa tabi ko.
“Pakihanda ng mga coat n’yo, lalabas kayo ng Academia upang bumili ng espada. Mayroon lang kayong 30 minutes para lumabas ng Academia.” Binalingan naman ni sir ang mga trainer namin.
“Kayo ang in charge, inaasahan ko na walang magiging problema. Mauna na ako.” Tumango lang sila kay sir.
Umalis na si sir kaya nagpuntahan na kami sa grupo namin. Sinuot ko ang coat ko na dirty green ang kulay at may logo ng eskwelahan sa harap.
Binuksan na ni Levi ang portal at pumasok na s’ya sumunod si Xylem. Sunod-sunod na ring pumasok ang mga mga kasama namin. Nauna na rin sa akin si Persia. Kinalma ko ang sarili ko at pumasok na rin sa portal.
Dinala kami ng portal sa harap ng bayan. Napakapit ako ng bahagya sa braso ng katabi ko nang makaramdam ako ng hilo.
“Be careful.” Agad rin akong napabitaw nang boses ng lalaki ang nahimigan ko. Nilingon ko ito at seryoso lang itong nakatingin sa akin. Nagseryoso ako ng tingin sa kaniya at nag-bow sa harapan n’ya, humihingi ng paumanhin.
“Lets go.” Nauna na sila ni Xylem sa paglalakad kaya sumunod na lang kami. Habang naglalakad ay todo daldal sa akin si Persia, tahimik lang akong nakikinig sa kaniya kahit na wala akong naiintindihan sa mga sinasabi n’ya.
Nakarating kami sa shop na pinuntahan namin ni Howard. Pumasok kami roon at sinalubong agad kami ni Manong Pio. Tumango lang si Levi sa kaniya at halatang nagkaintindihan sila. Siguro ay alam na ni manong na may pupuntang mga estudyante rito.
Nabaling ang tingin sa akin ni manong at halata ang pagkagulat sa mga mata n’ya na nakapagtataka. Kalaunan din ay napalitan ito ng ngiti, nginitian ko rin ito bahagya. Marahil ay ngayon n’ya pa lang naalala ang hitsura ko.
Damang dama ko ang pares ng mata na seryosong nakatingin sa akin. Hindi ko ito nilingon at pinagsawalang bahala na lang.
“Tara na Persia,” seryoso kong saad kay Persia at hinigit na s’ya patungo sa mga nakahelerang espada. Pansin kong nandirito na rin ang iba pa naming mga kaklase na nasa ibang grupo.
Tinulungan ko s’yang hanapin ang espada n’ya. Tila dinaanan ng bagyo ang loob ng shop dahil sa pagsubok sa mga espada, pero agad rin namang bumabalik sa ayos ang mga gamit. Ang espadang nakatalaga kay Persia ay kulay green na may pakpak ng dragon. Maganda ito at may kakaibang kapangyarihan. Nakatutuwa lang na hindi naging malala ang pinsala na natamo n’ya, hindi katulad ng sa akin na nawalan pa ng malay.
“Times up! Let's go.” Nauna nang lumabas si Levi at sumunod na rin ang mga kasama namin kaya hinigit ko na si Persia.
Nakabalik kami ng Academia ng matiwasay, kahit na nakararamdam pa rin ako ng hilo sa t’wing papasok at lalabas ng portal. Nasa classroom na kami ngayon, himuhubad ‘yong coat namin.
“We still have 30 minutes. Proceed to the training hall 1,” seryosong saad ni Levi at umalis na nang makitang papalapit sa kaniya si Celestine.
“Tara na,” nakangiting saad ni Xylem at sumunod na rin kay Levi. Sumunod na lang kami sa kaniya. Nakarating na kami sa training hall, pumasok kami at bumungad sa amin ang mga espada na gawa sa kahoy. Seriously?!
Umupo kami sa bench na nadirito sa loob ng training hall.
“Don’t laugh, ‘kay? Kahoy ang mga ‘yan— yes, pero hindi ‘yan simpleng kahoy lang. Mag kapangyarihan ang mga espada na ‘yan, once na hawakan n’yo sila ay mag-a-activate ang kapangyarihan nila na a-absorbe nila sa katawan n’yo. It means, kapangyarihan n’yo ang dadaloy sa kanila. Pareho lang ang espadang kahoy na ‘yan sa tunay ninyong espada. Ang pinagkaiba lang ay ang kanilang mga bigat.” Maraming napasinghap sa tinuran ni Xylem. Hinawakan s’ya ni Levi sa balikat at sinenyasan na tumigil.
“Kahit hindi n’yo sabihin, alam kong may alam kayo sa paggamit ng espada dahil tinuruan kayo ng mga magulang n’yo. Now pick your swords!” sigaw ni Levi at nagposisyon.
Naging alerto ako at agad kumuha ng espada sa katabing table ng bench na kinauupuan ko. Nagposisyon din ako dahil nararamdaman ko na may balak gawin si Levi. Nakaposisyon na rin si Xylem na nasa gilid lang ni Levi. Halatang planado ang training na ‘to. Nakahelera kaming walo habang nasa harapan namin sila. Nasa dulo ako at katabi ko si Persia.
“Hindi ako handa,” kinakabahan na turan ni Persia.
Mabilis tumakbo si Levi patungo sa gitna, agad rin namang gumalaw ang mga kasama namin na nasa gitna upang salubungin s’ya. Nanlaki ang mga mata ko nang lumihis ng direksyon si Levi, patungo ito sa direksyon ko. Agad kong nilagay sa likod ang kanang paa ko at tumakbo upang salubungin s’ya. Nagtama ang mga espada namin, sobrang bilis ng mga kamay n’ya kaya wala akong nagawa kun’di salagin ang mga atake n’ya.
Tunog lang ng mga espadang kahoy at daing ng mga kaklase ko ang maririnig sa buong training hall.
“You need more practice, mahina ka pa,” sigaw ni Levi habang sinasalag ang mga atake ko.
“You don't know what I'm capable with, you don't know me.” Pakiramdam ko ay nakakainsulto ang mga sinabi niya.
“Hindi ka mananalo sa akin. In my eyes, you're just one of a weaklings I've known.” Ngumisi ito sa akin na nakapagpainit ng ulo ko.
“I don't need to impress you, jerk!” sigaw ko.
Kitang kita ko sa peripheral vision ko ang mga kasama namin na nakaupo na sa sahig, sugatan sila at hindi na makatayo. Si Persia ay lumalaban pa kay Xylem.
Nakahanap ako ng paraan para makatakbo patungo sa pwesto nila Persia. Agad kong inatake si Xylem pero alerto ito kaya naharang n’ya ang atake ko. Magkadikit ang mga espada namin at wala niisa ang gustong magpatalo. Lumilikha na ng liwanag at hangin ang mga espada namin. Sandali akong napamaang ng makita kong hindi na rin makatayo si Persia. Sumugod na si Levi patungo sa amin at tinulungan si Xylem. Ngayon dalawa na silang nasa harapan ko at pinipigilan ang espada ko. Dahan-dahan nang umuurong ang mga paa ko.
Hindi ko na nakayanan at napasigaw na ako,“ ahh!” Buong pwersa kong inangat ang espada ko at kinumpas ito pababa. Lumikha ito ng malakas na liwanag, usok at malakas na pwersa, tumalsik ako at tumama sa pader. Hilong hilo ako sa nangyari at ramdam ko pa ang pag-agos ng likido galing sa ulo ko. Humupa na ang usok at kitang kita ko na nakatayo pa rin doon sina Levi at Xylem.
‘Damn, sword monsters.’
“Historia!” Huling narinig ko bago tuluyang nagdilim ang paningin ko.