David’s P.O.V.
Ang lakas din ng trip ng Helena’ng ’yon eh, ‘no? Consistent top one student daw pero hindi naman pinasukan ’yong last subject namin kahapon?
Natigilan ako sa pagmumuni-muni nang makita kong pumasok sa classroom ang babaeng iniisip ko. I couldn’t believe that she had the guts to skip our afternoon class yesterday. I knew I shouldn’t care about it. In fact, mas pabor pa nga ‘yon sa’kin, but I just couldn’t stop myself from overthinking.
Sino ba siya sa akala niya?
Saglit ko siyang tiningnan. Kapag kaharap niya ako, ang sungit niya. Pero kapag mag-isa lang siya, iyakin naman. She was simple, but I think she was only pretending. I didn’t know the exact reason why, but that was what I thought of her.
Kasunod niyang pumasok si Vanessa na agad namang umupo sa tabi ko. Nagkunwari naman akong busy at may sinusulat sa notebook.
Hmm, nakita niya kaya akong nakatingin kay Helena? Teka, eh ano naman? Wala naman akong ginagawang masama!
“Hi, babe!” bati niya sa akin.
Tinanguan ko lamang siya. Hindi ko alam kung bakit wala ako sa mood para makipag-usap sa kanya. Siguro ay dahil sa nakita ng dalawang mata ko kahapon—kung paanong halos magdikit na ang mga mukha nila ni Drew!
“Ang sungit mo naman, babe! Galit ka ba sa akin? Ngingiti na ‘yan…” sabi niya.
Bahagya niya akong kiniliti sa baywang pero hindi pa rin ako natinag. I had no reactions at all. Kung nakikita ko lamang ang sarili ko sa salamin, I could say that I was wearing my neutral face all along.
Hanggang sa tumigil na siya sa kakukulit sa akin. “Okay! Kung ayaw mong ngumiti, fine!” She then rolled her eyes. “Anyway,” may ibinigay siyang papel sa akin, “that’s my new e-mail and password. Diyan kasi nila ise-send ‘yong mga picture kahapon sa practice. So you know what to do na, ha? Alam ko naman na hindi ka lang sa academics magaling eh. Magaling ka rin when it comes to photography kaya carry mo na ‘yan, babe. May practice pa kasi kami so I’ll go ahead na. I love you and I’ll see you tomorrow!” Humalik siya sa kanan kong pisngi sabay walang lingon-likod na umalis.
“Teka, Vanessa! Saglit—” habol ko sa kanya pero dire-diretso lang siya palabas sa pinto. Ni hindi man lang niya ako nilingon kahit na alam kong narinig naman niya ako.
I heaved a deep sigh. Alright, same scenario!
Kailangan kong pagandahin ang mga picture nila para mas maging presentable kapag nilagay na sa school paper. As usual, a-absent na naman siya sa klase para lang sa cheering practice nila.
Madalas naman, sangkaterbang mga assignment ang pinapagawa niya sa akin. I even experienced being a proxy to one of her groupmates, kahit na may sarili rin akong mga kagrupo. And to make it worst, I even engaged in that so-called cheating because I secretly gave her answers during examinations.
Minsan, nagtataka na lang ako kung ano niya ba talaga ako—boyfriend ba o katulong? Mahal ko si Vanessa pero no’ng nakita ko siya kahapon na may kasamang iba, hindi ko alam pero napuno na ako ng pagdududa. Parang nawala agad ‘yong tiwala ko sa kanya.
Mamayamaya lang ay dumating na ang teacher namin sa Physics at nagulat na lang ako nang magpa-exam siya bigla.
Shit! Hindi ako nakapag-advance study!
I was still cramming on answering the last problem when Mrs. Gutierrez spoke, “Alright, time’s up! Exchange papers with your seatmates. David and Helena, since you don’t have seatmates, just exchange with each other.” Wala na akong nagawa kung hindi ang tumigil sa pagsusulat kahit alam ko na sana ang sagot.
Automatic akong napalingon kay Helena at siya naman ay napatingin din sa akin. Damn, those green eyes again! At nagpalitan na nga kami ng papel. Ganda ng sulat ah!
Then, Mrs. Gutierrez gave us the correct answers. I was already done checking Helena’s paper but I still double checked it for a few times over. Hindi lang talaga kasi ako makapaniwala sa score niya!
Were my eyes fooling me? Bakit perfect? Wala man lang kahit isang mali? Talagang fifty out of fifty?
“Okay, class… kindly return the papers to the respective owners.”
Ibinigay naman agad ni Helena ‘yong papel ko nang hindi siya tumitingin sa akin. Bahagya ko pang nakita ang panlalaki ng kanyang mga mata nang makitang na-perfect niya ‘yong exam. Hindi lang makapaniwala? Siguro ay magaling lang talaga siyang manghula.
Nanlumo naman ako nang makita ko ‘yong score ko. Sabi na nga ba—stock knowledge ko lang kasi ang pinaghugutan that’s why I got only forty-five out of fifty. Ten items with five points each ang exam namin sa Physics. If only I got the last problem correctly, pareho sana kaming perfect. Pero babawi na lang ako next time. I would study in advance because I had to beat her!
Promise! Hindi mo na ako matataasan pa, Helena. This will be the first and last time that you will exceed my score!