Athena’s P.O.V.
“C-Cristoff, kain na tayo?” alok ko. Hindi pa talaga ako nagugutom pero sinadya kong sabihin ‘yon para tanggalin na niya ‘yong pagkakayakap niya sa akin. It was getting awkward at ayoko namang mailang sa kanya.
Kinuha niya ‘yong bag at tahimik lang kaming kumain. I suddenly remembered having lunch with him five days ago. If only he knew that it was one of my most memorable lunch ever. That way, I felt like I was completely normal… na wala akong kailangang intindihing problema.
He made me do a lot of ‘first-time’ things in just one day. And how I wished na maulit pang muli ang isang araw na ‘yon. How I wished na magkaroon pa ako nang isa pang araw para makasama ko siya at maging masaya ako.
Mamayamaya lang ay tumila na rin ang ulan, pero dahil napakadilim pa rin ng paligid ay imposibleng makabalik kami sa camp nang hindi naliligaw.
“Bukas na lang tayo bumalik sa camp at baka maligaw lang tayo ulit. At least bukas, maliwanag na.” nakangiti niyang sabi sa’kin.
“Cristoff, hmm… ano nga pa lang napag-usapan niyo ni V-Vanessa kanina?” Hindi ko alam kung bakit naitanong ko sa kanya ‘yon. It was too late for me to get those words back.
“She’s asking for a second chance. Na-realize daw niya na ako pala talaga ‘yong mahal niya at hindi si Drew,” bigla siyang sumeryoso.
Eh, ikaw? Mahal mo pa ba siya?
I wanted to voice it out pero ayokong marinig mula sa kanya na mahal pa niya si Vanessa. Kahit magbiro lang siya, hindi ko alam kung bakit may kurot akong nararamdaman… like when he joked about that five days ago. That was the main reason why I suddenly lost my appetite and got out of the mood.
“Eh… ano namang sinabi mo?” I hated myself now for asking him questions na hindi ko naman mapigilang itanong.
“Sabi ko? Hmm…” mataman niya akong tiningnan at saka niya ako nginitian nang nakakaloko, “na may Helena na ‘ko!”
Nanlaki ‘yong mga mata ko at dahil sa pagkabigla ay hinampas ko ‘yong dibdib niya. In fairness for a sixteen-year-old teenager, matigas ’yon ah! I wanted to hear from him that he didn’t love Vanessa anymore but I would have never expected what he said either.
“Hey! I’m just kidding, Helena. Look, you’re blushing…” pang-aasar niya pa.
Hindi ko naman siya inimik.
“Seriously, pinilit kong kapain sa puso ko ‘yong atraksiyong naramdaman ko sa kanya dati eh, pero wala na akong maramdaman kahit katiting. Ikaw, Helena… naranasan mo na bang magmahal? Nagka-boyfriend ka na ba?”
Inirapan ko siya. “When Athena died, nawalan na ako ng kakampi so I ended up loving myself. I also didn’t experience having a boyfriend. I was only fifteen, Cristoff. Wala pa sa isip ko ang mga ganyang bagay. Siguro kasi, ayokong masaktan at ayoko ring makasakit. In short, ayokong magpa-alipin sa pag-ibig…” prangka kong sabi.
“Bakit hindi natin s-subukan?” tanong niya na siyang nakapagpataas ng kilay ko.
“S-Subukan ang alin?” kunot-noong tanong ko.
Hinawakan niya ‘yong mga kamay ko at seryosong tiningnan ‘yong mukha ko. Hindi ko alam pero kinabahan ulit ako—dahilan upang lalong lumakas ‘yong pintig ng puso ko. “Tayo? Tayong dalawa? Malay mo, mag-work?”
Nanlaki ‘yong mga mata ko sa sinabi niya. Bahagya ko rin siyang naitulak. “Hello! Okay ka lang? Naiintindihan mo ba ‘yong mga sinasabi mo sa akin ngayon, Cristoff? Hindi nga tayo friends eh, magkarelasyon pa kaya? Paanong magwo-work ‘yon? Tsaka, marami ka pang hindi alam tungkol sa akin—” mahabang litanya ko pero pinutol lang niya ang iba ko pang sasabihin.
“Gusto kita, Helena. Kung marami man akong hindi alam tungkol sa’yo, hindi pa rin mababago niyon ang katotohanang gusto kita.”
Umiwas na naman ako ng tingin. Hindi ko siya kayang tingnan at baka bumigay lang ako sa kanya. Gayong tuluyan na akong nahulog sa kanya, ayoko namang pumasok sa isang relasyon na walang kasiguraduhan.
“Hindi ka sigurado sa nararamdaman mo para sa akin, Cristoff. Nasasabi mo lang ‘yan dahil ako ang kasama mo ngayon. Ayokong maging panakip-butas mo lang kay Vanessa.”
“I’m sorry if that’s what you think pero wala na akong nararamdaman para sa kanya. I’m sorry din sa nasabi ko, kung nabigla man kita… pero totoo ‘yon, Helena—I don’t know when, I don’t know how… pero gusto talaga kita,” at niyakap niya akong muli, but this time, mas mahigpit.
I quivered as unexplainable shivers went down my whole body. Aalisin ko na sana ‘yong mga braso niya nang…
“Please, hayaan mo lang akong yakapin ka. Baka kasi hindi na dumating pa ang araw na mayakap ulit kita nang ganito.”
I was thinking that he was only taking advantage on me, pero hindi naman ako tumutol sa ginagawa niya sa’kin. The fact na sinundan niya ako rito kahit alam niyang delikado sa gubat na ito ay nangangahulugang isa siyang mabuting tao. At sa mga pagkakataong ito, pakiramdam ko ay natutunaw ako.
Kung hindi dumating si Cristoff, ano na kayang nangyari sa akin ngayon?
Napapikit ako nang mariin. Hindi ko kayang ma-imagine. Dahil doon ay dahan-dahan ko siyang niyakap hanggang sa ang mga yakap kong ‘yon ay tuluyang humigpit.
Naramdaman kong bahagya siyang nagulat sa ginawa ko. Matagal din kami sa gano’ng posisyon. Minsan, pakiramdam ko, sa pagpapanggap ko bilang si Helena ay napapadalas na ang pagiging bipolar ko—to the point na parang hindi ko na kilala ang sarili ko. Parang malayong-malayo na ako sa Athena noon.
That Athena who doesn’t know how to love, because her heart was made of stone. She was black sheep and self-centered.
After a few minutes, Cristoff unwrapped his arms around me and I did the same thing. He looked at me and we looked at each other under the stunning moonlight. For me, his face was the most beautiful scene I saw tonight.
He was so angelic—such a significant thing that ever happened to me. I didn’t know why but I guessed, I was certain that he was really infatuated at me just by sincerely looking at his brown eyes.
“Helena…” hinawakan niya ‘yong mukha ko.
“C-Cristoff…” usal ko.
Unti-unti niyang inilapit ang mukha niya sa akin. At the same time, hindi ko naman alam kung bakit unti-unti na lang akong napapikit at nagpaubaya lang sa kung ano mang gusto niyang gawin.
Hanggang sa naramdaman ko ang mga labi niyang dumampi sa aking mga labi. Nagustuhan ko ang dulot nitong kakaibang init. Hindi ako tumutol, hindi ako tumanggi. We just stayed this way for I guessed, three minutes?
Mamayamaya pa ay naramdaman ko na lamang na mas lumalim pa ang halik niya sa akin at natagpuan ko na lamang ang sarili kong tinutugon ang bawat halik niyang iyon.