David’s P.O.V.
Final school year na!
Isang taon na lang ang gugugulin namin dito sa St. Augustine’s Academy pagkatapos ay magko-kolehiyo na kami. Siyempre bago mangyari ‘yon, kailangan ko munang masungkit ang pinakamataas na titulo: ang maging class valedictorian.
Sabi naman ng class adviser namin ay hindi ako mahihirapan dahil base sa aking mga marka mula una hanggang ikatlong taon ay ako ang nangungunang estudyante para sa karangalan.
Nakakatuwa lang dahil kapag nangyari ‘yon ay magkakaroon ako ng full-scholarship grant sa kolehiyo kaya hindi na mahihirapan si Ate Diane sa aking pang-matrikula. Pitong taon pa lang ako nang mamatay ang aming ama at simula noon ay naging sakitin na ang aming ina, kung kaya’t si Ate Diane na ang halos umako ng lahat.
Naputol ang aking pagmumuni-muni nang makarating ako sa silid-aralan. Umupo agad ako sa tabi ng kasintahan kong si Vanessa at pilyong sinundot ang kanyang tagiliran. Bukod sa aking pamilya, isa rin siya sa mga inspirasyon ko at lagi akong pumapasok nang maaga dahil sa kanya.
Akalain niyo bang ang famous cheerleader ng St. Augustine’s Academy ay girlfriend ko? Siyempre, gwapo eh! Kaya perfect match kami.
Nagtaka ako nang hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang siya sa pagbabasa ng hawak niyang libro. Pagtingin ko sa cover nito ay agad na nangunot ang aking noo.
Walastik! Sixty Shades of Grey?
“Hey, Dave! Ano ba? Nakita mong nagbabasa ‘yong tao eh.” Bakas sa boses niya ang pagkagulat nang bigla ko na lang hablutin ‘yong libro niya.
“Ano ka ba naman, Vanessa? Bakit ganitong klase ng mga libro ang binabasa mo? Bawal ito rito ha! You’re violating our school rules. ‘Yong assignments mo, nagawa mo na ba?” sunod-sunod na tanong ko sa kanya.
“Akin na nga ‘yan!” Sa halip na sagutin ang mga tanong ko ay pilit lang niyang kinukuha ‘yong libro na pilit ko rin namang itinataas gamit ang kanang kamay ko. “Hay naku! Ang hirap talaga ‘pag may matalinong boyfriend, hmp!” Narinig ko pang bulong niya.
Dahil nga hanggang tainga ko lang si Vanessa, sabihin man nating matangkad din siya sa taas na 5’5”, ay hindi niya ito maabot-abot dahil mas matangkad pa rin ako sa kanya. At sixteen, I already stood at 5’8”.
Natigil kami sa pag-aagawan ng libro nang pumasok sa aming silid si Mrs. Cheng. Agad kong nilagay sa loob ng bag ko ‘yong libro habang si Vanessa naman ay tila umuusok pa rin ang ilong sa tindi ng inis sa akin.
“Okay class, good morning!” panimula niyang bati.
“Good morning, Ma’am!” sagot naman namin.
“So this is the second day of your class and of course, your final year in high school. Ngayon pa lang, I would like to congratulate all of you for making this far lalo na ‘yong ating mga running for honors.”
I proudly smiled. We were forty students in section one. Almost half of the class were currently running for honors, but of course, I was the only one who ran for the valedictorian title.
Well, who else?
“Bibig mo, mapapasukan na ng langaw sa sobrang laki ng ngiti mo!” patutsada ni Vanessa. Binigyan ko lamang siya ng isang nakakalokong ngiti na sinabayan ko ng kindat. Ang sarap talaga niyang asarin kapag nagtataray siya.
“But for the meantime, I would like to introduce to you your new classmate.” Tumingin si Mrs. Cheng sa labas ng pinto at sinenyasan ang kung sino mang naroon sa labas. Hindi ko alam pero parang bigla na lang akong kinabahan.
Sukbit ang pulang knapsack sa parehong balikat, pumasok naman ito nang dahan-dahan… ngunit tila ba nag-aalangan kung papasok ba talaga siya.
“She is Miss Helena Delgado, from St. James Catholic School. It’s obvious that she was a transferee here so be kind to her, okay? Hija, would you like to say something about yourself? Maybe a little introduction would help your classmates get to know you.”
Hindi naman maitatangging maganda siya, pero ‘di hamak na mas maganda at sexy pa rin si Vanessa. ‘Yon nga lang, dahil sa eyeglasses ni Helena ay nagmukha siyang matalino, pero alam kong hindi pa rin niya ako matatalo.
I curved the end of my lips into a smirk.
Focus, Dave! Kailan ba naging valedictorian ang transferee? My subconscious spoke.
Wala pa akong nababalitaang may gano’ng nangyari. Imposible!
“H-Hi, everyone. I’m H-Helena Mari Delgado. I’m fifteen years old. I came from St. James Catholic School. I’m a bookworm* and I love to spend time with my family,” pakilala ng transferee.
“Thanks, Miss Delgado. You can sit at the back of Mr. Rivera.”
Tinuro ni Ma’am ‘yong likuran ko at doon nga umupo si Helena. Ibang klase rin naman ‘tong babaeng ‘to. Hindi halatang bookworm siya, mas mukha pa nga siyang couch potato** kung tatanggalin lang ‘yong eyeglasses niya.
“And by the way, class… Miss Delgado was a consistent top one student from first year to third year. So I think, you already found your competitor in getting the valedictorian title, David.” Mrs. Cheng was sincerely smiling at me but I found it a little bit awkward. Her smile was saying that I should study harder than usual.
Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong napayuko. Hindi naman ako gano’n sa tuwing kinakausap ako ni Mrs. Cheng.
Am I intimidated sa nalaman kong ang one hundred percent probability na ako ang magiging class valedictorian ay magiging fifty percent na lang? Hindi ako usually naiinis sa babae, pero bakit kasi kinailangan pa niyang mag-transfer dito?
“Buti nga!” Narinig kong sabi ni Vanessa. Sa gilid ng aking mga mata ay nakikita kong didila-dila pa siya. Siya naman ngayon ang nang-aasar.
Hindi ko ito pinansin at wala sa sariling napalingon ako kay Helena. Hindi namang inaasahang nagtama ang aming mga mata.
Agad naman akong bumawi ng tingin pero sa sandaling pagtititigan namin, hindi ko maintindihan kung anong mayroon sa kanya para mag-isip ako nang ganito. Ewan ko ba, siguro ay dahil nagandahan lang ako sa berde niyang mga mata.
Teka, nagandahan? Hindi ‘no! Para ngang peke ‘yong mga mata niya eh… baka nga naka-contact lens lang siya. Kaso ano namang gamit ng eyeglasses niya? Props lang? Tsk, bakit ko ba iniisip ’yon? Napailing na lang tuloy ako.
Nagsimula ang aming klase ngunit hindi nagtagal ay tumunog na rin ang school bell. Hudyat ‘yon na break time na—ang favorite subject ng karamihan. But not for me, it was my least favorite. Gusto ko, mag-aral lang.
Yayayain ko sanang kumain ng tanghalian si Vanessa, pero tumanggi at nagmamadali siyang lumabas ng aming silid dahil may practice pa raw sila ng sayaw. Wala naman akong magagawa kung hindi ang kumain ulit mag-isa.
Bago ako naiwang mag-isa ay nakita ko pang kalalabas lang ni Helena. Agad kong inayos ang mga gamit ko, sinukbit ang knapsack sa kanan kong balikat at nagmadaling lumabas ng silid para habulin siya. Hindi ko akalaing mabilis siyang maglakad kung kaya’t nilakihan ko rin ang aking mga hakbang.
Teka… bakit mo naman siya hahabulin, Dave? Eh ‘di ba nga, naiinis ka sa kanya? tanong ng aking konsensiya.
Pero, hindi ko ito pinakinggan.
“H-Helena, s-saglit!” tawag ko.
_________________________
Bookworm* is a person who likes to read books and who spends a lot of time reading and studying.
Couch Potato** is someone who spends a lot of time sitting and watching television.