เมื่อเดินมาได้สักพักก็ปรากฏบานประตูห้องจัดพิธีแสนหรูหราของโรงแรมชั้นนำอยู่ไม่ไกล ด้านหน้าประตูมีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่องอาจในชุดนักบินติดยศอย่างสมเกียรติกำลังยืนทำหน้าเข้มชวนให้ระบายยิ้มขบขันใส่อยู่ไม่น้อย
ทิชากานต์ดวงตาสั่นไหวเมื่อได้เจอคนตรงหน้าอีกครั้ง ริมฝีปากสีสวยแย้มยิ้มบางเบาต้อนรับชายหนุ่มที่มารับตนต่อจากพี่สาวเพื่อพาเข้าพิธี ตัวเขาเสียพ่อไปตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ เพราะงั้นตอนเข้าพิธีส่งตัวทางครอบครัวจึงขอร้องให้กัปตันดนัยเป็นผู้รับหน้าที่นี้แทนให้ และดูเหมือนอีกฝ่ายจะอินกับบทบาทอยู่ไม่ใช่น้อยเลย
กัปตันดนัย หรือ ดนัย เกียรติ์วรกุล เป็นกัปตันของสายการบิน Emalee ที่มีอยู่หยิบมือเดียว การที่คนคนหนึ่งจะสามารถขึ้นเป็นกัปตันทั้งที่ยังไม่ก้าวเข้าเลขสี่นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ดนัยเป็นนักบินชั้นดีที่เก็บชั่วโมงบินอย่างต่อเนื่อง มีความซื่อสัตย์และภักดีต่อสายการบินมาก ในอดีตตอน Emalee เกิดเหตุการณ์สมองไหล* เพราะความโง่เขลาของทิชากานต์ ดนัยเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่คนที่ยังยืนหยัดต่อสู้เพื่อ Emalee จนสามารถเป็นผู้ถือหุ้นของสายการบินได้ แต่อย่างว่าน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ดนัยสูญเสียทุกอย่างเพราะต้องต่อสู้อย่างเดียวดายมาตลอดหลายปี
“ทำเป็นเข้มใหญ่เลยนะครับ” ทิชากานต์เอ่ยหยอกเย้าพร้อมรอยยิ้มเมื่ออีกฝ่ายยื่นมือมารับตนต่อจากพี่สาวที่กำลังยิ้มขำไม่ต่างกัน
“อะแฮ่ม นิดนึงครับ” ดนัยตอบกลับโดยที่สีหน้ายังคงเก๊กขรึมไม่เลิก
“งั้นเกศฝากด้วยนะคะ” เกศราเอ่ยฝากฝังด้วยน้ำเสียงปนขำไม่ต่างกัน ดนัยจึงพยักหน้ารับทั้งที่สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงก่อนจะมีคนผลักประตูให้คนทั้งคู่เดินเข้าสู่พิธีเป็นลำดับต่อไป
I found a love for me
Darling, just dive right in and follow my lead
Well, I found a girl, beautiful and sweet
Oh, I never knew you were the someone waiting for me
‘Cause we were just kids when we fell in love
Not knowing what it was
I will not give you up this time
But darling, just kiss me slow, your heart is all I own
And in your eyes, you’ re holding mine
[ผมค้นพบความรักหนึ่งสำหรับผมแล้ว
ที่รัก คุณแค่เริ่มทำโดยไม่ต้องคิดสิ่งใด และตามผมมา
ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ที่สวยงามและอ่อนหวาน
โอ้ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่าคุณเป็นหนึ่งคนที่รอคอยผม
เพราะว่าในตอนที่เราตกหลุมรักนั้น เรายังเป็นแค่เด็ก
ที่ไม่รู้เรื่องราวใด ๆ
แต่ในตอนนี้ผมจะไม่มีทางล้มเลิกไป
แต่ที่รัก แค่ค่อย ๆ จูบผมอย่างช้า ๆ ปล่อยให้หัวใจทั้งหมดของคุณนั้นเป็นของผม
และให้ในสายตาของคุณนั้น จับจ้องแต่ผม]
Perfect – Ed Sheeran
เมื่อประตูถูกเปิดออกภายในห้องก็เกิดเสียงเพลง Perfect บรรเลงขึ้นพร้อมดอกไม้ที่โปรยปรายตลอดทางที่ทิชากานต์และดนัยก้าวเดิน ผู้คนต่างยิ้มยินดีกับพิธีที่แสนโรแมนติกยกเว้นเพียงแค่เจ้าบ่าวผู้กำลังเดินเข้าสู่งานเท่านั้น
ทุกย่างก้าวที่ทิชากานต์เหยียบลงคล้ายฝ่าเท้าโดนเข็มนับร้อยเล่มทิ่มแทงอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกกล้ำกลืนฝืนทนนี้ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกอยากอาเจียนเสียให้สิ้นเรื่องราว แต่เขากลับทำได้เพียงระบายยิ้มบางเบาตอบรับบรรยากาศและแขกเหรื่อที่มาร่วมงานเท่านั้น
ที่ปลายเส้นทางปรากฏร่างสูงองอาจในชุดสูทสีดำสนิทแสนน่าหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าบ่าวอีกคนเผยรอยยิ้มเล็กน้อยเพื่อรอรับคู่แต่งงานของตนด้วยจิตใจที่นิ่งสงบ ทั้งคู่สบตากันชั่วครู่นึงก่อนจะเป็นทิชากานต์ที่หลบสายตาออกก่อนอย่างแนบเนียน
เพียงแค่เห็นใบหน้าและสายตาของชายไร้ใจอีกครั้งความรู้สึกทั้งรักทั้งชังก็ตีตื้นจนยากจะเก็บสีหน้าไหว ทิชากานต์รู้สึกอยากให้พิธีลวงโลกนี้ผ่านพ้นไปโดยเร็วเสีย หากใช้เวลาไปมากกว่านี้ไม่รู้จะได้จูบสาบานรักหรือแทงอีกฝ่ายเพื่อฆ่ากันให้ตายเป็นการฉลองพิธีกันแน่
Baby, I’ m dancing in the dark with you between my arms
Barefoot on the grass, listening to our favourite song
When you said you looked a mess, I whispered underneath my breath
But you heard it, darling, you look perfect tonight
[ที่รัก ผมจะเต้นรำท่ามกลางความมืดไปกับคุณที่อยู่ในอ้อมแขนของผม
เราจะเหยียบย่ำบนผืนหญ้า และฟังเพลงที่เราชอบไปด้วยกัน
ในตอนที่คุณพูดว่าคุณดูไม่ดีเลย ผมได้กระซิบอย่างแผ่วเบา
แต่คุณได้ยินมันแล้ว ที่รัก คุณดูดีและงดงามแล้วในคืนนี้]
Perfect – Ed Sheeran
บทเพลงแสนโรแมนติกยังคงบรรเลงต่อไปท่ามกลางบรรยากาศอันหวานชื่น ดนัยจับจูงเจ้าบ่าวในชุดสูทสีขาวบริสุทธิ์ให้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าบ่าวอีกคนตอนถึงสุดทางเดิน
“ผมขอฝากดวงใจของอธิษฐ์โภคินและ Emalee ไว้ที่คุณด้วยนะครับ โปรดรักษาเขาไว้ให้ดี” คำกล่าวฝากฝังที่ดนัยเคยกล่าวไว้ในความทรงจำถูกเอ่ยออกมาอีกครั้งจนทำให้ทิชากานต์ต้องกะพริบตาถี่เพื่อไล่ความร้อนแผ่วรอบดวงตาที่กำลังก่อตัวขึ้น
“ครับ ผมจะรักษาเขาไว้ให้ดีที่สุด” อคินตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นก่อนจะยื่นมือไปรับคู่แต่งงานของตนจากอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนชวนให้แขกในงานรู้สึกอิจฉาต่อความรักของพวกเขาอยู่ไม่น้อย
ทิชากานต์ปรายตามองฝ่ามือใหญ่ของเจ้าบ่าวตรงหน้าด้วยสายตาราบเรียบก่อนจะยื่นมือออกไปตอบรับการจับจูงแล้วค่อยเดินขึ้นบนเวทีไปด้วยกันโดยไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้น
“ว้าว ช่างเป็นงานแต่งที่วิเศษจริงๆ”
“เจ้าบ่าวทั้งคู่หล่อมาก”
“พวกเขาเหมาะสมกันสุดๆ”
“ไม่มีใครกล้าขวางทาง Emalee และ Wattanakul ได้อีกแล้ว”
“ฉันอิจฉาพวกเขา”
พิธีเริ่มไปตามครรลองเหมือนที่เคยเป็นในอดีต ทิชากานต์ยิ้มแย้มตอบรับและหัวเราะตามที่เคยทำอย่างไม่มีสะดุด สิ่งเดียวที่แตกต่างออกไปคงจะเป็นตรงที่เขาไม่ได้คล้องแขนเจ้าบ่าวอีกคนตลอดเวลาเพียงเท่านั้น แค่เห็นหน้าก็อึดอัดจะแย่ถ้าให้ตัวติดกันตลอดเวลาก็โยนเชือกมาให้เขาผูกคอตายเถอะ
“เหนื่อยหรือยัง นั่งพักก่อนมั้ย” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามขึ้นข้างหูพร้อมนิ้วมือเรียวยาวเอื้อมมาเกลี่ยขมับที่ขึ้นเม็ดเหงื่อให้อย่างเอาใจใส่
“ไม่เป็นไร ถ้าคินเหนื่อยก็นั่งพักก่อนได้เลย” ทิชากานต์สะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนจะเบี่ยงตัวหลบอย่างแนบเนียนพลางตอบกลับอีกฝ่ายไปด้วยรอยยิ้มบางเบา
“ถ้ากานต์ไม่พัก คินจะพักได้ไงล่ะ อยากดื่มอะไรหน่อยมั้ย” อคินตอบกลับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนพลางสอดส่องหาบริกรเพื่อขอน้ำดื่มไปด้วย
ทิชากานต์ไม่ได้เอ่ยห้ามปรามอะไร เขาปล่อยให้เจ้าบ่าวอีกคนเล่นละครเหมือนครั้งที่แล้วโดยพยายามไม่หลุดสีหน้าขยะแขยงอย่างสุดความสามารถ ยอมรับจากใจว่าลึกๆ ตัวเขาก็ยังคงรู้สึกกับอีกฝ่ายอยู่บ้าง แต่ถ้าให้เลือกความรักกับความแค้น ตัวร้ายอย่างเขาจะเลือกอะไรทุกคนก็น่าจะรู้ดี
พิธีดำเนินต่อไปจนมาถึงตอนใกล้จบงานอย่างราบรื่น และตามธรรมเนียมที่ไม่รู้ผีห่าซาตานตนไหนเคยบัญญัติไว้ทุกคนในงานจึงพร้อมใจกันตะโกนเรียกร้องให้เขากับเจ้าบ่าวอีกคนจูบกันคล้ายเชียร์มวยในสนามลุมพินีไม่มีผิด
“จูบเลย!!!”
“จูบเลย!!!”
“จูบเลย!!!”
“จูบเลย!!!”
มาจูบเองมั้ยล่ะ!?!
ทิชากานต์ลอบถอนหายใจพลางปรายตามองทางโต๊ะครอบครัวตัวเองที่ดูจะครื้นเครงกับการเชียร์ครั้งนี้ไม่ต่างกัน งานแต่งครั้งนั้นตัวเขาตื่นเต้นและประหม่ากับการจูบโชว์มาก แต่หนนี้เขาอยากบอกเหลือเกินว่า
ปล่อยกูไปเถอะ...
“เอาไงดี ถ้าไม่ทำพวกเขาไม่ปล่อยพวกเราไปแน่เลย” อคินที่แอบมองสีหน้าคู่แต่งงานตัวเองที่ดูนิ่งเฉยมาได้สักพักจึงก้มถามความคิดเห็นอีกฝ่ายด้วยความเกรงใจ ตัวเขาเองไม่ได้อะไรหรอก แต่กลัวคนตรงหน้าจะอึดอัดมากกว่า
“งั้นก็ทำตามใจแขกผู้มีเกียรติหน่อยแล้วกัน” ทิชากานต์ตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ ใบหน้าหล่อติดสวยละมุนหันกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าบ่าวอีกคนด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“งั้นขออนุญาตนะครับ” อคินตอบกลับพลางยิ้มรับอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหล่อคมโน้มเข้าใกล้คู่แต่งงานอย่างเชื่องช้าพร้อมกับประคองใบหน้าอีกฝ่ายอย่างทะนุถนอมท่ามกลางเสียงกรีดร้องของแขกทั้งหลายที่ลุ้นกันจนตัวโก่ง
สายตาของทั้งคู่ผสานกันโดยไม่ละไปไหน คนหนึ่งเรียบเฉยส่วนอีกคนเย็นชาและไม่ยี่หระต่อสิ่งใด ริมฝีปากหยักสวยได้รูปทาบทับลงบนกลีบปากของคู่แต่งงานอย่างแผ่วเบา ทั้งคู่เพียงแช่จูบไว้โดยไม่ขยับตอบรับใดๆ กันทั้งนั้น จนเป็นทิชากานต์ที่ผละใบหน้าออกก่อนด้วยปฏิกิริยาที่นิ่งสนิทโดยที่พยายามรักษารอยยิ้มบางเบาเอาไว้อยู่
อคินมองใบหน้าหล่อละมุนของอีกคนอย่างนึกสับสนปนไม่เข้าใจ ถึงแม้ทิชากานต์จะยังคงยิ้มแย้มและพูดคุยกับเขาเป็นปกติแต่แววตาที่ทอดมองมากลับคล้ายไม่มีเขาสะท้อนอยู่อีกต่อไปแล้วจนรู้สึกวูบโหวงอยู่ในใจ
สองเจ้าบ่าวสบตากันนิ่งโดยไม่มีใครละสายตาออกก่อน อคินเอื้อมมือเกลี่ยแก้มเนียนใสของคู่แต่งงานตนด้วยความทะนุถนอมโดยไม่สนเสียงตะโกนแซวของแขกเหรื่ออีกต่อไป
ถึงการแต่งงานครั้งนี้ของเขาจะเกิดขึ้นเพราะผลประโยชน์หรือความตั้งใจของผู้ใหญ่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อาจจะปล่อยให้ดวงตาคู่งามนี้ลบภาพตัวเองออกไปอย่างเด็ดขาด
—————————————————
สภาวะนักบินสมองไหล = เหตุการณ์ที่นักบินย้ายสายการบินพร้อมกันจำนวนมาก
ระดับขั้นนักบิน
Trainee ---> First Officer (Co-pilot) ---> Captain
บางที่ก็อาจจะแยกย่อยไปอีกเช่น Junior First Office, Senior First Officer
การเลื่อนขึ้นจะต้องเก็บชั่วโมงบินให้ครบตามกำหนด แล้วทำการสอบ โดยแต่ละสายการบินก็มีข้อกำหนดของตัวเอง (แต่ก็ต้องไม่ต่ำกว่าข้อกำหนดของกรมการบินพลเรือน)
ทุกสายการบินนักบินเลือกรูทบินไม่ได้ จะขึ้นอยู่กับรุ่นของเครื่องที่ขับ (นักบินจะขับเครื่องบินได้รุ่นเดียว ถ้าจะเปลี่ยนต้องไปทำการฝึกเปลี่ยนแบบ)