logo text
Add to Library
logo
logo-text

Download this book within the app

5 - The Chase

"Have you heard about, Doc Marquez? I have been following her and I liked her so much but I can't believe she actually did it." Hindi 'ko maiwasan na hindi mapa irap sa na rinig 'ko. Really? 
May ebidensya ba kayo other than my signature na ako talaga ang nag conduct nung operation? Because if not, you should keep your dirty opinion about me to yourself. 
These interns are so entitled. My head keeps hurting whenever I see their faces.
Nag sisimula pa lamang kayo, at marami pa kayong kakainin na bigas.
Yan an gusto 'kong isagot sa intern na akala mo ay alam ang buong pag ka tao 'ko. I want to slit her tongue using my favorite scalpel and make her eat it. 
But that little thought, para 'ko na ring ibinaba ang sarili 'ko sa mga kagaya nila.
Instead of thinking bad, I'd say I hope they won't experience what I am experiencing now. Because frankly, I doubt that they will make it in life. 
Not because I am discrediting all their hard work, but just looking inside the box won't take them anywhere. I really hoped the future waiting for them is very different in what I am experiencing.
Pumunta lang naman ako dito to get all of my things. Dahil sa totoo lang, kahit ang "asawa" ko na ang may ari ng ospital na ito, I won't hesitate leaving. 
Sutil listened to every word I said about his Hospital and I sincerely hope they can fix things as early as they can kasi kung hindi nila maaagapan, I am sorry but no good doctor will stay in here. 
It is so bad. 
I don't know why those shitty board of directors can even call themselves professional.
I, also, get it that a company is composed of good and bad who leads it. Hindi 'ko lang ineexpect na ganito karami.
Imagine, you have your own operation and yet you signed three or more patients record without you knowing? We can sue them for plagiarizing. But, who am I compared to them?
Akala mo Korean drama no?
Look, what happened to me? I'll bet, nag sisimula pa lang sila. Knowing them, especially that, that Doctor. 
It's good that things like this happened. At least, I can get my own life now. 
"At last, wala na ring kontrabida sa Hospital," I rolled my eyes at him. Akala mo naman talaga, eh, mas marami nga siyang pabor na pinagawa sa akin. 
"I have nothing against them," I am coming clean, because I am clean. Ni wala nga akong pakialam sa mga buhay nila. "But turning a blind eye is more than the abuser. Did you know that?" but what they are doing in the Hospital is not something I would close my eyes. This is supposedly the Doctor's safe haven, pero sini sira nila.
Kris helped me move my things in the car, "So, any news about your case?" I rolled my eyes at him as an answer. I can see from his eyes that he wanted to give me a hug, pero naiilang siya sa mga body guard ni sutil. Gusto kong matawa, pero kapag tinawanan 'ko siya baka iwan ako bigla nito. 
"Tell me, paano 'ko hahanapin ang tao na kahit ang mga pulis ay hindi alam kung saan ang whereabouts niya?" Sabay kaming napa buntong hininga habang nasa harapan namin ang mga bodyguard ni sutil. "The only chance of meeting him is zero point zero zero zero one," mahinang na tawa si Kris with my comment. "Yes, just like the remaining bacteria that safe guard could not kill."
Lahat sila ay natawa sa sinabi 'ko, samantalang ako ay lalong nawalan nang lakas ng loob. "Don't worry. Kapag si Boss ang kumilos siguradong walang lulusot," proud na sabi pa ng isang sa mga body guard ni Sutil. 
Alam 'ko ang mga pangalan nila pero baka malito lang ako kapag tinawag 'ko sila sa pangalan nila. "Wala na ngang halos tulog si Boss, pag ka uwi sa trabaho kakausapin naman ang abogado nila at ang mga imbestigador para mapadali ang pag hahanap."
Tiningnan ako ni Kris asking if I knew that. 
Mabilis kong itinanggi. Wala rin namang sinasabi sa akin si Sutil. 
Basta pag uuwi siya ay kukumustahin ako, tatanong kung kumain na ba ako, yun lamang at mag kukulong na siya sa opisina niya kasama ang apat na ito.
Nakaramdam ako ng kaonting pait.
Hindi na dapat ako mag reklamo, dahil the sooner the better. Pero bakit parang nag mamadali siya ata masyado? May hinahabol? O may babalik?
Napa tingin ako mula sa kaliwa 'ko. Sabay nanlaki ang mga mata namin. Hindi ako sigurado kung siya yun, pero nung mukhang nakilala niya ako ay agad agad siyang tumakbo papalayo sa akin.
Hindi na ako nag dalawang isip na habulin siya.
Naririnig 'ko ang tawag ni Kris at ang apat na body guard ni Sutil pero hindi 'ko sila iniintindi. Minsan 'ko lang siya nakita sa litrato pero sigurado akong siya yun!
"Ma'am, bakit po bigla kayong umalis? Mapapagalitan po kami!" hinihingal na sabi nang isa sa naka habol sa akin. 
Hindi 'ko siya pinansin at baka mawala sa paningin 'ko ang mokong na gustong sumira ng buhay 'ko. Hindi pwedeng mapalampas 'ko ang pag kakataon. Abot 'ko na siya, konti na lang.
Hindi 'ko alam pero parang mas bumibigat ang nararamdaman 'ko. 
Posibleng natatakot sa magiging sagot niya sa akin o dahil ba sa pagod. Napa tigil na lamang ako nang biglang may humablot sa akin at yakapin ako ng mahigpit at nang maramdaman 'ko ang yakap bigla na lamang bumagsak ang luha 'ko. 
Bakit ganito? Bakit parang ang sakit? "Serenity, what the hell are you thinking?" amoy pa lang ay alam 'ko na kung sino. Mas lalo akong naiyak dahil sa tono ng boses niya. Hindi siya galit, pero ramdam mo yung pag aalala sa boses niya. 
"Kami ng bahala, boss." sigaw ng isa na mukhang malayo layo na pwesto naming dalawa. 
Gusto kong iangat ang tingin 'ko, pero kumportable ako kung paano niya ako hawakan.
Pakiramdam 'ko isa akong porcelain doll na mag ka mali lang ng hawak ay bigla bigla na lamang mababasag. 
Ilang araw 'ko pa lang siyang nakakasama, pero bakit kung tratuhin niya ako parang kilalang kilala na niya ang buong pag ka tao 'ko? 
Ilang araw 'ko pa lang siyang nakikilala, pero sobrang kumportable 'ko na sa mga bisig niya. Hindi 'ko alam kung dapat ba akong mabahala o dapat bang masanay ako sa mga yakap at hawak niya gayung hindi naman talaga siya para sa akin.
Kung si Sutil lang din naman ang matitira sa akin sa dami ng sakripisyong ginagawa 'ko para sa iba, sino pa ako para humingi ng sobra sobra?
Mas lalong bumigat ang nararamdaman 'ko sa pag iisip na sa pag lipas ng mga araw, maiiwan na naman akong mag-isang lumalaban para sa nakakarami. 
Nagagalit ako sa sarili 'ko... bakit 'ko hinahayaan na mas mapalapit ako sa taong nakalaan naman na pala para sa iba? 
Pero hindi 'ko rin masisi ang sarili 'ko sa pag babakasakaling, ngayon, ako naman ang pag bibigyan ng tadhana. Ako naman ang bibigyan ng para sa akin.
Pero sino ba ako para humiling ng mga bagay na pag mamay ari na ng iba?
Hanggang saan kami aabutin ng larong sinimulan namin? Hanggang saan ako dadalhin ng nararamdaman 'ko?
Tahimik lamang akong nakamasid sa tabi ni Kris habang si Sutil ay mukhang kausap ang isa sa mga body guard niya. 
Ngayong napag masdan 'ko ang ichura niya, mapapansin mo sa mga malalalim niyang mata ang pagod at puyat. Pero bakit? Para kanino ba talaga yung ginagawa mo, Sutil? Dahil pakiramdam 'ko, hindi na dahil kapatid lang ako.
Nang mag tama ang tingin namin mabilis akong umiwas ng tingin sakaniya at humarap na lamang kay Kris na hanggang ngayon ay hawak hawak pa rin ang mga kamay 'ko. 
Adel, isang buwan mo pa lang kilala yung tao pero nakakailang iyak ka na.
Hindi 'ko man hingin ay bigla akong niyakap ni Kris. Mula sa pag kakayakap niya ay rinig 'ko ang tibok ng puso niya. "Adel, I just want to remind you. Walang masama kung mag kaka gusto ka sakaniya. Pero tandaan mo na ginagawa niya lang yun dahil sa ayaw mo man o sa gusto, kapatid ka ng pinakamamahal niya."
What's the point of reminding me that? Kung sa bawat pag pikit at pag dilat ng mga mata ay iyon ang pilit na tumatatak sa isipan 'ko?
Bakit naman kasi sa tagal at sa dinami rami, bakit naman kasi yung mayroon ng iba, Adel?
Sana minsan nag-iisip ka rin ng tama! Hindi yung puro pag papadala sa mga ginagawa niya, eh, he is just doing you a favor because you are his sister's lover.
Parang tanga lang na pilit kong itinatanggi sa sarili 'ko yung bagay na pinag sisigawan nang utak 'ko.
Tsaka, I just like him. This feelings will eventually fade. 
Hindi naman ako para makipag agawan sa babaeng yun. Kung gusto niya, isaksak pa niya sa baga niya hanggang sa ilalim ng puson niya!
Pero hindi ba?
Kahit anong gawin kong pag tanggi, nasasaktan pa rin ako, at hindi na kailangan pang paulit ulit na ipaalala sa akin ang mga bagay na alam 'ko na.
Gusto kong tuktukan si Kris. Alam 'ko, malinaw naman sa akin. Iiyak ba ako kung hindi 'ko alam? Makakaramdam ba ako ng pait kung hindi ako nasasaktan sa katotohanan, "Don't worry. It's clear to me. The sooner this case end, the better."
Kris isn't convinced at all. I mean, I am not convinced myself. "Who you are trying to prove?" mahina akong na tawa. "You sound more like you are convincing yourself more than me." 
"What's wrong with that? I don't even need to convinced you because you will never believe me anyway," I rolled my eyes at him. Totoo naman, whatever I say to him, paniguradomg pangalan 'ko lang ang paniniwalaan niya.
Inabutan ako ng tubig ni Kris habang parehas kaming naka tingin sa kawalan, "Paano mo alam?"
Sinamaan 'ko siya ng tingin. Kahit kailan talaga hindi ako titigilan ng isang ito hanggat hindi ako umaamin sakaniya. "I know I already told you that she's coming home, what else do you need to know?"
"That's so yesterday, Adel. Wala bang latest episode?" this time, I don't think that I should tell him about what's bothering me. Pero kahit naman hindi 'ko sabihin sakaniya alam 'ko naman na alam na niya.
"What are you expecting from us? As long as we are civil about it and he is treating me well, I don't see anything wrong with it." too well that I am overwhelmed. "This feelings will fade the moment we parted ways. It's just an admiration." eh, who am I kidding?
I mean, I know that feelings do changed. Kahit naman saan tingnan, it does change. Hindi man ganun ka bilis, but I know it will eventually fade. 
Umakbay sa akin si Kris and smiled, "It's going to be a long and rocky road ahead of you." Just like you do, right? Just like how badly you are trying to get over her so much. 
I could never give a single comment about how he fought really well in life. 
Kris lost his parents at a very young age, that he grew up with me so basically he is brother from another mother.
We've been taking care of Kris. Just how he is looking after me now.
He is like the brother I never had. So, romatic feelings will never crossed our minds. 
"You did well," he held my hand tight. I know, I will never mention her name and I will never remind him what happened.
Why would I torture him? If he wakes up with tears in his eyes with memories of her? "You are doing good as well." I leaned my head in his shoulder. It's not the acknowledgement I needed today, but it can suffice.
"What the-" he moved sits away from me kaya na hulog ang ulo 'ko mula sa pag kakapatong sa balikat niya. Parehas kaming napa tingin kay SUtil na nag lalakad papalapit sa amin. "You could have told me."
"Collect yourself, Adel." nag dadabog na umayos ako sa pag kaka upo mula sa tabi niya. Bwiset na binatukan ako nito. "Why would he like someone like you? I mean, look at you, from head to toe it screams sarcasm."
"It's not like I wanted him to like me," maybe I was born to be mean and rude at all times. Pero I already stopped working as a part time judger, hindi 'ko bagay.
Tsaka ipinarealize sa akin ni Sutil na being a judger is way out of my league. Kaya siguro na talagang Doctor ang profession na para sa akin.
Zybe is not looking at me directly, pero ako ang kausap niya. Galit ba siya?? "That was dangerous, Serenity." he's calm I can sense it this time. Yung kaba niya kanina ay wala na ngayon. "Next time call me first before doing anything."
Ang sulsol na si Kris ay walang ibang ginawa kung hindi ang gatungan ng gatungan si Sutil. "Can you please stop? You are making my ears bled." I even rolled my eyes. 
He patted my head as if I didn't cry for the nth time, "You are such a cry baby." I'm not sure kung gusto ba talaga niyang malaman ni Sutil o hindi. Pero I won't guess anymore. Pakiramdam 'ko ay sampung minor operations ang ginawa 'ko ngayong araw. "I guess I'm going back." naiilang lamang niyang tawa.
Nanaig ang katahimikan between the two of us. Ramdam 'ko pa rin ang pag ka inis niya sa ginawa 'ko. Pero how would I know why kung hindi siya iimik? 
Hindi naman ako para mang hula kung ano ang tumatakbo sa isip niya.
Tsaka, why would he get mad? Unless, "Tell me. They are up to something and you didn't want to tell me." when I said that, he raises both of his hands and heaved a sigh. "What is it?" Bakas sa mata niya ang pag dadalawang isip. But gave up, anyway.
Before telling me anything, nag pa linga linga muna siya to check something or someone. I don't know. I thought this case was just a simple set up. 
So, does this means that someone is really out there chasing me. 
"It's not like what you think, Serenity. But as much as possible, you shouldn't be involved with the chasing." I can see that he is having a hard time explaining na para bang sa sampung taong gulang na bata siya nag e-explain. I can't help but laugh. "They have a lot on their sleeves. I don't think the next time they moved, you'll be able to.." he paused and smiled a little at me.
Sasagot pa sana ako when one of his body guards came, panting from all the running. "Boss, positive." when he said that, Sutil signaled something and he immediately leave. Yun lang nag ka intindihan na sila? Wow, their connection is really something. 
"Anong positive? Sinong buntis?" he laughed at my awkward joke. Kahit alam 'ko naman na tungkol yun sa lalakeng yun. I just wished he will come home later with a very good news. If not, mas okay na huwag na siyang umuwi. 
"Let's go," I looked at him confused. "Let's fetch Nanay Karing first before heading home." Dere derecho siya pag lalakad without even explaining what's going on in his mind. Nang mapansin niya na hindi ako sumasabay sakaniya sa pag lakad mabilis niyang hinablot ang kamay 'ko, "Marami pang dapat asikasuhin sa bahay. Pasensya ka na hindi 'ko muna kayo matutulungan ni Nanay Karing ngayon ha?" 
Everyone including me is awed. "What are you saying? You have something else to do right? We can go our separate ways. I can manage myself, you know?" I said whispering to him but enough for him to hear. Naririnig 'ko rin ang mga bulungan sa paligid. Huwag sila mag alala, hindi 'ko rin naman alam na si Sutil ang pakakasalan 'ko. So, it's a tie guys.
He moved closer to me. His eyes were glued to me and he is goddamn smiling! 
I can feel my knees getting weak pero nang marinig 'ko ang mahinang kilig mula sa gilid 'ko ay agad kong nakolekta ang sarili 'ko.
Nakikishare ka na naman sa kilig ng iba, Adel. Ayos ayusin mo yang buhay mo.
Halos araw araw 'ko siyang nakikita in his formal suit, pero iba pa rin pala kapag nakikita 'ko ng mas matagalan. Nakakapang hina pala talaga.
Look, everyone around me usually wears coat and tie and I'm perfectly used to it.
Imagine, seeing Sutil everyday with coat and tie and yet my knees aren't. 
He was laughing when he got closer to me and held me from my waist. I swear to God, this is embarrassing! He is looking straight to my eyes and laughed, "Love, you are on top of my priority. The wife comes first before anything else. Okay?"
Everyone around us squealed. "Okay but you don't have to lean so close," he chuckled as he moved away from me. I can feel my cheeks heating up. I don't know what to say anymore I just walked past through him and I heard the nurses squeal for the second time, "C'mon, hubby!!" I shouted but I never looked back. 
All the way to Nanay Karing, I wasn't speaking to him. 
Hindi naman ako inosente sa mga ganitong bagay. Nag landi rin naman ako before ako nag doctor. I wasn't the type of student who usually just stay in the library. 
Or, maybe I was wrong? I don't know, I forgot how I spent my youth at. Basta ang alam 'ko, this isn't my first time.
BUT, I am not the type to go clubbing. 
Naranasan 'ko rin naman na kiligin over a simple note and text from my crush. 
Pero that was so long ago. How many years did I study to earn this title? 6 years? 7 years? I lost track of years when I decided to give my all on medicine.
I can see that he wanted to talk to me but chose to respect my space for the mean time. 
But when Nanay Karing, ride with us dun na siya nag simula mag bilin ng mag bilin. Everything the he didn't like to see or he didn't like to eat. 
As I was listening, I can't help but be amazed. 
Ayokong tanungin sakaniya yung mga ganung bagay dahil eventually will have our own separate ways. Pero kating kati ata ang dila 'ko, "Why are you telling me those things?" out of nowhere, I asked like a crazy teenage woman who only likes to fight. "You don't have to answer me. It's just a stupid question anyways."
He chuckled, "I just wanted to tell you things that I like." Am I convinced? Because I feel like I deserve more explanation than that. "Okay, look. Ayoko lang na pagmulan ng misunderstanding yung mga simpleng bagay na ganun. I am as you can see, I used to live on my own, before you came. I just want to make clear things between us because we will be together for a long long long time," gusto kong pumalag sa sinabi niya but I find it cute.
He is really the type of person who'll take good acre of you necause he said so. Walang bakit at walang paano. 
He is just built that way.It is his whole system.
Nanay Caring seems so happy listening to him. "Misunderstanding is inevitable," I said. Pero tumawa lamang siya sa sinabi 'ko kaya parang nag tunog kontrabida ako na nag hahanap ng away. "That's not what I meant. What I really mean is that I wanted to know every little thing about you by being around you. I want to see it for myself. That's how it supposedly go, right?"
He smiled at me and I think that was the most precious thing on Earth. He sneakingly just smiled at me and everything seems so fine. I don't know what to do with you anymore, Serenity Adel. "It's cute," he said between his smiles and that minute I didn't hesitate to pinch his cheeks. 
Nanay Karing laughed at us, kaya madali akong nag bitaw. "Anyways, are you going to eat with us? Or are you going to keep chasing the mouse?" mas lumakas ang tawanan nilang dalawa. "Of course, I have to cook our dinner." Defensive kong sagot.
"Okay, boss doc." he said smiling at me.
He literally just drop us off at the new house and he went on his way. Pero hindi niya nakalimutan mag bilin na ayaw niyang nakaka amoy ng bawang sa kahit anong pagkain. 
He'll definitely join us in dinner, right? Or am I just assuming he will? 
Suddenly, I remember cooking for him with lots of garlic! I immediately called his number but he wasn't answering so I called one of his bodyguards instead, "Can you tell your boss that I hate him to death?" and when he said yes, I ended the call.
Being observant is not enough. He's right, I should ask him more often about the things he like and he didn't like. There's no harm in asking, right?
But why do I have to know things like that about him? She's coming home, right?
She's coming home to get back everything that was her. Ganun talaga siya, gusto niya sakaniya lang ang lahat, kahit hindi na tama.
Kahit wala na sa lugar, at kahit wala na siya sa posisyon to get back everything.
Anyway, I prepare the dinner as he wished. No garlic involved at all.
Pero anong oras na ay wala pa rin sila. I am not worried he'll ditch me, because in the month we've been staying together, I know he is going to show up no matter what happens. 
I am worried because he isn't staying late. It's almost one in the morning and he hasn't been updating me. 
I tried calling his bodyguards but no one is answering me. 
I went out for awhile to check and I found his car! 
Madali 'ko itong pinuntahan to only see him sleeping. Hindi man lang nila na buksan ang mga bintana at para bang pag ka park ng kotse ay naka tulog na lamang sila.
Kinatok 'ko muna ang binata ng mga bodyguards niya bago 'ko siya ginising. 
"Go ahead, guys. Gisingin 'ko lang tong Boss niyo. You should rest inside. No one will move unless I am there, okay? Ako ang mag hahanda ng kakainin niyo." I don't know kung gising na talaga sila dahil naka titig lamang sila sa akin at nag unahan na sa pag pasok sa loob ng bahay.
Why am I doing things I don't usually do?
Nandito na rin naman ako, bakit ba kailangan 'ko pang pigilan ang sarili 'ko? At least, I will never have any regrets in my life.
Aalagaan 'ko siya at ibabalik 'ko rin naman. 
I will do my best to take care of him just like what he is doing for me. Wala namang masama hindi ba? I am still his wife, at kahit saan tingnan I am the legal wife.
Kung gagawin 'ko lang kumplikado ang mga bagay sa paligid namin, I don't think I can survive for too long.
Pero nakakatakot din isipin na sa bilis ng mga pang yayari, baka magising ako kinabukasan wala na pala sa akin ang lahat.
But, that's okay. I can live another more year with nothing. Kinaya 'ko nga na wala siya dati, ngayon pa kaya?
Madali kong kinatok ang bintana ni Sutil at wala pang ilang minuto ay nagising na agad ito. He looked amazed when he saw me. 
Para bang nagising siya sa magandang paniginip. He mouthed my name, I am sure of that. 
Nag madali siya sa pag baba sa kotse niya at nang makababa siya ay agad akong niyakap nito. Ramdam 'ko ang pagod niya nang yakapin niya ako. "Serenity, I'm home."
I smiled, "Yes you are home, Zybe." naramdaman 'ko ang pag ngiti niya pero mas ramdam 'ko ang pag bigat ng katawan niya. Mukhang naka tulog na naman ang mokong. I patted him on his shoulder at mabilis naman siyang na gising. "I am texting your secretary to give you a day off. Is that okay with you?"
Mabilis siyang umiling sa akin at niyaya ako pabalik ng bahay, "I still have a lot of things to do, Boss Doc. Maybe next time?" he smiled at me. Gusto 'kong makipag talo sakaniya, pero mas lalo lang hahaba ang gabi niya. 
"All right, you are the boss. Now sit there with them and I'll call you when the food is ready." hindi naman siya umimik at tumabi sa mga bodyguards niya na nag kakape. "Too much exhaustion is bad for your health. You should try my favorite tea. Mugs down, boys." Confused, but they still all obey me. Tinimpalahan 'ko sila ng tea at ininom nila yun ng walang reklamo. 
After they all ate... nag stay pa sila saglit sa kitchen so I can still hear them from where I am.
Right after dropping me off, they still chase him. Unbelievable! Alam kong athlete siya, pero I don't expect it him to run all day for someone.
He really loves doing things for someone else. He is not the consistent student council president for nothing, I guess.
Right after washing the dishes, I joined them for a while. It looks like iniiwasan nila mag kwentuhan about what happened when I am around. 
But, I don't really mind. Just by looking at them so exhausted because of me is already enough. 
"Why don't you rest in the guest room? There are two beds each room," I offered the room. Sa sobrang laki naman kasi ng bahay na 'to, kahit mag sama pa ako ng iba hindi pa rin ata namin mapupuno. "Rest well, guys. You don't have to accompany him later. Ako na bahala,"
Sabay sabay silang lumapit sa akin para sana yakapin ako pero agad na humarang si Sutil na halatang halata naman ang pagod, "As Boss Doc said, you can rest all day. Thank you guys." he said as he pulled me. Kumaway na lamang ako dun sa apat. 
"Iba talaga ang alagang Boss Doc!" Jerry said. Sabay na lamang kaming na tawa ni Sutil. "Ingatan mo ang Boss Sutil namin ha!" I showed them two thumbs up as an answer. 
Pero pag dating namin sa kuwarto ay halos hindi na nakapag bihis si Sutil. Hindi man lang nakapa hubad ng sapatos niya. Basta na lamang humiga sa kama.
I tried waking him up... at ang bilis bilis niya talagang magising. 
Na bobother ako na sa simpleng kalabit sakaniya ay nagigising ka agad siya. Ganyan ba karami ang worry na dala dala niya?
He simply removed his shoes... at bigla na lang tumumba sa sobrang antok.
I smiled at the view. He really looks so tired pero he looks happy and contented. 
I helped him by removing his coat and tie. Baka mamaya ay masakal siya ng neck tie niya. I look for some shirt and tried putting it to him. But, unfortunately, I couldn't and ended up tied under him. 
Gusto kong pumalag... pero bigla siyang ngumiti sa akin... and that moment I knew I fucked up. I will fucked up everything I have done to protect my heart. "Good Lord, why it have to be on someone who already found his love?"

Book Comment (49)

  • avatar
    Rg Magalong

    Sana matupad

    12d

      0
  • avatar
    Flory Besinga

    i need money income

    09/08

      0
  • avatar
    Joseph Alberos

    jjdjdjdjjfjdjdjjdjdjdjdjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjhhhhdhdhdhdhdhdhdhhdhdududududjdudhdudjdudhxjxjjfjfhdjdhfjdjdjdjdhdhdjdjdjdjdjdjjdudududhdhdhdhhdudhdhdusuuxnduchhdhchhchcjfjcjcjfjjfjdjdnxhgdsjjdoddmndbjdixjdjdjjdjfjfutvvtjdhdhdhzjnzbsvsvdvnckxkdjcjjfjejxjjfjdjdjdjdjjcxyzulsuldudoduksmshsjdjdkclfclckcckckfkdlflvlckxkxjxjxjxjxjxjxjxjxjxkxkxkckckxkxjxjckckcjxmxjxjxkxkxkxkckckxkxkckckfkfofkxjxhxjxkdjdjxjxuxuxixickxkckfkfoflfoglgoglglvkxjjxhxifcjxidudduudddhxhxhcjh jccjjcuucjcjcjcjcjvjgjgjfigigkgjfjcjuf

    17/07

      0
  • View All

Related Chapters

Latest Chapters