บทที่3. Never give up!“บุษ!! ผมมีเรื่องอยากคุยด้วย”เสียงทุ้มๆ ที่ดังมาจากมุมมืด ระหว่างรอยต่อบ้านพักรับรองแขก กับส่วนพื้นที่ในส่วนพนักงานบุษบันเขม้นตามอง ...เงาร่างของใครบางคนที่ซุ่มอยู่ตรงนั้นนักรบค่อยๆ เดินออกมาจากเงามืด เขายิ้มหวานให้กับผู้หญิงในอดีต ผู้หญิงคนเดียวที่เขาไม่เคยได้ลิ้มรสหล่อน แม้หล่อนจะเป็นแค่ลูกหลานคนงานในบ้าน แต่สำหรับบุษบัน หล่อนหยิ่งพอตัว“อ๋อ!! คุณรบนั่นเอง...อย่าดีกว่าค่ะ หากคุณรบไม่อยากให้ครอบครัวใหม่ของคุณรบมีปัญหา อยู่ห่างๆ บุษดีกว่าค่ะ”หญิงสาวเอ่ยเตือนพร้อมกับตั้งท่าจะเดินกลับห้อง แต่ก็ถูกรั้งไว้อีก“บุษไม่คิดจะ...ทบทวนความทรงจำเก่าๆ กับผมสักหน่อยเหรอครับ” นักรบถามพร้อมกับยิ้มละไม“คะ...อะไรนะคะ ทบทวนความทรงจำอย่างนั้นเหรอ?” สีหน้าบุษบันแหยเก เธอไม่เข้าใจความต้องการของฝ่ายตรงข้ามเลย เขาจะมารื้อฟื้นความหลังอะไรกับคนอย่างเธอ“ครับ ทบทวนความจำเก่าๆ” นักรบอมยิ้มกรุ้มกริ่ม เพราะแอลกอฮอลล์ในเส้นเลือดที่มีมากผิดปกติ บวกกับความไม่พอใจที่ภารตีขัดใจ เขาเลยคิดทำบางอย่างเพื่อแก้หน้าตัวเอง และเป็นการเตือนผู้หญิงเอาแต่ใจตัวเองอย่างภารตีด้วย“บุษลืมไปหมดแล้วล่ะค่ะ เราเคยมีความทรงจำดีๆ กันด้วยเหรอคะคุณรบ?” บุษบันตีหน้าตายเธอย้อนถามผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยรักเขานักรบเงยหน้าหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินออกมาจากเงามืดเต็มตัว “ผมไม่เชื่อหรอกนะบุษ ว่าบุษจะลืมผมได้จริง เพราะไม่อย่างนั้น...บุษคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่” บุษบันยิ้มหยัน...เธอไม่เคยคิดว่าผู้ชายถือดีอย่างนักรบ จะเป็นคนหลงตัวเองด้วย“การที่บุษอยู่ตรงนี้ มันเป็นการทำให้หลายๆ คนเข้าใจผิดกันไปยกใหญ่ คุณรบลืมอะไรไปหรือเปล่าคะ บุษอยู่ที่นี่ ก่อนที่พวกคุณจะมาเสียอีก”หญิงสาวกล่าวย้ำ จริงอยู่ว่าเธอหอบความช้ำมาจากเมืองกรุง เพราะผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่เธอก็มีศักดิ์ศรีมากพอที่จะไม่ยื้อคนที่เขาไม่ต้องการ“ผู้หญิงน่ะ มีข้ออ้างร้อยแปดพันเก้า ซึ่งผมก็พอจะเข้าใจ ดังนั้นบุษไม่ต้องมาอ้างหรอกนะครับ ยังไงผมก็เข้าใจ ถึงผมจะมีพันธะกับตีเค้า แต่สำหรับบุษ... บุษเป็นคนพิเศษหนึ่งเดียว...ของผมเสมอ”ช่างเป็นคำพูดที่แสดงธาตุแท้ของตัวเองเป็นอย่างดี บุษบันแค่นยิ้ม...เธอผ่อนลมหายใจแผ่วๆ ก่อนตอบ“นั่นเป็นความคิดของคุณรบค่ะ แต่คุณรบจะไม่พูดแบบนี้แน่...ถ้ารู้จักบุษดีจริง”มันเป็นช่วงสั้นๆ หลังนักรบเรียนจบ เขาไม่รู้จักเธอเนื้อแท้ของเธอเลย และคนใจแคบอย่างเขาคงไม่มีวันเข้าใจความคิดของเธอทั้งหมด เมื่อเขาเอาแต่คิดเข้าข้างตัวเองท่าเดียว“บุษรักผม...นั่นคือสิ่งที่ผมรู้”ชายหนุ่มยังคงย้ำ เขาจ้องตาบุษบัน แต่สายตาของหญิงสาวว่างเปล่าจนนักรบเริ่มใจหาย...“อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้วค่ะคุณรบ...ในอดีต บุษอาจจะโง่ที่หลงบูชาคุณ แต่เวลานี้บุษตาสว่าง และรับรู้ว่าสิ่งที่เคยสัมผัสมันไม่ใช่ความรัก แต่มันคือมายา ที่คุณรบสร้างไว้เพื่อจูงจมูกบุษ”ในอดีตบุษบันเป็นผู้หญิงโง่ๆ ที่หลงเชื่อคำแก้ตัวของเขา ความคลางแคลงนั้นสะสมไว้ในใจ จนวันหนึ่งเธอก็สามารถสลัดความรู้สึกเหล่านั้นทิ้งไปได้ แล้วเธอจะเก็บ ความข่มขื่นนั่น กลับมาแบกไว้ทำไมอีก เมื่อความต้องการของนักรบ สวนทางกับตนเอง“แต่สำหรับผม...บุษยังคงอยู่ในใจผมไม่เคยเปลี่ยนไป”บุษบันอึ้ง!! ผู้ชายที่เพิ่งจะสาบานตนว่าจะเป็นสามีทีดีกับผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อสักครู่ใหญ่ๆ เวลานี้เขากลับกำลังบอกผู้หญิงอีกคน...ถึงความรักที่เขามีต่อเธอ...เพื่ออะไร?“หึ!! ไม่มีประโยชน์แล้วค่ะ คุณรบมีคุณตีแล้ว บุษเป็นแค่คนนอก”เธอเค้นเสียงตอบ หัวใจอ่อนล้าพิกล“มันก็แค่กระดาษใบเดียว หากผมไม่ต้องการ... ไม่ว่าอะไรก็รั้งผมไว้ไม่ได้”รอยยิ้มแค่นๆ ผุดขึ้นมุมปากสีระเรื่อ บุษบันนึกถึงภารตี เธออยากให้หล่อนมาได้ยินคำๆ นี้ของนักรบเหลือเกิน“กระดาษที่ว่า ที่เป็นทะเบียนตีตราว่าคุณรบมีเจ้าของ ไม่ได้อิสระเหมือนเก่านะคะ”หญิงสาวแย้ง เธอเตรียมจะเดินหนี ป่วยการจะต่อความกับคนหัวรั้น ที่คิดเข้าข้างตัวเองสุดๆ“สำหรับผม...ความรัก สำคัญกว่าสิ่งอื่นๆ”ความรัก...บุษบันชะงัก เธอหมุนตัวกลับมาจ้องหน้านักรบ เขายังกล้าเอาคำพูดแสนพิเศษนั่นมาใช้อีกหรือ เมื่อแม้แต่ตัวเขาเองยังไม่รู้จักมัน“พอค่ะ...หยุดเถอะ!! คุณรบควรกลับไปอยู่ในที่ของคุณ อย่าพยายามมายุ่งกับบุษเลย อย่าทำให้บุษเกลียดคุณรบมากไปกว่านี้เลยค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าพูด มือกำแน่น สูดลมหายใจแรงๆ หลังได้ยินคำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน จากผู้ชายที่ชื่อ นักรบ ไชยยะนันสามีป้ายแดงแต่เป็นสามีของผู้หญิงคนอื่น หาใช่สามีของบุษบัน นักรบถลาออกมาจากเงามืด เขาจับแขนเรียวของเธอไว้ พร้อมกับตะโกนเสียงลั่น “เธอรักผมบุษบัน!! เธอไม่มีทางปฏิเสธความจริงนี่ได้”ชายหนุ่มยิ้มหยัน บุษบันเป็นแค่ผู้หญิงหน้าโง่ที่เทิดทูนเขาประหนึ่งเทพเจ้า แล้วจู่ๆ ความรู้สึกนั่นจะจืดจางลงได้ยังไง หล่อนจะหมดรักเขาได้แบบรวดเร็วเพียงนี้เชียวหรือ...“นั่นมันเมื่อหลายเดือนก่อนค่ะคุณรบ” หญิงสาวเงยหน้า มองสบตาเขาตรงๆ “เมื่อก่อนบุษอาจจะโง่!! แต่วันนี้บุษตาสว่างแล้วค่ะ คุณรบไม่ได้สำคัญกับบุษเหมือนเมื่อก่อนแล้ว” เธอกล่าวช้าๆ หวังให้นักรบยอมรับ ...จริงอยู่เศษเสี้ยวความรู้สึกนั่น ไม่มีวันจางหายไป แต่เธอจะไม่มีวันให้เขารู้ ความรู้สึกดีๆ นั้นเธอจะเก็บไว้ในใจ แม้ความจริงมันจะเป็นแค่คำลวง“อยากให้ผมเชื่อ บุษต้องพยายามมากกว่านี้นะครับ”นักรบยิ้มย่อง เขาโน้มตัวลง เป้าหมายของชายหนุ่มคือกลีบปากอิ่ม ที่ตัวเองไม่เคยได้สัมผัส ตลอดช่วงเวลาที่เคยคบหากันหญิงสาวเอียงหน้าหนี ยกมือขึ้นดันแผงอกของชายหนุ่ม พร้อมกับกล่าวเสียงเคร่ง“อย่าทำแบบนี้ บุษยังไม่อยากเกลียดคุณรบ”เธอย้ำครั้งที่สอง แต่นักรบหรือจะสนใจ กลิ่นหอมอ่อนๆ รวยรินออกมาจากเรือนกายบุษบัน ผสมกับความหื่นกระหายที่ถูกกระตุ้นด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ความยั้งคิดของนักรบจึงสั้นลง“เธอจะชอบมันบุษ” เขาพูดแบบคนเห็นแก่ตัว ดึงดันจะเดินหน้าต่อทั้งที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจบุษบันกลอกตา เวลานี้หากเธอไม่ช่วยตัวเอง...ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ก็คงไม่คิดหยุด เขาเห็นเธอเป็นแค่ดอกไม้ใกล้มือ ไม่ได้คิดเทิดทูน ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่หลู่เกียรติเธอเช่นนี้“โอ้ย!!”นักรบผงะ!! มือเขาคลายออกจากเรียวแขน เปลี่ยนเป็นตะปบไว้ที่เป้ากางเกง สาเหตุเพราะ... หัวเข่าแหลมๆ ใต้เดรสสีโอรสของบุษบัน ยกขึ้นกระแทกจุดสำคัญของเขาแรงๆ จนชายหนุ่มแทบทรุด“ขอโทษค่ะ คุณรบบีบให้บุษทำแบบนี้เองนะคะ”หญิงสาวยกมือขึ้นกระพุ่มไหว้...เธอวิ่งจากไปหลังพูดจบ ปล่อยให้ผู้ชายอีโก้สูง นั่งครางโอดโอยเพียงลำพัง...บุหรี่ม้วนสั้นๆ ถูกดีดลงบนพื้น ปลายมวนที่ยังมีเชื้อไฟสีแดงๆ ถูกส้นรองเท้าหนังมันวับยกขึ้นเหยียบขยี้ ผู้ชายตัวใหญ่นัยน์ตาดุ เดินออกมาจากเงามืดอีกทาง เขาจับตาดูคนทั้งคู่มาระยะหนึ่ง กำลังประเมินว่าตนเองควรทำอย่างไร? ออกไปขัดจังหวะ หรือยืนดูเพื่อจับผิดเฉยๆ แต่บุษบันทำให้เขาตัดสินใจได้ง่ายขึ้น ผู้หญิงคนนั้น ทำในสิ่งที่เขาคิดไม่ถึง!!“โอ๊ะ!!” นักรบผงะ หน้าเขาซีดเผือดเมื่อนรสิงห์เดินตรงมาหา“อย่าคิดว่าคนอื่นตาบอดเหมือนยัยตี ผมกำลังจับตามองคุณอยู่นะคุณนักรบ และหากคุณทำให้ยัยตีเสียใจ... คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ”เสียงน้าเขยเย็นเยียบจนนักรบขนลุกซู่ “ยัยนั่นอ่อยผม หล่อนอยากได้ผมเป็นผัว!!” คำแก้ตัวแบบหน้าด้านๆ ดังออกมาจากปากผู้ชายเห็นแก่ตัว“นั่นมันเรื่องของคุณกับเธอ แต่หากเกี่ยวพันกันจนทำให้หลานผมเสียใจ...คงไม่ต้องบอกหรอกใช่ไหม? ว่าผมจะจัดการอย่างไรกับคนแบบพวกคุณอย่างไรถึงจะดี”ชายหนุ่มเปรย เขาเดินเฉียดผ่านนักรบไปแบบประชิด จนปลายรองเท้าหนังมันวาวแทบจะเหยียบลงบนหลังมือของหลายเขย“โว้ย!!”หลังน้าเขยสุดโหดหายลับไปในเงามืด นักรบโวยเสียงลั่น เขายกมือทุบลงบนผิวดิน ร้องด่าทั้งภารตีและบุษบันในใจผู้หญิงสองคนที่แตกต่างกันแบบสิ้นเชิง คนหนึ่งที่คิดว่าเป็นหมูในอวย หล่อนน่าจะยอมทุกอย่างเพียงเพราะหล่อนรักเขา แต่กลับเป็นว่า...ผู้หญิงคนนั้นหันหลังให้เขาแบบไม่ย้อนคิด ทันทีที่เขามีผู้หญิงอีกคน
ดีมากดีครับๆ
27/08/2023
0เริ่มจะสนุกค่ะ
16/06
0สนุกดี
24/04
0View All