เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี เจ้าชอบข้าหรือแค่สงสาร

เพราะรีบร้อนออกมาจากหอชุนเหลา อ้ายฉิงจึงวิ่งมาอย่างไม่รู้ทิศทาง ความเสียใจของนางท่วมท้นไปหมด เมื่อนา

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ข้าสัญญา

ค่ำคืนแสนยาวนาน เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างดวงดาราสุกสกาวพร่างพราวบนฟ้า หลี่เฉินกงยังคงกอดนางเอาไว้ในอ้

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี สัญญาไปก็เท่านั้น

หญิงสาวเดินทางมาที่จวนอ๋องด้วยท่าทีไม่รีบร้อน วันนี้นางตั้งใจมาพบเขาหลี่เฉินกงชายในดวงใจเพียงคนเดียว

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ร้ายมาร้ายกลับ

ดวงหน้างดงามของอ้ายฉิงที่ระคนความเสียใจปรากฏในห้วงความคิดของหลี่เฉินกง หลังจากอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชายที่มีดวงตาสีเดียวกัน

ความจริงเย่ลู่เข่อซิง ไม่ได้อยากจะออกจากหุบเขาอันเงียบสงบที่เขาพำนักอยู่สักเท่าใดนัก แต่เพราะได้รับจ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชีวิตแสนสงบ

เป็นเวลาเกือบปีที่นางหนีออกมาจากที่นั่น อ้ายฉิงนั่งฟังเสียงต้นไผ่เสียดสีกันเมื่อยามมีลมพัด เสียงธารน

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี บทส่งท้าย

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี คำนึงถึงความสุขของนาง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ทำหน้าที่พ่อ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี เรือนไม้ในหุบเขา

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี พบนางอีกครั้ง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี กบฏหลี่เฉินอ๋อง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชีวิตแสนสงบ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชายที่มีดวงตาสีเดียวกัน