เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี หญิงแพศยา

สองหนุ่มสาวก้าวเข้าไปในเรือนพักร้อน บรรยากาศในเรือนพักร้อนเขียวชอุ่มร่มรื่น เต็มไปด้วยไม้ดอกนานาพันธ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี การลงโทษ

ร่างที่เปียกปอนของอ้ายฉิงถูกพี่ชายพาไปยังหอบรรพชน ด้านในเต็มไปด้วยป้ายวิญญาณของผู้ล่วงลับ ในนั้นล้วน

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ตัดขาดจากตระกูลเสิ่น

ตุ๊บ!! ตุ๊บ!!

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ข่าวลือที่เกิดจากเขา

อ้ายฉิงสังเกตได้ว่าหลี่เฉินกงหน้าบูด อารมณ์เสีย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ดวงตาสีดำสนิทนั่นมันฟ้องว่าเขากำล

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี องค์หญิงจากแคว้นล่มสลาย

กลิ่นดอกบัวหอมอ่อนโยนลอยมาตามลม บุรุษหนุ่มสวมชุดสีน้ำเงินเข้มยืนชื่นชมทัศนียภาพเบื้องหน้า ภายในหัวขอ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ตามหาสามี

อากาศวันนี้ค่อนข้างเย็นสบายไม่ร้อนเหมือนทุกวัน เนื่องด้วยตอนนี้นั้นเป็นคิมหันต์ฤดู ลมเอื่อย ๆ พัดบาง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี บทส่งท้าย

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี คำนึงถึงความสุขของนาง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ทำหน้าที่พ่อ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี เรือนไม้ในหุบเขา

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี พบนางอีกครั้ง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี กบฏหลี่เฉินอ๋อง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชีวิตแสนสงบ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชายที่มีดวงตาสีเดียวกัน