Makalipas ang isang linggong paghahanap nila Aika at Maurine, bigo pa rin silang makahanap ng scholarship na pwedeng makatulong sa kanila sa pag-aaral.
AIKA'S POV'S
Kasalukuyan kaming kumakain ng baon namin ni Maurine.....
— Besh nakakainis, hanngang ngayon wala pa rin tayong nakukuhang scholarship, parang pinanghihinaan na naman tuloy ako ng loob ( malungkot kong sambit )
— Besh ano ka ba, diba ikaw mismo nagsabi, kailangan nating magtsaga at habaan ang pasensya, dahil kailangan natin yun, kailangan natin ng scholarship para hindi tayo mahirapan, kaya pwede ba, wag ka ngang nega diyan. (sagot nito habang nakataas ang kilay)
— alam mo Mau, pagtayo talaga nakatanggap ng scholarship, tatalon talaga ako sa sobrang tuwa ( sagot ko habang puno ng pagkain ang aking bibig)
— hmmm, ako namn.... (hindi na natuloy ang sasabihin niya dahil nag paalala na ang aming supervisor na bilisan na ang pagkain dahil malapit nang matapos ang break time)
Agad kaming nagmadali at agad na bumalik sa pag lilinis......
KINABUKASAN ARAW NG LINGGO.........
Pagkagising ko, agad akong bumaba galing sa kwarto, at agad na bumungad sa akin ang isang lalaking hinahanap si papa...
— Sino po sila? (tanong ko nang may pagtataka)
— Naghahatid po ako nang bill sa kuryente, dito po ba nakatira si Mr. Benny Cruz? ( tanong nito)
— opo papa ko po siya (sagot ko)
Agad namang iniabot sa akin ang bill ng kuryente , umabot ito nang mahigit four thousand pesos, na agad na ikinagulat ko, dahil may nakalakip na disconnection notice dito. Agad kong ipinaalam kay mama't papa ang tungkol dito. Lahat kami'y na alarma dahil one week lang ang ibinigay na palugit.
— Bat di niyo man lang pinaalam sa akin ang tungkol dito? (tanong ko kay mama)
— ehh balak sana namin gamitin yung perang ibinigay mo sa pag grocery sa tindahan, kala ko kasi hindi pa sila magbibigay ng disconection notice. ( paliwanag sa akin ni mama)
Napakamot nalang ako sa aking ulo nang malaman kong kailangan na naming bayaran ang ganun ka laking halaga, kahit na nag volunteer pa sila kuya na magbibigay nangtig iisang libo, kulang pa rin, kaya't agad akong nag-isip nang paraan........
— hello besh ( pagtawag ko sa kanya, sa cellphone)
— ohh besh napatawag ka, good morning (Bati nito na may masayang boses)
— ahmm meron ka ba diyang alam na pwede maging raket, kahit ano basta yung kaya ko, kailangan ko lang kasi ngayon, kulang ang pambayad namin sa kuryente bukas, baka mamaya maputulan na kami. (nag-aalalang sambit ko)
— Actually merong malapit na bar dito, tanungin ko kung pwede kang sumayaw mamaya (biro nito na agad naman niyang ikinangisi)
— Putik naman, sabi ko yung kaya ko... sige na besh kailangang kailangan ko lang talaga ngayon eh ( pamimilit ko sa kanya)
— Actually nandito si tita, wait tatanungin ko if magpapabanlaw ba siya today, may laundry shop kasi sila, and mano mano ang pagbabanlaw ng mga damit na pinapalaba sa kanila. ( seryosong sagot niya na agad ko namang ikinatuwa)
Pagkatapos ng ilang minuto, tumawag ulit si beshy at sinabing pwede daw na kaming dalawa nalang ang magbanlaw, dahil nakaleave ngayon ang impleyado niya. Agad akong nagmadali na pumunta sa bahay nila Maurine.....
— Ma alis muna ako ha (pagpapaalam ko kay mama)
— Bakit saan ka pupunta? (tanong ni mama)
— sa bahay nila beshy, dun muna ako matutulog ngayon (pagsisinungaling ko, dahil alam ko namang hindi nila ako papayagan kapag sinabi kong maglalabada ako)
— o siya sige, mag iingat ka ( sagot nito)
Agad akong umalis at pumunta sa bahay nila beshy.....
Pagka rating ko ay agad naman kaming pumunta sa sinasabing laundry shop ng tita niya, sinimulan na naming magbanlaw.........
MARINA'S POV'S
Kakaalis lang ng mga bata, nagulat ako sa kasipagang ipinapakita ng dalawa, dahil kahit, araw ng pahinga ay patuloy pa rin sila sa pagtatrabaho. Napansin ko ring ang laki na nang pinagbago ng anak ko simula nang maging kaibigan niya si aika, naging mas masipag na si maurine, di gaya noon, kaya't sobra talaga akong nagpapasalamat dahil nagkakilala, itong dalawang magkaibigan na ito, sobra silang nagiging mas malapit lalo na pag tungkol sa mga trabahong makakatulong sa pamilya nila. Simula nang high school magkakilala na sila, kaya naman matagal ko nang kilala itong si aika, masipag siya sa lahat ng bagay. Kaya't masasabi kong napaka swerte ng taong mapapangasawa niya, dahil simple lang siya at mataas ang pangarap para sa pamilya, masasabi kong pareho sila ng anak ko na talaga namang maaasahan mo sa oras nang kagipitan.
Pagkatapos nilang maglaba, ay halatang halata ang pagod sa kanilang mga mukha kaya naman agad ko silang pinakain. Pagkatapos nilang kumai'y nagulat nalamang kami ni Mau na nakatulog na pala si aika habang nanonood ng tv.
AIKA'S POV'S
Kakatapos lang naming magbanlaw at magsampay, sobra kaming napagod.
Agad namang nag-aya si beshy na manuod nalang kami ng k-drama, para matanggal ang pagod namin pareho......
Habang nanonood kami ay unti unti akong nakaramdam ng antok hanggang sa di ko namalayang nakatulog na pala ako.
KINABUKASAN........
Sabay kaming naghanda ni beshy sa pagpasok sa trabaho.....
HABANG NAGLILINIS.......
— Besh, diyan ka sa loob mag mop, ako naman dito sa labas ( Saad ko habang hawak hawak ang mop)
— ok ok ( sagot niya nang nakangiti)
Habang naglilinis kami, ay may isang babaeng pumasok sa cr. Simple lang siya, mukhang bata pa. Nginitian ko ito, atsaka bumalik sa paglilinis......
Pagkalipas ng ilang minuto, nagulat ako nang bigla na lamang tinawag ako ni beshy, kaya dali dali akong pumasok at inalam kung ano ang kailangan niya.
— Besh!!! Besh!!!! halika dali!! (sigaw niya na halatang nagpa-panic)
— ohh bakit!! (tanong ko habang papalapit)
Pagdating ko sa loob, ay nakita ko si beshy na paulit ulit na hinihipo ang likod ng isang babaeng hirap huminga. Sobra akong natakot kaya't agad ko siyang nilapitan, at saka hinilot nang paulit ulit ang kanyang likod at dibdib upang maibsan ang kanyang hirap na paghinga.
— Beshy tumawag ka nang tulong, dali!! (sigaw ko nang may pag-aalala)
Agad naman itong tumakbo at humngi nang tulong sa labas......
— meron po ba kayong enhaler or anything, na pwedeng gamitin? ( tanong ko habang patuloy pa rin sa pag hilot ng kanyang likod)
— nalimutan kong dalhin ( sagot niya habang hirap sa paghinga)
Pagkalipas nang ilang minuto, unti-unti nang bumalik sa normal ang kanyang paghinga. Dahilan para makahinga ako nang maluwag......
Pagkalipas nang ilang minuto, sa wakas ay dumating na rin ang tulong na pinakahinihintay namin.
— Alalayan niyo siya ( Saad nang isang maskuladong lalaki na nakasuot nang itim na salamin at formal attire)
Inakala kong galing sila sa lamay dahil lahat sila ay naka itim, kaya't palihim kong sinenyasan si Maurine na parang nagtatanong ako....
Ngunit agad namang sumenyas sa mga lalaking iyon ang babaeng kasalukuyan kong hinihilot. Dahilan upang magtaka ako.
— Ipagpatuloy mo lang ang paghihilot mo (mahinang wika nang babae, sapat na upang marinig ko)
Tinapos ko ang hilot ko sa kanya, sa loob ng comfort room, pinaalis ko sa daanan ang mga taong naka-itim na kanina pa nag-iintay na matapos ang aking paghihilot, upang mabigyan kami nang sapat na hangin para makahinga nang maayos ang babae........
Pagkatapos ko siyang hilutin, sa awa nang diyos, ay nakhinga na siya nang maayos. Pina-alalayan ko siya sa mga lalaking naka itim at saka nagpasalamat sa diyos at sa lola ko, kung saan ko nakuha ang maliit na kaalaman nang paghihilot. Nang makita namin silang tuluyan nang nakasakay, naramdaman kong tila nabunutan ako nang tinik, dahil kanina sobra sobra ang kaba na naramdaman ko, natakot ako na baka hindi ko maisalba ang buhay niya, pero dahil sa awang naramdaman ko kanina, sa di ko malamang dahilan, agad ko na lamang siyang hinilot nang walang pag-aalinlangan.
— Besh, ibang klase ka kanina ahh, nagulat ako sa ginawa mo. ( papuri nito, dahilan para bumalik ako sa wisyo)
— Ano ka ba, kinabahan rin kaya ako kanina ( saad ko, at saka bumalik na sa trabaho)..........
TO BE CONTINUED...........