"Megan, kumuha ka nga ng talbos sa bakuran at 'yon nalang ang ulamin natin!" utos ni Kuya Mateo sakin.
Binaba ko ang bunso namin at ipinabantay iyon kay Kuya. Kumuha ako ng palanggana at gunting para doon ilagay ang talbos na makukuha ko.
Natuwa naman ako dahil marami akong nakuhang talbos. Nakangiti kong ibinigay iyon kay Kuya.
"Wow, dami n'yan, ah!" nakangising saad ni Kuya habang hawak ang palanggan na may talbos. Hinugasan niya iyon saka siya naghiwa ng iba't-ibang isasahog.
Binuhat ko ulit ang bunso namin saka nakinuod ng ginagawa ni Kuya.
"Kuya, alam mo ba malalaki na yung tanim mong mga gulay sa bakuran!" masayang sabi ko sa kaniya habang naggigisa pa siya.
Hindi niya ako nilingon. Ngumiti lang siya.
"Talaga ba? Hindi ko na nakikita dahil busy ako sa pag-aaral e." aniya.
Natapos na siyang magluto kaya naman dumating na sila Mama at papa galing bukid. Kaagad nilang hinubad ang mga suot nilang pangbukid.
"Anong ulam natin?" tanong ni papa kay kuya.
"Talbos,"
"Talbos nanaman?!" reklamo ni Papa. "Kailan ba tayo makakakaen ng masarap na karne?"
"Hayaan mo't kapag nagkapera tayo, bibili tayo ng karne.." malambing na wika ni mama kay papa. "At kapag nakapagtapos din ang mga anak natin ng pag-aaral, araw-araw na tayong kakaen ng masasarap na pagkaen.. lalo na yung paborito mong ulam.. "
"Tsk! Kailan kaya yon? Pagnamatay nako?" nakangiwing wika ni papa. "Di bale, maghihintay ako. Kaya ko pa naman magtiis para sa mga anak natin."
Naupo na sila sa sahig. Ang buong bahay namin ay isang maliit na kubo lang, naroon na ang lahat. Ang sala, kusina kwarto at iba pa. Ang banyo namin ay nasa labas pa kaya kapag magbabanyo ka kailangan mo pang lumabas. Wala kaming kuryente kaya naman gasera lang ang gamit namin. Ang sahig naman namin ay linoleum lang na pinag-ipunan pa namin ni kuya para makabili non. Pero kahit na ganito lang ang buhay namin masaya na kami dito, basta kumpleto kaming buong pamilya.
"College ka na pala sa pasukan, mateo. Ano nga bang kurso ang kukunin mo?" tanong ni papa sa gitna nang pagkaen. "Mag-eengineer ka ba katulad ng iba?"
Nilingon siya ni kuya pagkatapos subuan ng pagkaen ang tatlong taon naming kapatid.
"Hindi. Agriculture ang gusto ko." sagot ni Kuya.
Napangiti si papa.
"Agriculture? Ayos 'yan, bagay na bagay sa 'yo yan lalo na't malamig naman ang kamay mo para sa mga halaman. Mahusay kang mag-alaga at magtanim. Marami ka pang matututunan para don,"
Napangiti si kuya. "Salamat, pa."
"Pero.. saan ka naman mag-aaral? Malayo ang kolehiyo dito satin, anak.."
"Gusto ko sana sa CLSU kaso sa Nueva Ecija pa 'yon, kaya... sa BASC nalang. Sa kabilang baryo lang 'yon at mura pa ang pamasahe papunta ron."
Isa sa hinahangaan ko kay kuya ang ganitong bagay. Napakabuti niyang kapatid sa aming lahat, at napakabuting anak pa. Bilang nakakatandang kapatid namin.. perpekto na siya para sakin. Kulang na nga lang dito ay ang girlfriend.
"Eh, anak, may matrikula ba do'n? Hindi ba mahal din ang bayad do'n?" nag-aalalang tanong ni Mama.
"Ang sabi ng ibang kaibigan ko wala na daw matrikula do'n. Kung may babayaran man siguro miscelleneous nalang. 'Wag na kayong mag-alala ako nang bahala sa ganung bagay, hahanap ako ng pwedeng pasukan at kukuha pa ako ng scholarship." nakangiting sabi ni kuya.
Ginulo ni Papa ang buhok niya kaya napangisi si kuya at inayos ulit iyon.
"Ikaw megan? Mag-aasawa ka ba agad?" tanong ni papa. "Balita ko, e.. may nanliligaw sayo sa kabilang baryo?"
Nagulat ako sa sinabi niya at halos masamid na ako.
"Hindi, papa! Mag-aaral ako, 'noh!" nakangusong sabi ko.
"Ano bang kurso ang kukunin mo kung sakaling makatapos ka ng high school dito sa San miguel?"
Napaisip ako. "Gusto ko maging guro!" masaya kong sabi.
Kumunot ang noo niya. "Guro? Bakit naman guro pa ang gusto mo?"
"Dahil iyon talaga ang pangarap ko. Sa panahon kasi ngayon.. kailangan ng mga mahihirap na bata ang guro. At gusto ko rin sana makapagturo sa mga bata doon sa kalye, kung wala silang pera pampaaral tuturuan ko sila.. " mahabang sabi ko sa kaniya habang nakangiting nag-iimagine.
Kaagad napangiti si Mamasa sinabi ko.
"Saan ka naman mag-aaral?" tanong ulit ni Papa.
"Sa Basc din!"
"Gaya-gaya?" nakataas na kilay ni Kuya.
Inirapan ko siya.
"Katulad ng sinabi ni kuya.. malapit lang rin 'yon dito satin, kabilang baryo lang," saad ko habang nag-iisip pa. "Maraming guro ang magagaling magturo doon!" dagdag na sabi ko pa.
"Eh sa BSU? Ayaw mo ba?"
"Masyadong malayo, papa."
"Sabagay," sabay tango niya. "Sige, pagbutihan niyong dalawa ng kuya niyo. Basta huwag muna mag-aasawa, ah? Unahin ang pangarap bago ang pag-aasawa. Alam niyo naman na suporta lang namin ang maibibigay sa inyo, huwag niyo sayangin.."
"Yes, papa..." sagot namin dalawa ni kuya.
Parehas na hinawakan ni Mama ang kamay namin ni kuya.
"Proud na proud ako sa inyo dahil kayo ang naging anak namin.." nakangiting sabi niya at mukhang maluluha pa.
Sumapit pa ang isang linggo kaya nagpakabusy ako sa pagrereview at pag-aalaga sa kapatid ko. Malapit na kasi ang exam namin para sa prelim.
Habang hawak ko ang bunso namin lumabas ako ng bahay para magpahangin. May ikinabit si Kuya na duyan sa bakuran namin kaya doon ko naisipang tumambay muna kasama ang ilang notes ko.
"Mago, halika rito!" tawag ko sa bunso namin nang makita kong lumabas ng bahay.
Tuwang-tuwa itong tumakbo palapit sakin. Napangiti naman ako at sinalubong siya ng yakap. Nang matapos akong magbasa ng notes ko. Naisipan ko ng bumalik sa loob ng bahay. Pinasok ko na sa loob si Mago sa loob, at si kuya na ang nag-alaga kay Mago ngayon.
"Megan, puntahan mo nga sila Mama at Papa sa bukid at sabihin mong kakaen na tayo," utos sakin ni Kuya habang nilalaro si Mago.
Tumango ako."Okay,"
Nilisan ko ang bahay namin at tumungo sa bukid kung nasaan sila mama at papa. Ngunit halos mapasalampak na ako sa lupa nang may nakabangga akong lalaki. Mabuti nalang at naibalanse ko ang sarili ko kundi nahalikan ko na ang lupa dito sa bukid. Inis kong tiningala ang lalaki at sinamaan ng tingin. Ngunit natigilan ako nang makita ko ang itsura niya. Nakasampay ang face towel sa batok niya, pawisan na ang mukha at leeg niya. Pinupunasan niya iyon ng maayos. Mukhang kakatapos lang din niya magjogging. Suot ang kulay gray niyang tshirt at itim na jogging pants, may suot din siyang sport headband na nakahawi sa kulay itim niyang buhok. Kahit pawisan siya, amoy na amoy ko parin kung gaano kabango ang pawis nito. Mukhang anak mayaman itong lalaking ito. Tss.
Halos mahipnotismo din ako sa ganda ng hugis ng kaniyang panga, ilong at labi niya. Maputi rin ang kutis niya at namumula na ang balat niya dahil sa pawis. Sa mukha niya mayroong maliliit na nunal ang nakalagay doon. Nakakalat iyon sa buong mukha at leeg niya. Hindi naman iyon panget tingnan, mas lalo pa ngang nakakadagdag kagwapuhan iyon sa kaniya. Nakakaakit din ang kulay brown niyang mga mata.
"Why are you looking at me?" masungit niyang tanong. Ngumiwi siya sakin.
Nagpunas siya ng pawis niya sa mukha at leeg saka isinabit muli ang face towel sa kaniyang batok.
"B-Bakit ka ba nangbabangga?!" singhal ko sa kaniya. Tumaas ang kilay niya.
"Hindi kita binangga. Ikaw ang may kasalanan kaya halos mawalan ka na ng balanse," aniya, walang pakielam.
"Binangga mo kaya ako!" asik ko. "Hindi ka man lang nagsorry sakin!"
"What? Why should I say sorry to you? Wala nga akong ginawang mali sayo e," maarte niyang sabi. Aba naman! "Saka.. bigla ka nalang kasing sumusulpot sa tabi, hindi kita nakita. At saka tingnan mong dadaan ako, hindi ka man lang gumilid," reklamo niya. Nagulat ako at napaawang ng labi. Huwaw! "Tch! By the way, move. Dadaan ako. Excuse me, miss." saka niya ako nilagpasan upang ipagpatuloy ang pagjojogging niya.
Wow parang walang nangyari ah? Ano bang problema ng lalaking yon?! Nakakainis! Hindi man lang nagsorry sakin. Hmp! Yaan na nga! May araw ka din sakin!
Inis akong nagpatuloy sa paglalakad patungo sa magulang ko. Dumaan ako sa pilapil para malapitan ko pa lalo sila. Kung sisigaw kasi ako hindi nila ako gaano maririnig.